ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 735
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੭ ॥
soohee mahalaa 4 ghar 7 |Soohee, Viertes Mehl, Siebtes Haus:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |Ein universeller Schöpfergott. Durch die Gnade des wahren Gurus:
ਤੇਰੇ ਕਵਨ ਕਵਨ ਗੁਣ ਕਹਿ ਕਹਿ ਗਾਵਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨਾ ॥
tere kavan kavan gun keh keh gaavaa too saahib gunee nidhaanaa |Welche Deiner herrlichen Tugenden soll ich besingen und erzählen, Herr? Du bist mein Herr und Meister, der Schatz der Vortrefflichkeit.
ਤੁਮਰੀ ਮਹਿਮਾ ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਤੂੰ ਠਾਕੁਰ ਊਚ ਭਗਵਾਨਾ ॥੧॥
tumaree mahimaa baran na saakau toon tthaakur aooch bhagavaanaa |1|Ich kann Deinen herrlichen Lobpreis nicht in Worte fassen. Du bist mein Herr und Meister, erhaben und gütig. ||1||
ਮੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਰ ਸੋਈ ॥
mai har har naam dhar soee |Der Name des Herrn, Har, Har, ist meine einzige Stütze.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jiau bhaavai tiau raakh mere saahib mai tujh bin avar na koee |1| rahaau |Wenn es Dir gefällt, dann rette mich bitte, oh mein Herr und Meister. Ohne Dich habe ich keinen anderen. ||1||Pause||
ਮੈ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਤੂਹੈ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਮੈ ਤੁਧੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
mai taan deebaan toohai mere suaamee mai tudh aagai aradaas |Du allein bist meine Stärke und mein Hof, oh mein Herr und Meister. Zu Dir allein bete ich.
ਮੈ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀ ਮੇਰਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਝ ਹੀ ਪਾਸਿ ॥੨॥
mai hor thaau naahee jis peh krau benantee meraa dukh sukh tujh hee paas |2|Es gibt keinen anderen Ort, an dem ich beten kann. Nur Dir kann ich von meinen Sorgen und Freuden erzählen. ||2||
ਵਿਚੇ ਧਰਤੀ ਵਿਚੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਧਰੀਜੈ ॥
viche dharatee viche paanee vich kaasatt agan dhareejai |Wasser ist in der Erde gebunden und Feuer ist im Holz gebunden.
ਬਕਰੀ ਸਿੰਘੁ ਇਕਤੈ ਥਾਇ ਰਾਖੇ ਮਨ ਹਰਿ ਜਪਿ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਦੂਰਿ ਕੀਜੈ ॥੩॥
bakaree singh ikatai thaae raakhe man har jap bhram bhau door keejai |3|Die Schafe und die Löwen werden an einem Ort gehalten. O Sterblicher, meditiere über den Herrn, und deine Zweifel und Ängste werden verschwinden. ||3||
ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਹੁ ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ਦੇਵਾਏ ॥
har kee vaddiaaee dekhahu santahu har nimaaniaa maan devaae |So seht die glorreiche Größe des Herrn, oh Heilige; der Herr segnet die Entehrten mit Ehre.
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਚਰਣ ਤਲੇ ਤੇ ਊਪਰਿ ਆਵੈ ਤਿਉ ਨਾਨਕ ਸਾਧ ਜਨਾ ਜਗਤੁ ਆਣਿ ਸਭੁ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥੪॥੧॥੧੨॥
jiau dharatee charan tale te aoopar aavai tiau naanak saadh janaa jagat aan sabh pairee paae |4|1|12|Wie Staub unter den Füßen aufwirbelt, oh Nanak, so lässt der Herr alle Menschen dem Heiligen zu Füßen fallen. ||4||1||12||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
soohee mahalaa 4 |Soohee, Vierter Mehl:
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਜਾਣਹਿ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਪਹਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ॥
toon karataa sabh kichh aape jaaneh kiaa tudh peh aakh sunaaeeai |Du selbst, oh Schöpfer, weißt alles. Was kann ich Dir nur sagen?
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਤੁਧੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਜੇਹਾ ਕੋ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਪਾਈਐ ॥੧॥
buraa bhalaa tudh sabh kichh soojhai jehaa ko kare tehaa ko paaeeai |1|Du kennst all das Schlechte und das Gute. Wir werden belohnt, wie wir handeln. ||1||
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਤੂੰ ਅੰਤਰ ਕੀ ਬਿਧਿ ਜਾਣਹਿ ॥
mere saahib toon antar kee bidh jaaneh |O mein Herr und Meister, nur Du kennst den Zustand meines inneren Wesens.
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਤੁਧੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਬੁਲਾਵਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
buraa bhalaa tudh sabh kichh soojhai tudh bhaavai tivai bulaaveh |1| rahaau |Du kennst alles Schlechte und alles Gute. Wie es Dir gefällt, so bringst Du uns zum Sprechen. ||1||Pause||
ਸਭੁ ਮੋਹੁ ਮਾਇਆ ਸਰੀਰੁ ਹਰਿ ਕੀਆ ਵਿਚਿ ਦੇਹੀ ਮਾਨੁਖ ਭਗਤਿ ਕਰਾਈ ॥
sabh mohu maaeaa sareer har keea vich dehee maanukh bhagat karaaee |Der Herr hat allen Körpern die Liebe Mayas eingeflößt; durch diesen menschlichen Körper ergibt sich die Möglichkeit, den Herrn hingebungsvoll zu verehren.
ਇਕਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵਹਿ ਇਕਿ ਮਨਮੁਖਿ ਧੰਧੁ ਪਿਟਾਈ ॥੨॥
eikanaa satigur mel sukh deveh ik manamukh dhandh pittaaee |2|Einige vereinst du mit dem Wahren Guru und segnest sie mit Frieden, während andere, die eigensinnigen Manmukhs, in weltliche Angelegenheiten vertieft sind. ||2||
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਸਭਨਾ ਕਾ ਮੇਰੇ ਕਰਤੇ ਤੁਧੁ ਸਭਨਾ ਸਿਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ॥
sabh ko teraa toon sabhanaa kaa mere karate tudh sabhanaa sir likhiaa lekh |Alle gehören Dir, und Du gehörst allen, oh mein Schöpfer, Herr. Du hast die Worte des Schicksals auf die Stirn eines jeden geschrieben.
ਜੇਹੀ ਤੂੰ ਨਦਰਿ ਕਰਹਿ ਤੇਹਾ ਕੋ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਨਦਰੀ ਨਾਹੀ ਕੋ ਭੇਖੁ ॥੩॥
jehee toon nadar kareh tehaa ko hovai bin nadaree naahee ko bhekh |3|So wie Du Deinen gnadenvollen Blick schenkst, so werden Sterbliche erschaffen; ohne Deinen gnädigen Blick nimmt niemand irgendeine Gestalt an. ||3||
ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਸਭ ਤੁਧਨੋ ਨਿਤ ਧਿਆਏ ॥
teree vaddiaaee toonhai jaaneh sabh tudhano nit dhiaae |Nur Du kennst Deine glorreiche Größe; jeder meditiert ständig über Dich.
ਜਿਸ ਨੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਹਿ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਏ ॥੪॥੨॥੧੩॥
jis no tudh bhaavai tis no toon meleh jan naanak so thaae paae |4|2|13|Das Wesen, mit dem Du zufrieden bist, ist mit Dir vereint; oh Diener Nanak, nur ein solcher Sterblicher wird akzeptiert. ||4||2||13||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
soohee mahalaa 4 |Soohee, Vierter Mehl:
ਜਿਨ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਸਭਿ ਰੋਗ ਗਵਾਏ ॥
jin kai antar vasiaa meraa har har tin ke sabh rog gavaae |Jene Wesen, in deren Innerem mein Herr Har, Har wohnt – alle ihre Krankheiten sind geheilt.
ਤੇ ਮੁਕਤ ਭਏ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਪਵਿਤੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥੧॥
te mukat bhe jin har naam dhiaaeaa tin pavit param pad paae |1|Nur diejenigen, die über den Namen des Herrn meditieren, werden befreit; sie erlangen den höchsten Status. ||1||
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਹਰਿ ਜਨ ਆਰੋਗ ਭਏ ॥
mere raam har jan aarog bhe |O mein Herr, die demütigen Diener des Herrn werden gesund.
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਜਿਨਾ ਜਪਿਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਹਉਮੈ ਰੋਗ ਗਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur bachanee jinaa japiaa meraa har har tin ke haumai rog ge |1| rahaau |Diejenigen, die durch die Worte der Lehren des Gurus über meinen Herrn Har, Har meditieren, werden von der Krankheit des Egos befreit. ||1||Pause||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹਾਦੇਉ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਰੋਗੀ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ॥
brahamaa bisan mahaadeo trai gun rogee vich haumai kaar kamaaee |Brahma, Vishnu und Shiva leiden an der Krankheit der drei Gunas – der drei Eigenschaften; sie tun ihre Taten aus Egoismus.
ਜਿਨਿ ਕੀਏ ਤਿਸਹਿ ਨ ਚੇਤਹਿ ਬਪੁੜੇ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੨॥
jin kee tiseh na cheteh bapurre har guramukh sojhee paaee |2|Die armen Narren erinnern sich nicht an den, der sie erschaffen hat. Dieses Verständnis des Herrn erlangen nur diejenigen, die Gurmukh werden. ||2||
ਹਉਮੈ ਰੋਗਿ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਬਿਆਪਿਆ ਤਿਨ ਕਉ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ॥
haumai rog sabh jagat biaapiaa tin kau janam maran dukh bhaaree |Die ganze Welt ist von der Krankheit des Egoismus befallen. Sie erleiden die schrecklichen Schmerzen von Geburt und Tod.