ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 15
ਨਾਨਕ ਕਾਗਦ ਲਖ ਮਣਾ ਪੜਿ ਪੜਿ ਕੀਚੈ ਭਾਉ ॥
naanak kaagad lakh manaa parr parr keechai bhaau |Nanak, wenn ich Hunderttausende von Papierstapeln hätte und wenn ich lesen und rezitieren und die Liebe zum Herrn annehmen würde,
ਮਸੂ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਲੇਖਣਿ ਪਉਣੁ ਚਲਾਉ ॥
masoo tott na aavee lekhan paun chalaau |und wenn mir die Tinte nie ausgehen würde und wenn meine Feder sich wie der Wind bewegen könnte
ਲੇਖੈ ਬੋਲਣੁ ਬੋਲਣਾ ਲੇਖੈ ਖਾਣਾ ਖਾਉ ॥
lekhai bolan bolanaa lekhai khaanaa khaau |Wie es vorherbestimmt ist, sprechen die Menschen ihre Worte. Wie es vorherbestimmt ist, verzehren sie ihre Nahrung.
ਲੇਖੈ ਵਾਟ ਚਲਾਈਆ ਲੇਖੈ ਸੁਣਿ ਵੇਖਾਉ ॥
lekhai vaatt chalaaeea lekhai sun vekhaau |Wie es vorherbestimmt ist, gehen sie den Weg. Wie es vorherbestimmt ist, sehen und hören sie.
ਲੇਖੈ ਸਾਹ ਲਵਾਈਅਹਿ ਪੜੇ ਕਿ ਪੁਛਣ ਜਾਉ ॥੧॥
lekhai saah lavaaeeeh parre ki puchhan jaau |1|Da es vorherbestimmt ist, halten sie den Atem an. Warum sollte ich die Gelehrten danach fragen? ||1||
ਬਾਬਾ ਮਾਇਆ ਰਚਨਾ ਧੋਹੁ ॥
baabaa maaeaa rachanaa dhohu |O Baba, die Pracht von Maya ist trügerisch.
ਅੰਧੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਨਾ ਤਿਸੁ ਏਹ ਨ ਓਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
andhai naam visaariaa naa tis eh na ohu |1| rahaau |Der Blinde hat den Namen vergessen, er ist in der Schwebe, weder hier noch dort. ||1||Pause||
ਜੀਵਣ ਮਰਣਾ ਜਾਇ ਕੈ ਏਥੈ ਖਾਜੈ ਕਾਲਿ ॥
jeevan maranaa jaae kai ethai khaajai kaal |Leben und Tod treffen jeden, der geboren wird. Alles hier wird vom Tod verschlungen.
ਜਿਥੈ ਬਹਿ ਸਮਝਾਈਐ ਤਿਥੈ ਕੋਇ ਨ ਚਲਿਓ ਨਾਲਿ ॥
jithai beh samajhaaeeai tithai koe na chalio naal |Er sitzt da und prüft die Abrechnungen, dort, wo keiner mit dem anderen mitmacht.
ਰੋਵਣ ਵਾਲੇ ਜੇਤੜੇ ਸਭਿ ਬੰਨਹਿ ਪੰਡ ਪਰਾਲਿ ॥੨॥
rovan vaale jetarre sabh baneh pandd paraal |2|Die da weinen und klagen, könnten alle gleich Strohbündel zusammenbinden. ||2||
ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਬਹੁਤੁ ਬਹੁਤੁ ਘਟਿ ਨ ਆਖੈ ਕੋਇ ॥
sabh ko aakhai bahut bahut ghatt na aakhai koe |Jeder sagt, Gott sei der Größte der Großen. Niemand nennt ihn weniger.
ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈਆ ਕਹਣਿ ਨ ਵਡਾ ਹੋਇ ॥
keemat kinai na paaeea kahan na vaddaa hoe |Niemand kann Seinen Wert ermessen. Indem man von Ihm spricht, wird Seine Größe nicht größer.
ਸਾਚਾ ਸਾਹਬੁ ਏਕੁ ਤੂ ਹੋਰਿ ਜੀਆ ਕੇਤੇ ਲੋਅ ॥੩॥
saachaa saahab ek too hor jeea kete loa |3|Du bist der einzig wahre Herr und Meister aller anderen Wesen so vieler Welten. ||3||
ਨੀਚਾ ਅੰਦਰਿ ਨੀਚ ਜਾਤਿ ਨੀਚੀ ਹੂ ਅਤਿ ਨੀਚੁ ॥
neechaa andar neech jaat neechee hoo at neech |Nanak sucht die Gesellschaft der Niedrigsten der Niedrigen, der Allerniedrigsten der Niedrigen.
ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਸਾਥਿ ਵਡਿਆ ਸਿਉ ਕਿਆ ਰੀਸ ॥
naanak tin kai sang saath vaddiaa siau kiaa rees |Warum sollte er versuchen, mit den Großen zu konkurrieren?
ਜਿਥੈ ਨੀਚ ਸਮਾਲੀਅਨਿ ਤਿਥੈ ਨਦਰਿ ਤੇਰੀ ਬਖਸੀਸ ॥੪॥੩॥
jithai neech samaaleean tithai nadar teree bakhasees |4|3|An jenem Ort, wo für die Niedrigen gesorgt wird, regnet der Segen Deines gnädigen Blicks herab. ||4||3||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 1 |Siree Raag, Erster Mehl:
ਲਬੁ ਕੁਤਾ ਕੂੜੁ ਚੂਹੜਾ ਠਗਿ ਖਾਧਾ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥
lab kutaa koorr chooharraa tthag khaadhaa muradaar |Gier ist ein Hund; Falschheit ist ein dreckiger Straßenkehrer. Betrügen ist wie das Fressen eines verwesenden Kadavers.
ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਪਰ ਮਲੁ ਮੁਖ ਸੁਧੀ ਅਗਨਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਚੰਡਾਲੁ ॥
par nindaa par mal mukh sudhee agan krodh chanddaal |Andere zu verleumden bedeutet, den Schmutz anderer in den eigenen Mund zu stecken. Das Feuer der Wut ist der Ausgestoßene, der Leichen im Krematorium verbrennt.
ਰਸ ਕਸ ਆਪੁ ਸਲਾਹਣਾ ਏ ਕਰਮ ਮੇਰੇ ਕਰਤਾਰ ॥੧॥
ras kas aap salaahanaa e karam mere karataar |1|Ich bin gefangen in diesen Geschmäckern und Aromen und in selbstgefälligem Lob. Dies sind meine Taten, oh mein Schöpfer! ||1||
ਬਾਬਾ ਬੋਲੀਐ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
baabaa boleeai pat hoe |O Baba, sprich nur das, was dir Ehre einbringt.
ਊਤਮ ਸੇ ਦਰਿ ਊਤਮ ਕਹੀਅਹਿ ਨੀਚ ਕਰਮ ਬਹਿ ਰੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
aootam se dar aootam kaheeeh neech karam beh roe |1| rahaau |Nur diejenigen sind gut, die an der Tür des Herrn als gut beurteilt werden. Diejenigen mit schlechtem Karma können nur dasitzen und weinen. ||1||Pause||
ਰਸੁ ਸੁਇਨਾ ਰਸੁ ਰੁਪਾ ਕਾਮਣਿ ਰਸੁ ਪਰਮਲ ਕੀ ਵਾਸੁ ॥
ras sueinaa ras rupaa kaaman ras paramal kee vaas |Die Freuden von Gold und Silber, die Freuden der Frauen, die Freuden des Duftes von Sandelholz,
ਰਸੁ ਘੋੜੇ ਰਸੁ ਸੇਜਾ ਮੰਦਰ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਰਸੁ ਮਾਸੁ ॥
ras ghorre ras sejaa mandar ras meetthaa ras maas |die Freude an Pferden, die Freude an einem weichen Bett in einem Palast, die Freude an süßen Leckereien und die Freude an herzhaften Mahlzeiten
ਏਤੇ ਰਸ ਸਰੀਰ ਕੇ ਕੈ ਘਟਿ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ॥੨॥
ete ras sareer ke kai ghatt naam nivaas |2|- diese Freuden des menschlichen Körpers sind so zahlreich; wie kann Naam, der Name des Herrn, im Herzen Wohnung finden? ||2||
ਜਿਤੁ ਬੋਲਿਐ ਪਤਿ ਪਾਈਐ ਸੋ ਬੋਲਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jit boliaai pat paaeeai so boliaa paravaan |Annehmbar sind solche Worte, die, wenn sie ausgesprochen werden, Ehre bringen.
ਫਿਕਾ ਬੋਲਿ ਵਿਗੁਚਣਾ ਸੁਣਿ ਮੂਰਖ ਮਨ ਅਜਾਣ ॥
fikaa bol viguchanaa sun moorakh man ajaan |Harte Worte bringen nur Kummer. Höre, o dummer und unwissender Geist!
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਹੋਰਿ ਕਿ ਕਹਣ ਵਖਾਣ ॥੩॥
jo tis bhaaveh se bhale hor ki kahan vakhaan |3|Diejenigen, die ihm gefallen, sind gut. Was gibt es sonst noch zu sagen? ||3||
ਤਿਨ ਮਤਿ ਤਿਨ ਪਤਿ ਤਿਨ ਧਨੁ ਪਲੈ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
tin mat tin pat tin dhan palai jin hiradai rahiaa samaae |Weisheit, Ehre und Reichtum liegen im Schoß derer, deren Herzen vom Herrn durchdrungen bleiben.
ਤਿਨ ਕਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹਣਾ ਅਵਰ ਸੁਆਲਿਉ ਕਾਇ ॥
tin kaa kiaa saalaahanaa avar suaaliau kaae |Welches Lob kann man ihnen erteilen? Welche anderen Verzierungen kann man ihnen zukommen lassen?
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਰਾਚਹਿ ਦਾਨਿ ਨ ਨਾਇ ॥੪॥੪॥
naanak nadaree baahare raacheh daan na naae |4|4|O Nanak, diejenigen, denen der gnadenvolle Blick des Herrn fehlt, schätzen weder Almosen noch den Namen des Herrn. ||4||4||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 1 |Siree Raag, Erster Mehl:
ਅਮਲੁ ਗਲੋਲਾ ਕੂੜ ਕਾ ਦਿਤਾ ਦੇਵਣਹਾਰਿ ॥
amal galolaa koorr kaa ditaa devanahaar |Der Große Geber hat die berauschende Droge der Lüge gegeben.
ਮਤੀ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਖੁਸੀ ਕੀਤੀ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥
matee maran visaariaa khusee keetee din chaar |Die Menschen sind berauscht, haben den Tod vergessen und amüsieren sich ein paar Tage lang.
ਸਚੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਸੋਫੀਆ ਰਾਖਣ ਕਉ ਦਰਵਾਰੁ ॥੧॥
sach miliaa tin sofeea raakhan kau daravaar |1|Wer keine Rauschmittel zu sich nimmt, ist aufrichtig; er wohnt im Hof des Herrn. ||1||
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਕਉ ਸਚੁ ਜਾਣੁ ॥
naanak saache kau sach jaan |O Nanak, erkenne den wahren Herrn als wahr.
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਤੇਰੀ ਦਰਗਹ ਚਲੈ ਮਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jit seviaai sukh paaeeai teree daragah chalai maan |1| rahaau |Indem du ihm dienst, erlangt man Frieden; du wirst mit Ehre an seinen Hof treten. ||1||Pause||
ਸਚੁ ਸਰਾ ਗੁੜ ਬਾਹਰਾ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥
sach saraa gurr baaharaa jis vich sachaa naau |Der Wein der Wahrheit wird nicht aus Melasse vergoren. Er enthält den Wahren Namen.