ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 1172
ਜਿਨ ਕਉ ਤਖਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇ ਪਰਧਾਨ ਕੀਏ ॥
jin kau takhat milai vaddiaaee guramukh se paradhaan kee |Diejenigen, die mit der Herrlichkeit des Thrones des Herrn gesegnet sind – diese Gurmukhs – gelten als überragend.
ਪਾਰਸੁ ਭੇਟਿ ਭਏ ਸੇ ਪਾਰਸ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸੰਗਿ ਥੀਏ ॥੪॥੪॥੧੨॥
paaras bhett bhe se paaras naanak har gur sang thee |4|4|12|Wenn sie den Stein der Weisen berühren, werden sie selbst zum Stein der Weisen; sie werden zu Gefährten des Herrn, des Gurus. ||4||4||12||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਦੁਤੁਕੇ ॥
basant mahalaa 3 ghar 1 dutuke |Basant, Drittes Mehl, Erstes Haus, Dho-Thukay:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |Ein universeller Schöpfergott. Durch die Gnade des wahren Gurus:
ਮਾਹਾ ਰੁਤੀ ਮਹਿ ਸਦ ਬਸੰਤੁ ॥
maahaa rutee meh sad basant |Im Laufe der Monate und Jahreszeiten steht der Herr immer in Blüte.
ਜਿਤੁ ਹਰਿਆ ਸਭੁ ਜੀਅ ਜੰਤੁ ॥
jit hariaa sabh jeea jant |Er verjüngt alle Wesen und Geschöpfe.
ਕਿਆ ਹਉ ਆਖਾ ਕਿਰਮ ਜੰਤੁ ॥
kiaa hau aakhaa kiram jant |Was soll ich sagen? Ich bin nur ein Wurm.
ਤੇਰਾ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਆਦਿ ਅੰਤੁ ॥੧॥
teraa kinai na paaeaa aad ant |1|Niemand hat Deinen Anfang oder Dein Ende gefunden, oh Herr. ||1||
ਤੈ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਕਰਹਿ ਸੇਵ ॥
tai saahib kee kareh sev |Diejenigen, die Dir dienen, Herr,
ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਆਤਮ ਦੇਵ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
param sukh paaveh aatam dev |1| rahaau |den größten Frieden erlangen; ihre Seelen sind so göttlich. ||1||Pause||
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਾਂ ਸੇਵਾ ਕਰੈ ॥
karam hovai taan sevaa karai |Wenn der Herr gnädig ist, ist es dem Sterblichen erlaubt, ihm zu dienen.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ॥
guraparasaadee jeevat marai |Durch die Gnade des Gurus bleibt er tot und lebt dennoch.
ਅਨਦਿਨੁ ਸਾਚੁ ਨਾਮੁ ਉਚਰੈ ॥
anadin saach naam ucharai |Tag und Nacht singt er den Wahren Namen;
ਇਨ ਬਿਧਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਦੁਤਰੁ ਤਰੈ ॥੨॥
ein bidh praanee dutar tarai |2|auf diese Weise überquert er den tückischen Weltozean. ||2||
ਬਿਖੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਕਰਤਾਰਿ ਉਪਾਏ ॥
bikh amrit karataar upaae |Der Schöpfer hat sowohl Gift als auch Nektar geschaffen.
ਸੰਸਾਰ ਬਿਰਖ ਕਉ ਦੁਇ ਫਲ ਲਾਏ ॥
sansaar birakh kau due fal laae |Diese beiden Früchte ordnete er der Weltpflanze zu.
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
aape karataa kare karaae |Der Schöpfer selbst ist der Handelnde, die Ursache von allem.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੈ ਖਵਾਏ ॥੩॥
jo tis bhaavai tisai khavaae |3|Er ernährt alle, wie es Ihm gefällt. ||3||
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
naanak jis no nadar karee |O Nanak, wenn Er Seinen Blick der Gnade wirft,
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਆਪੇ ਦੇਇ ॥
amrit naam aape dee |Er selbst verleiht sein ambrosisches Naam.
ਬਿਖਿਆ ਕੀ ਬਾਸਨਾ ਮਨਹਿ ਕਰੇਇ ॥
bikhiaa kee baasanaa maneh karee |Damit endet die Sehnsucht nach Sünde und Verderbtheit.
ਅਪਣਾ ਭਾਣਾ ਆਪਿ ਕਰੇਇ ॥੪॥੧॥
apanaa bhaanaa aap karee |4|1|Der Herr selbst führt seinen eigenen Willen aus. ||4||1||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
basant mahalaa 3 |Basant, Dritter Mehl:
ਰਾਤੇ ਸਾਚਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਿਹਾਲਾ ॥
raate saach har naam nihaalaa |Diejenigen, die auf den Namen des Wahren Herrn eingestimmt sind, sind glücklich und erhaben.
ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥
deaa karahu prabh deen deaalaa |Hab Erbarmen mit mir, oh Gott, barmherzig mit den Sanftmütigen.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨਹੀ ਮੈ ਕੋਇ ॥
tis bin avar nahee mai koe |Ohne Ihn habe ich überhaupt keinen anderen.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੈ ਸੋਇ ॥੧॥
jiau bhaavai tiau raakhai soe |1|Wie es Seinem Willen gefällt, behütet Er mich. ||1||
ਗੁਰ ਗੋਪਾਲ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥
gur gopaal merai man bhaae |Der Guru, der Herr, gefällt meinem Geist.
ਰਹਿ ਨ ਸਕਉ ਦਰਸਨ ਦੇਖੇ ਬਿਨੁ ਸਹਜਿ ਮਿਲਉ ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
reh na skau darasan dekhe bin sahaj milau gur mel milaae |1| rahaau |Ohne die gesegnete Vision seines Darshan kann ich nicht einmal überleben. Aber ich werde mich leicht mit dem Guru vereinen, wenn er mich in seiner Union vereint. ||1||Pause||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਲੋਭੀ ਲੋਭਿ ਲੁਭਾਨਾ ॥
eihu man lobhee lobh lubhaanaa |Der gierige Geist wird von der Gier verführt.
ਰਾਮ ਬਿਸਾਰਿ ਬਹੁਰਿ ਪਛੁਤਾਨਾ ॥
raam bisaar bahur pachhutaanaa |Es vergisst den Herrn, bedauert und bereut am Ende.
ਬਿਛੁਰਤ ਮਿਲਾਇ ਗੁਰ ਸੇਵ ਰਾਂਗੇ ॥
bichhurat milaae gur sev raange |Die Getrennten werden wieder vereint, wenn sie inspiriert sind, dem Guru zu dienen.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਓ ਮਸਤਕਿ ਵਡਭਾਗੇ ॥੨॥
har naam deeo masatak vaddabhaage |2|Sie sind mit dem Namen des Herrn gesegnet – dieses Schicksal steht auf ihrer Stirn geschrieben. ||2||
ਪਉਣ ਪਾਣੀ ਕੀ ਇਹ ਦੇਹ ਸਰੀਰਾ ॥
paun paanee kee ih deh sareeraa |Dieser Körper besteht aus Luft und Wasser.
ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਕਠਿਨ ਤਨਿ ਪੀਰਾ ॥
haumai rog katthin tan peeraa |Der Körper ist von der schrecklich schmerzhaften Krankheit des Egoismus befallen.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਦਾਰੂ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥
guramukh raam naam daaroo gun gaaeaa |Der Gurmukh hat die Medizin: das Singen glorreicher Lobpreisungen des Namens des Herrn.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰਿ ਰੋਗੁ ਗਵਾਇਆ ॥੩॥
kar kirapaa gur rog gavaaeaa |3|Mit seiner Gnade hat der Guru die Krankheit geheilt. ||3||
ਚਾਰਿ ਨਦੀਆ ਅਗਨੀ ਤਨਿ ਚਾਰੇ ॥
chaar nadeea aganee tan chaare |Die vier Übel sind die vier Feuerflüsse, die durch den Körper fließen.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਲਤ ਜਲੇ ਅਹੰਕਾਰੇ ॥
trisanaa jalat jale ahankaare |Es brennt vor Verlangen und vor Egoismus.
ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਵਡਭਾਗੀ ਤਾਰੇ ॥
gur raakhe vaddabhaagee taare |Diejenigen, die der Guru beschützt und rettet, sind sehr glücklich.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਉਰਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਧਾਰੇ ॥੪॥੨॥
jan naanak ur har amrit dhaare |4|2|Diener Nanak bewahrt den ambrosischen Namen des Herrn in seinem Herzen. ||4||2||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
basant mahalaa 3 |Basant, Dritter Mehl:
ਹਰਿ ਸੇਵੇ ਸੋ ਹਰਿ ਕਾ ਲੋਗੁ ॥
har seve so har kaa log |Wer dem Herrn dient, ist die Person des Herrn.
ਸਾਚੁ ਸਹਜੁ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੈ ਸੋਗੁ ॥
saach sahaj kade na hovai sog |Er lebt in intuitivem Frieden und leidet niemals unter Kummer.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਨਾਹੀ ਹਰਿ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
manamukh mue naahee har man maeh |Die eigensinnigen Manmukhs sind tot; der Herr ist nicht in ihren Gedanken.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਭੀ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
mar mar jameh bhee mar jaeh |1|Sie sterben und sterben wieder und wieder und werden wiedergeboren, nur um erneut zu sterben. ||1||
ਸੇ ਜਨ ਜੀਵੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
se jan jeeve jin har man maeh |Nur diejenigen sind lebendig, deren Geist vom Herrn erfüllt ist.
ਸਾਚੁ ਸਮੑਾਲਹਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
saach samaaleh saach samaeh |1| rahaau |Sie kontemplieren über den Wahren Herrn und versinken im Wahren Herrn. ||1||Pause||
ਹਰਿ ਨ ਸੇਵਹਿ ਤੇ ਹਰਿ ਤੇ ਦੂਰਿ ॥
har na seveh te har te door |Wer dem Herrn nicht dient, ist weit weg vom Herrn.
ਦਿਸੰਤਰੁ ਭਵਹਿ ਸਿਰਿ ਪਾਵਹਿ ਧੂਰਿ ॥
disantar bhaveh sir paaveh dhoor |Sie wandern durch die Fremde, und ihre Köpfe sind mit Staub bedeckt.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਜਨ ਲੀਏ ਲਾਇ ॥
har aape jan lee laae |Der Herr selbst fordert seine demütigen Diener auf, ihm zu dienen.
ਤਿਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੈ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਇ ॥੨॥
tin sadaa sukh hai til na tamaae |2|Sie leben für immer in Frieden und kennen überhaupt keine Gier. ||2||