Sri Guru Granth Sahib

Seite - 734

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੋਰਤੁ ਬਿਧਿ ਲਇਆ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥

gur kirapaa te har man vasai horat bidh leaa na jaaee |1|

Durch die Gnade des Gurus wohnt der Herr im Geist. Auf keine andere Weise kann man ihn erreichen. ||1||

ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਾਈ ॥

har dhan sancheeai bhaaee |

So sammelt euch den Reichtum des Herrn, ihr Geschwister des Schicksals,

ਜਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਹਰਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ji halat palat har hoe sakhaaee |1| rahaau |

damit der Herr in dieser und der nächsten Welt dein Freund und Begleiter ist. ||1||Pause||

ਸਤਸੰਗਤੀ ਸੰਗਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟੀਐ ਹੋਰ ਥੈ ਹੋਰਤੁ ਉਪਾਇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਈ ॥

satasangatee sang har dhan khatteeai hor thai horat upaae har dhan kitai na paaee |

In der Gemeinschaft des Sat Sangat, der wahren Gemeinde, werden Sie den Reichtum des Herrn erwerben; dieser Reichtum des Herrn kann nirgendwo sonst und auf keine andere Weise erlangt werden.

ਹਰਿ ਰਤਨੈ ਕਾ ਵਾਪਾਰੀਆ ਹਰਿ ਰਤਨ ਧਨੁ ਵਿਹਾਝੇ ਕਚੈ ਕੇ ਵਾਪਾਰੀਏ ਵਾਕਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਲਇਆ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥

har ratanai kaa vaapaareea har ratan dhan vihaajhe kachai ke vaapaaree vaak har dhan leaa na jaaee |2|

Der Händler der Juwelen des Herrn kauft den Reichtum der Juwelen des Herrn; der Händler billiger Glasjuwelen kann den Reichtum des Herrn nicht durch leere Worte erwerben. ||2||

ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਤਨੁ ਜਵੇਹਰੁ ਮਾਣਕੁ ਹਰਿ ਧਨੈ ਨਾਲਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੈ ਵਤੈ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

har dhan ratan javehar maanak har dhanai naal amrit velai vatai har bhagatee har liv laaee |

Der Reichtum des Herrn ist wie Juwelen, Edelsteine und Rubine. Zur festgesetzten Zeit im Amrit Vaylaa, den ambrosischen Stunden des Morgens, richten die Anhänger des Herrn ihre Aufmerksamkeit liebevoll auf den Herrn und den Reichtum des Herrn.

ਹਰਿ ਧਨੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੈ ਵਤੈ ਕਾ ਬੀਜਿਆ ਭਗਤ ਖਾਇ ਖਰਚਿ ਰਹੇ ਨਿਖੁਟੈ ਨਾਹੀ ॥ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਹਰਿ ਧਨੈ ਕੀ ਭਗਤਾ ਕਉ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ॥੩॥

har dhan amrit velai vatai kaa beejiaa bhagat khaae kharach rahe nikhuttai naahee | halat palat har dhanai kee bhagataa kau milee vaddiaaee |3|

Die Anhänger des Herrn pflanzen den Samen des Reichtums des Herrn in den ambrosischen Stunden des Amrit Vaylaa; sie essen ihn und geben ihn aus, aber er wird nie erschöpft. In dieser und der nächsten Welt sind die Anhänger mit herrlicher Größe gesegnet, dem Reichtum des Herrn. ||3||

ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਿਰਭਉ ਸਦਾ ਸਦਾ ਅਸਥਿਰੁ ਹੈ ਸਾਚਾ ਇਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਅਗਨੀ ਤਸਕਰੈ ਪਾਣੀਐ ਜਮਦੂਤੈ ਕਿਸੈ ਕਾ ਗਵਾਇਆ ਨ ਜਾਈ ॥

har dhan nirbhau sadaa sadaa asathir hai saachaa ihu har dhan aganee tasakarai paaneeai jamadootai kisai kaa gavaaeaa na jaaee |

Der Reichtum des furchtlosen Herrn ist dauerhaft, für immer und ewig und wahr. Dieser Reichtum des Herrn kann weder durch Feuer noch durch Wasser zerstört werden; weder Diebe noch der Bote des Todes können ihn wegnehmen.

ਹਰਿ ਧਨ ਕਉ ਉਚਕਾ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮੁ ਜਾਗਾਤੀ ਡੰਡੁ ਨ ਲਗਾਈ ॥੪॥

har dhan kau uchakaa nerr na aavee jam jaagaatee ddandd na lagaaee |4|

Diebe können nicht einmal an den Reichtum des Herrn herankommen; der Tod, der Steuereintreiber, kann ihn nicht besteuern. ||4||

ਸਾਕਤੀ ਪਾਪ ਕਰਿ ਕੈ ਬਿਖਿਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿਆ ਤਿਨਾ ਇਕ ਵਿਖ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਈ ॥

saakatee paap kar kai bikhiaa dhan sanchiaa tinaa ik vikh naal na jaaee |

Die treulosen Zyniker begehen Sünden und häufen ihren giftigen Reichtum an, doch dieser begleitet sie nicht einmal einen einzigen Schritt.

ਹਲਤੈ ਵਿਚਿ ਸਾਕਤ ਦੁਹੇਲੇ ਭਏ ਹਥਹੁ ਛੁੜਕਿ ਗਇਆ ਅਗੈ ਪਲਤਿ ਸਾਕਤੁ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਢੋਈ ਨ ਪਾਈ ॥੫॥

halatai vich saakat duhele bhe hathahu chhurrak geaa agai palat saakat har daragah dtoee na paaee |5|

In dieser Welt werden die treulosen Zyniker unglücklich, da sie ihnen durch die Hände gleitet. In der Welt danach finden die treulosen Zyniker keinen Schutz im Hof des Herrn. ||5||

ਇਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕਾ ਸਾਹੁ ਹਰਿ ਆਪਿ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਸੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਲਦਿ ਚਲਾਈ ॥

eis har dhan kaa saahu har aap hai santahu jis no dee su har dhan lad chalaaee |

Der Herr selbst ist der Bankier dieses Reichtums, oh Heilige. Wenn der Herr ihn gibt, lädt der Sterbliche ihn auf und nimmt ihn weg.

ਇਸੁ ਹਰਿ ਧਨੈ ਕਾ ਤੋਟਾ ਕਦੇ ਨ ਆਵਈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੬॥੩॥੧੦॥

eis har dhanai kaa tottaa kade na aavee jan naanak kau gur sojhee paaee |6|3|10|

Dieser Reichtum des Herrn ist nie erschöpft; der Guru hat dem Diener Nanak dieses Verständnis vermittelt. ||6||3||10||

ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥

soohee mahalaa 4 |

Soohee, Vierter Mehl:

ਜਿਸ ਨੋ ਹਰਿ ਸੁਪ੍ਰਸੰਨੁ ਹੋਇ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣਾ ਰਵੈ ਸੋ ਭਗਤੁ ਸੋ ਪਰਵਾਨੁ ॥

jis no har suprasan hoe so har gunaa ravai so bhagat so paravaan |

Der Sterbliche, mit dem der Herr zufrieden ist, wiederholt die glorreichen Lobpreisungen des Herrn; nur er ist ein Ergebener, und nur er wird anerkannt.

ਤਿਸ ਕੀ ਮਹਿਮਾ ਕਿਆ ਵਰਨੀਐ ਜਿਸ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਵਸਿਆ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧॥

tis kee mahimaa kiaa varaneeai jis kai hiradai vasiaa har purakh bhagavaan |1|

Wie kann man seine Herrlichkeit beschreiben? In seinem Herzen wohnt der Urherr, der Herrgott. ||1||

ਗੋਵਿੰਦ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ਜੀਉ ਲਾਇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਲਿ ਧਿਆਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

govind gun gaaeeai jeeo laae satiguroo naal dhiaan |1| rahaau |

Singen Sie die glorreichen Lobpreisungen des Herrn des Universums; konzentrieren Sie Ihre Meditation auf den Wahren Guru. ||1||Pause||

ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਾ ਸੇਵਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਫਲ ਹੈ ਜਿਸ ਤੇ ਪਾਈਐ ਪਰਮ ਨਿਧਾਨੁ ॥

so satiguroo saa sevaa satigur kee safal hai jis te paaeeai param nidhaan |

Er ist der wahre Guru. Der Dienst am wahren Guru ist fruchtbar und lohnend. Durch diesen Dienst erlangt man den größten Schatz.

ਜੋ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸਾਕਤ ਕਾਮਨਾ ਅਰਥਿ ਦੁਰਗੰਧ ਸਰੇਵਦੇ ਸੋ ਨਿਹਫਲ ਸਭੁ ਅਗਿਆਨੁ ॥੨॥

jo doojai bhaae saakat kaamanaa arath duragandh sarevade so nihafal sabh agiaan |2|

Die treulosen Zyniker hegen in ihrer Liebe zur Dualität und ihren sinnlichen Begierden widerwärtige Triebe. Sie sind völlig nutzlos und ignorant. ||2||

ਜਿਸ ਨੋ ਪਰਤੀਤਿ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਕਾ ਗਾਵਿਆ ਥਾਇ ਪਵੈ ਸੋ ਪਾਵੈ ਦਰਗਹ ਮਾਨੁ ॥

jis no parateet hovai tis kaa gaaviaa thaae pavai so paavai daragah maan |

Wer Glauben hat, dessen Gesang wird anerkannt. Er wird am Hof des Herrn geehrt.

ਜੋ ਬਿਨੁ ਪਰਤੀਤੀ ਕਪਟੀ ਕੂੜੀ ਕੂੜੀ ਅਖੀ ਮੀਟਦੇ ਉਨ ਕਾ ਉਤਰਿ ਜਾਇਗਾ ਝੂਠੁ ਗੁਮਾਨੁ ॥੩॥

jo bin parateetee kapattee koorree koorree akhee meettade un kaa utar jaaeigaa jhootth gumaan |3|

Diejenigen, denen es an Glauben mangelt, verschließen vielleicht die Augen und heucheln scheinheilig Hingabe, aber ihre falschen Täuschungen werden bald nachlassen. ||3||