ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Seite - 787
ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥
soohai ves pir kinai na paaeio manamukh dajh muee gaavaar |Weil sie ihr rotes Kleid trug, fand niemand ihren Ehemann, und der eigensinnige Manmukh wurde auf dem Scheiterhaufen verbrannt.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
satigur miliaai soohaa ves geaa haumai vichahu maar |Als sie den Wahren Guru trifft, legt sie ihr rotes Kleid ab und verbannt ihren Egoismus von innen.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
man tan rataa laal hoaa rasanaa ratee gun saar |Ihr Geist und Körper sind erfüllt von der tiefroten Farbe seiner Liebe und ihre Zunge ist erfüllt vom Besingen seiner Lobpreisungen und Vortrefflichkeiten.
ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
sadaa sohaagan sabad man bhai bhaae kare seegaar |Mit dem Wort des Shabad im Sinn wird sie für immer zu seiner Seelenbraut; sie macht die Furcht vor Gott und die Liebe Gottes zu ihrem Schmuck und ihrer Dekoration.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak karamee mahal paaeaa pir raakhiaa ur dhaar |1|O Nanak, durch seine barmherzige Gnade erlangt sie die Residenz der Gegenwart des Herrn und bewahrt ihn in ihrem Herzen. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Drittes Mehl:
ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
mundhe soohaa paraharahu laal karahu seegaar |O Braut, verzichte auf dein rotes Kleid und schmücke dich mit der purpurnen Farbe Seiner Liebe.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aavan jaanaa veesarai gurasabadee veechaar |Ihr Kommen und Gehen wird vergessen sein, wenn Sie über die Worte des Shabad des Gurus nachdenken.
ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥
mundh suhaavee sohanee jis ghar sahaj bhataar |Die Seelenbraut ist geschmückt und schön; der Himmlische Herr, ihr Ehemann, wohnt in ihrem Heim.
ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak saa dhan raaveeai raave raavanahaar |2|Nanak, die Braut entzückt und erfreut Ihn, und Er, der Entzücker, entzückt und erfreut sie. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥
mohu koorr kuttanb hai manamukh mugadh rataa |Der dumme, eigensinnige Manmukh ist in eine falsche Bindung an die Familie vertieft.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥
haumai meraa kar mue kichh saath na litaa |Er übt sich in Egoismus und Eigendünkel, stirbt und geht fort, ohne etwas mitzunehmen.
ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥
sir upar jamakaal na sujhee doojai bharamitaa |Er versteht nicht, dass der Bote des Todes über seinem Kopf schwebt; er wird durch die Dualität getäuscht.
ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥
fir velaa hath na aavee jamakaal vas kitaa |Diese Gelegenheit wird ihm kein zweites Mal geboten, der Todesbote wird ihn ergreifen.
ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥
jehaa dhur likh paaeion se karam kamitaa |5|Er handelt gemäß seinem vorherbestimmten Schicksal. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, Dritter Mehl:
ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨਿੑ ॥
sateea ehi na aakheean jo marriaa lag jalani |Nennen Sie jene nicht „Satee“, die sich zusammen mit den Leichen ihrer Ehemänner verbrennen.
ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿੑ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨਿੑ ॥੧॥
naanak sateea jaaneeani ji birahe chott marani |1|O Nanak, nur sie sind als ,Satee‘ bekannt, die am Schock der Trennung sterben. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Drittes Mehl:
ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨਿੑ ॥
bhee so sateea jaaneean seel santokh rahani |Sie sind auch als „Satee“ bekannt und gelten als Menschen, die in Bescheidenheit und Zufriedenheit leben.
ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨਿੑ ॥੨॥
sevan saaee aapanaa nit utth samaalani |2|Sie dienen ihrem Herrn und stehen in den frühen Morgenstunden auf, um über ihn nachzudenken. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |Drittes Mehl:
ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
kantaa naal maheleea setee ag jalaeh |Die Witwen verbrennen sich selbst im Feuer, zusammen mit den Leichen ihrer Männer.
ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
je jaaneh pir aapanaa taa tan dukh sahaeh |Wenn sie ihre Ehemänner wirklich kannten, dann erlitten sie schreckliche körperliche Schmerzen.
ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
naanak kant na jaananee se kiau ag jalaeh |O Nanak, wenn sie ihre Ehemänner nicht wirklich kannten, warum sollten sie sich dann im Feuer verbrennen?
ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥
bhaavai jeevau kai mrau doorahu hee bhaj jaeh |3|Unabhängig davon, ob ihre Ehemänner leben oder tot sind, bleiben diese Frauen ihnen fern. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥
tudh dukh sukh naal upaaeaa lekh karatai likhiaa |Du hast Schmerz und Vergnügen erschaffen. O Schöpfer, dies ist die Schrift, die Du geschrieben hast.
ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥
naavai jevadd hor daat naahee tis roop na rikhiaa |Es gibt kein anderes Geschenk, das so groß ist wie der Name. Er hat weder Form noch Zeichen.
ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥
naam akhutt nidhaan hai guramukh man vasiaa |Naam, der Name des Herrn, ist ein unerschöpflicher Schatz; er bleibt im Geist des Gurmukh.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥
kar kirapaa naam devasee fir lekh na likhiaa |In seiner Barmherzigkeit segnet er uns mit Naam, und dann wird das Buch des Schmerzes und des Vergnügens nicht niedergeschrieben.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥
sevak bhaae se jan mile jin har jap japiaa |6|Die demütigen Diener, die mit Liebe dienen, begegnen dem Herrn, indem sie den Gesang des Herrn singen. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |Salok, Zweiter Mehl:
ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥
jinee chalan jaaniaa se kiau kareh vithaar |Sie wissen, dass sie gehen müssen. Warum also veranstalten sie solch ein protziges Schauspiel?
ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥
chalan saar na jaananee kaaj savaaranahaar |1|Wer nicht weiß, dass er gehen muss, regelt weiterhin seine Angelegenheiten. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Zweites Mehl:
ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥
raat kaaran dhan sancheeai bhalake chalan hoe |Er häuft im Laufe der Nacht seines Lebens Reichtum an, doch am Morgen muss er fortgehen.
ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naal na chalee fir pachhutaavaa hoe |2|O Nanak, es soll ihm nicht gelingen, und so bedauert er. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Zweites Mehl:
ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥
badhaa chattee jo bhare naa gun naa upakaar |Unter Druck eine Geldstrafe zu bezahlen, ist weder ein Verdienst noch ein gutes Zeichen.
ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥
setee khusee savaareeai naanak kaaraj saar |3|Nur das, oh Nanak, ist eine gute Tat, die aus eigenem, freien Willen getan wird. ||3||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Zweites Mehl:
ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥
manahatth taraf na jipee je bahutaa ghaale |Durch Sturheit wird man den Herrn nicht auf seine Seite ziehen, egal wie sehr man es versucht.
ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥
taraf jinai sat bhaau de jan naanak sabad veechaare |4|Der Herr wird auf deine Seite gezogen, indem du Ihm deine wahre Liebe schenkst, oh Diener Nanak, und über das Wort des Shabad nachdenkst. ||4||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
karatai kaaran jin keea so jaanai soee |Der Schöpfer hat die Welt erschaffen; nur er versteht sie.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
aape srisatt upaaeean aape fun goee |Er selbst hat das Universum erschaffen, und er selbst wird es anschließend zerstören.