ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Leathanach - 787
ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥
soohai ves pir kinai na paaeio manamukh dajh muee gaavaar |Trí a gúna dearg a chaitheamh, ní bhfuair aon duine a Fear céile a Thiarna; tá an manmukh féin-willed dóite chun báis.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
satigur miliaai soohaa ves geaa haumai vichahu maar |Buaileann sí leis an bhFíor-Ghúrú, caitheann sí a gúna dearg, agus cuireann sí deireadh leis an uafás ón taobh istigh.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
man tan rataa laal hoaa rasanaa ratee gun saar |Tá a meon agus a corp sáite le dath domhain dearg a Ghrá, agus tá a teanga báite, ag canadh a Moltaí agus a fheabhas.
ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
sadaa sohaagan sabad man bhai bhaae kare seegaar |Beidh sí ina Bride anam go deo, le Briathar an tSabad ina aigne; déanann sí Eagla Dé agus Grá Dé a ornáidí agus a maisiúcháin.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak karamee mahal paaeaa pir raakhiaa ur dhaar |1|A Nanac, trína Ghrásta Trócaireach, faigheann sí Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna, agus coimeádann sí é i bhfostú ina croí. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |An Tríú Mehl:
ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
mundhe soohaa paraharahu laal karahu seegaar |A Bhríde, tréig do chulaith dhearg, agus maisigh tú féin le dath corcairdhearg a Ghrá.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aavan jaanaa veesarai gurasabadee veechaar |Déanfar dearmad ar do theacht agus ar do chuid oibre, ag smaoineamh ar Fhocal Shabad an Ghúrú.
ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥
mundh suhaavee sohanee jis ghar sahaj bhataar |Tá an Bride anam maisithe agus álainn; fanann an Tiarna Neamhaí, a Fear céile, ina teach.
ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak saa dhan raaveeai raave raavanahaar |2|Nanak, an bhrídeog ravies agus taitneamh as Sé; agus tá sé, an Ravisher, ravises agus taitneamh as di. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥
mohu koorr kuttanb hai manamukh mugadh rataa |Tá an manmukh amaideach, féin-toilteanach gafa i gceangal bréagach leis an teaghlach.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥
haumai meraa kar mue kichh saath na litaa |Ag cleachtadh egotism agus féin-conceit, sé bás agus imíonn, a ghlacadh rud ar bith in éineacht leis.
ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥
sir upar jamakaal na sujhee doojai bharamitaa |Ní thuigeann sé go bhfuil Teachtaire an Bháis ag foluain thar a cheann; tá sé deluded ag duality.
ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥
fir velaa hath na aavee jamakaal vas kitaa |Ní thiocfaidh an deis seo isteach ina lámha arís; urghabhfaidh Teachtaire an Bháis é.
ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥
jehaa dhur likh paaeion se karam kamitaa |5|Gníomhaíonn sé de réir a chinniúint réamhordaithe. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |Salok, An Tríú Mehl:
ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨਿੑ ॥
sateea ehi na aakheean jo marriaa lag jalani |Ná tabhair ‘satee’ orthu, a dhónn iad féin in éineacht le corpáin a bhfear.
ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿੑ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨਿੑ ॥੧॥
naanak sateea jaaneeani ji birahe chott marani |1|A Nanak, tugtar 'satee' orthu amháin, a fhaigheann bás de bharr turraing an idirscartha. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |An Tríú Mehl:
ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨਿੑ ॥
bhee so sateea jaaneean seel santokh rahani |Tugtar 'satee' orthu freisin, a chloíonn le modhúlacht agus sástacht.
ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨਿੑ ॥੨॥
sevan saaee aapanaa nit utth samaalani |2|Déanann siad seirbhís dá dTiarna, agus ardaíonn siad sna huaireanta tosaigh chun machnamh a dhéanamh air. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |An Tríú Mehl:
ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
kantaa naal maheleea setee ag jalaeh |Dóitear na baintreacha iad féin sa tine, mar aon le corpáin a bhfear.
ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
je jaaneh pir aapanaa taa tan dukh sahaeh |Má bhí a fhios acu go fírinneach a bhfear céile, ansin bíonn pian coirp uafásach orthu.
ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
naanak kant na jaananee se kiau ag jalaeh |A Nanac, mura raibh a fhios acu go fírinneach a bhfear céile, cén fáth ar chóir dóibh iad féin a dhó sa tine?
ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥
bhaavai jeevau kai mrau doorahu hee bhaj jaeh |3|Cibé an bhfuil a bhfear céile beo nó marbh, fanann na mná céile sin i bhfad uathu. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥
tudh dukh sukh naal upaaeaa lekh karatai likhiaa |Chruthaigh tú pian mar aon le pléisiúir; A Chruthóra, is mar sin atá an scríbhinn a scríobh Tú.
ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥
naavai jevadd hor daat naahee tis roop na rikhiaa |Níl bronntanas eile chomh mór leis an Ainm; níl foirm ná comhartha air.
ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥
naam akhutt nidhaan hai guramukh man vasiaa |Is taisce do-exhaustible é Naam, Ainm an Tiarna; cloíonn sé in aigne an Gurmukh.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥
kar kirapaa naam devasee fir lekh na likhiaa |Ina thrócaire, beannaíonn sé sinn leis an Naam, agus ansin, níl scríobh an phian agus an pléisiúir scríofa.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥
sevak bhaae se jan mile jin har jap japiaa |6|Na seirbhísigh humhal sin a fhreastalaíonn le grá, buaileann siad leis an Tiarna, ag canadh Chant an Tiarna. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |Salok, Dara Mehl:
ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥
jinee chalan jaaniaa se kiau kareh vithaar |Tá a fhios acu go mbeidh orthu imeacht, mar sin cén fáth a ndéanann siad taispeántais uafásacha mar sin?
ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥
chalan saar na jaananee kaaj savaaranahaar |1|Iad siúd nach bhfuil a fhios acu go mbeidh orthu imeacht, leanann siad ag socrú a ngnóthaí. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Dara Mehl:
ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥
raat kaaran dhan sancheeai bhalake chalan hoe |Carnann sé saibhreas le linn oíche a shaoil, ach ar maidin, caithfidh sé imeacht.
ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naal na chalee fir pachhutaavaa hoe |2|A Nanak, ní rachaidh sé in éineacht leis, agus mar sin tá aiféala air. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Dara Mehl:
ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥
badhaa chattee jo bhare naa gun naa upakaar |Ní thagann fiúntas ná maitheas as fíneáil a íoc faoi bhrú.
ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥
setee khusee savaareeai naanak kaaraj saar |3|Is gníomh maith é sin amháin, a Nanak, a dhéantar le saorthoil an duine féin. ||3||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Dara Mehl:
ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥
manahatth taraf na jipee je bahutaa ghaale |Ní bheidh an bua ag an doiléire an Tiarna ar thaobh an duine, is cuma cé mhéad a thriailtear é.
ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥
taraf jinai sat bhaau de jan naanak sabad veechaare |4|Tá an Tiarna buaite thar do thaobh, ag tairiscint dó do ghrá fíor, O seirbhíseach Nanak, agus ag smaoineamh ar Briathar an tSabad. ||4||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
karatai kaaran jin keea so jaanai soee |Chruthaigh an Cruthaitheoir an domhan; Tuigeann sé féin é.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
aape srisatt upaaeean aape fun goee |Is é féin a chruthaigh an Cruinne, agus scriosfaidh sé é féin ina dhiaidh sin.