Coinníonn sé an snáithe, agus nuair a tharraingíonn sé an snáithe siar, scaipeann na coirníní ina gcarn. ||1||
O m’intinn, níl ann ach an Tiarna dom.
Tá taisce an Naam beloved laistigh den Fhíor-Ghúrú; ina Trócaire, doirt sé an Neachtar Ambróiseach isteach i mo bhéal. ||Sos||
Tá an tAthair Féin sna haigéin agus sna tíortha go léir; pé rud a dhéanann Dia, tagann sé chun críche.
Tugann an tEarrach cothú do chách; níl aon duine eile seachas Eisean.
Imríonn An Gránna Féin, agus pé rud a dhéanann Sé Féin, tagann sé chun críche. ||2||
Tá an tAthair Féin, go léir uaidh féin, gan Smál agus glan; Tá sé Féin gan Smál agus glan.
Socraíonn an Fear Féin luach gach duine; is cuma cad a dhéanann Sé a thagann chun pas a fháil.
Níl an t-Aithrí Féin le feiceáil - ní féidir é a fheiceáil; Déanann sé é féin dúinn a fheiceáil. ||3||
Tá an t-Árd ionúin féin domhain agus domhain gan cur i gcéill; níl aon eile chomh mór le Sé.
Taitníonn an tAthair Féin gach croí; Tá sé laistigh de gach bean agus fear.
A Nanac, tá an tAinmneach ar fud gach áit, ach tá sé i bhfolach; tríd an Gúrú, nochtar é. ||4||2||
Sorat'h, Ceathrú Mehl:
Tá sé Féin, an Gile, é féin uile-i-uile; Bunaíonn sé é féin agus déanann sé a dhícheangal.
Feiceann an tAthair Féin, agus déanann sé lúcháir; Déanann Dia é féin iontais, agus feiceann sé iad.
Tá an t-Árdán Féin sna coillte agus sna móinéir go léir; mar Gurmukh, nochtann sé é féin. ||1||
Smaoinigh, a intinn, ar an Tiarna, Har, Har; Trí éirim sublime Ainm an Tiarna, sásófar thú.
Is é Neachtar Ambrosial an Naam, an sú is milse; trí Fhocal Shabad an Ghúrú, nochtar a bhlas. ||Sos||
Is é an Fear Gáireach é féin áit na hoilithreachta agus an rafta; Dia é féin a bhádálann sé é féin trasna.
Caitheann an Fear Gáireach an líon ar fud an domhain go léir; is é an Tiarna féin an t-iasc.
Tá an t-Aitheanta Féin neamh-mheallta; Ní dhéanann sé aon bhotúin. Níl aon duine eile cosúil leis le feiceáil. ||2||
Is é an Fear Grádh adharc an Yogi, agus sruth fuaime an Naad; Seinneann Sé Féin an fonn.
Is é an Carúil Féin an Yogi, an Primal Being; Cleachtann sé féin dianmhachnamh.
Is é Féin an Gúrú Fíor, agus Is é Féin an deisceabal; Tugann Dia Féin na Teagasc. ||3||
Spreagann An Gránna Féin sinn chun a Ainm a chanadh, agus cleachtann Sé Féin machnamh.
Is é an Duine is Fearr ná an Neachtar Ambrosial; Is é an sú é féin é.
Molann an tAthair Féin é; seirbhíseach Nanak sásta, le croílár sublime an Tiarna. ||4||3||
Sorat'h, Ceathrú Mehl:
Is é Dia é féin an scála cothromaíochta, is é Féin an meáigh, agus is é féin a mheá leis na meáchain.
Is é Féin an baincéir, Is é Féin an trádálaí, agus is é féin a dhéanann na ceirdeanna.
Dhéan an Fear Gáire é féin an domhan, agus déanann sé é féin a chothromú le gram. ||1||
Déanann m’intinn machnamh ar an Tiarna, Har, Har, agus faighim síocháin.
Is stór é Ainm an Tiarna ionúin, Har, Har,; chuir an Gúrú Foirfe cuma milis ormsa. ||Sos||
Is é an Grádh Féin an talamh, agus is é féin an t-uisce; Gníomhaíonn sé é féin, agus cuireann sé faoi deara daoine eile gníomhú.
Eisíonn an tAthair Féin A Orduithe, agus coimeádann sé an t-uisce agus an talamh faoi cheangal.
Insíonn an Fear Gile Eagla Dé; Cheangail sé an tíogair agus an gabhar le chéile. ||2||