A Shiblíní Cinniúint, níl aon áit eile agam le dul.
Is é an Gúrú a thug dom Treasure Saibhreas na Naam; Tá mé ina íobairt dó. ||1||Sos||
Tugann Teagasc an Ghúrú onóir. Is beannaithe é - go mbuailfidh mé agus go mbeinn in éineacht leis!
Gan Eisean, ní féidir liom maireachtáil, fiú ar feadh nóiméad. Gan a Ainm, faighim bás.
Táim dall - ná déanaimse dearmad choíche ar Naam! Faoina Chosaint, sroichfidh mé mo theach fíor. ||2||
Na chaylaas sin, na tiomna sin, a bhfuil a múinteoir spioradálta dall, ní bhfaighidh siad a n-áit scíthe.
Gan an Fíor-Ghúrú, ní fhaightear an tAinm. Gan an Ainm, cad é an úsáid a bhaintear as go léir?
Tagann daoine agus imíonn siad, aiféala agus aithrí a dhéanamh, cosúil le préacháin i dteach tréigthe. ||3||
Gan an Ainm, fulaingíonn an corp i bpian; crumbles sé mar bhalla gainimh.
Chomh fada is nach dtéann an Fhírinne isteach sa Chonaic, ní fhaightear Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna.
Ag teacht leis an Seabóid, téann muid isteach inár dteach, agus faighimid Stát Eternal Nirvaanaa. ||4||
Iarraim a Chomhairle ar mo Ghúrú, agus leanaim Comhairle an Ghúrú.
Agus Shabads na Moladh ag cloí leis an intinn, tá pian an egotism dóite ar shiúl.
Táimid aontaithe go hintuigthe leis, agus buaileann muid leis an bhFíordhuine is Fearr. ||5||
Iad siúd atá i dtaithí ar an Seabóid, tá siad gann agus glan; tréigeann siad dúil gnéasach, fearg, féiniúlacht agus comaoin.
Canann siad Moltaí Naam, go deo na ndeor; coimeádann siad an Tiarna cumhdaithe ina gcroí.
Conas is féidir linn dearmad a dhéanamh air as ár n-intinn? Is é Tacaíocht na ndaoine go léir é. ||6||
An té a gheobhas bás sa Seabóid tá sé tar éis bháis, agus ní bhfaighidh sé bás go deo.
Tríd an Shabad, aimsímid é, agus glacaimid grá d'Ainm an Tiarna.
Gan an Shabad, tá an domhan deceived; Faigheann sé bás agus athghintear é, arís agus arís eile. ||7||
Molann gach duine iad féin, agus glaonn siad orthu féin an té is mó de na mór.
Gan an Gúrú, ní féidir aithne a chur ar an duine féin. Trí labhairt agus éisteacht amháin, cad a dhéantar?
O Nanak, an té a thuigeann an Seabóid nach ngníomhaíonn sé de mheon féiniúlachta. ||8||8||
Siree Raag, An Chéad Mhehl:
Gan a Fear céile, tá óige agus ornáidí an Bhríde anam gan úsáid agus gan trua.
Ní thaitníonn sí le sásamh a Leaba; gan a Fear céile, tá a ornáidí áiféiseach.
Bíonn pian uafásach ar an mbríde caite; ní thagann a Fear céile go dtí an leaba a bhaile. ||1||
A aigne, smaoinigh ar an Tiarna, agus faigh síocháin.
Gan an Gúrú, ní bhfaightear grá. Aontaithe leis an Shabad, tá sonas le fáil. ||1||Sos||
Agus í ag freastal ar an nGúrú, faigheann sí síocháin, agus maisíonn a Fear céile, Tiarna í le eagna intuigthe.
Go deimhin, baineann sí sult as Leaba a Fear céile, trína grá domhain agus a gean.
Mar Gurmukh, cuireann sí aithne air. Ag bualadh leis an Gúrú, coimeádann sí stíl mhaireachtála íontach. ||2||
Tríd an Fhírinne buail le d'fhear céile, a Thiarna, a Bhríde anama. Draíocht ag do Fear céile, cumhdaigh grá dó.
Beidh d'intinn agus do chorp faoi bhláth san Fhírinne. Ní féidir cur síos a dhéanamh ar a luach.
Faigheann an bhean-anama a Fear céile, a Thiarna, i dteach a muintire féin; tá sí íonaithe ag an Ainm Fíor. ||3||
Má fhaigheann an aigne laistigh den aigne bás, ansin an Fear céile ravises agus taitneamh a Bride.
Tá siad fite fuaite in aon uigeacht amháin, cosúil le péarlaí ar muince timpeall an mhuineál.
I gCumann na Naomh, tagann an tsíocháin suas; glacann na Gurmukhs Tacaíocht na Naam. ||4||
Ar an toirt, rugadh duine, agus ar an toirt, faigheann duine bás. Ar an toirt tagann ceann, agus ar an toirt téann ceann.
An té a aithníonn an Seabóid, comhcheanglaíonn sé isteach é, agus ní fhulaingíonn an bás é.