Tá ár dTiarna agus ár Máistir Neamh- mheáchain; Ní féidir é a mheá. Ní féidir é a fháil ach ag caint. ||5||
Tá na ceannaithe agus na trádálaithe tagtha; réamhordaítear a mbrabúis.
Iad siúd a chleachtann an Fhírinne, faigheann siad na brabúis, ag cloí le hUacht Dé.
Le Marsantas na Fírinne, buaileann siad leis an Gúrú, nach bhfuil aon rian den saint aige. ||6||
Mar Gurmukh, déantar iad a mheá agus a thomhas, i gcothromaíocht agus i scálaí na Fírinne.
Déanann an Gúrú, a bhfuil a Bhriathar Fíor, a mhealladh dóchais agus dúil.
Meáchan sé Féin leis an scála; is foirfe meá an Aon Foirfe. ||7||
Ní shábháiltear éinne trí chaint agus trí chaint amháin, ná trí mhórán leabhar a léamh.
Ní fhaigheann an corp íonacht gan deabhóid ghrámhar don Tiarna.
A Nanak, ná déan dearmad ar Naam; aontóidh an Gúrú leis an gCruthaitheoir sinn. ||8||9||
Siree Raag, An Chéad Mhehl:
Ag bualadh leis an bhFíor-Ghúrú, aimsímid seoda an mhachnaimh mheabhrach.
Ag géilleadh ár n-intinn dár Gúrú, faighimid grá uilíoch.
Faighimid saibhreas na saoirse, agus scriostar ár demerits. ||1||
A Siblíní na Cinniúint, gan an Gúrú, níl aon eagna spioradálta ann.
Téigh agus fiafraigh de Brahma, Naarad agus Vyaas, scríbhneoir na Vedas. ||1||Sos||
Bíodh a fhios agat go bhfaighimid eagna spioradálta agus machnaimh ó chreathadh an Bhriathar. Tríd é, labhraímid an Unspoken.
Is é an Crann a iompraíonn torthaí é, agus é glas go leor le scáth flúirseach.
Tá na rubies, na seoda agus na emeralds i Státchiste an Ghúrú. ||2||
Ó Chisteáin an Ghúrú, faigheann muid Grá an Naam gan Smál, Ainm an Tiarna.
Cruinnímid sa Fhíor-Thráchtas, trí Ghrásaí Foirfe an Éiginnte.
Is é an Fíor-Ghúrú Bronntóir na síochána, Díspeathóir na bpian, Scriostóir na ndeamhan. ||3||
Tá an t-aigéan domhain uafásach deacair agus uafásach; níl aon chladach ar an taobh seo ná an ceann thall.
Níl bád, rafta, maidí rámha ná bádóir ann.
Is é an Fíor-Ghúrú an t-aon bhád ar an aigéan uafásach seo. Iompraíonn A Sracfhéachaint ar Ghrás orainn trasna. ||4||
Má dhéanaim dearmad ar mo chroí, fiú ar feadh meandair, glacann an fhulaingt orm agus imíonn an tsíocháin.
Bíodh an teanga sin dóite i lasracha, nach gcasann Naam le grá.
Nuair a pléascann an pitcher an chomhlachta, tá pian uafásach; tá aiféala agus aithrí orthu siúd atá gafa ag Aire an Bháis. ||5||
Ag caoineadh, "Mine! Mine!", D'imigh siad, ach níor imigh a gcorp, a saibhreas, agus a mná céile leo.
Gan an Ainm, tá saibhreas useless; meallta ag saibhreas, tá a mbealach caillte acu.
Déan seirbhís mar sin don Fhíor-Thiarna; a bheith Gurmukh, agus labhairt an Gan labhairt. ||6||
Ag teacht agus ag imeacht, fánaíonn daoine trí reincarnation; gníomhaíonn siad de réir a ngníomhartha san am atá caite.
Conas is féidir cinniúint réamhordaithe duine a scriosadh? Tá sé scríofa i gcomhréir le toil an Tiarna.
Gan Ainm an Tiarna, ní féidir aon duine a shábháil. Trí Theagasc an Ghúrú, táimid aontaithe ina Aontas. ||7||
Gan Eisean, níl aon duine agam le glaoch ar mo chuid féin. Is leis é m’anam agus anáil mo bheatha.
Go n-íosfaí mo mheabhair agus mo sheilbh go luaithreach, agus go gcoinsínítear mo saint agus mo mhórtas meabhrach don tine.
A Nanak, ag smaoineamh ar an Shabad, faightear Taisce na Sármhaitheasa. ||8||10||
Siree Raag, An Chéad Mhehl:
Aigne, grá don Tiarna, mar is breá le Lotus an t-uisce.
Agus é á chaitheamh ag na tonnta, bláthann sé fós le grá.
San uisce, cruthaítear na créatúir; taobh amuigh den uisce faigheann siad bás. ||1||