Tá an domhan ar thóir gnóthaí saolta; gafa agus faoi cheangal, ní thuigeann sé machnamh machnamhach.
Tá dearmad déanta ag an manmukh amaideach, aineolach, féin-thoil ar bhreith agus ar bhás.
Sábháltar iad siúd a chosain an Gúrú, ag smaoineamh ar Fhíorfhocal an tSabad. ||7||
I gcliabhán an ghrá dhiaga, labhraíonn an parrot.
Buaileann sé leis an bhFírinne, agus ólann sé sa Neachtar Ambrosial; cuileoga sé ar shiúl, ach uair amháin.
Ag bualadh leis an Gúrú, aithníonn duine a Thiarna agus a Mháistir; arsa Nanak, faigheann sé geata na saoirse. ||8||2||
Maaroo, An Chéad Mhehl:
Faigheann an té a fhaigheann bás i Briathar an tSabad bás; ar shlí eile, cén áit ar féidir leat rith?
Trí Eagla Dé, ritheann eagla; Neachtar Ambrosial a Ainm.
Tú féin a mharú agus a chosaint; ach amháin Tú, níl aon áit ar bith. ||1||
A Baba, táim salach, éadomhain agus go hiomlán gan tuiscint.
Gan an Naam, níl aon duine rud ar bith; rinne an Gúrú Foirfe m'intleacht foirfe. ||1||Sos||
Táim lán de lochtanna, agus níl aon bhua agam ar chor ar bith. Gan buanna, conas is féidir liom dul abhaile?
Trí Fhocal an tSabad, tagann síocháin iomasach suas; gan cinniúint mhaith, ní fhaightear an saibhreas.
Iad siúd nach bhfuil a n-intinn líonta leis an Naam, tá siad faoi cheangal agus gobáilte, agus ag fulaingt i bpian. ||2||
Iad siúd a bhfuil dearmad déanta acu ar Naam - cén fáth ar tháinig siad isteach sa domhan fiú?
Anseo agus ina dhiaidh seo, ní fhaigheann siad aon síocháin; tá a gcuid cairteacha luchtaithe le luaithreach.
Iad siúd atá scartha, ná buaileann siad leis an Tiarna; bíonn pian uafásach orthu ag Doras an Bháis. ||3||
Níl a fhios agam cad a tharlóidh sa domhan ina dhiaidh seo; Tá mé chomh mearbhall - le do thoil a mhúineadh dom, a Thiarna!
tá mearbhall orm; Thitfinn ag cosa an té a thaispeánfadh an Bealach dom.
Gan an Gúrú, níl aon bhronntóir ar chor ar bith; Ní féidir cur síos a dhéanamh ar a luach. ||4||
Má fheicim mo chara, glacfaidh mé leis; Tá litir na Fírinne seolta agam chuige.
Seasann a anam-Bride ag fanacht expectantly; mar Gurmukh, feicim le mo shúile é.
Le pléisiúr do thoile, fanann tú i m'intinn, agus beannaigh mé le do Shracfhéachaint ar Ghrás. ||5||
Duine a bhfuil ocras agus tart air - cad is féidir leis a thabhairt, agus cad is féidir le duine ar bith a iarraidh air?
Ní féidir liom duine ar bith eile a cheapadh, atá in ann m'intinn agus mo chorp a bheannú le foirfeacht.
An té a chruthaigh mé tugann sé aire dom; Beannaíonn sé é féin dom le glóir. ||6||
Sa chorp-sráidbhaile tá mo Thiarna agus mo Mháistir, a bhfuil a chorp riamh-nua, Neamhchiontach agus leanbh-chosúil, gan comparáid idir spraíúil.
Ní bean, ná fear, ná éan é; tá an Fíor-Tiarna chomh ciallmhar agus álainn.
Cibé rud a thaitníonn Eisean, a tharlaíonn; Is tusa an lampa, agus is tusa an t-adharc. ||7||
Cloiseann sé na hamhráin agus blaiseann sé na blasanna, ach tá na blasanna seo gan úsáid agus gan chiall, agus ní thugann siad ach galar don chorp.
An té a bhfuil grá aige don Fhírinne agus a labhraíonn an Fhírinne, éalaíonn sé ó bhrón na scaradh.
Ní dhéanann Nanak dearmad ar an Naam; is le toil an Tiarna é cibé rud a tharlaíonn. ||8||3||
Maaroo, An Chéad Mhehl:
Cleachtadh Fírinne - tá saint agus ceangaltáin eile useless.
Chuir an Fíor-Thiarna spéis san aigne seo, agus taitníonn blas na Fírinne ar mo theanga.
Gan an Ainm, níl aon sú; imíonn na cinn eile, luchtaithe le nimh. ||1||
Is mise a leithéid de sclábhaí agatsa, a Thiarna agus a Mháistir ionúin.
Bím ag siúl ar aon dul le Do Cheannas, a Fhíréan, A Mhilea-Cháirde. ||1||Sos||
Oíche agus lá, oibríonn an sclábhaí ar son a thiarna.
Tá m'intinn díolta agam ar Fhocal Shabad an Ghúrú; cuireann an Shabad sólás agus sólás ar m'intinn.