Sorat'h, Naoú Mehl:
A chara, bíodh a fhios seo agat i d’intinn.
Tá an domhan fite fuaite ina phléisiúir féin; níl aon duine d'aon duine eile. ||1||Sos||
Ar an dea-uair, tagann go leor agus suí le chéile, timpeall ort ar na ceithre thaobh.
Ach nuair a thagann aimsir chrua, imíonn siad go léir, agus ní thagann aon duine in aice leat. ||1||
Do bhean, a bhfuil an oiread sin grá agat di, agus a d'fhan ceangailte leat i gcónaí,
Ritheann ar shiúl ag caoineadh, "Ghost! Ghost!", A luaithe a fhágann an eala-anam an comhlacht seo. ||2||
Seo mar a ghníomhaíonn siad - iad siúd a bhfuil an oiread sin grá againn orthu.
Ag an nóiméad deiridh, a Nanak, níl aon úsáid ag aon duine ar bith, ach amháin an Tiarna, a chara. ||3||12||139||
Sorat'h, An Chéad Mehl, An Chéad Teach, Ashtpadeeyaa, Chau-Thukay:
Dia amháin Cruthaitheoir Uilíoch. Le Grásta an Fhíor-Ghúrú:
Níl mé stróicthe le déachas, mar ní adhradh mé duine ar bith seachas an Tiarna; Ní thugaim cuairt ar thuamaí nó crematoriums.
Ní théim isteach i dtithe na strainséirí, gafa i dúil. Chomhlíon Naam, Ainm an Tiarna, mo mhianta.
Go domhain i mo chroí, thaispeáin an Gúrú baile mo bheith dom, agus tá m’intinn lán de shíocháin agus de mhisneach, a Shiblíní na Cinniúint.
Tú féin atá uile-fhiosrach, agus Tú Féin atá uile-fheiceálach; Is tusa amháin a thugann faisnéis, a Thiarna. ||1||
Tá m'intinn scoite, imbued with detachment; tá briathar an tSabóid tar éis m'intinn a tholladh, a mháthair.
Solas Dé ag taitneamh go leanúnach laistigh de núicléas mo chuid féin is doimhne; Tá mé ceangailte go grámhar leis an Bani, Briathar an Fhíor-Thiarna Máistir. ||Sos||
Tréigeann líon mór scoite labhairt faoi scaradh agus tréigean, ach is é féin amháin a thréigean ceart, atá taitneamhach don Tiarna Máistir.
Tá Briathar an tSabóid riamh ina chroí; tá sé súite in Eagla Dé, agus oibríonn sé chun fónamh don Ghúrú.
Cuimhníonn sé ar an Aon Tiarna, ní bhíonn a intinn ag magadh, agus cuireann sé srian lena chuid fánaíochta.
Tá sé ar meisce le aoibhneas neamhaí, agus tá sé sáite go deo le Grá an Tiarna; canann sé Moltaí Glórmhara an Fhíor-Thiarna. ||2||
Tá an aigne mar an ghaoth, ach má thagann sí chun suaimhnis, fiú ar feadh meandair, fanfaidh sé i síocháin an Ainm, Siblíní na Cinniúint.
Tá a theanga, a shúile agus a chluasa líonta leis an bhFírinne; A Thiarna, múchann tú tinte an mhian.
Le dóchas, fanann an tréigean saor ó dhóchas; ina theach féin istigh, tá sé súite i dtrian an mhachnaimh dhomhain.
Fanann sé sásta, sásta le carthanacht Naam; ólann sé san Ambrosial Amrit gan stró. ||3||
Níl aon tréigean i duality, chomh fada agus go bhfuil fiú cáithnín de duality.
Is leatsa an domhan ar fad, a Thiarna; Is tusa amháin an Tabharthóir. Níl aon cheann eile ann, a Siblíní na Cinniúint.
Cónaíonn an manmukh féin-thoiliúil faoi ainnis go deo, agus bronnann an Tiarna móráltacht ar an nGurmukh.
Tá Dia gan teorainn, gan teorainn, dorochtana agus neamhfhabhrach; Ní féidir cur síos a dhéanamh ar a luach. ||4||
An Chonaic i ndomhain Samaadhi, an Uachtarach Bheith, Tiarna na dtrí shaol - is iad seo d'Ainmneacha, a Thiarna.
Na créatúir a rugadh sa saol seo, tá a gcinniúint inscríofa ar a n-éadan; taithí acu de réir a gcinniúint.
Cuireann an Tiarna féin faoi deara iad a dhéanamh gníomhais mhaithe agus olc; Déanann sé é féin go daingean iad san adhradh deabhóideach.
Nochtar filth a n-aigne agus a mbéil nuair a mhaireann siad in Eagla Dé; beannaíonn an Tiarna dorochtana é féin iad le eagna spioradálta. ||5||