ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Leathanach - 147
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਈਐ ॥
sachai sabad neesaan tthaak na paaeeai |Ní bhacann aon duine bealach na ndaoine atá beannaithe le Meirge Fhíorfhocal an tSabad.
ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਬੁਝਿ ਵਖਾਣਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥੧੮॥
sach sun bujh vakhaan mahal bulaaeeai |18|Ag éisteacht, ag tuiscint agus ag labhairt na Fírinne, glaoitear duine chuig Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, An Chéad Mhehl:
ਪਹਿਰਾ ਅਗਨਿ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਬਾਧਾ ਭੋਜਨੁ ਸਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥
pahiraa agan hivai ghar baadhaa bhojan saar karaaee |Má ghléas mé mé féin i dteine, agus má thóg mé mo theach sneachta, agus go ndearna mé iarann mo bhia;
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਪਾਣੀ ਕਰਿ ਪੀਵਾ ਧਰਤੀ ਹਾਕ ਚਲਾਈ ॥
sagale dookh paanee kar peevaa dharatee haak chalaaee |agus dá n-ólfainn an uile phian mar uisce, agus an talamh uile do thiomáint romham;
ਧਰਿ ਤਾਰਾਜੀ ਅੰਬਰੁ ਤੋਲੀ ਪਿਛੈ ਟੰਕੁ ਚੜਾਈ ॥
dhar taaraajee anbar tolee pichhai ttank charraaee |agus dá gcuirfinn an talamh ar scála agus é a chothromú le bonn amháin copair;
ਏਵਡੁ ਵਧਾ ਮਾਵਾ ਨਾਹੀ ਸਭਸੈ ਨਥਿ ਚਲਾਈ ॥
evadd vadhaa maavaa naahee sabhasai nath chalaaee |agus dá mbeinn chomh mór sin nach bhféadfainn mo chimeád, agus dá gcuirfinn smacht agus ceannas ar chách;
ਏਤਾ ਤਾਣੁ ਹੋਵੈ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਕਰੀ ਭਿ ਆਖਿ ਕਰਾਈ ॥
etaa taan hovai man andar karee bhi aakh karaaee |agus dá mbeadh an oiread sin cumhachta i m'intinn agam go bhféadfainn a chur faoi deara go ndéanfadh daoine eile mo thairiscint - cad é mar sin?
ਜੇਵਡੁ ਸਾਹਿਬੁ ਤੇਵਡ ਦਾਤੀ ਦੇ ਦੇ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥
jevadd saahib tevadd daatee de de kare rajaaee |Chomh mór agus atá ár dTiarna agus ár Máistir, is iontach a bhronntanais. Bronnann sé orthu de réir a thoile.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਉਪਰਿ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
naanak nadar kare jis upar sach naam vaddiaaee |1|A Nanac, iadsan ar a dtugann an Tiarna Sracfhéachaint ar Ghrásta, faigh móruaisle glórmhar an Fhíorainm. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |Dara Mehl:
ਆਖਣੁ ਆਖਿ ਨ ਰਜਿਆ ਸੁਨਣਿ ਨ ਰਜੇ ਕੰਨ ॥
aakhan aakh na rajiaa sunan na raje kan |Ní shásaítear an béal trí labhairt, agus ní shásaítear na cluasa trí éisteacht.
ਅਖੀ ਦੇਖਿ ਨ ਰਜੀਆ ਗੁਣ ਗਾਹਕ ਇਕ ਵੰਨ ॥
akhee dekh na rajeea gun gaahak ik van |Níl na súile sásta le feiceáil - féachann gach orgán le cáilíocht céadfach amháin.
ਭੁਖਿਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਗਲੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
bhukhiaa bhukh na utarai galee bhukh na jaae |Ní shéimhítear ocras an ocrach; trí fhocail, ní scaoiltear leis an ocras.
ਨਾਨਕ ਭੁਖਾ ਤਾ ਰਜੈ ਜਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak bhukhaa taa rajai jaa gun keh gunee samaae |2|A Nanac, ní scaoiltear leis an ocras ach amháin nuair a thugann duine Moltaí Glórmhara an Tiarna Inmholta. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭੁ ਕੂੜੁ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥
vin sache sabh koorr koorr kamaaeeai |Gan an Fíor-Aon, tá gach rud bréagach, agus cleachtann gach duine bréag.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਕੂੜਿਆਰੁ ਬੰਨਿ ਚਲਾਈਐ ॥
vin sache koorriaar ban chalaaeeai |Gan an tAon Fíor, ceanglaítear na cinn bhréagacha agus déantar iad a ghiobáil agus a thiomáint amach.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਤਨੁ ਛਾਰੁ ਛਾਰੁ ਰਲਾਈਐ ॥
vin sache tan chhaar chhaar ralaaeeai |Gan an Ceann Fíor, níl sa chorp ach luaithreach, agus meascann sé arís le luaithreach.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭ ਭੁਖ ਜਿ ਪੈਝੈ ਖਾਈਐ ॥
vin sache sabh bhukh ji paijhai khaaeeai |Gan an Fíor Ome, tá gach bia agus éadaí míshásta.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਦਰਬਾਰੁ ਕੂੜਿ ਨ ਪਾਈਐ ॥
vin sache darabaar koorr na paaeeai |Gan an tAon Fíor, ní bhaineann na cinn bhréagacha amach Cúirt an Tiarna.
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿ ਮਹਲੁ ਖੁਆਈਐ ॥
koorrai laalach lag mahal khuaaeeai |Ceangailte le ceangaltán bréagach, cailltear Ard-Mhéara Láithreacht an Tiarna.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਠਗਿਓ ਠਗਿ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥
sabh jag tthagio tthag aaeeai jaaeeai |Tá an domhan ar fad meallta ag mheabhlaireacht, ag teacht agus ag imeacht i reincarnation.
ਤਨ ਮਹਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਿ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈਐ ॥੧੯॥
tan meh trisanaa ag sabad bujhaaeeai |19|Laistigh den chorp tá tine an mhian; tré Fhocal an tSabóid, múchtar é. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, An Chéad Mhehl:
ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਸੰਤੋਖੁ ਰੁਖੁ ਧਰਮੁ ਫੁਲੁ ਫਲ ਗਿਆਨੁ ॥
naanak gur santokh rukh dharam ful fal giaan |O Nanak, is é an Gúrú crann an tsásaimh, le bláthanna an chreidimh, agus torthaí na eagna spioradálta.
ਰਸਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿਆ ਸਦਾ ਪਕੈ ਕਰਮਿ ਧਿਆਨਿ ॥
ras rasiaa hariaa sadaa pakai karam dhiaan |Uisceáilte le Grá an Tiarna, fanann sé glas go deo; Trí karma dea-ghníomhartha agus machnaimh, aibíonn sé.
ਪਤਿ ਕੇ ਸਾਦ ਖਾਦਾ ਲਹੈ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥੧॥
pat ke saad khaadaa lahai daanaa kai sir daan |1|Faightear onóir tríd an mhias blasta seo a ithe; de gach bronntanas, is é seo an bronntanas is mó. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |An Chéad Mhehl:
ਸੁਇਨੇ ਕਾ ਬਿਰਖੁ ਪਤ ਪਰਵਾਲਾ ਫੁਲ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ॥
sueine kaa birakh pat paravaalaa ful javehar laal |Is é an Gúrú an crann óir, le duilleoga coiréil, agus bláthanna seoda agus rubies.
ਤਿਤੁ ਫਲ ਰਤਨ ਲਗਹਿ ਮੁਖਿ ਭਾਖਿਤ ਹਿਰਦੈ ਰਿਦੈ ਨਿਹਾਲੁ ॥
tit fal ratan lageh mukh bhaakhit hiradai ridai nihaal |Is torthaí seoda iad na Focail óna Bhéal. Laistigh dá Chroí, feiceann Sé an Tiarna.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ॥
naanak karam hovai mukh masatak likhiaa hovai lekh |A Nanak, faightear é uathu siúd, a bhfuil a leithéid de chinniúint réamhthaifeadta scríofa ar a n-aghaidh agus ar a mhullach.
ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਕੀ ਚਰਣੀ ਪੂਜੈ ਸਦਾ ਵਿਸੇਖੁ ॥
atthisatth teerath gur kee charanee poojai sadaa visekh |Tá na seasca a hocht scrín naofa oilithreachta le fáil i adhradh leanúnach chosa an Ghúrú Ardaithe.
ਹੰਸੁ ਹੇਤੁ ਲੋਭੁ ਕੋਪੁ ਚਾਰੇ ਨਦੀਆ ਅਗਿ ॥
hans het lobh kop chaare nadeea ag |Cruálacht, ceangal ábhartha, saint agus fearg na ceithre abhainn tine.
ਪਵਹਿ ਦਝਹਿ ਨਾਨਕਾ ਤਰੀਐ ਕਰਮੀ ਲਗਿ ॥੨॥
paveh dajheh naanakaa tareeai karamee lag |2|Ag titim isteach dóibh, tá duine dóite, O Nanak! Ní dhéantar ceann amháin a shábháil ach trí bheith daingean le gníomhais mhaithe. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |Pauree:
ਜੀਵਦਿਆ ਮਰੁ ਮਾਰਿ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ॥
jeevadiaa mar maar na pachhotaaeeai |An feadh a bheidh tú beo, gabh an bás, agus ní bheidh aon aiféala ort sa deireadh.
ਝੂਠਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਕਿਨਿ ਸਮਝਾਈਐ ॥
jhootthaa ihu sansaar kin samajhaaeeai |Tá an domhan seo bréagach, ach ní thuigeann ach cúpla é seo.
ਸਚਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ਧੰਧੈ ਧਾਈਐ ॥
sach na dhare piaar dhandhai dhaaeeai |Ní chumhdaíonn daoine grá don Fhírinne; téann siad sa tóir ar chúrsaí saolta ina ionad sin.
ਕਾਲੁ ਬੁਰਾ ਖੈ ਕਾਲੁ ਸਿਰਿ ਦੁਨੀਆਈਐ ॥
kaal buraa khai kaal sir duneeaeeai |Tá am uafásach an bháis agus an díothaithe ag dul thar chinn an domhain.
ਹੁਕਮੀ ਸਿਰਿ ਜੰਦਾਰੁ ਮਾਰੇ ਦਾਈਐ ॥
hukamee sir jandaar maare daaeeai |Trí Hukam Ordú an Tiarna, briseann Teachtaire an Bháis a chlub thar a gceann.
ਆਪੇ ਦੇਇ ਪਿਆਰੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
aape dee piaar man vasaaeeai |Tugann an Tiarna Féin a Grá, agus folaíonn sé laistigh dá n-intinn é.
ਮੁਹਤੁ ਨ ਚਸਾ ਵਿਲੰਮੁ ਭਰੀਐ ਪਾਈਐ ॥
muhat na chasaa vilam bhareeai paaeeai |Ní cheadaítear nóiméad nó moill mheandarach, nuair a bhíonn tomhas na beatha lán.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੦॥
guraparasaadee bujh sach samaaeeai |20|De réir Ghráinne Ghúrú, tagann duine ar an eolas ar an bhFíor-Aon, agus ionsúitear isteach Eisean é. ||20||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |Salok, An Chéad Mhehl:
ਤੁਮੀ ਤੁਮਾ ਵਿਸੁ ਅਕੁ ਧਤੂਰਾ ਨਿਮੁ ਫਲੁ ॥
tumee tumaa vis ak dhatooraa nim fal |Melón searbh, wort an fháinleog, dealg-úll agus torthaí nim
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਵਸਹਿ ਤਿਸੁ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥
man mukh vaseh tis jis toon chit na aavahee |lóisteálann na nimheanna searbha seo in aigne agus i mbéal na ndaoine nach cuimhin leat
ਨਾਨਕ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ਹੰਢਨਿ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ॥੧॥
naanak kaheeai kis handtan karamaa baahare |1|A Nanac, conas a déarfaidh mé seo leo? Gan karma na ndea-ghníomhartha, níl iontu ach iad féin a scriosadh. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |An Chéad Mhehl:
ਮਤਿ ਪੰਖੇਰੂ ਕਿਰਤੁ ਸਾਥਿ ਕਬ ਉਤਮ ਕਬ ਨੀਚ ॥
mat pankheroo kirat saath kab utam kab neech |Is éan é an intleacht; mar gheall ar a ghníomhartha, bíonn sé ard uaireanta, agus uaireanta íseal.