Tá sé chomh deacair a bheith cosúil leis na fakeers - na Naomh Naofa; ní dhéantar é a bhaint amach ach le karma foirfe. ||111||
Tugann an chéad faire den oíche bláthanna, agus tugann uaireadóirí níos déanaí na hoíche torthaí.
Iad siúd a fhanann ina dhúiseacht agus ar an eolas, faigheann siad bronntanais ón Tiarna. ||112||
Is ónár dTiarna agus ónár Máistir iad na bronntanais; cé atá in ann iallach a chur air iad a bhronnadh?
Bíonn cuid acu ina ndúiseacht, agus ní fhaigheann siad iad, agus dúisíonn Sé daoine eile as a gcodladh chun iad a bheannú. ||113||
Cuardaíonn tú do Fhear céile a Thiarna; ní mór go bhfuil locht éigin agat i do chorp.
Iad siúd ar a dtugtar anam-brides sona, ná breathnú ar dhaoine eile. ||114||
Laistigh duit féin, déan foighne an bhogha, agus déan foighne mar theideal an bhogha.
Déan foighne an tsaighead, ní bheidh an Cruthaitheoir in iúl duit a chailleann an sprioc. ||115||
Fanann siad siúd atá foighneach go foighneach; ar an mbealach seo, sruthán siad a gcorp.
Tá siad gar don Tiarna, ach ní nochtann siad a rún do dhuine ar bith. ||116||
Bíodh foighne mar chuspóir agat sa saol; implant seo laistigh de do bheith.
Ar an mbealach seo, fásfaidh tú isteach in abhainn mhór; ní bhrisfidh tú isteach i sruthán beag bídeach. ||117||
Fareed, is deacair a bheith ina dervish - Naomh Naofa; is fusa grá a thabhairt do arán nuair a bhíonn im air.
Ní leanann ach dornán beag slí na Naomh. ||118||
Tá mo chorp ag cócaireacht mar oigheann; tá mo chnámha ar lasadh mar connadh.
Má éiríonn mo chosa tuirseach, siúilfidh mé ar mo cheann, más féidir liom bualadh le mo chara. ||119||
Ná teas suas do chorp mar oigheann, agus ná sruthán do chnámha mar connadh.
Cén dochar a rinne do chosa agus do cheann duit? Féuch do Cháirde ionat féin. ||120||
Cuardaím mo Chara, ach tá mo Chara liom cheana féin.
A Nanac, ní féidir an Tiarna Neamhfheicthe a fheiceáil; Níl sé le fios ach don Gurmukh. ||121||
Nuair a chonaic na healaí ag snámh, tháinig sceitimíní ar na craenacha.
Báthadh na cranna bochta chun báis, a gceann faoi bhun an uisce agus a gcosa ag gobadh amach thuas. ||122||
Bhí aithne agam air mar eala mór, agus mar sin bhain mé leis.
Dá mbeadh a fhios agam nach raibh ann ach craein truailligh, ní bheinn riamh i mo shaol ag trasnú cosáin leis. ||123||
Cé hé an eala, agus cé hí crann, má bheannaíonn Dia é le Sracfhéachaint na nGrásta?
Má thaitníonn sé leis, a Nanac, athraíonn sé beanna ina eala. ||124||
Níl ach éan amháin sa loch, ach tá caoga gaisteoir ann.
Tá an corp seo gafa i dtonnta an mhian. A Thiarna Fíor, is tú mo dhóchas amháin! ||125||
Cad é an focal sin, cad é an bhua sin, agus cad é an mantra draíochta sin?
Cad iad na héadaí sin is féidir liom a chaitheamh chun mo fhear céile a Thiarna a mhealladh? ||126||
Is é umhaltacht an focal, is é maithiúnas an bhua, agus is é an chaint mhilis an mantra draíochta.
Caith na trí róbaí seo, a dheirfiúr, agus glacfaidh tú le do Fhear céile a Thiarna. ||127||
Má tá tú ciallmhar, bí simplí;
má tá tú cumhachtach, a bheith lag;
agus nuair nach bhfuil aon rud le roinnt, ansin a roinnt le daoine eile.
Cé chomh tearc is atá duine ar a dtugtar a leithéid de dhídean. ||128||
Ná labhair fiú focal amháin crua; fanann do Fhíor-Thiarna agus do Mháistir i ngach uile ní.
Ná bris croí duine ar bith; Seoda gan luach iad seo go léir. ||129||
Tá aigne an uile dhuine cosúil le seoda luachmhara; nach bhfuil dochar a dhéanamh dóibh go maith ar chor ar bith.
Más mian leat do chuid A Chairde, mar sin ná bris croí duine ar bith. ||130||