Déantar dearmad ar mo phian, agus fuair mé síocháin go domhain ionam féin. ||1||
Bheannaigh an Gúrú mé le ointment na heagna spioradálta.
Gan Ainm an Tiarna, tá an saol gan intinn. ||1||Sos||
Agus é ag déanamh machnaimh i gcuimhne, tá aithne ag Naam Dayv ar an Tiarna.
Tá a anam chumasc leis an Tiarna, Beatha an Domhain. ||2||1||
Bilaaval, Briathar an Tiomnaithe Ravi Daas:
Dia amháin Cruthaitheoir Uilíoch. Le Grásta an Fhíor-Ghúrú:
Chonaic mo bhochtaineacht, gáire gach duine. Bhí a leithéid de riocht orm.
Anois, tá na hocht gcinn déag de chumhachtaí miraculous spioradálta i dtearmann mo láimhe; tá gach rud ag do Grace. ||1||
Tá a fhios agat, agus is rud ar bith mé, a Thiarna, Scriostóir eagla.
Iarrann gach neach Do Thearmann, a Dhé, Fuilfiller, ár ngnóthaí. ||1||Sos||
An té a rachaidh isteach i do Thearmann, scaoiltear leis ó ualach a pheaca.
Shábháil tú an t-ard agus an t-íseal ón domhan gan náire. ||2||
A deir Ravi Daas, cad eile is féidir a rá faoin Óráid Neamhluaite?
Cibé rud atá tú, tá tú, a Thiarna; conas is féidir aon rud a chur i gcomparáid le Do Mholtaí? ||3||1||
Bilaval:
An chlann sin ina mbeirtear duine naofa,
cibé acu aicme shóisialta ard nó íseal, saibhir nó bocht, beidh a cumhráin íon scaipthe ar fud an domhain. ||1||Sos||
Cibé an Brahmin, Vaishya, Soodra, nó Kh'shaatriya é; pé acu is file, sceadamán é, nó duine salach,
éiríonn sé glan, trí mhachnamh a dhéanamh ar an Tiarna Dia. Sábhálann sé é féin, agus teaghlaigh a bheirt tuismitheoirí. ||1||
Is beannaithe an sráidbhaile sin, agus is beannaithe áit a bhreithe; Is beannaithe a chlann íon, ar fud an domhain go léir.
Tréigeann duine a ólann san éirim sublime blasanna eile; agus é ar meisce leis an bunúsach diaga seo, caitheann sé an peaca agus an chaimiléireacht. ||2||
measc na scoláirí reiligiúnacha, laochra agus ríthe, níl aon cheann eile comhionann le tiomnaithe an Tiarna.
De réir mar a shnámhann duilleoga an lile uisce saor san uisce, a deir Ravi Daas, is amhlaidh atá a saol ar domhan. ||3||2||
Briathar Sadhana, Raag Bilaaval:
Dia amháin Cruthaitheoir Uilíoch. Le Grásta an Fhíor-Ghúrú:
I gcás iníon rí, chuir fear faoi cheilt é féin mar Vishnu.
Rinne sé é ar son dúshaothraithe gnéis, agus ar chúiseanna féiníocha, ach chosain an Tiarna a onóir. ||1||
Cad é do luach, a Ghúrú an domhain, mura scriosfaidh tú karma mo ghníomhartha san am atá caite?
Cén fáth sábháilteacht a lorg ó leon, má tá ceann le ithe ag seacall? ||1||Sos||
Ar mhaithe le titim báistí amháin, bíonn pian ag an éan báistí.
Nuair a bhíonn anáil na beatha imithe, ní fiú aigéan dó. ||2||
Anois, tá mo shaol tar éis éirí tuirseach, agus ní mhairfidh mé i bhfad níos faide; conas is féidir liom a bheith foighneach?
Má báthadh mé agus bás mé, agus go dtagann bád chomh fada, inis dom, conas a rachaidh mé ar bord? ||3||
Níl mé rud ar bith, níl aon rud agam, agus ní bhaineann aon rud liom.
Anois, a chosaint ar mo onóir; Is é Sadhana do sheirbhíseach umhal. ||4||1||