Tá an corp-bride dall, agus tá an groom cliste agus ciallmhar.
Cruthaíodh cruthú na gcúig ghné.
Ní fhaightear an marsantas sin, dár tháinig tú isteach sa domhan ina leith, ach ón bhFíor-Ghúrú. ||6||
Arsa an bhean-phósta, "Maith liom, le do thoil,
O mo thiarna óg, sámh, ionúin.
Gan tú, níl aon chuntas orm. Tabhair dom do bhriathar, le do thoil, nach bhfágfaidh tú mé.” ||7||
Deir an fear céile anam, “Is mise sclábhaí mo Cheannasaí.
Is é mo Thiarna agus Máistir Mór é, atá gan eagla agus neamhspleách.
Chomh fada agus a thoilíonn Sé, fanfaidh mé leat. Nuair a ghairmfidh Sé mé, éireoidh mé agus imeoidh mé.” ||8||
Labhraíonn an fear céile focail na Fírinne leis an Bride,
ach tá an Bride restless agus gan taithí, agus ní thuigeann sí rud ar bith.
Arís agus arís, impíonn sí ar a fear céile fanacht; ceapann sí nach bhfuil sé ach ag magadh nuair a thugann sé freagra uirthi. ||9||
Tagann an tOrdú, agus tugtar an fear céile-anam.
Ní théann sé i gcomhairle lena bhrídeog, agus ní iarrann sé a tuairim.
Éiríonn sé agus máirseálann sé as, agus meascann an bean-phósta a chaitear i leataobh le deannach. A Nanak, féach ar an seachmaill de cheangal mothúcháin agus dóchais. ||10||
A aigne ramhar - éist, O m'intinn!
Freastal ar an bhFíor-Ghúrú lá agus oíche go deo.
Gan an Fíor-Ghúrú, lobhadh na ciniceas gan chreideamh agus faigheann siad bás. Tá srón an Bháis thart ar mhuiníl na ndaoine sin nach bhfuil aon ghúrú acu. ||11||
Tagann an manmukh féin-willed, agus téann an manmukh féin-willed.
Buaileann an manmukh arís agus arís eile.
Maireann an manmukh an oiread ifreann agus atá ann; níl an Gurmukh i dteagmháil léi fiú acu. ||12||
Is é Gurmukh amháin é, atá taitneamhach don Tiarna, a chara.
Cé is féidir le duine ar bith a bhfuil an Tiarna róbait in onóir dó a scrios?
Is é an beannach go deo i aoibhneas; tá sé gléasta i róbaí onóra. ||13||
Is íobairt mé don Fhíor-Ghúrú Foirfe.
Is é Bronntóir an Tearmann, an Laoch Laoch a choinníonn a Bhriathar.
Sin é an Tiarna Dia, Bronntóir na síochána, a bhuail mé; Ní fhágfaidh sé mé ná ní rachaidh sé aon áit eile. ||14||
Is é stór an bhua; Ní féidir a luach a mheas.
Tá sé ag síneadh go foirfe le gach uile chroí, i réim i ngach áit.
Lorgaíonn Nanak Tearmann an Scriostóra pianta na mbochtán; Is mise deannaigh chosa do sclábhaithe. ||15||1||2||
Maaroo, Solahas, An Cúigiú Mehl:
Dia amháin Cruthaitheoir Uilíoch. Le Grásta an Fhíor-Ghúrú:
Tá mo Thiarna Beannaithe go deo faoi aoibhneas.
Líonann sé gach uile chroí, agus déanann sé breithiúnas ar gach uile dhuine.
Tá an Fíor-Thiarna agus an Máistir os cionn ceannairí na ríthe go léir; níl aon duine eile seachas Eisean. ||1||
Tá sé áthasach, áthasach agus trócaireach.
Tá Solas Dé le feiceáil i ngach áit.
Cruthaíonn sé foirmeacha, agus ag amharc orthu, Taitníonn sé leo; Déanann sé é féin a adhradh. ||2||
Déanann sé machnamh ar a chumhacht chruthaitheach féin.
Cruthaíonn an Fíor Tiarna é féin fairsinge na Cruinne.
Cuireann Sé Féin an dráma ar stáitse, de ló is d’oíche; Éisteann sé Féin, agus éisteann sé, bíonn áthas air. ||3||
Is fíor a ríchathaoir, agus is Fíor a ríocht.
Is fíor stór an Bhaincéara Fhíor.