Ón aer a tháinig an tús. Seo í aois Theagasc an Fhíor-Ghúrú.
Is é an Shabad an Gúrú, ar a ndírím grámhar mo Chonaic; Is mise an chaylaa, an deisceabal.
Agus an Óráid Neamhluaite á labhairt agam, fanann mé gan teagmháil.
Nanac, ar feadh na n-aois, is é Tiarna an Domhain mo Ghúrú.
Déanaim machnamh ar sheanmóir an tSabad, Briathar an Aon Dé.
Cuireann an Gurmukh amach tine an egotism. ||44||
“Le fiacla céir, conas is féidir le duine iarann a chew?
Cad é an bia sin, a thógann bród as?
Conas is féidir le duine cónaí sa phálás, an teach sneachta, ag caitheamh róbaí tine?
Cá bhfuil an uaimh sin, ina bhféadfar fanacht gan chroitheadh laistigh di?
Cé ba cheart dúinn a fhios a bheith ag pervading anseo agus ansiúd?
Cad é an machnamh sin a spreagann an aigne a shú isteach inti féin?” ||45||
Deireadh a chur le féiniúlacht agus indibhidiúlacht ón taobh istigh,
agus scriosadh dúbailteacht, éiríonn an mortal amháin le Dia.
Is deacair an domhan ar an manmukh amaideach, féin-willed;
ag cleachtadh an Shabad, chews duine iarann.
Bíodh aithne agat ar an Tiarna amháin, istigh agus amuigh.
A Nanak, múchtar an tine, trí Phléisiúr Uacht an Fhíor-Ghúrú. ||46||
Iontach le Fíor-eagla Dé, baintear mórtas as;
tuig go bhfuil Sé a hAon, agus déan machnamh ar an Seabóid.
Agus an Fíor-Shabad ag cloí go domhain sa chroí,
tá an corp agus an intinn fuaraithe agus soothed, agus daite le Grá an Tiarna.
Múchtar tine an dúil ghnéis, na feirge agus na caimiléireachta.
A Nanak, tugann an Duine Gáireach A Sracfhéachaint ar Ghrás. ||47||
"Tá gealach na hintinne fionnuar agus dorcha; conas a chuirtear solas uirthi?
Conas a lasann an ghrian chomh iontach sin?
Conas is féidir radharc faire leanúnach an Bháis a iompú ar shiúl?
Cén tuiscint a chaomhnaítear onóir na nGurmukh?
Cé hé an laoch, a conquers Bás?
Tabhair dúinn do fhreagra tuisceanach, a Nanak." ||48||
Ag tabhairt guth don Shabad, tá gealach na hintinne soilsithe le héigríoch.
Nuair a chomhnóidh an ghrian i dteach na gealaí, cuirtear an dorchadas ar ceal.
Tá pléisiúir agus pian díreach mar a chéile, nuair a thógann duine Tacaíocht Naam, Ainm an Tiarna.
Sábhálann sé é féin, agus iompraíonn sé trasna orainn.
Le creideamh sa Ghúrú, cumascann an intinn san Fhírinne,
agus ansin, guí Nanak, ní amháin a chaitheamh ag an mBás. ||49||
Is eol go bhfuil bunús Naam, Ainm an Tiarna, ar an duine is airde agus is fearr ar fad.
Gan an Ainm, tá pian agus bás ar cheann amháin.
Nuair a chumasc duine bunúsach isteach sa bunúsach, tá an aigne sásta agus comhlíonta.
Tá duality imithe, agus téann duine isteach i dteach an Aon Tiarna.
Séideann an anáil trasna spéir an Deichiú Geata agus creathadh.
A Nanak, buaileann an bás go hintuigthe leis an Tiarna síoraí gan athrú. ||50||
Tá an Tiarna iomlán domhain laistigh; tá an Tiarna iomlán lasmuigh dínn freisin. Líonann an Tiarna iomlán na trí shaol go hiomlán.
An té a bhfuil aithne aige ar an Tiarna sa cheathrú stát, níl sé faoi réir bhua nó easaontais.
Duine a bhfuil aithne aige ar rúndiamhra Dé Uilechumhachtach, a shíneann trasna gach croí,
Tá aithne aige ar an bPrímheach, an Tiarna Diaga gan Smál.
An duine humhal sin atá borb leis an Naam gan Smál,
Nanak, is é féin an Príomh-Thiarna, Ailtire na Cinniúint. ||51||
“Labhraíonn gach duine ar an Tiarna Iomlán, an neamhfholamh gan léiriú.
Conas is féidir an fíorfholamh seo a fháil?
Cé hiad féin, atá i dtaithí ar an bhfolús iomlán seo?"
Tá siad cosúil leis an Tiarna, as ar tháinig siad.
Ní rugadh iad, ní fhaigheann siad bás; ní thagann siad agus ní théann siad.
O Nanak, tugann na Gurmukhs treoir dá n-intinn. ||52||
Trí smacht a chleachtadh ar na naoi ngeata, sroicheann duine smacht foirfe ar an Deichiú Geata.
Ansin, creathadh agus athfhuaimníonn sruth fuaime neamhbhuaite an Tiarna iomlán.
Féach ar an bhFíor-Thiarna i gcónaí, agus cumaisc leis.
Tá an Fíor-Tiarna ar fud an domhain agus ar gach croí.