Nga ajri erdhi fillimi. Kjo është epoka e Mësimeve të Guru-së së Vërtetë.
Shabad është Guru, mbi të cilin e përqendroj me dashuri ndërgjegjen time; Unë jam chaylaa, dishepulli.
Duke folur Fjalimin e Pashprehur, mbetem i palidhur.
Nanak, gjatë gjithë shekujve, Zoti i botës është Guru im.
Unë meditoj predikimin e Shabadit, Fjalën e të Vetmit Zot.
Gurmukhu shuan zjarrin e egoizmit. ||44||
“Me dhëmbë dylli, si mund të përtypet hekur?
Cili është ai ushqim që të largon krenarinë?
Si mund të jetohet në pallat, në shtëpinë e borës, i veshur me rroba zjarri?
Ku është ajo shpellë, brenda së cilës njeriu mund të mbetet i palëkundur?
Kë duhet të dimë se po përshkon aty-këtu?
Cili është ai meditim që e shtyn mendjen të zhytet në vetvete?" ||45||
Zhdukja e egoizmit dhe individualizmit nga brenda,
dhe duke fshirë dualitetin, i vdekshmi bëhet një me Perëndinë.
Bota është e vështirë për manmukhun budallenj e me dëshirë të vetë;
duke praktikuar Shabadin, njeriu përtyp hekur.
Njihni Zotin Një, brenda dhe jashtë.
O Nanak, zjarri është shuar, nëpërmjet Kënaqësisë së Vullnetit të Guru-së së Vërtetë. ||46||
E mbushur me frikën e vërtetë të Perëndisë, krenaria hiqet;
kuptoni se Ai është Një dhe meditoni Shabadin.
Me Shabadin e Vërtetë që qëndron thellë brenda zemrës,
trupi dhe mendja ftohen dhe qetësohen dhe ngjyrosen me Dashurinë e Zotit.
Zjarri i dëshirës seksuale, zemërimit dhe korrupsionit është shuar.
O Nanak, i Dashuri dhuron Vështrimin e Tij të Hirit. ||47||
“Hëna e mendjes është e ftohtë dhe e errët; si është ndriçuar?
Si shkëlqen dielli kaq shkëlqyeshëm?
Si mund të largohet vështrimi i vazhdueshëm vigjilent i Vdekjes?
Me çfarë kuptimi ruhet nderi i Gurmukhut?
Kush është luftëtari, që e pushton Vdekjen?
Na jep përgjigjen tënde të menduar, o Nanak." ||48||
Duke i dhënë zë Shabadit, hëna e mendjes ndriçohet me pafundësi.
Kur dielli banon në shtëpinë e hënës, errësira shpërndahet.
Kënaqësia dhe dhimbja janë të njëjta, kur dikush merr Mbështetjen e Naamit, Emrit të Zotit.
Ai Vetë na shpëton dhe na përcjell.
Me besimin në Guru, mendja bashkohet në të Vërtetën,
dhe pastaj, lutet Nanak, njeriu nuk konsumohet nga Vdekja. ||49||
Thelbi i Naamit, Emri i Zotit, dihet se është më i lartësuari dhe më i shkëlqyeri nga të gjithë.
Pa Emrin, njeriu është i prekur nga dhimbja dhe vdekja.
Kur esenca e dikujt shkrihet në esencë, mendja kënaqet dhe plotësohet.
Dualiteti është zhdukur dhe njeriu hyn në shtëpinë e Zotit të Vetëm.
Fryma fryn nëpër qiellin e Portës së Dhjetë dhe dridhet.
O Nanak, i vdekshmi më pas takon intuitivisht Zotin e përjetshëm, të pandryshueshëm. ||50||
Zoti absolut është thellë brenda; Zoti absolut është edhe jashtë nesh. Zoti absolut i mbush plotësisht tre botët.
Ai që e njeh Zotin në gjendjen e katërt, nuk i nënshtrohet virtytit apo vesit.
Ai që njeh misterin e Zotit Absolut, që përshkon çdo zemër,
Njeh Qenien Fillestare, Zotin e Papërlyer Hyjnor.
Ajo qenie e përulur që është e mbushur me Naamin e Papërlyer,
Nanak, është vetë Zoti Kryesor, Arkitekti i Fatit. ||51||
“Të gjithë flasin për Zotin Absolut, zbrazëtinë e padukshme.
Si mund ta gjesh këtë zbrazëti absolute?
Kush janë ata, që janë përshtatur me këtë zbrazëti absolute?"
Ata janë si Zoti, nga i cili e kanë origjinën.
Nuk lindin, nuk vdesin; ata nuk shkojnë e vijnë.
O Nanak, Gurmukët udhëzojnë mendjet e tyre. ||52||
Duke praktikuar kontrollin mbi nëntë portat, njeriu arrin kontroll të përsosur mbi Portën e Dhjetë.
Atje, rryma zanore e pa goditur e Zotit absolut dridhet dhe kumbon.
Shikoni Zotin e Vërtetë gjithmonë të pranishëm dhe bashkohuni me Të.
Zoti i Vërtetë përshkon dhe përshkon çdo zemër.