Nanak bën këtë lutje: O Zot Zot, të lutem më fal dhe më bashko me veten tënde. ||41||
Qenia e vdekshme nuk i kupton ardhjet dhe largimet e rimishërimit; ai nuk e sheh oborrin e Zotit.
Ai është i mbështjellë me lidhje emocionale dhe Maya, dhe brenda qenies së tij është errësira e injorancës.
Personi i fjetur zgjohet, vetëm kur goditet në kokë nga një shkop i rëndë.
Gurmukët banojnë te Zoti; ata gjejnë derën e shpëtimit.
O Nanak, ata vetë janë të shpëtuar dhe të gjithë të afërmit e tyre janë përcjellë gjithashtu. ||42||
Kushdo që vdes në Fjalën e Shabadit, dihet se është vërtet i vdekur.
Me Hirin e Guru-së, i vdekshmi është i kënaqur nga thelbi sublim i Zotit.
Nëpërmjet Fjalës së Shabadit të Guru-së, ai njihet në Oborrin e Zotit.
Pa Shabadin, të gjithë kanë vdekur.
Manmukh i vetëdëshiruar vdes; jeta e tij është tretur.
Ata që nuk e mbajnë mend emrin e Zotit, në fund do të qajnë nga dhembja.
O Nanak, çdo gjë që bën Zoti Krijues, bëhet. ||43||
Gurmukët nuk plaken kurrë; brenda tyre është të kuptuarit intuitiv dhe mençuria shpirtërore.
Ata këndojnë Lëvdimet e Zotit, përgjithmonë e përgjithmonë; thellë brenda, ata meditojnë në mënyrë intuitive mbi Zotin.
Ata banojnë përgjithmonë në njohurinë e lumtur të Zotit; ata e shohin dhimbjen dhe kënaqësinë si një dhe e njëjta gjë.
Ata shohin Zotin e Vetëm në të gjitha dhe e kuptojnë Zotin, Shpirtin Suprem të të gjithëve. ||44||
Manmukhët me dëshirë janë si fëmijë budallenj; ata nuk e mbajnë Zotin në mendimet e tyre.
Ata i bëjnë të gjitha veprat e tyre me egoizëm dhe duhet t'i përgjigjen Gjykatësit të Drejtë të Dharma.
Gurmukët janë të mirë dhe jashtëzakonisht të pastër; ata janë zbukuruar dhe lartësuar me Fjalën e Shabadit të Guru-së.
As një grimë pisllëku nuk i ngjitet; ata ecin në harmoni me Vullnetin e Guru-së së Vërtetë.
Fëlliqësia e manmukhëve nuk lahet, edhe nëse lahen qindra herë.
O Nanak, Gurmukët janë bashkuar me Zotin; ato bashkohen në Qenien e Guru-së. ||45||
Si mundet dikush të bëjë gjëra të këqija dhe të jetojë ende me veten?
Nga zemërimi i tij, ai vetëm djeg veten.
Manmukh i vetëdëshiruar e çmend veten nga shqetësimet dhe betejat kokëfortë.
Por ata që bëhen Gurmuk kuptojnë gjithçka.
O Nanak, Gurmukhu lufton me mendjen e tij. ||46||
Ata që nuk i shërbejnë Guru-së së Vërtetë, Qenies Primale dhe nuk reflektojnë mbi Fjalën e Shabadit
- mos i quani qenie njerëzore; ata janë thjesht kafshë dhe bisha budallaqe.
Ata nuk kanë urtësi shpirtërore apo meditim brenda qenieve të tyre; ata nuk janë të dashuruar me Zotin.
Manmukhët e vetëdashur vdesin në të keqe dhe korrupsion; ata vdesin dhe rilindin, përsëri dhe përsëri.
Vetëm ata jetojnë, që bashkohen me të gjallët; ngulit Zotin, Zotin e Jetës, në zemrën tënde.
O Nanak, Gurmukët duken bukur në atë Oborr të Zotit të Vërtetë. ||47||
Zoti ndërtoi Harimandirin, tempullin e Zotit; Zoti banon brenda tij.
Duke ndjekur Mësimet e Guru-së, unë kam gjetur Zotin; Lidhja ime emocionale me Mayën është djegur.
Gjëra të panumërta janë në Harimandir, Tempulli i Zotit; mendo për Naamin dhe nëntë thesaret do të jenë të tuat.
Lum ajo shpirt-nuse e lumtur, o Nanak, që si Gurmukh, kërkon dhe gjen Zotin.
Për fat të mirë, njeriu kërkon tempullin e fortesës së trupit dhe gjen Zotin brenda zemrës. ||48||
Manmukhët e vetëdashur enden të humbur në dhjetë drejtime, të udhëhequr nga dëshira e madhe, lakmia dhe korrupsioni.