Unë jam rob i robërve të Tu, o i dashuri im.
Kërkuesit e së Vërtetës dhe të mirësisë ju sodisin.
Kushdo që beson në Emër, fiton; Ai Vetë e ngulit të Vërtetën brenda. ||10||
Më i Vërteti i së Vërtetës ka të Vërtetën është prehri i Tij.
Zoti i vërtetë është i kënaqur me ata që e duan Shabadin.
Duke ushtruar fuqinë e Tij, Zoti ka vendosur të Vërtetën në të tri botët; me të vërtetën Ai është i kënaqur. ||11||
Të gjithë e quajnë Atë më të madhin nga të mëdhenjtë.
Pa Guru, askush nuk e kupton Atë.
Zoti i vërtetë është i kënaqur me ata që bashkohen në të Vërtetën; nuk ndahen më dhe nuk vuajnë. ||12||
Të ndarë nga Zoti Primar, ata qajnë me zë të lartë dhe vajtojnë.
Ata vdesin dhe vdesin, vetëm për të rilindur, kur koha e tyre të ketë kaluar.
Ai i bekon me madhështi të lavdishme ata që i fal; të bashkuar me Të, ata nuk pendohen dhe nuk pendohen. ||13 |
Ai Vetë është Krijuesi dhe Ai Vetë është Gëzuesi.
Ai vetë është i kënaqur dhe Ai vetë është i çliruar.
Vetë Zoti i çlirimit jep çlirimin; Ai zhduk posesivitetin dhe lidhjen. ||14||
Unë i konsideroj dhuratat e Tua si dhuratat më të mrekullueshme.
Ti je Shkaku i shkaqeve, Zot i Plotfuqishëm i Pafund.
Duke krijuar krijimin, Ti shikon atë që ke krijuar; Ti i bën të gjithë të bëjnë veprat e tyre. ||15||
Vetëm ata këndojnë Lavdimet e Tua të Lavdishme, që të kënaqin Ty, o Zot i Vërtetë.
Ato dalin prej Teje dhe bashkohen përsëri te Ti.
Nanak ofron këtë lutje të vërtetë; takimi me Zotin e Vërtetë, arrihet paqja. ||16||2||14||
Maaroo, Mehl i Parë:
Për shekuj të pafund, kishte vetëm errësirë të plotë.
Nuk kishte tokë e qiell; ekzistonte vetëm Urdhri i pafund i Hukamit të Tij.
Nuk kishte ditë e natë, hënë apo diell; Zoti u ul në Samaadhi parësor, të thellë. ||1||
Nuk kishte burime të krijimit apo fuqi të fjalës, nuk kishte ajër apo ujë.
Nuk kishte asnjë krijim apo shkatërrim, asnjë ardhje apo shkuarje.
Nuk kishte kontinente, as rajone, shtatë dete, lumenj apo ujë të rrjedhshëm. ||2||
Nuk kishte mbretëri qiellore, tokë apo rajone të poshtme të botës së krimit.
Nuk kishte parajsë apo ferr, nuk kishte vdekje apo kohë.
Nuk kishte ferr apo parajsë, nuk kishte lindje apo vdekje, nuk kishte ardhje apo shkuarje në rimishërim. ||3||
Nuk kishte Brahma, Vishnu apo Shiva.
Askush nuk u pa, përveç Zotit Një.
Nuk kishte asnjë femër apo mashkull, asnjë klasë shoqërore apo kastë të lindjes; askush nuk përjetoi dhimbje apo kënaqësi. ||4||
Nuk kishte njerëz të beqarisë apo bamirësisë; askush nuk jetonte në pyje.
Nuk kishte Siddhas apo kërkues, askush nuk jetonte në paqe.
Nuk kishte jogi, as pelegrinët endacakë, as rroba fetare; askush nuk e quajti veten mjeshtër. ||5||
Nuk kishte këndim apo meditim, nuk kishte vetëdisiplinë, agjërim apo adhurim.
Askush nuk foli apo foli në dualitet.
Ai krijoi veten dhe u gëzua; Ai vlerëson veten. ||6||
Nuk kishte asnjë pastrim, asnjë vetëpërmbajtje, asnjë malas nga farat e borzilokut.
Nuk kishte Gopis, asnjë Krishna, asnjë lopë apo bari.
Nuk kishte tantra, mantra dhe hipokrizi; askush nuk i binte fyellit. ||7||
Nuk kishte karma, asnjë Dharma, asnjë mizë gumëzhitëse të Mayës.
Klasa shoqërore dhe lindja nuk shiheshin me asnjë sy.
Nuk kishte asnjë lak lidhjeje, asnjë vdekje të gdhendur mbi ballë; askush nuk meditoi për asgjë. ||8||
Nuk kishte shpifje, farë, shpirt dhe jetë.
Nuk kishte Gorakh dhe asnjë Maachhindra.
Nuk kishte urtësi shpirtërore apo meditim, asnjë prejardhje apo krijim, asnjë llogaritje llogarish. ||9||