Zoti im, Zoti është Vetëekzistent dhe i Pavarur. Çfarë duhet të hajë që të jetë i ngopur?
Kushdo që ecën në harmoni me Vullnetin e Guru-së së Vërtetë dhe këndon Lëvdimet e Lavdishme të Zotit, është i pëlqyeshëm për Të.
Të bekuar, të bekuar janë ata, në këtë Epokë të Errët të Kali Yuga, O Nanak, që ecin në harmoni me Vullnetin e Guru-së së Vërtetë. ||12||
Ata që nuk i shërbejnë Guru-së së Vërtetë dhe nuk e mbajnë Shabadin të ngulitur në zemrat e tyre
të mallkuar qofshin jetët e tyre. Pse erdhën në botë?
Nëse dikush ndjek Mësimet e Guru-së dhe mban në mendjen e tij Frikën ndaj Perëndisë, atëherë ai është i përshtatur me dashuri me thelbin sublim të Zotit.
Me fatin e tij parësor, ai merr Emrin; O Nanak, ai është bartur përtej. ||13||
Bota endet e humbur në lidhjen emocionale me Mayën; nuk e kupton se po i plaçkitet shtëpia e saj.
Manmukh i vetëdëshiruar është i verbër në botë; mendja e tij tërhiqet nga dëshira seksuale dhe zemërimi.
Me shpatën e mençurisë shpirtërore, vritni pesë demonët. Qëndroni zgjuar dhe të vetëdijshëm për Mësimet e Guru-së.
Xhevahiri i Naamit zbulohet dhe mendja dhe trupi pastrohen.
Ata që u mungon Naami enden të humbur, me hundët e prera; pa Emër rrinë e qajnë.
O Nanak, askush nuk mund ta fshijë atë që është paracaktuar nga Zoti Krijues. ||14||
Gurmukët fitojnë pasurinë e Zotit, duke soditur Fjalën e Shabadit të Guru-së.
Ata marrin pasurinë e Naamit; thesaret e tyre janë tejmbushur.
Nëpërmjet Fjalës së Bani-t të Guru-së, ata shprehin Lavditë e Lavdishme të Zotit, fundi dhe kufizimet e të cilit nuk mund të gjenden.
O Nanak, Krijuesi është Vepruesi i gjithçkaje; Zoti Krijues i sheh të gjitha. ||15||
Brenda Gurmukh është paqja dhe qetësia intuitive; mendja e tij ngjitet në Rrafshin e Dhjetë të Eterëve Akaashikë.
Askush nuk është i përgjumur apo i uritur atje; ata banojnë në paqen e emrit Ambrosial të Zotit.
O Nanak, dhimbja dhe kënaqësia nuk e godet askënd, ku ndriçon Drita e Zotit, Shpirtit Suprem. ||16||
Të gjithë kanë ardhur, të veshur me petkat e dëshirës seksuale dhe zemërimit.
Disa lindin e disa vdesin. Ata vijnë dhe shkojnë sipas Hukamit të Urdhrit të Zotit.
Ardhjet dhe ikjet e tyre në rimishërim nuk mbarojnë; ata janë të mbushur me dashurinë e dualitetit.
Të lidhur në robëri, ata janë bërë të enden dhe nuk mund të bëjnë asgjë për këtë. ||17||
Ata, mbi të cilët Zoti derdh Mëshirën e Tij, vijnë dhe takojnë Guru-në e Vërtetë.
Duke u takuar me Guru-në e Vërtetë, ata largohen nga bota; ata mbeten të vdekur ndërsa janë ende gjallë, me paqe dhe qetësi intuitive.
O Nanak, besimtarët janë të mbushur me Zotin; ata janë të zhytur në Emrin e Zotit. ||18||
Intelekti i manmukh-ut me dëshirë është i paqëndrueshëm; ai është shumë i ndërlikuar dhe i zgjuar brenda.
Çfarëdo që ka bërë dhe gjithçka që bën është e kotë. As edhe një grimë prej saj nuk është e pranueshme.
Bamirësia dhe bujaria që ai pretendon të japë do të gjykohen nga Gjykatësi i Drejtë i Dharma.
Pa Guru-në e Vërtetë, i Dërguari i Vdekjes nuk e lë të vdekshmin vetëm; ai është i rrënuar nga dashuria për dualitetin.
Rinia rrëshqet në mënyrë të padukshme, vjen pleqëria dhe më pas ai vdes.
I vdekshmi është i kapur në dashuri dhe lidhje emocionale me fëmijët dhe bashkëshortin, por asnjëri prej tyre nuk do të jetë ndihmësi dhe mbështetja e tij në fund.
Kushdo që i shërben Guru-së së Vërtetë gjen paqe; Emri vjen për të qëndruar në mendje.
O Nanak, të mëdhenj dhe me shumë fat janë ata që, si Gurmukh, janë të zhytur në Naam. ||19||
Manmukhët e vetëdashur as që mendojnë për Emrin; pa Emër qajnë me dhimbje.