Mój Pan Bóg jest samowystarczalny i niezależny. Co musi jeść, żeby się nasycić?
Ktokolwiek postępuje w harmonii z Wolą Prawdziwego Guru i śpiewa Chwalebne Chwały Pana, ten jest Mu miły.
Błogosławieni, błogosławieni oni, w tym Mrocznym Wieku Kali Yugi, O Nanak, którzy postępują w harmonii z Wolą Prawdziwego Guru. ||12||
Ci, którzy nie służą Prawdziwemu Guru i nie zachowują Szabadu w swoich sercach
przeklęte jest ich życie. Po co w ogóle przyszli na świat?
Jeśli ktoś podąża za naukami Guru i utrzymuje w umyśle strach przed Bogiem, wówczas z miłością dostraja się do wzniosłej esencji Pana.
Przez swoje pierwotne przeznaczenie otrzymuje Imię; O Nanak, on jest przenoszony. ||13||
Świat wędruje zagubiony w emocjonalnym przywiązaniu do Maji; nie zdaje sobie sprawy, że jego własny dom jest plądrowany.
Samowolny manmukh jest ślepy na świecie; jego umysł zostaje zwabiony przez pożądanie seksualne i gniew.
Mieczem duchowej mądrości zabij pięć demonów. Pozostań przebudzony i świadomy Nauk Guru.
Klejnot Naam zostaje objawiony, a umysł i ciało zostają oczyszczone.
Ci, którym brakuje Naam, błąkają się zagubieni, z obciętymi nosami; bez Imienia siedzą i płaczą.
O Nanak, nikt nie może wymazać tego, co zostało z góry zarządzone przez Pana Stwórcę. ||14||
Gurmukhowie zdobywają bogactwo Pana, kontemplując Słowo Szabada Guru.
Otrzymują bogactwo Naama; ich skarby są przepełnione.
Poprzez Słowo Bani Guru wypowiadają Chwalebne Pochwały Pana, których końca i ograniczeń nie można znaleźć.
O Nanak, Stwórca jest Sprawcą wszystkiego; Pan Stwórca widzi wszystko. ||15||
W Gurmukh panuje intuicyjny spokój i równowaga; jego umysł wznosi się do Dziesiątego Planu Eterów Akaashy.
Nikt tam nie jest śpiący ani głodny; mieszkają w pokoju Ambrozjańskiego Imienia Pana.
O Nanak, ból i przyjemność nie dotykają nikogo, gdzie oświetla Światło Pana, Najwyższej Duszy. ||16||
Wszyscy przyszli, ubrani w szaty pożądania seksualnego i gniewu.
Niektórzy się rodzą, inni odchodzą. Przychodzą i odchodzą zgodnie z Hukam z rozkazu Pana.
Ich przyjścia i wyjścia podczas reinkarnacji nie kończą się; są przepojeni miłością do dualizmu.
Skrępowani w niewoli, zmuszeni są wędrować i nic nie mogą z tym zrobić. ||17||
Ci, na których Pan obdarza Swoje Miłosierdzie, przychodzą i spotykają Prawdziwego Guru.
Spotykając się z Prawdziwym Guru, odwracają się od świata; pozostają martwi, choć wciąż żyją, z intuicyjnym spokojem i równowagą.
O Nanak, wielbiciele są przesiąknięci Panem; są pochłonięci Imieniem Pańskim. ||18||
Intelekt samowolnego manmucha jest zmienny; wewnątrz jest bardzo przebiegły i sprytny.
Cokolwiek zrobił i wszystko, co robi, jest bezużyteczne. Nawet odrobina tego nie jest akceptowalna.
Jałmużna i hojność, którą udaje, że daje, zostaną osądzone przez Sprawiedliwego Sędziego Dharmy.
Bez Prawdziwego Guru Posłaniec Śmierci nie pozostawia śmiertelnika w spokoju; jest zniszczony przez miłość do dualności.
Młodość przemija niepostrzeżenie, przychodzi starość i wtedy umiera.
Śmiertelnik zakochuje się w miłości i uczuciowym przywiązaniu do dzieci i współmałżonka, lecz ostatecznie żadne z nich nie będzie dla niego pomocnikiem i oparciem.
Ktokolwiek służy Prawdziwemu Guru, odnajduje spokój; Imię zostaje w umyśle.
O Nanak, wielcy i bardzo szczęśliwi są ci, którzy jako Gurmukh są zaabsorbowani Naam. ||19||
Samowolni manmukhowie nawet nie myślą o Imieniu; bez Imienia płaczą z bólu.