Σρι Γκουρού Γκρανθ Σαχίμπ

Σελίδα - 1414

ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਖਾਧੈ ਤਿਪਤਾਇ ॥

har prabh veparavaahu hai kit khaadhai tipataae |

Ο Κύριός μου ο Θεός είναι Αυθύπαρκτος και Ανεξάρτητος. Τι χρειάζεται να φάει για να χορτάσει;

ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਤਿਪਤਾਸੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥

satigur kai bhaanai jo chalai tipataasai har gun gaae |

Όποιος βαδίζει σε αρμονία με τη Θέληση του Αληθινού Γκουρού και τραγουδά τους Ένδοξους Εγκώμιους του Κυρίου, είναι ευάρεστος σε Αυτόν.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਕਲਜੁਗਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਚਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੧੨॥

dhan dhan kalajug naanakaa ji chale satigur bhaae |12|

Μακάριοι, ευλογημένοι είναι αυτοί, σε αυτή τη Σκοτεινή Εποχή του Κάλι Γιούγκα, Ω Νανάκ, που περπατούν σε αρμονία με τη Θέληση του Αληθινού Γκουρού. ||12||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦੁ ਨ ਰਖਿਓ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

satiguroo na sevio sabad na rakhio ur dhaar |

Αυτοί που δεν υπηρετούν τον Αληθινό Γκουρού και δεν κρατούν το Σαμπάντ κατοχυρωμένο στις καρδιές τους

ਧਿਗੁ ਤਿਨਾ ਕਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥

dhig tinaa kaa jeeviaa kit aae sansaar |

καταραμένη η ζωή τους. Γιατί ήρθαν στον κόσμο;

ਗੁਰਮਤੀ ਭਉ ਮਨਿ ਪਵੈ ਤਾਂ ਹਰਿ ਰਸਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰਿ ॥

guramatee bhau man pavai taan har ras lagai piaar |

Αν κάποιος ακολουθεί τις Διδασκαλίες του Γκουρού και διατηρεί τον Φόβο του Θεού στο μυαλό του, τότε είναι εναρμονισμένος με αγάπη με την υπέρτατη ουσία του Κυρίου.

ਨਾਉ ਮਿਲੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿ ॥੧੩॥

naau milai dhur likhiaa jan naanak paar utaar |13|

Από την πρωταρχική του μοίρα, αποκτά το Όνομα. O Nanak, μεταφέρεται απέναντι. ||13||

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਜਗੁ ਭਰਮਿਆ ਘਰੁ ਮੁਸੈ ਖਬਰਿ ਨ ਹੋਇ ॥

maaeaa mohi jag bharamiaa ghar musai khabar na hoe |

Ο κόσμος περιπλανιέται χαμένος στη συναισθηματική προσκόλληση με τη Μάγια. δεν αντιλαμβάνεται ότι το ίδιο της το σπίτι λεηλατείται.

ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧਿ ਮਨੁ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧਾ ਲੋਇ ॥

kaam krodh man hir leaa manamukh andhaa loe |

Ο αυτόκλητος μανμούχ είναι τυφλός στον κόσμο. Το μυαλό του παρασύρεται από τη σεξουαλική επιθυμία και τον θυμό.

ਗਿਆਨ ਖੜਗ ਪੰਚ ਦੂਤ ਸੰਘਾਰੇ ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਗੈ ਸੋਇ ॥

giaan kharrag panch doot sanghaare guramat jaagai soe |

Με το σπαθί της πνευματικής σοφίας, σκότωσε τους πέντε δαίμονες. Μείνετε ξύπνιοι και ενήμεροι για τις Διδασκαλίες του Γκουρού.

ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥

naam ratan paragaasiaa man tan niramal hoe |

Το κόσμημα του Ναάμ αποκαλύπτεται και το μυαλό και το σώμα καθαρίζονται.

ਨਾਮਹੀਨ ਨਕਟੇ ਫਿਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹਿ ਰੋਇ ॥

naamaheen nakatte fireh bin naavai beh roe |

Όσοι δεν έχουν το Ναάμ περιφέρονται χαμένοι, με κομμένη τη μύτη τους. χωρίς το Όνομα, κάθονται και κλαίνε.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥੧੪॥

naanak jo dhur karatai likhiaa su mett na sakai koe |14|

Ω Νανάκ, κανείς δεν μπορεί να διαγράψει αυτό που έχει προκαθορίσει ο Δημιουργός Κύριος. ||14||

ਗੁਰਮੁਖਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥

guramukhaa har dhan khattiaa gur kai sabad veechaar |

Οι Γκουρμούχ κερδίζουν τον πλούτο του Κυρίου, συλλογιζόμενοι τον Λόγο του Σαμπάντ του Γκουρού.

ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ਅਤੁਟ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥

naam padaarath paaeaa atutt bhare bhanddaar |

Λαμβάνουν τον πλούτο του Ναάμ. οι θησαυροί τους ξεχειλίζουν.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਬਾਣੀ ਉਚਰਹਿ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥

har gun baanee uchareh ant na paaraavaar |

Μέσω του Λόγου των Μπάνι του Γκουρού, εκφωνούν τους Ένδοξους Εγκώμιους του Κυρίου, του οποίου το τέλος και οι περιορισμοί δεν μπορούν να βρεθούν.

ਨਾਨਕ ਸਭ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾ ਕਰੈ ਵੇਖੈ ਸਿਰਜਨਹਾਰੁ ॥੧੫॥

naanak sabh kaaran karataa karai vekhai sirajanahaar |15|

Ω Νανάκ, ο Δημιουργός είναι ο Εκτελεστής όλων. ο Δημιουργός Κύριος βλέπει τα πάντα. ||15||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜੁ ਹੈ ਮਨੁ ਚੜਿਆ ਦਸਵੈ ਆਕਾਸਿ ॥

guramukh antar sahaj hai man charriaa dasavai aakaas |

Μέσα στο Γκουρμούχ υπάρχει διαισθητική ειρήνη και ηρεμία. ο νους του ανεβαίνει στο Δέκατο Επίπεδο των Ακαασικών Αιθέρων.

ਤਿਥੈ ਊਂਘ ਨ ਭੁਖ ਹੈ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸੁਖ ਵਾਸੁ ॥

tithai aoongh na bhukh hai har amrit naam sukh vaas |

Κανείς δεν νυστάζει ή πεινά εκεί. κατοικούν στην ειρήνη του Αμβροσιακού Ονόματος του Κυρίου.

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਵਿਆਪਤ ਨਹੀ ਜਿਥੈ ਆਤਮ ਰਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥੧੬॥

naanak dukh sukh viaapat nahee jithai aatam raam pragaas |16|

Ω Νανάκ, ο πόνος και η ηδονή δεν ταλαιπωρούν κανέναν, όπου το Φως του Κυρίου, της Υπέρτατης Ψυχής, φωτίζει. ||16||

ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਕਾ ਚੋਲੜਾ ਸਭ ਗਲਿ ਆਏ ਪਾਇ ॥

kaam krodh kaa cholarraa sabh gal aae paae |

Όλοι έχουν έρθει, φορώντας τις ρόμπες της σεξουαλικής επιθυμίας και του θυμού.

ਇਕਿ ਉਪਜਹਿ ਇਕਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਂਹਿ ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

eik upajeh ik binas jaanhi hukame aavai jaae |

Κάποιοι γεννιούνται και άλλοι πεθαίνουν. Έρχονται και φεύγουν σύμφωνα με το Hukam της Εντολής του Κυρίου.

ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਰੰਗੁ ਲਗਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

jaman maran na chukee rang lagaa doojai bhaae |

Οι ερχομοί και οι φεύγές τους στη μετενσάρκωση δεν τελειώνουν. είναι εμποτισμένοι με την αγάπη της δυαδικότητας.

ਬੰਧਨਿ ਬੰਧਿ ਭਵਾਈਅਨੁ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧੭॥

bandhan bandh bhavaaeean karanaa kachhoo na jaae |17|

Δεσμευμένοι στη δουλεία, είναι φτιαγμένοι να περιπλανώνται και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι' αυτό. ||17||

ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀਅਨੁ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥

jin kau kirapaa dhaareean tinaa satigur miliaa aae |

Εκείνοι, πάνω στους οποίους ο Κύριος βρέχει το Έλεός Του, έρχονται και συναντούν τον Αληθινό Γκουρού.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲੇ ਉਲਟੀ ਭਈ ਮਰਿ ਜੀਵਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥

satigur mile ulattee bhee mar jeeviaa sahaj subhaae |

Συναντώντας τον Αληθινό Γκουρού, απομακρύνονται από τον κόσμο. παραμένουν νεκροί όσο είναι ακόμα ζωντανοί, με διαισθητική γαλήνη και ηρεμία.

ਨਾਨਕ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੧੮॥

naanak bhagatee ratiaa har har naam samaae |18|

Ω Νανάκ, οι θιασώτες είναι εμποτισμένοι με τον Κύριο. είναι απορροφημένοι στο Όνομα του Κυρίου. ||18||

ਮਨਮੁਖ ਚੰਚਲ ਮਤਿ ਹੈ ਅੰਤਰਿ ਬਹੁਤੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥

manamukh chanchal mat hai antar bahut chaturaaee |

Η διάνοια του αυτόκλητου manmukh είναι άστατη. είναι πολύ δύσκολος και έξυπνος μέσα του.

ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥

keetaa karatiaa birathaa geaa ik til thaae na paaee |

Ό,τι κι αν έχει κάνει, και ό,τι κάνει, είναι άχρηστο. Ούτε ένα γιώτα από αυτό δεν είναι αποδεκτό.

ਪੁੰਨ ਦਾਨੁ ਜੋ ਬੀਜਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਈ ॥

pun daan jo beejade sabh dharam raae kai jaaee |

Η φιλανθρωπία και η γενναιοδωρία που προσποιείται ότι δίνει θα κριθεί από τον Δίκαιο Κριτή του Ντάρμα.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ॥

bin satiguroo jamakaal na chhoddee doojai bhaae khuaaee |

Χωρίς τον Αληθινό Γκουρού, ο Αγγελιοφόρος του Θανάτου δεν αφήνει τον θνητό μόνο του. καταστρέφεται από την αγάπη της δυαδικότητας.

ਜੋਬਨੁ ਜਾਂਦਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਜਰੁ ਪਹੁਚੈ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥

joban jaandaa nadar na aavee jar pahuchai mar jaaee |

Η νιότη ξεφεύγει ανεπαίσθητα, τα γηρατειά έρχονται και μετά πεθαίνει.

ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਮੋਹੁ ਹੇਤੁ ਹੈ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਕੋ ਨ ਸਖਾਈ ॥

put kalat mohu het hai ant belee ko na sakhaaee |

Ο θνητός έχει πιαστεί στην αγάπη και τη συναισθηματική προσκόλληση με τα παιδιά και τη σύζυγο, αλλά κανένας από αυτούς δεν θα είναι ο βοηθός και το στήριγμά του στο τέλος.