ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1414
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਖਾਧੈ ਤਿਪਤਾਇ ॥
har prabh veparavaahu hai kit khaadhai tipataae |ನನ್ನ ಲಾರ್ಡ್ ಗಾಡ್ ಸ್ವಯಂ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಮತ್ತು ಸ್ವತಂತ್ರ. ಅವನು ತೃಪ್ತನಾಗಲು ಏನು ತಿನ್ನಬೇಕು?
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੋ ਚਲੈ ਤਿਪਤਾਸੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
satigur kai bhaanai jo chalai tipataasai har gun gaae |ಯಾರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸಂಕಲ್ಪದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೋ ಆತನಿಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਕਲਜੁਗਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਚਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੧੨॥
dhan dhan kalajug naanakaa ji chale satigur bhaae |12|ಕಲಿಯುಗದ ಈ ಕರಾಳ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಡೆಯುವ ಓ ನಾನಕ್ ಅವರು ಧನ್ಯರು, ಧನ್ಯರು. ||12||
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦੁ ਨ ਰਖਿਓ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
satiguroo na sevio sabad na rakhio ur dhaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡದ, ಮತ್ತು ಶಬ್ದವನ್ನು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸದೆ ಇರುವವರು
ਧਿਗੁ ਤਿਨਾ ਕਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥
dhig tinaa kaa jeeviaa kit aae sansaar |ಅವರ ಜೀವನವು ಶಾಪಗ್ರಸ್ತವಾಗಿದೆ. ಅವರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಏಕೆ ಬಂದರು?
ਗੁਰਮਤੀ ਭਉ ਮਨਿ ਪਵੈ ਤਾਂ ਹਰਿ ਰਸਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰਿ ॥
guramatee bhau man pavai taan har ras lagai piaar |ಒಬ್ಬನು ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದರೆ ಮತ್ತು ದೇವರ ಭಯವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਉ ਮਿਲੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿ ॥੧੩॥
naau milai dhur likhiaa jan naanak paar utaar |13|ಅವನ ಮೂಲ ವಿಧಿಯ ಮೂಲಕ, ಅವನು ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಅವನನ್ನು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಒಯ್ಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ||13||
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਜਗੁ ਭਰਮਿਆ ਘਰੁ ਮੁਸੈ ਖਬਰਿ ਨ ਹੋਇ ॥
maaeaa mohi jag bharamiaa ghar musai khabar na hoe |ಜಗತ್ತು ಮಾಯೆಯ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ; ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅದು ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧਿ ਮਨੁ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਨਮੁਖ ਅੰਧਾ ਲੋਇ ॥
kaam krodh man hir leaa manamukh andhaa loe |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕುರುಡನಾಗಿದ್ದಾನೆ; ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ ಮತ್ತು ಕೋಪದಿಂದ ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ.
ਗਿਆਨ ਖੜਗ ਪੰਚ ਦੂਤ ਸੰਘਾਰੇ ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਗੈ ਸੋਇ ॥
giaan kharrag panch doot sanghaare guramat jaagai soe |ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಕತ್ತಿಯಿಂದ, ಐದು ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು ಕೊಲ್ಲು. ಎಚ್ಚರವಾಗಿರಿ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಗೃತರಾಗಿರಿ.
ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
naam ratan paragaasiaa man tan niramal hoe |ನಾಮದ ಆಭರಣವು ಬಹಿರಂಗಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਮਹੀਨ ਨਕਟੇ ਫਿਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹਿ ਰੋਇ ॥
naamaheen nakatte fireh bin naavai beh roe |ನಾಮ್ ಕೊರತೆಯಿರುವವರು ಮೂಗು ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಾರೆ; ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಕುಳಿತು ಅಳುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥੧੪॥
naanak jo dhur karatai likhiaa su mett na sakai koe |14|ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತನಿಂದ ಪೂರ್ವನಿರ್ದೇಶಿತವಾದದ್ದನ್ನು ಯಾರೂ ಅಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||14||
ਗੁਰਮੁਖਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
guramukhaa har dhan khattiaa gur kai sabad veechaar |ಗುರುಮುಖರು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ ಭಗವಂತನ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ਅਤੁਟ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥
naam padaarath paaeaa atutt bhare bhanddaar |ಅವರು ನಾಮ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ಸಂಪತ್ತು ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದೆ.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਬਾਣੀ ਉਚਰਹਿ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
har gun baanee uchareh ant na paaraavaar |ಗುರುಗಳ ಬಾನಿಯ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಅಂತ್ಯ ಮತ್ತು ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਸਭ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾ ਕਰੈ ਵੇਖੈ ਸਿਰਜਨਹਾਰੁ ॥੧੫॥
naanak sabh kaaran karataa karai vekhai sirajanahaar |15|ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುವವನು; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ||15||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜੁ ਹੈ ਮਨੁ ਚੜਿਆ ਦਸਵੈ ਆਕਾਸਿ ॥
guramukh antar sahaj hai man charriaa dasavai aakaas |ಗುರುಮುಖ್ನಲ್ಲಿ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನವಿದೆ; ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಆಕಾಶಿಕ್ ಈಥರ್ಗಳ ಹತ್ತನೇ ಪ್ಲೇನ್ಗೆ ಏರುತ್ತದೆ.
ਤਿਥੈ ਊਂਘ ਨ ਭੁਖ ਹੈ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸੁਖ ਵਾਸੁ ॥
tithai aoongh na bhukh hai har amrit naam sukh vaas |ಅಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ನಿದ್ದೆಯಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹಸಿವಿಲ್ಲ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಅಮೃತ ನಾಮದ ಶಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਵਿਆਪਤ ਨਹੀ ਜਿਥੈ ਆਤਮ ਰਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥੧੬॥
naanak dukh sukh viaapat nahee jithai aatam raam pragaas |16|ಓ ನಾನಕ್, ನೋವು ಮತ್ತು ಆನಂದವು ಯಾರನ್ನೂ ಬಾಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಬೆಳಕು, ಪರಮಾತ್ಮ, ಪ್ರಕಾಶಿಸುತ್ತದೆ. ||16||
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਕਾ ਚੋਲੜਾ ਸਭ ਗਲਿ ਆਏ ਪਾਇ ॥
kaam krodh kaa cholarraa sabh gal aae paae |ಎಲ್ಲರೂ ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ ಮತ್ತು ಕೋಪದ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.
ਇਕਿ ਉਪਜਹਿ ਇਕਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਂਹਿ ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
eik upajeh ik binas jaanhi hukame aavai jaae |ಕೆಲವರು ಹುಟ್ಟುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ. ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಂ ಪ್ರಕಾರ ಅವರು ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਰੰਗੁ ਲਗਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
jaman maran na chukee rang lagaa doojai bhaae |ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಅವರ ಬರುವಿಕೆಗಳು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.
ਬੰਧਨਿ ਬੰਧਿ ਭਵਾਈਅਨੁ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧੭॥
bandhan bandh bhavaaeean karanaa kachhoo na jaae |17|ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿತರಾಗಿ, ಅವರು ಅಲೆದಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಅವರು ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||17||
ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀਅਨੁ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥
jin kau kirapaa dhaareean tinaa satigur miliaa aae |ಯಾರ ಮೇಲೆ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ತೋರುತ್ತಾನೋ ಅವರು ಬಂದು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲੇ ਉਲਟੀ ਭਈ ਮਰਿ ਜੀਵਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
satigur mile ulattee bhee mar jeeviaa sahaj subhaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಅವರು ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ, ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮಚಿತ್ತದಿಂದ ಸತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੧੮॥
naanak bhagatee ratiaa har har naam samaae |18|ಓ ನಾನಕ್, ಭಕ್ತರು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ. ||18||
ਮਨਮੁਖ ਚੰਚਲ ਮਤਿ ਹੈ ਅੰਤਰਿ ਬਹੁਤੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥
manamukh chanchal mat hai antar bahut chaturaaee |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನ ಬುದ್ಧಿಯು ಚಂಚಲವಾಗಿದೆ; ಅವನು ಒಳಗೆ ತುಂಬಾ ಟ್ರಿಕಿ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತ.
ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
keetaa karatiaa birathaa geaa ik til thaae na paaee |ಅವನು ಏನು ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ತುಣುಕೂ ಸಹ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹವಲ್ಲ.
ਪੁੰਨ ਦਾਨੁ ਜੋ ਬੀਜਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਈ ॥
pun daan jo beejade sabh dharam raae kai jaaee |ಅವನು ನೀಡುವಂತೆ ನಟಿಸುವ ದಾನ ಮತ್ತು ಔದಾರ್ಯವನ್ನು ಧರ್ಮದ ನೀತಿವಂತ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರು ನಿರ್ಣಯಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਈ ॥
bin satiguroo jamakaal na chhoddee doojai bhaae khuaaee |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಮರ್ತ್ಯನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਜੋਬਨੁ ਜਾਂਦਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਜਰੁ ਪਹੁਚੈ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥
joban jaandaa nadar na aavee jar pahuchai mar jaaee |ಯೌವನವು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿ ಜಾರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ ಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನು ಸಾಯುತ್ತಾನೆ.
ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਮੋਹੁ ਹੇਤੁ ਹੈ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਕੋ ਨ ਸਖਾਈ ॥
put kalat mohu het hai ant belee ko na sakhaaee |ಮರ್ತ್ಯನು ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಸಂಗಾತಿಯೊಂದಿಗಿನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ಆದರೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಅವನ ಸಹಾಯಕ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਨਾਉ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥
satigur seve so sukh paae naau vasai man aaee |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಹೆಸರು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਸੇ ਵਡੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥੧੯॥
naanak se vadde vaddabhaagee ji guramukh naam samaaee |19|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖನಾಗಿ ನಾಮದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾದವರು ಮಹಾನ್ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು. ||19||
ਮਨਮੁਖ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖ ਰੋਇ ॥
manamukh naam na chetanee bin naavai dukh roe |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ನಾಮವನ್ನು ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ ಅವರು ನೋವಿನಿಂದ ಅಳುತ್ತಾರೆ.