ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 587
ਦੁਖਿ ਲਗੈ ਘਰਿ ਘਰਿ ਫਿਰੈ ਅਗੈ ਦੂਣੀ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
dukh lagai ghar ghar firai agai doonee milai sajaae |ನೋವಿನಿಂದ ಪೀಡಿತನಾಗಿ, ಮನೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅವನು ಎರಡು ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਅੰਦਰਿ ਸਹਜੁ ਨ ਆਇਓ ਸਹਜੇ ਹੀ ਲੈ ਖਾਇ ॥
andar sahaj na aaeio sahaje hee lai khaae |ಅವನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ - ಅವನು ತನ್ನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದನ್ನು ತಿನ್ನಲು ತೃಪ್ತನಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਮਨਹਠਿ ਜਿਸ ਤੇ ਮੰਗਣਾ ਲੈਣਾ ਦੁਖੁ ਮਨਾਇ ॥
manahatth jis te manganaa lainaa dukh manaae |ತನ್ನ ಹಠಮಾರಿ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಾನೆ, ದೋಚುತ್ತಾನೆ, ಕೊಡುವವರಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਇਸੁ ਭੇਖੈ ਥਾਵਹੁ ਗਿਰਹੋ ਭਲਾ ਜਿਥਹੁ ਕੋ ਵਰਸਾਇ ॥
eis bhekhai thaavahu giraho bhalaa jithahu ko varasaae |ಈ ಭಿಕ್ಷುಕನ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸುವ ಬದಲು, ಗೃಹಸ್ಥನಾಗಿದ್ದು, ಇತರರಿಗೆ ನೀಡುವುದು ಉತ್ತಮ.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਤਿਨਾ ਸੋਝੀ ਪਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥
sabad rate tinaa sojhee pee doojai bharam bhulaae |ಶಾಬಾದ್ ಪದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು, ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಇತರರು ಸಂದೇಹದಿಂದ ಭ್ರಷ್ಟರಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣਾ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
peaai kirat kamaavanaa kahanaa kachhoo na jaae |ಅವರು ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪ್ರಕಾರ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵਹਿ ਸੇ ਭਲੇ ਜਿਨ ਕੀ ਪਤਿ ਪਾਵਹਿ ਥਾਇ ॥੧॥
naanak jo tis bhaaveh se bhale jin kee pat paaveh thaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವವರು ಒಳ್ಳೆಯವರು; ಅವರ ಗೌರವವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
satigur seviaai sadaa sukh janam maran dukh jaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ; ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ನೋವುಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ತವೆ.
ਚਿੰਤਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
chintaa mool na hovee achint vasai man aae |ಅವನು ಆತಂಕದಿಂದ ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನಿರಾತಂಕವಾದ ಭಗವಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ.
ਅੰਤਰਿ ਤੀਰਥੁ ਗਿਆਨੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥
antar teerath giaan hai satigur deea bujhaae |ತನ್ನೊಳಗೆ ಆಳವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಪವಿತ್ರ ದೇವಾಲಯವಾಗಿದೆ, ಇದು ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳಿಂದ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿದೆ.
ਮੈਲੁ ਗਈ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਇ ॥
mail gee man niramal hoaa amrit sar teerath naae |ಅವನ ಕಲ್ಮಶವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಆತ್ಮವು ನಿರ್ಮಲವಾಗಿ ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ, ಪವಿತ್ರ ದೇಗುಲದಲ್ಲಿ, ಅಮೃತ ಮಕರಂದದ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
sajan mile sajanaa sachai sabad subhaae |ಸ್ನೇಹಿತನು ನಿಜವಾದ ಸ್ನೇಹಿತನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಶಬಾದ್ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೂಲಕ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
ghar hee parachaa paaeaa jotee jot milaae |ಅವನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯೊಳಗೆ, ಅವನು ದೈವಿಕ ಆತ್ಮವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಬೆಳಕು ಬೆಳಕಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತ್ತದೆ.
ਪਾਖੰਡਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਛੋਡਈ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥
paakhandd jamakaal na chhoddee lai jaasee pat gavaae |ಮರಣದ ದೂತ ಕಪಟಿಯನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಅಪಮಾನದಿಂದ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
naanak naam rate se ubare sache siau liv laae |2|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮದಿಂದ ತುಂಬಿದವರು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤਿਤੁ ਜਾਇ ਬਹਹੁ ਸਤਸੰਗਤੀ ਜਿਥੈ ਹਰਿ ਕਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਿਲੋਈਐ ॥
tit jaae bahahu satasangatee jithai har kaa har naam biloeeai |ಹೋಗಿ, ಭಗವಂತನ ನಾಮ ಮಂಥನವಿರುವ ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯಾದ ಸತ್ ಸಂಗತ್ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ.
ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੇਹੁ ਹਰਿ ਤਤੁ ਨ ਖੋਈਐ ॥
sahaje hee har naam lehu har tat na khoeeai |ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮಚಿತ್ತದಿಂದ, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ - ಭಗವಂತನ ಸಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ.
ਨਿਤ ਜਪਿਅਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਢੋਈਐ ॥
nit japiahu har har dinas raat har daragah dtoeeai |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಹರ್, ಹರ್, ನಿರಂತರವಾಗಿ, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಪಠಿಸಿ, ಮತ್ತು ನೀವು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೀರಿ.
ਸੋ ਪਾਏ ਪੂਰਾ ਸਤਗੁਰੂ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖੋਈਐ ॥
so paae pooraa sataguroo jis dhur masatak lilaatt likhoeeai |ಅವನು ಮಾತ್ರ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಯಾರ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ.
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕੰਉ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਗਾਲ ਗਲੋਈਐ ॥੪॥
tis gur knau sabh namasakaar karahu jin har kee har gaal galoeeai |4|ಭಗವಂತನ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಸಾರುವ ಗುರುವಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಮನ ಸಲ್ಲಿಸೋಣ. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਸਜਣਾ ਜਿਨ ਸਤਗੁਰ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
sajan mile sajanaa jin satagur naal piaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಸ್ನೇಹಿತರು, ನಿಜವಾದ ಸ್ನೇಹಿತನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਤਿਨੀ ਧਿਆਇਆ ਸਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਿਆਰੁ ॥
mil preetam tinee dhiaaeaa sachai prem piaar |ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਿ ॥
man hee te man maaniaa gur kai sabad apaar |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಅನುಪಮ ಪದದ ಮೂಲಕ ಅವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅವರ ಸ್ವಂತ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਏਹਿ ਸਜਣ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
ehi sajan mile na vichhurreh ji aap mele karataar |ಈ ಸ್ನೇಹಿತರು ಒಂದಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ಬೇರ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನಿಂದಲೇ ಒಂದಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਇਕਨਾ ਦਰਸਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵੀਚਾਰੁ ॥
eikanaa darasan kee parateet na aaeea sabad na kareh veechaar |ಗುರುಗಳ ದರ್ಶನದ ಪೂಜ್ಯ ದರ್ಶನವನ್ನು ಕೆಲವರು ನಂಬುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಶಬ್ದದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਵਿਛੁੜਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਵਿਛੁੜੈ ਜਿਨਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
vichhurriaa kaa kiaa vichhurrai jinaa doojai bhaae piaar |ಬೇರ್ಪಟ್ಟವರು ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ - ಅವರು ಇನ್ನೇನು ಬೇರ್ಪಡುತ್ತಾರೆ?
ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਦੋਸਤੀ ਥੋੜੜਿਆ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ॥
manamukh setee dosatee thorrarriaa din chaar |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರೊಂದಿಗಿನ ಸ್ನೇಹವು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಇರುತ್ತದೆ.
ਇਸੁ ਪਰੀਤੀ ਤੁਟਦੀ ਵਿਲਮੁ ਨ ਹੋਵਈ ਇਤੁ ਦੋਸਤੀ ਚਲਨਿ ਵਿਕਾਰ ॥
eis pareetee tuttadee vilam na hovee it dosatee chalan vikaar |ಈ ಸ್ನೇಹವು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಮುರಿದುಹೋಗುತ್ತದೆ; ಈ ಸ್ನೇಹ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕਾ ਭਉ ਨਾਹੀ ਨਾਮਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥
jinaa andar sache kaa bhau naahee naam na kareh piaar |ಅವರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಭಯಪಡುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರು ನಾಮ್ ಅನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਜਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕਰਤਾਰਿ ॥੧॥
naanak tin siau kiaa keechai dosatee ji aap bhulaae karataar |1|ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ತಾನೇ ತಪ್ಪುದಾರಿಗೆಳೆದವರೊಂದಿಗೆ ಏಕೆ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಬೇಕು? ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਇਕਿ ਸਦਾ ਇਕਤੈ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਤਿਨ ਕੈ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
eik sadaa ikatai rang raheh tin kai hau sad balihaarai jaau |ಕೆಲವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ; ಅವರಿಗೆ ನಾನು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ತ್ಯಾಗ.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਅਰਪੀ ਤਿਨ ਕਉ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
tan man dhan arapee tin kau niv niv laagau paae |ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು, ಆತ್ಮ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತೇನೆ; ನಮಸ್ಕರಿಸಿ, ನಾನು ಅವರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತೇನೆ.
ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਮਨੁ ਸੰਤੋਖੀਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
tin miliaa man santokheeai trisanaa bhukh sabh jaae |ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಆತ್ಮವು ತೃಪ್ತಿಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರ ಹಸಿವು ಮತ್ತು ಬಾಯಾರಿಕೆಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ತವೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੁਖੀਏ ਸਦਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
naanak naam rate sukhee sadaa sache siau liv laae |2|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸಂತೋಷವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਕਉ ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕੀ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਾਈ ॥
tis gur kau hau vaariaa jin har kee har kathaa sunaaee |ಭಗವಂತನ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಹೇಳುವ ಗುರುಗಳಿಗೆ ನಾನು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ.