ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 956
ਸਚੁ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ ਸੀਤਾ ਕਦੇ ਨ ਪਾਟੈ ॥
sach puraanaa hovai naahee seetaa kade na paattai |ಆದರೆ ಸತ್ಯವು ಹಳೆಯದಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಹೊಲಿಯುವಾಗ, ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಹರಿದು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੋ ਸਚਾ ਤਿਚਰੁ ਜਾਪੀ ਜਾਪੈ ॥੧॥
naanak saahib sacho sachaa tichar jaapee jaapai |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನು ಸತ್ಯದ ನಿಷ್ಠಾವಂತ. ನಾವು ಅವನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವಾಗ, ನಾವು ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇವೆ. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਸਚ ਕੀ ਕਾਤੀ ਸਚੁ ਸਭੁ ਸਾਰੁ ॥
sach kee kaatee sach sabh saar |ಚಾಕು ಸತ್ಯ, ಮತ್ತು ಅದರ ಉಕ್ಕು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಜ.
ਘਾੜਤ ਤਿਸ ਕੀ ਅਪਰ ਅਪਾਰ ॥
ghaarrat tis kee apar apaar |ಅದರ ಕೆಲಸಗಾರಿಕೆಯು ಹೋಲಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿದೆ.
ਸਬਦੇ ਸਾਣ ਰਖਾਈ ਲਾਇ ॥
sabade saan rakhaaee laae |ಇದು ಶಾಬಾದ್ನ ರುಬ್ಬುವ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಹರಿತವಾಗಿದೆ.
ਗੁਣ ਕੀ ਥੇਕੈ ਵਿਚਿ ਸਮਾਇ ॥
gun kee thekai vich samaae |ಅದನ್ನು ಪುಣ್ಯದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਤਿਸ ਦਾ ਕੁਠਾ ਹੋਵੈ ਸੇਖੁ ॥
tis daa kutthaa hovai sekh |ಅದರೊಂದಿಗೆ ಶೇಖ್ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟರೆ,
ਲੋਹੂ ਲਬੁ ਨਿਕਥਾ ਵੇਖੁ ॥
lohoo lab nikathaa vekh |ಆಗ ದುರಾಶೆಯ ರಕ್ತ ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ਹੋਇ ਹਲਾਲੁ ਲਗੈ ਹਕਿ ਜਾਇ ॥
hoe halaal lagai hak jaae |ಈ ವಿಧಿ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ವಧೆ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟವನು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਦੀਦਾਰਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak dar deedaar samaae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ, ಅವನು ತನ್ನ ಪೂಜ್ಯ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿದ್ದಾನೆ. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਕਮਰਿ ਕਟਾਰਾ ਬੰਕੁੜਾ ਬੰਕੇ ਕਾ ਅਸਵਾਰੁ ॥
kamar kattaaraa bankurraa banke kaa asavaar |ಸುಂದರವಾದ ಕಠಾರಿ ನಿಮ್ಮ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ತೂಗುಹಾಕುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನೀವು ಅಂತಹ ಸುಂದರವಾದ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತೀರಿ.
ਗਰਬੁ ਨ ਕੀਜੈ ਨਾਨਕਾ ਮਤੁ ਸਿਰਿ ਆਵੈ ਭਾਰੁ ॥੩॥
garab na keejai naanakaa mat sir aavai bhaar |3|ಆದರೆ ತುಂಬಾ ಹೆಮ್ಮೆಪಡಬೇಡ; ಓ ನಾನಕ್, ನೀವು ಮೊದಲು ನೆಲಕ್ಕೆ ಬೀಳಬಹುದು. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸੋ ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲੈ ॥
so satasangat sabad milai jo guramukh chalai |ಅವರು ಮಾತ್ರ ಗುರುಮುಖರಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಸತ್ ಸಂಗತದಲ್ಲಿ ಶಬ್ದವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ, ನಿಜವಾದ ಸಭೆ.
ਸਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸੇ ਸਚੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਖਰਚੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ॥
sach dhiaaein se sache jin har kharach dhan palai |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ, ಅವರು ಸತ್ಯವಂತರಾಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ನಿಲುವಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಸಂಪತ್ತಿನ ಸರಬರಾಜುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਭਗਤ ਸੋਹਨਿ ਗੁਣ ਗਾਵਦੇ ਗੁਰਮਤਿ ਅਚਲੈ ॥
bhagat sohan gun gaavade guramat achalai |ಭಕ್ತರು ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ, ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ; ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ಅವು ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਰਤਨ ਬੀਚਾਰੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭਲੈ ॥
ratan beechaar man vasiaa gur kai sabad bhalai |ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಚಿಂತನೆಯ ರತ್ನವನ್ನು ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಅತ್ಯಂತ ಭವ್ಯವಾದ ಪದವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧੯॥
aape mel milaaeidaa aape dee vaddiaaee |19|ಅವನೇ ತನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುತ್ತಾನೆ; ಅವನೇ ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਆਸਾ ਅੰਦਰਿ ਸਭੁ ਕੋ ਕੋਇ ਨਿਰਾਸਾ ਹੋਇ ॥
aasaa andar sabh ko koe niraasaa hoe |ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಭರವಸೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ; ಅಷ್ಟೇನೂ ಯಾರೂ ಭರವಸೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਮਰਿ ਜੀਵਿਆ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥
naanak jo mar jeeviaa sahilaa aaeaa soe |1|ಓ ನಾನಕ್, ಬದುಕಿರುವಾಗಲೇ ಸತ್ತಿರುವ ಒಬ್ಬನ ಜನ್ಮ ಧನ್ಯ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਨਾ ਕਿਛੁ ਆਸਾ ਹਥਿ ਹੈ ਕੇਉ ਨਿਰਾਸਾ ਹੋਇ ॥
naa kichh aasaa hath hai keo niraasaa hoe |ಭರವಸೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಒಬ್ಬನು ಹೇಗೆ ಭರವಸೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗಬಹುದು?
ਕਿਆ ਕਰੇ ਏਹ ਬਪੁੜੀ ਜਾਂ ਭੁੋਲਾਏ ਸੋਇ ॥੨॥
kiaa kare eh bapurree jaan bhuolaae soe |2|ಈ ಬಡವ ಏನು ಮಾಡಬಲ್ಲ? ಭಗವಂತನೇ ಗೊಂದಲವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੰਸਾਰ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ॥
dhrig jeevan sansaar sache naam bin |ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಜೀವನವು ಶಾಪಗ್ರಸ್ತವಾಗಿದೆ.
ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰ ਨਿਹਚਲੁ ਏਹੁ ਧਨੁ ॥
prabh daataa daataar nihachal ehu dhan |ದೇವರು ಕೊಡುವವರ ಮಹಾನ್ ದಾತ. ಅವನ ಸಂಪತ್ತು ಶಾಶ್ವತ ಮತ್ತು ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਆਰਾਧੇ ਨਿਰਮਲੁ ਸੋਇ ਜਨੁ ॥
saas saas aaraadhe niramal soe jan |ಆ ವಿನಮ್ರ ಜೀವಿಯು ನಿರ್ಮಲ, ಅವನು ಪ್ರತಿ ಉಸಿರಿನಿಂದಲೂ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਅਗਮੁ ਰਸਨਾ ਏਕੁ ਭਨੁ ॥
antarajaamee agam rasanaa ek bhan |ನಿಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ, ಒಬ್ಬ ಪ್ರವೇಶಿಸಲಾಗದ ಭಗವಂತ, ಅಂತರಂಗ-ಜ್ಞಾನಿ, ಹೃದಯಗಳ ಶೋಧಕನನ್ನು ಕಂಪಿಸಿ.
ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬਤਿ ਨਾਨਕੁ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥੨੦॥
rav rahiaa sarabat naanak bal jaaee |20|ಅವನು ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ. ನಾನಕ್ ಅವರಿಗೆ ತ್ಯಾಗ. ||20||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਸਰਵਰ ਹੰਸ ਧੁਰੇ ਹੀ ਮੇਲਾ ਖਸਮੈ ਏਵੈ ਭਾਣਾ ॥
saravar hans dhure hee melaa khasamai evai bhaanaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸರೋವರ ಮತ್ತು ಆತ್ಮದ ಹಂಸಗಳ ನಡುವಿನ ಒಕ್ಕೂಟವು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತದ ಆನಂದದಿಂದ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತವಾಗಿತ್ತು.
ਸਰਵਰ ਅੰਦਰਿ ਹੀਰਾ ਮੋਤੀ ਸੋ ਹੰਸਾ ਕਾ ਖਾਣਾ ॥
saravar andar heeraa motee so hansaa kaa khaanaa |ವಜ್ರಗಳು ಈ ಸರೋವರದಲ್ಲಿವೆ; ಅವು ಹಂಸಗಳ ಆಹಾರ.
ਬਗੁਲਾ ਕਾਗੁ ਨ ਰਹਈ ਸਰਵਰਿ ਜੇ ਹੋਵੈ ਅਤਿ ਸਿਆਣਾ ॥
bagulaa kaag na rahee saravar je hovai at siaanaa |ಕ್ರೇನ್ಗಳು ಮತ್ತು ಕಾಗೆಗಳು ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿವಂತರಾಗಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವು ಈ ಸರೋವರದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਓਨਾ ਰਿਜਕੁ ਨ ਪਇਓ ਓਥੈ ਓਨੑਾ ਹੋਰੋ ਖਾਣਾ ॥
onaa rijak na peio othai onaa horo khaanaa |ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಹಾರವನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರ ಆಹಾರ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ.
ਸਚਿ ਕਮਾਣੈ ਸਚੋ ਪਾਈਐ ਕੂੜੈ ਕੂੜਾ ਮਾਣਾ ॥
sach kamaanai sacho paaeeai koorrai koorraa maanaa |ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಸಿಗುತ್ತಾನೆ. ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳಿನ ಹೆಮ್ಮೆ.
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੌ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨਾ ਧੁਰੇ ਪੈਯਾ ਪਰਵਾਣਾ ॥੧॥
naanak tin kau satigur miliaa jinaa dhure paiyaa paravaanaa |1|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ಮಾತ್ರ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯಿಂದ ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਉਜਲਾ ਜੇ ਕੋ ਚਿਤਿ ਕਰੇਇ ॥
saahib meraa ujalaa je ko chit karee |ನನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನು ನಿರ್ಮಲನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವವರಂತೆ.
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਸੇਵੀਐ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜੋ ਦੇਇ ॥
naanak soee seveeai sadaa sadaa jo dee |ಓ ನಾನಕ್, ನಿಮಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಕೊಡುವ ಆತನನ್ನು ಸೇವಿಸಿ.
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਸੇਵੀਐ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
naanak soee seveeai jit seviaai dukh jaae |ಓ ನಾನಕ್, ಅವನ ಸೇವೆ ಮಾಡಿ; ಆತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ದುಃಖ ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.
ਅਵਗੁਣ ਵੰਞਨਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਆਇ ॥੨॥
avagun vanyan gun raveh man sukh vasai aae |2|ದೋಷಗಳು ಮತ್ತು ದೋಷಗಳು ಮಾಯವಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಸದ್ಗುಣಗಳು ಅವುಗಳ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ; ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈਅਨੁ ॥
aape aap varatadaa aap taarree laaeean |ಅವನೇ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ; ಅವನೇ ಸಮಾಧಿಯ ಆಳವಾದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ਆਪੇ ਹੀ ਉਪਦੇਸਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤੀਆਈਅਨੁ ॥
aape hee upadesadaa guramukh pateeaeean |ಅವನೇ ಸೂಚನೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ; ಗುರುಮುಖನು ತೃಪ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಪೂರೈಸಿದ್ದಾನೆ.
ਇਕਿ ਆਪੇ ਉਝੜਿ ਪਾਇਅਨੁ ਇਕਿ ਭਗਤੀ ਲਾਇਅਨੁ ॥
eik aape ujharr paaeian ik bhagatee laaeian |ಕೆಲವರು, ಅವರು ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಇತರರು ಅವನ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಗೆ ಬದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਆਪੇ ਨਾਇ ਲਾਈਅਨੁ ॥
jis aap bujhaae so bujhasee aape naae laaeean |ಅವನು ಮಾತ್ರ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಯಾರನ್ನು ಲಾರ್ಡ್ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನೇ ತನ್ನ ಹೆಸರಿಗೆ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಜೋಡಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥
naanak naam dhiaaeeai sachee vaddiaaee |21|1| sudh |ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದರಿಂದ ನಿಜವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ||21||1|| ಸುಧ||