ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 149

ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ਕਾਲੁ ਵਿਧਉਸਿਆ ॥

sachaa sabad beechaar kaal vidhausiaa |

ಶಾಬಾದ್‌ನ ನಿಜವಾದ ಪದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾ, ಮರಣವನ್ನು ಜಯಿಸಲಾಗಿದೆ.

ਢਾਢੀ ਕਥੇ ਅਕਥੁ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥

dtaadtee kathe akath sabad savaariaa |

ಭಗವಂತನ ಅಘೋಷಿತ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ, ಒಬ್ಬನು ಅವನ ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਹਿ ਰਾਸਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਮਿਲੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨੩॥

naanak gun geh raas har jeeo mile piaariaa |23|

ನಾನಕ್ ಸದ್ಗುಣದ ನಿಧಿಯನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಿಯ, ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ||23||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਖਤਿਅਹੁ ਜੰਮੇ ਖਤੇ ਕਰਨਿ ਤ ਖਤਿਆ ਵਿਚਿ ਪਾਹਿ ॥

khatiahu jame khate karan ta khatiaa vich paeh |

ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ತಪ್ಪುಗಳ ಕರ್ಮದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿದ ಅವರು ಹೆಚ್ಚು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಪ್ಪುಗಳಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ.

ਧੋਤੇ ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰਹਿ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਹਿ ॥

dhote mool na utareh je sau dhovan paeh |

ತೊಳೆಯುವ ಮೂಲಕ, ಅವರು ನೂರಾರು ಬಾರಿ ತೊಳೆದರೂ ಅವರ ಮಾಲಿನ್ಯವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਬਖਸੀਅਹਿ ਨਾਹਿ ਤ ਪਾਹੀ ਪਾਹਿ ॥੧॥

naanak bakhase bakhaseeeh naeh ta paahee paeh |1|

ಓ ನಾನಕ್, ದೇವರು ಕ್ಷಮಿಸಿದರೆ, ಅವರು ಕ್ಷಮಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ; ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅವರನ್ನು ಒದ್ದು ಹೊಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਨਾਨਕ ਬੋਲਣੁ ਝਖਣਾ ਦੁਖ ਛਡਿ ਮੰਗੀਅਹਿ ਸੁਖ ॥

naanak bolan jhakhanaa dukh chhadd mangeeeh sukh |

ಓ ನಾನಕ್, ಸಾಂತ್ವನವನ್ನು ಬೇಡುವ ಮೂಲಕ ನೋವಿನಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಕೇಳುವುದು ಅಸಂಬದ್ಧವಾಗಿದೆ.

ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਦੁਇ ਦਰਿ ਕਪੜੇ ਪਹਿਰਹਿ ਜਾਇ ਮਨੁਖ ॥

sukh dukh due dar kaparre pahireh jaae manukh |

ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ನೋವು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಧರಿಸಬೇಕಾದ ಎರಡು ಉಡುಪುಗಳಾಗಿವೆ.

ਜਿਥੈ ਬੋਲਣਿ ਹਾਰੀਐ ਤਿਥੈ ਚੰਗੀ ਚੁਪ ॥੨॥

jithai bolan haareeai tithai changee chup |2|

ಎಲ್ಲಿ ನೀವು ಮಾತನಾಡುವ ಮೂಲಕ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ, ಅಲ್ಲಿ ನೀವು ಮೌನವಾಗಿರಬೇಕು. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਦੇਖਿ ਅੰਦਰੁ ਭਾਲਿਆ ॥

chaare kunddaa dekh andar bhaaliaa |

ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡಿದ ನಂತರ, ನಾನು ನನ್ನೊಳಗೆ ನೋಡಿದೆ.

ਸਚੈ ਪੁਰਖਿ ਅਲਖਿ ਸਿਰਜਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥

sachai purakh alakh siraj nihaaliaa |

ಅಲ್ಲಿ, ನಾನು ನಿಜವಾದ, ಅದೃಶ್ಯ ಲಾರ್ಡ್ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನನ್ನು ನೋಡಿದೆ.

ਉਝੜਿ ਭੁਲੇ ਰਾਹ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ॥

aujharr bhule raah gur vekhaaliaa |

ನಾನು ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ, ಆದರೆ ಈಗ ಗುರುಗಳು ನನಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ਸਤਿਗੁਰ ਸਚੇ ਵਾਹੁ ਸਚੁ ਸਮਾਲਿਆ ॥

satigur sache vaahu sach samaaliaa |

ನಾವು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುವ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರಗಳು.

ਪਾਇਆ ਰਤਨੁ ਘਰਾਹੁ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ॥

paaeaa ratan gharaahu deevaa baaliaa |

ನನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯೊಳಗೆ ನಾನು ಆಭರಣವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ; ಒಳಗೆ ದೀಪ ಬೆಳಗಿದೆ.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿ ਸੁਖੀਏ ਸਚ ਵਾਲਿਆ ॥

sachai sabad salaeh sukhee sach vaaliaa |

ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದವನ್ನು ಹೊಗಳುವವರು ಸತ್ಯದ ಶಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ.

ਨਿਡਰਿਆ ਡਰੁ ਲਗਿ ਗਰਬਿ ਸਿ ਗਾਲਿਆ ॥

niddariaa ddar lag garab si gaaliaa |

ಆದರೆ ದೇವರ ಭಯ ಇಲ್ಲದವರಿಗೆ ಭಯ ಆವರಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਵਹੁ ਭੁਲਾ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥੨੪॥

naavahu bhulaa jag firai betaaliaa |24|

ಹೆಸರೇ ಮರೆತು ಜಗತ್ತು ಕಾಡು ರಾಕ್ಷಸನಂತೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿದೆ. ||24||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੰਮੈ ਭੈ ਮਰੈ ਭੀ ਭਉ ਮਨ ਮਹਿ ਹੋਇ ॥

bhai vich jamai bhai marai bhee bhau man meh hoe |

ಭಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಹುಟ್ಟುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಭಯದಿಂದ ಸಾಯುತ್ತೇವೆ. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಯ ಸದಾ ಇರುತ್ತದೆ.

ਨਾਨਕ ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੇ ਮਰੈ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥

naanak bhai vich je marai sahilaa aaeaa soe |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಒಬ್ಬನು ದೇವರ ಭಯದಲ್ಲಿ ಮರಣಹೊಂದಿದರೆ, ಅವನ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಬರುವುದು ಆಶೀರ್ವಾದ ಮತ್ತು ಅನುಮೋದಿತವಾಗಿದೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਭੈ ਵਿਣੁ ਜੀਵੈ ਬਹੁਤੁ ਬਹੁਤੁ ਖੁਸੀਆ ਖੁਸੀ ਕਮਾਇ ॥

bhai vin jeevai bahut bahut khuseea khusee kamaae |

ದೇವರ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ, ನೀವು ಬಹಳ ದೀರ್ಘಕಾಲ ಬದುಕಬಹುದು ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಆನಂದದಾಯಕ ಸಂತೋಷಗಳನ್ನು ಆನಂದಿಸಬಹುದು.

ਨਾਨਕ ਭੈ ਵਿਣੁ ਜੇ ਮਰੈ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥

naanak bhai vin je marai muhi kaalai utth jaae |2|

ಓ ನಾನಕ್, ನೀವು ದೇವರ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ ಸತ್ತರೆ, ನೀವು ಕಪ್ಪುಬಣ್ಣದ ಮುಖದೊಂದಿಗೆ ಎದ್ದು ಹೋಗುತ್ತೀರಿ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਸਰਧਾ ਪੂਰੀਐ ॥

satigur hoe deaal ta saradhaa pooreeai |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾದಾಗ, ನಿಮ್ಮ ಇಷ್ಟಾರ್ಥಗಳು ಈಡೇರುತ್ತವೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਝੂਰੀਐ ॥

satigur hoe deaal na kabahoon jhooreeai |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿರುವಾಗ, ನೀವು ಎಂದಿಗೂ ದುಃಖಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਦੁਖੁ ਨ ਜਾਣੀਐ ॥

satigur hoe deaal taa dukh na jaaneeai |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿರುವಾಗ, ನಿಮಗೆ ಯಾವುದೇ ನೋವು ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਮਾਣੀਐ ॥

satigur hoe deaal taa har rang maaneeai |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿರುವಾಗ, ನೀವು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಆನಂದಿಸುವಿರಿ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਜਮ ਕਾ ਡਰੁ ਕੇਹਾ ॥

satigur hoe deaal taa jam kaa ddar kehaa |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿರುವಾಗ, ಸಾವಿಗೆ ಏಕೆ ಭಯಪಡಬೇಕು?

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਸਦ ਹੀ ਸੁਖੁ ਦੇਹਾ ॥

satigur hoe deaal taa sad hee sukh dehaa |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ, ದೇಹವು ಯಾವಾಗಲೂ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಇರುತ್ತದೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥

satigur hoe deaal taa nav nidh paaeeai |

ನಿಜವಾದ ಗುರು ಕರುಣಿಸಿದಾಗ ಒಂಬತ್ತು ಸಂಪತ್ತು ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੫॥

satigur hoe deaal ta sach samaaeeai |25|

ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿರುವಾಗ, ನೀವು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನರಾಗುತ್ತೀರಿ. ||25||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਸਿਰੁ ਖੋਹਾਇ ਪੀਅਹਿ ਮਲਵਾਣੀ ਜੂਠਾ ਮੰਗਿ ਮੰਗਿ ਖਾਹੀ ॥

sir khohaae peeeh malavaanee jootthaa mang mang khaahee |

ಅವರು ತಮ್ಮ ತಲೆಯ ಕೂದಲನ್ನು ಕಿತ್ತು ಕೊಳಕು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದೆ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಇತರರು ಎಸೆದ ಕಸವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ਫੋਲਿ ਫਦੀਹਤਿ ਮੁਹਿ ਲੈਨਿ ਭੜਾਸਾ ਪਾਣੀ ਦੇਖਿ ਸਗਾਹੀ ॥

fol fadeehat muhi lain bharraasaa paanee dekh sagaahee |

ಅವರು ಗೊಬ್ಬರವನ್ನು ಹರಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಕೊಳೆಯುವ ವಾಸನೆಯನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಶುದ್ಧ ನೀರಿಗೆ ಹೆದರುತ್ತಾರೆ.

ਭੇਡਾ ਵਾਗੀ ਸਿਰੁ ਖੋਹਾਇਨਿ ਭਰੀਅਨਿ ਹਥ ਸੁਆਹੀ ॥

bheddaa vaagee sir khohaaein bhareean hath suaahee |

ಅವರ ಕೈಗಳಿಗೆ ಬೂದಿ ಹೊದಿಸಲಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಅವರ ತಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಕೂದಲನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಲಾಗಿದೆ - ಅವರು ಕುರಿಗಳಂತೆ!

ਮਾਊ ਪੀਊ ਕਿਰਤੁ ਗਵਾਇਨਿ ਟਬਰ ਰੋਵਨਿ ਧਾਹੀ ॥

maaoo peeaoo kirat gavaaein ttabar rovan dhaahee |

ಅವರು ತಮ್ಮ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯ ಜೀವನಶೈಲಿಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಿಕರು ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಅಳುತ್ತಾರೆ.

ਓਨਾ ਪਿੰਡੁ ਨ ਪਤਲਿ ਕਿਰਿਆ ਨ ਦੀਵਾ ਮੁਏ ਕਿਥਾਊ ਪਾਹੀ ॥

onaa pindd na patal kiriaa na deevaa mue kithaaoo paahee |

ಅವರ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಅನ್ನದ ಭಕ್ಷ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾರೂ ಅವರಿಗೆ ದೀಪಗಳನ್ನು ಬೆಳಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರ ಮರಣದ ನಂತರ, ಅವರನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ?