ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1003

ਬੇਦੁ ਪੁਕਾਰੈ ਮੁਖ ਤੇ ਪੰਡਤ ਕਾਮਾਮਨ ਕਾਮਾਠਾ ॥

bed pukaarai mukh te panddat kaamaaman kaamaatthaa |

ಪಂಡಿತ, ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು ವೇದಗಳನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಲು ನಿಧಾನವಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ਮੋਨੀ ਹੋਇ ਬੈਠਾ ਇਕਾਂਤੀ ਹਿਰਦੈ ਕਲਪਨ ਗਾਠਾ ॥

monee hoe baitthaa ikaantee hiradai kalapan gaatthaa |

ಮೌನದಲ್ಲಿರುವ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಹೃದಯವು ಬಯಕೆಯ ಗಂಟುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ਹੋਇ ਉਦਾਸੀ ਗ੍ਰਿਹੁ ਤਜਿ ਚਲਿਓ ਛੁਟਕੈ ਨਾਹੀ ਨਾਠਾ ॥੧॥

hoe udaasee grihu taj chalio chhuttakai naahee naatthaa |1|

ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಉದಾಸಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ, ಪರಿತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ತೊರೆದು ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದ ಮೇಲೆ ಹೊರನಡೆದನು, ಆದರೆ ಅವನ ಅಲೆದಾಡುವ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳು ಅವನನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ||1||

ਜੀਅ ਕੀ ਕੈ ਪਹਿ ਬਾਤ ਕਹਾ ॥

jeea kee kai peh baat kahaa |

ನನ್ನ ಆತ್ಮದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಾನು ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳಬಲ್ಲೆ?

ਆਪਿ ਮੁਕਤੁ ਮੋ ਕਉ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਲੇ ਐਸੋ ਕਹਾ ਲਹਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

aap mukat mo kau prabh mele aaiso kahaa lahaa |1| rahaau |

ವಿಮೋಚನೆಗೊಂಡ ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನಾನು ಎಲ್ಲಿ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಬಹುದು ಮತ್ತು ನನ್ನ ದೇವರೊಂದಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಸೇರಿಸಬಲ್ಲವರು ಯಾರು? ||1||ವಿರಾಮ||

ਤਪਸੀ ਕਰਿ ਕੈ ਦੇਹੀ ਸਾਧੀ ਮਨੂਆ ਦਹ ਦਿਸ ਧਾਨਾ ॥

tapasee kar kai dehee saadhee manooaa dah dis dhaanaa |

ಯಾರಾದರೂ ತೀವ್ರವಾದ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ಅವನ ದೇಹವನ್ನು ಶಿಸ್ತು ಮಾಡಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತದೆ.

ਬ੍ਰਹਮਚਾਰਿ ਬ੍ਰਹਮਚਜੁ ਕੀਨਾ ਹਿਰਦੈ ਭਇਆ ਗੁਮਾਨਾ ॥

brahamachaar brahamachaj keenaa hiradai bheaa gumaanaa |

ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಹೃದಯವು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ.

ਸੰਨਿਆਸੀ ਹੋਇ ਕੈ ਤੀਰਥਿ ਭ੍ਰਮਿਓ ਉਸੁ ਮਹਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਗਾਨਾ ॥੨॥

saniaasee hoe kai teerath bhramio us meh krodh bigaanaa |2|

ಸನ್ಯಾಸಿಯು ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನ ಬುದ್ದಿಹೀನ ಕೋಪವು ಅವನೊಳಗೆ ಇನ್ನೂ ಇದೆ. ||2||

ਘੂੰਘਰ ਬਾਧਿ ਭਏ ਰਾਮਦਾਸਾ ਰੋਟੀਅਨ ਕੇ ਓਪਾਵਾ ॥

ghoonghar baadh bhe raamadaasaa rotteean ke opaavaa |

ದೇವಾಲಯದ ನರ್ತಕರು ತಮ್ಮ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕಣಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಗಂಟೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾರೆ.

ਬਰਤ ਨੇਮ ਕਰਮ ਖਟ ਕੀਨੇ ਬਾਹਰਿ ਭੇਖ ਦਿਖਾਵਾ ॥

barat nem karam khatt keene baahar bhekh dikhaavaa |

ಇತರರು ಉಪವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆರು ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੀਤ ਨਾਦ ਮੁਖਿ ਰਾਗ ਅਲਾਪੇ ਮਨਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗਾਵਾ ॥੩॥

geet naad mukh raag alaape man nahee har har gaavaa |3|

ಕೆಲವರು ಹಾಡುಗಳು ಮತ್ತು ಮಧುರ ಮತ್ತು ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಭಗವಂತ, ಹರ್, ಹರ್ ಎಂದು ಹಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ||3||

ਹਰਖ ਸੋਗ ਲੋਭ ਮੋਹ ਰਹਤ ਹਹਿ ਨਿਰਮਲ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤਾ ॥

harakh sog lobh moh rahat heh niramal har ke santaa |

ಭಗವಂತನ ಸಂತರು ನಿರ್ಮಲವಾಗಿ ಶುದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ನೋವನ್ನು ಮೀರಿದ್ದಾರೆ, ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಮೀರಿದ್ದಾರೆ.

ਤਿਨ ਕੀ ਧੂੜਿ ਪਾਏ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ਜਾ ਦਇਆ ਕਰੇ ਭਗਵੰਤਾ ॥

tin kee dhoorr paae man meraa jaa deaa kare bhagavantaa |

ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು ಕರುಣೆ ತೋರಿದಾಗ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಅವರ ಪಾದದ ಧೂಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਉਤਰੀ ਮਨ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ॥੪॥

kahu naanak gur pooraa miliaa taan utaree man kee chintaa |4|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ನಾನು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಆತಂಕ ದೂರವಾಯಿತು. ||4||

ਮੇਰਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥

meraa antarajaamee har raaeaa |

ನನ್ನ ಸಾರ್ವಭೌಮನು ಆಂತರಿಕ ಜ್ಞಾನಿ, ಹೃದಯಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವವನು.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣੈ ਮੇਰੇ ਜੀਅ ਕਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਬਿਸਰਿ ਗਏ ਬਕਬਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੬॥੧੫॥

sabh kichh jaanai mere jeea kaa preetam bisar ge bakabaaeaa |1| rahaau doojaa |6|15|

ನನ್ನ ಆತ್ಮದ ಪ್ರಿಯನಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ತಿಳಿದಿದೆ; ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಮಾತುಗಳು ಮರೆತುಹೋಗಿವೆ. ||1||ಎರಡನೇ ವಿರಾಮ||6||15||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥

maaroo mahalaa 5 |

ಮಾರೂ, ಐದನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਕੋਟਿ ਲਾਖ ਸਰਬ ਕੋ ਰਾਜਾ ਜਿਸੁ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥

kott laakh sarab ko raajaa jis hiradai naam tumaaraa |

ನಿನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿರುವವನು ಎಲ್ಲಾ ನೂರಾರು ಸಾವಿರ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜೀವಿಗಳ ರಾಜ.

ਜਾ ਕਉ ਨਾਮੁ ਨ ਦੀਆ ਮੇਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਗਾਵਾਰਾ ॥੧॥

jaa kau naam na deea merai satigur se mar janameh gaavaaraa |1|

ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಲಿಲ್ಲವೋ ಅವರು ಬಡ ಮೂರ್ಖರು, ಅವರು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮರುಜನ್ಮ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ||1||

ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਹੀ ਪਤਿ ਰਾਖੁ ॥

mere satigur hee pat raakh |

ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರು ನನ್ನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಕಾಪಾಡುತ್ತಾನೆ.

ਚੀਤਿ ਆਵਹਿ ਤਬ ਹੀ ਪਤਿ ਪੂਰੀ ਬਿਸਰਤ ਰਲੀਐ ਖਾਕੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

cheet aaveh tab hee pat pooree bisarat raleeai khaak |1| rahaau |

ಕರ್ತನೇ, ನೀನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನನಗೆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗೌರವ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ನಿನ್ನನ್ನು ಮರೆತು, ನಾನು ಧೂಳಿನಲ್ಲಿ ಉರುಳುತ್ತೇನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਰੂਪ ਰੰਗ ਖੁਸੀਆ ਮਨ ਭੋਗਣ ਤੇ ਤੇ ਛਿਦ੍ਰ ਵਿਕਾਰਾ ॥

roop rang khuseea man bhogan te te chhidr vikaaraa |

ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸೌಂದರ್ಯದ ಮನಸ್ಸಿನ ಸಂತೋಷಗಳು ಅನೇಕ ದೋಷಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪಾಪಗಳನ್ನು ತರುತ್ತವೆ.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਕਲਿਆਣਾ ਸੂਖ ਸਹਜੁ ਇਹੁ ਸਾਰਾ ॥੨॥

har kaa naam nidhaan kaliaanaa sookh sahaj ihu saaraa |2|

ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ವಿಮೋಚನೆಯ ನಿಧಿ; ಇದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನ. ||2||

ਮਾਇਆ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗ ਖਿਨੈ ਮਹਿ ਜਿਉ ਬਾਦਰ ਕੀ ਛਾਇਆ ॥

maaeaa rang birang khinai meh jiau baadar kee chhaaeaa |

ಹಾದುಹೋಗುವ ಮೋಡದ ಛಾಯೆಯಂತೆ ಮಾಯೆಯ ಸಂತೋಷಗಳು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತವೆ.

ਸੇ ਲਾਲ ਭਏ ਗੂੜੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਜਿਨ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗਾਇਆ ॥੩॥

se laal bhe goorrai rang raate jin gur mil har har gaaeaa |3|

ಅವರು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಳವಾದ ಕಡುಗೆಂಪು ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಹರ್, ಹರ್. ||3||