ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1249
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਗੁਰ ਰਖਵਾਲਿਆ ॥੩੦॥
naanak gur saranaaee ubare har gur rakhavaaliaa |30|ನಾನಕ್ ಗುರುಗಳ ಅಭಯಾರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಬಂದರು ಮತ್ತು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು. ಗುರು, ಭಗವಂತ, ಅವನ ರಕ್ಷಕ. ||30||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਦੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
parr parr panddit vaad vakhaanade maaeaa moh suaae |ಓದುವುದು ಮತ್ತು ಬರೆಯುವುದು, ಪಂಡಿತರು ಚರ್ಚೆಗಳು ಮತ್ತು ವಿವಾದಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತಾರೆ; ಅವು ಮಾಯೆಯ ಸುವಾಸನೆಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿವೆ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨ ਮੂਰਖ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
doojai bhaae naam visaariaa man moorakh milai sajaae |ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ನಾಮವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆ ಮೂರ್ಖ ಮನುಷ್ಯರು ತಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವರು.
ਜਿਨਿੑ ਕੀਤੇ ਤਿਸੈ ਨ ਸੇਵਨੑੀ ਦੇਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਇ ॥
jini keete tisai na sevanaee dedaa rijak samaae |ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪೋಷಣೆ ನೀಡುವ ದೇವರ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ.
ਜਮ ਕਾ ਫਾਹਾ ਗਲਹੁ ਨ ਕਟੀਐ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਇ ॥
jam kaa faahaa galahu na katteeai fir fir aaveh jaae |ಅವರ ಕೊರಳಿನಲ್ಲಿರುವ ಸಾವಿನ ಕುಣಿಕೆಯು ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿಲ್ಲ; ಅವರು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥
jin kau poorab likhiaa satigur miliaa tin aae |ಅಂತಹ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರನ್ನು ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಬಂದು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
anadin naam dhiaaeide naanak sach samaae |1|ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਚੁ ਵਣਜਹਿ ਸਚੁ ਸੇਵਦੇ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੈਰੀ ਪਾਹਿ ॥
sach vanajeh sach sevade ji guramukh pairee paeh |ಅವನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬೀಳುವ ಗುರುಮುಖರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak gur kai bhaanai je chaleh sahaje sach samaeh |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಡೆಯುವವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಲೀನರಾಗುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਅਤਿ ਦੁਖੁ ਘਣਾ ਮਨਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
aasaa vich at dukh ghanaa manamukh chit laaeaa |ಭರವಸೆಯಲ್ಲಿ, ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ನೋವು ಇದೆ; ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਏ ਨਿਰਾਸ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
guramukh bhe niraas param sukh paaeaa |ಗುರುಮುಖರು ಅಪೇಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದವರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪರಮ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸ ਅਲਿਪਤ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥
viche girah udaas alipat liv laaeaa |ಅವರ ಮನೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਓਨਾ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ॥
onaa sog vijog na viaapee har bhaanaa bhaaeaa |ದುಃಖ ಮತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆ ಅವರಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತದಿಂದ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਸਦਾ ਰਵਿ ਰਹੇ ਧੁਰਿ ਲਏ ਮਿਲਾਇਆ ॥੩੧॥
naanak har setee sadaa rav rahe dhur le milaaeaa |31|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುವ ಮೂಲ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತಾರೆ. ||31||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਪਰਾਈ ਅਮਾਣ ਕਿਉ ਰਖੀਐ ਦਿਤੀ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
paraaee amaan kiau rakheeai ditee hee sukh hoe |ನಂಬಿಕೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಏಕೆ ಇಡಬೇಕು? ಅದನ್ನು ವಾಪಸ್ ನೀಡಿದರೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਥੈ ਟਿਕੈ ਹੋਰ ਥੈ ਪਰਗਟੁ ਨ ਹੋਇ ॥
gur kaa sabad gur thai ttikai hor thai paragatt na hoe |ಗುರುವಿನ ಶಬ್ದವು ಗುರುವಿನಲ್ಲಿದೆ; ಅದು ಬೇರೆಯವರ ಮೂಲಕ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਅੰਨੑੇ ਵਸਿ ਮਾਣਕੁ ਪਇਆ ਘਰਿ ਘਰਿ ਵੇਚਣ ਜਾਇ ॥
anae vas maanak peaa ghar ghar vechan jaae |ಕುರುಡನು ಒಂದು ಆಭರಣವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಮಾರಲು ಮನೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ਓਨਾ ਪਰਖ ਨ ਆਵਈ ਅਢੁ ਨ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
onaa parakh na aavee adt na palai paae |ಆದರೆ ಅವರು ಅದನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವರು ಅವನಿಗೆ ಅರ್ಧ ಶೆಲ್ ಅನ್ನು ಸಹ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ.
ਜੇ ਆਪਿ ਪਰਖ ਨ ਆਵਈ ਤਾਂ ਪਾਰਖੀਆ ਥਾਵਹੁ ਲਇਓੁ ਪਰਖਾਇ ॥
je aap parakh na aavee taan paarakheea thaavahu leio parakhaae |ಅವನು ಅದನ್ನು ಸ್ವತಃ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೆ, ಅವನು ಅದನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪಕರಿಂದ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಬೇಕು.
ਜੇ ਓਸੁ ਨਾਲਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ਤਾਂ ਵਥੁ ਲਹੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
je os naal chit laae taan vath lahai nau nidh palai paae |ಅವನು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದರೆ, ಅವನು ನಿಜವಾದ ವಸ್ತುವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಒಂಬತ್ತು ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਘਰਿ ਹੋਦੈ ਧਨਿ ਜਗੁ ਭੁਖਾ ਮੁਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨ ਹੋਇ ॥
ghar hodai dhan jag bhukhaa muaa bin satigur sojhee na hoe |ಸಂಪತ್ತು ಮನೆಯೊಳಗಿದೆ, ಆದರೆ ಜಗತ್ತು ಹಸಿವಿನಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಿದೆ. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಯಾರಿಗೂ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ.
ਸਬਦੁ ਸੀਤਲੁ ਮਨਿ ਤਨਿ ਵਸੈ ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਕੋਇ ॥
sabad seetal man tan vasai tithai sog vijog na koe |ತಂಪು ಮತ್ತು ಹಿತವಾದ ಶಬ್ದವು ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಿ ದುಃಖ ಅಥವಾ ವಿರಹ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ਵਸਤੁ ਪਰਾਈ ਆਪਿ ਗਰਬੁ ਕਰੇ ਮੂਰਖੁ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ॥
vasat paraaee aap garab kare moorakh aap ganaae |ವಸ್ತುವು ಬೇರೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸೇರಿದೆ, ಆದರೆ ಮೂರ್ಖನು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಪಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಆಳವಿಲ್ಲದ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥੧॥
naanak bin boojhe kinai na paaeio fir fir aavai jaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ, ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਸਰਸੇ ਸਜਣ ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ॥
man anad bheaa miliaa har preetam sarase sajan sant piaare |ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿದೆ; ನಾನು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ನೇಹಿತರು, ಸಂತರು, ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾರೆ.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਕਬਹੂ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰੇ ॥
jo dhur mile na vichhurreh kabahoo ji aap mele karataare |ಮೂಲ ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವಾಗಿರುವವರು ಮತ್ತೆ ಎಂದಿಗೂ ಬೇರ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಅವರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಜಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਰਵਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥
antar sabad raviaa gur paaeaa sagale dookh nivaare |ಶಬ್ದವು ನನ್ನ ಅಂತರಂಗವನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಗುರುವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ; ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ದುಃಖಗಳು ದೂರವಾದವು.
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀ ਅੰਤਰਿ ਰਖਾਂ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
har sukhadaataa sadaa salaahee antar rakhaan ur dhaare |ನಾನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕೊಡುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತೇನೆ; ನಾನು ಅವನನ್ನು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿರುತ್ತೇನೆ.
ਮਨਮੁਖੁ ਤਿਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕਿ ਕਰੇ ਜਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
manamukh tin kee bakheelee ki kare ji sachai sabad savaare |ಶಾಬಾದ್ನ ನಿಜವಾದ ಪದದಲ್ಲಿ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಮತ್ತು ಉನ್ನತೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖನು ಹೇಗೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾನೆ?
ਓਨਾ ਦੀ ਆਪਿ ਪਤਿ ਰਖਸੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਸਰਣਾਗਤਿ ਪਏ ਗੁਰ ਦੁਆਰੇ ॥
onaa dee aap pat rakhasee meraa piaaraa saranaagat pe gur duaare |ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಬಯಸಿ ಗುರುಗಳ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬಂದವರ ಗೌರವವನ್ನು ನನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯೇ ಕಾಪಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇ ਸੁਹੇਲੇ ਭਏ ਮੁਖ ਊਜਲ ਦਰਬਾਰੇ ॥੨॥
naanak guramukh se suhele bhe mukh aoojal darabaare |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ; ಅವರ ಮುಖಗಳು ಭಗವಂತನ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿವೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖੈ ਬਹੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਿਲਿ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥
eisataree purakhai bahu preet mil mohu vadhaaeaa |ಗಂಡ ಮತ್ತು ಹೆಂಡತಿ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರುವುದರಿಂದ ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ.
ਪੁਤ੍ਰੁ ਕਲਤ੍ਰੁ ਨਿਤ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਮੋਹਿ ਮਾਇਆ ॥
putru kalatru nit vekhai vigasai mohi maaeaa |ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಅವನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಪುರುಷನು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಗೆ ಲಗತ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਦੇਸਿ ਪਰਦੇਸਿ ਧਨੁ ਚੋਰਾਇ ਆਣਿ ਮੁਹਿ ਪਾਇਆ ॥
des parades dhan choraae aan muhi paaeaa |ತನ್ನ ದೇಶದ ಮತ್ತು ಇತರ ದೇಶಗಳ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕದ್ದು ಮನೆಗೆ ತಂದು ಪೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ.