ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1289

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਪਉਣੈ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਜੀਉ ਤਿਨ ਕਿਆ ਖੁਸੀਆ ਕਿਆ ਪੀੜ ॥

paunai paanee aganee jeeo tin kiaa khuseea kiaa peerr |

ಜೀವಿಗಳು ಗಾಳಿ, ನೀರು ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ರೂಪುಗೊಂಡಿವೆ. ಅವರು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ನೋವುಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਧਰਤੀ ਪਾਤਾਲੀ ਆਕਾਸੀ ਇਕਿ ਦਰਿ ਰਹਨਿ ਵਜੀਰ ॥

dharatee paataalee aakaasee ik dar rahan vajeer |

ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಪಾತಾಳಲೋಕದ ಕೆಳಗಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸ್ವರ್ಗದ ಅಕಾಶಿಕ್ ಈಥರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ, ಕೆಲವರು ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ.

ਇਕਨਾ ਵਡੀ ਆਰਜਾ ਇਕਿ ਮਰਿ ਹੋਹਿ ਜਹੀਰ ॥

eikanaa vaddee aarajaa ik mar hohi jaheer |

ಕೆಲವರು ದೀರ್ಘಕಾಲ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ, ಇತರರು ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ.

ਇਕਿ ਦੇ ਖਾਹਿ ਨਿਖੁਟੈ ਨਾਹੀ ਇਕਿ ਸਦਾ ਫਿਰਹਿ ਫਕੀਰ ॥

eik de khaeh nikhuttai naahee ik sadaa fireh fakeer |

ಕೆಲವರು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಅವರ ಸಂಪತ್ತು ಖಾಲಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಇತರರು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬಡವರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ਹੁਕਮੀ ਸਾਜੇ ਹੁਕਮੀ ਢਾਹੇ ਏਕ ਚਸੇ ਮਹਿ ਲਖ ॥

hukamee saaje hukamee dtaahe ek chase meh lakh |

ಅವನ ಇಚ್ಛೆಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಇಚ್ಛೆಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಜನರನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਸਭੁ ਕੋ ਨਥੈ ਨਥਿਆ ਬਖਸੇ ਤੋੜੇ ਨਥ ॥

sabh ko nathai nathiaa bakhase torre nath |

ಅವನು ತನ್ನ ಸರಂಜಾಮುಗಳಿಂದ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ಕ್ಷಮಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಸರಂಜಾಮು ಮುರಿಯುತ್ತಾನೆ.

ਵਰਨਾ ਚਿਹਨਾ ਬਾਹਰਾ ਲੇਖੇ ਬਾਝੁ ਅਲਖੁ ॥

varanaa chihanaa baaharaa lekhe baajh alakh |

ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಬಣ್ಣ ಅಥವಾ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಗಳಿಲ್ಲ; ಅವನು ಅದೃಶ್ಯ ಮತ್ತು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಕ್ಕೆ ಮೀರಿದವನು.

ਕਿਉ ਕਥੀਐ ਕਿਉ ਆਖੀਐ ਜਾਪੈ ਸਚੋ ਸਚੁ ॥

kiau katheeai kiau aakheeai jaapai sacho sach |

ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ವಿವರಿಸಬಹುದು? ಅವರು ಸತ್ಯದ ಟ್ರೂಸ್ಟ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਕਰਣਾ ਕਥਨਾ ਕਾਰ ਸਭ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਅਕਥੁ ॥

karanaa kathanaa kaar sabh naanak aap akath |

ಓ ನಾನಕ್, ಮಾಡಿದ ಮತ್ತು ವಿವರಿಸಿದ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ವರ್ಣನಾತೀತ ಭಗವಂತನೇ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ.

ਅਕਥ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਣੇਇ ॥

akath kee kathaa sunee |

ವರ್ಣನಾತೀತವಾದ ವರ್ಣನೆಯನ್ನು ಕೇಳುವವನು,

ਰਿਧਿ ਬੁਧਿ ਸਿਧਿ ਗਿਆਨੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥

ridh budh sidh giaan sadaa sukh hoe |1|

ಸಂಪತ್ತು, ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ, ಪರಿಪೂರ್ಣತೆ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਅਜਰੁ ਜਰੈ ਤ ਨਉ ਕੁਲ ਬੰਧੁ ॥

ajar jarai ta nau kul bandh |

ಅಸಹನೀಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವನು ದೇಹದ ಒಂಬತ್ತು ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਪੂਜੈ ਪ੍ਰਾਣ ਹੋਵੈ ਥਿਰੁ ਕੰਧੁ ॥

poojai praan hovai thir kandh |

ತನ್ನ ಪ್ರಾಣದ ಉಸಿರಿನಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಮತ್ತು ಆರಾಧಿಸುವವನು ತನ್ನ ದೇಹದ ಗೋಡೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਕਹਾਂ ਤੇ ਆਇਆ ਕਹਾਂ ਏਹੁ ਜਾਣੁ ॥

kahaan te aaeaa kahaan ehu jaan |

ಅವನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದನು ಮತ್ತು ಅವನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ?

ਜੀਵਤ ਮਰਤ ਰਹੈ ਪਰਵਾਣੁ ॥

jeevat marat rahai paravaan |

ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ ಸತ್ತವನಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದಾನೆ, ಅವನು ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਤਤੁ ਪਛਾਣੈ ॥

hukamai boojhai tat pachhaanai |

ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಯಾರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਇਹੁ ਪਰਸਾਦੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਣੈ ॥

eihu parasaad guroo te jaanai |

ಇದು ಗುರುಕೃಪೆಯಿಂದ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.

ਹੋਂਦਾ ਫੜੀਅਗੁ ਨਾਨਕ ਜਾਣੁ ॥

hondaa farreeag naanak jaan |

ಓ ನಾನಕ್, ಇದನ್ನು ತಿಳಿಯಿರಿ: ಅಹಂಕಾರವು ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.

ਨਾ ਹਉ ਨਾ ਮੈ ਜੂਨੀ ਪਾਣੁ ॥੨॥

naa hau naa mai joonee paan |2|

ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಸ್ವಾರ್ಥವಿಲ್ಲದವರು ಮಾತ್ರ ಪುನರ್ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਪੜੑੀਐ ਨਾਮੁ ਸਾਲਾਹ ਹੋਰਿ ਬੁਧਂੀ ਮਿਥਿਆ ॥

parraeeai naam saalaah hor budhanee mithiaa |

ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಸ್ತುತಿಯನ್ನು ಓದಿ; ಇತರ ಬೌದ್ಧಿಕ ಅನ್ವೇಷಣೆಗಳು ಸುಳ್ಳು.

ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਵਾਪਾਰ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਿਆ ॥

bin sache vaapaar janam birathiaa |

ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸದೆ ಜೀವನವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ.

ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ਨ ਕਿਨ ਹੀ ਪਾਇਆ ॥

ant na paaraavaar na kin hee paaeaa |

ಭಗವಂತನ ಅಂತ್ಯ ಅಥವಾ ಮಿತಿಯನ್ನು ಯಾರೂ ಕಂಡುಕೊಂಡಿಲ್ಲ.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਗਰਬਿ ਗੁਬਾਰੁ ਤਿਨ ਸਚੁ ਨ ਭਾਇਆ ॥

sabh jag garab gubaar tin sach na bhaaeaa |

ಜಗತ್ತೆಲ್ಲ ಅಹಂಕಾರದ ಅಂಧಕಾರದಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿದೆ. ಇದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ.

ਚਲੇ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਤਾਵਣਿ ਤਤਿਆ ॥

chale naam visaar taavan tatiaa |

ನಾಮವನ್ನು ಮರೆತು ಇಹಲೋಕದಿಂದ ಹೊರಟವರು ಬಾಣಲೆಯಲ್ಲಿ ಹುರಿಯುತ್ತಾರೆ.

ਬਲਦੀ ਅੰਦਰਿ ਤੇਲੁ ਦੁਬਿਧਾ ਘਤਿਆ ॥

baladee andar tel dubidhaa ghatiaa |

ಅವರು ಒಳಗೆ ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಸುರಿಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸುಡುತ್ತಾರೆ.

ਆਇਆ ਉਠੀ ਖੇਲੁ ਫਿਰੈ ਉਵਤਿਆ ॥

aaeaa utthee khel firai uvatiaa |

ಅವರು ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ; ನಾಟಕ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಅವರು ಹೊರಡುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਸਚੈ ਮੇਲੁ ਸਚੈ ਰਤਿਆ ॥੨੪॥

naanak sachai mel sachai ratiaa |24|

ಓ ನಾನಕ್, ಸತ್ಯದಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಮನುಷ್ಯರು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||24||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਸਹੁ ਨਿੰਮਿਆ ਮਾਸੈ ਅੰਦਰਿ ਵਾਸੁ ॥

pahilaan maasahu ninmiaa maasai andar vaas |

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಮರ್ತ್ಯವು ಮಾಂಸದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನು ಮಾಂಸದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਜੀਉ ਪਾਇ ਮਾਸੁ ਮੁਹਿ ਮਿਲਿਆ ਹਡੁ ਚੰਮੁ ਤਨੁ ਮਾਸੁ ॥

jeeo paae maas muhi miliaa hadd cham tan maas |

ಅವನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಬಂದಾಗ, ಅವನ ಬಾಯಿ ಮಾಂಸವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ; ಅವನ ಮೂಳೆಗಳು, ಚರ್ಮ ಮತ್ತು ದೇಹವು ಮಾಂಸವಾಗಿದೆ.

ਮਾਸਹੁ ਬਾਹਰਿ ਕਢਿਆ ਮੰਮਾ ਮਾਸੁ ਗਿਰਾਸੁ ॥

maasahu baahar kadtiaa mamaa maas giraas |

ಅವನು ಮಾಂಸದ ಗರ್ಭದಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಂಸವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਮੁਹੁ ਮਾਸੈ ਕਾ ਜੀਭ ਮਾਸੈ ਕੀ ਮਾਸੈ ਅੰਦਰਿ ਸਾਸੁ ॥

muhu maasai kaa jeebh maasai kee maasai andar saas |

ಅವನ ಬಾಯಿ ಮಾಂಸ, ಅವನ ನಾಲಿಗೆ ಮಾಂಸ; ಅವನ ಉಸಿರು ಮಾಂಸದಲ್ಲಿದೆ.

ਵਡਾ ਹੋਆ ਵੀਆਹਿਆ ਘਰਿ ਲੈ ਆਇਆ ਮਾਸੁ ॥

vaddaa hoaa veeaahiaa ghar lai aaeaa maas |

ಅವನು ಬೆಳೆದು ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮಾಂಸದ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕರೆತರುತ್ತಾನೆ.

ਮਾਸਹੁ ਹੀ ਮਾਸੁ ਊਪਜੈ ਮਾਸਹੁ ਸਭੋ ਸਾਕੁ ॥

maasahu hee maas aoopajai maasahu sabho saak |

ಮಾಂಸವು ಮಾಂಸದಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ; ಎಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಮಾಂಸದಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝੀਐ ਤਾਂ ਕੋ ਆਵੈ ਰਾਸਿ ॥

satigur miliaai hukam bujheeai taan ko aavai raas |

ಮರ್ತ್ಯನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಾಗ, ಅವನು ಸುಧಾರಣೆಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆ.

ਆਪਿ ਛੁਟੇ ਨਹ ਛੂਟੀਐ ਨਾਨਕ ਬਚਨਿ ਬਿਣਾਸੁ ॥੧॥

aap chhutte nah chhootteeai naanak bachan binaas |1|

ತನ್ನನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಮರ್ತ್ಯನು ಬಿಡುಗಡೆಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಓ ನಾನಕ್, ಖಾಲಿ ಪದಗಳ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಹಾಳಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਮਾਸੁ ਮਾਸੁ ਕਰਿ ਮੂਰਖੁ ਝਗੜੇ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਜਾਣੈ ॥

maas maas kar moorakh jhagarre giaan dhiaan nahee jaanai |

ಮೂರ್ಖರು ಮಾಂಸ ಮತ್ತು ಮಾಂಸದ ಬಗ್ಗೆ ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಧ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.

ਕਉਣੁ ਮਾਸੁ ਕਉਣੁ ਸਾਗੁ ਕਹਾਵੈ ਕਿਸੁ ਮਹਿ ਪਾਪ ਸਮਾਣੇ ॥

kaun maas kaun saag kahaavai kis meh paap samaane |

ಯಾವುದನ್ನು ಮಾಂಸ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಸಿರು ತರಕಾರಿಗಳು ಎಂದು ಏನು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ? ಪಾಪಕ್ಕೆ ಏನು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ?

ਗੈਂਡਾ ਮਾਰਿ ਹੋਮ ਜਗ ਕੀਏ ਦੇਵਤਿਆ ਕੀ ਬਾਣੇ ॥

gainddaa maar hom jag kee devatiaa kee baane |

ಘೇಂಡಾಮೃಗವನ್ನು ಕೊಂದು ದಹನ ಬಲಿಯ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಮಾಡುವುದು ದೇವರುಗಳ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿತ್ತು.

ਮਾਸੁ ਛੋਡਿ ਬੈਸਿ ਨਕੁ ਪਕੜਹਿ ਰਾਤੀ ਮਾਣਸ ਖਾਣੇ ॥

maas chhodd bais nak pakarreh raatee maanas khaane |

ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ಅದರ ಬಳಿ ಕುಳಿತಾಗ ಮೂಗು ಹಿಡಿದವರು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ਫੜੁ ਕਰਿ ਲੋਕਾਂ ਨੋ ਦਿਖਲਾਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਹੀ ਸੂਝੈ ॥

farr kar lokaan no dikhalaaveh giaan dhiaan nahee soojhai |

ಅವರು ಕಪಟವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಜನರ ಮುಂದೆ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಧ್ಯಾನ ಅಥವಾ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.