ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 950
ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ॥
jiau baisantar dhaat sudh hoe tiau har kaa bhau duramat mail gavaae |ಬೆಂಕಿಯು ಲೋಹವನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸುವಂತೆ, ಭಗವಂತನ ಭಯವು ದುಷ್ಟ-ಮನಸ್ಸಿನ ಕೊಳೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥
naanak te jan sohane jo rate har rang laae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ ವಿನಮ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಸುಂದರವಾಗಿವೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਰਾਮਕਲੀ ਰਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਤਾ ਬਨਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥
raamakalee raam man vasiaa taa baniaa seegaar |ರಾಮಕಲೆಯಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದ್ದೇನೆ; ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸਿਆ ਤਾ ਸਉਪਿਆ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥
gur kai sabad kamal bigasiaa taa saupiaa bhagat bhanddaar |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ನನ್ನ ಹೃದಯ ಕಮಲವು ಅರಳಿದೆ; ಭಗವಂತ ನನಗೆ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯ ನಿಧಿಯನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಿದನು.
ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਗਿਆ ਚੂਕਾ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥
bharam geaa taa jaagiaa chookaa agiaan andhaar |ನನ್ನ ಸಂದೇಹ ದೂರವಾಯಿತು, ಮತ್ತು ನಾನು ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು; ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆ ದೂರವಾಯಿತು.
ਤਿਸ ਨੋ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਗਲਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
tis no roop at agalaa jis har naal piaar |ತನ್ನ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವವಳು ಅತ್ಯಂತ ಅಪರಿಮಿತ ಸುಂದರಿ.
ਸਦਾ ਰਵੈ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
sadaa ravai pir aapanaa sobhaavantee naar |ಅಂತಹ ಸುಂದರ, ಸಂತೋಷದ ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ਮਨਮੁਖਿ ਸੀਗਾਰੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਸਭੁ ਹਾਰਿ ॥
manamukh seegaar na jaananee jaasan janam sabh haar |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಹೇಗೆ ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ನಿರ್ಗಮಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
bin har bhagatee seegaar kareh nit jameh hoe khuaar |ಭಗವಂತನಿಗೆ ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಆರಾಧನೆ ಮಾಡದೆ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ನರಳಲು ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਸੈਸਾਰੈ ਵਿਚਿ ਸੋਭ ਨ ਪਾਇਨੀ ਅਗੈ ਜਿ ਕਰੇ ਸੁ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
saisaarai vich sobh na paaeinee agai ji kare su jaanai karataar |ಅವರು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੁਹੁ ਵਿਚਿ ਹੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
naanak sachaa ek hai duhu vich hai sansaar |ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಒಬ್ಬನೇ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬನೇ; ದ್ವಂದ್ವತೆಯು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ.
ਚੰਗੈ ਮੰਦੈ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਸੋ ਕਰਨਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥
changai mandai aap laaeian so karan ji aap karaae karataar |2|ಅವನೇ ಅವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವರು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಕರ್ತನು ಮಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saant na aavee doojee naahee jaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡದೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಬೇರೆಲ್ಲೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamaa paaeaa na jaae |ಎಷ್ಟೇ ಹಂಬಲಿಸಿದರೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳ ಕರ್ಮವಿಲ್ಲದೆ ಅದು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |ಯಾರ ಅಂತರಂಗವು ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಿಂದ ತುಂಬಿದೆಯೋ ಅವರು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಾಶವಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਤਿਨ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
tin jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದ ಚಕ್ರವು ಕೊನೆಗೊಂಡಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ, ಅವರು ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੋ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinee satigur siau chit laaeaa so khaalee koee naeh |ಯಾರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರು ಈಡೇರದೆ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |ಅವರು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರಿಂದ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರು ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੩॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |3|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರ್ಮುಖ್ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ, ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹੋਰਿ ਧੰਧੈ ਸਭਿ ਧਾਵਹਿ ॥
aap alipat sadaa rahai hor dhandhai sabh dhaaveh |ಅವನೇ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ; ಉಳಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಹಿಂದೆ ಓಡುತ್ತಾರೆ.
ਆਪਿ ਨਿਹਚਲੁ ਅਚਲੁ ਹੈ ਹੋਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ॥
aap nihachal achal hai hor aaveh jaaveh |ಅವನೇ ಶಾಶ್ವತ, ಬದಲಾಗದ ಮತ್ತು ಚಲಿಸದ; ಇತರರು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
sadaa sadaa har dhiaaeeai guramukh sukh paaveh |ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ, ಗುರುಮುಖನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ਸਚਿ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥
nij ghar vaasaa paaeeai sach sifat samaaveh |ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಆಂತರಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੮॥
sachaa gahir ganbheer hai gur sabad bujhaaee |8|ನಿಜವಾದ ಲಾರ್ಡ್ ಆಳವಾದ ಮತ್ತು ಅಗ್ರಾಹ್ಯ; ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
sachaa naam dhiaae too sabho varatai sach |ನಿಜವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ; ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੋ ਬੁਝੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸਚੁ ॥
naanak hukamai jo bujhai so fal paae sach |ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವವನು ಸತ್ಯದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝੈ ਸਚੁ ॥
kathanee badanee karataa firai hukam na boojhai sach |ಕೇವಲ ಪದಗಳನ್ನು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವವನಿಗೆ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੋ ਭਗਤੁ ਹੋਇ ਵਿਣੁ ਮੰਨੇ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੧॥
naanak har kaa bhaanaa mane so bhagat hoe vin mane kach nikach |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವವನು ಅವನ ಭಕ್ತ. ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೆ, ಅವನು ಸುಳ್ಳಿನ ಸುಳ್ಳು. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਮੁਖ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣਨੀ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh bol na jaananee onaa andar kaam krodh ahankaar |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರಿಗೆ ಅವರು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ, ಕೋಪ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ.
ਓਇ ਥਾਉ ਕੁਥਾਉ ਨ ਜਾਣਨੀ ਉਨ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
oe thaau kuthaau na jaananee un antar lobh vikaar |ಅವರು ಸರಿಯಾದ ಸ್ಥಳಗಳು ಮತ್ತು ತಪ್ಪು ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.
ਓਇ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਆਇ ਬਹਿ ਗਲਾ ਕਰਹਿ ਓਨਾ ਮਾਰੇ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੁ ॥
oe aapanai suaae aae beh galaa kareh onaa maare jam jandaar |ಅವರು ಬಂದು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಕುಳಿತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಅವರನ್ನು ಹೊಡೆದು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ.
ਅਗੈ ਦਰਗਹ ਲੇਖੈ ਮੰਗਿਐ ਮਾਰਿ ਖੁਆਰੁ ਕੀਚਹਿ ਕੂੜਿਆਰ ॥
agai daragah lekhai mangiaai maar khuaar keecheh koorriaar |ಇನ್ನು ಮುಂದೆ, ಅವರು ಲಾರ್ಡ್ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ; ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆದು ಅವಮಾನಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਏਹ ਕੂੜੈ ਕੀ ਮਲੁ ਕਿਉ ਉਤਰੈ ਕੋਈ ਕਢਹੁ ਇਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
eh koorrai kee mal kiau utarai koee kadtahu ihu veechaar |ಈ ಸುಳ್ಳಿನ ಕೊಳೆ ತೊಳೆಯುವುದು ಹೇಗೆ? ಯಾರಾದರೂ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬಹುದೇ ಮತ್ತು ದಾರಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬಹುದೇ?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਨਾਮੁ ਦਿੜਾਏ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟਣਹਾਰੁ ॥
satigur milai taa naam dirraae sabh kilavikh kattanahaar |ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರೆ, ಅವನು ಒಳಗೆ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಅಳವಡಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಪಗಳು ನಾಶವಾಗುತ್ತವೆ.
ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਕਰਹੁ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
naam jape naamo aaraadhe tis jan kau karahu sabh namasakaar |ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವ, ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವ ವಿನಮ್ರನಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ರತೆಯಿಂದ ನಮಿಸಲಿ.