ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 950
ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ॥
jiau baisantar dhaat sudh hoe tiau har kaa bhau duramat mail gavaae |അഗ്നി ലോഹത്തെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്നതുപോലെ, കർത്താവിനോടുള്ള ഭയം ദുഷിച്ച മനസ്സിൻ്റെ മാലിന്യത്തെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥੧॥
naanak te jan sohane jo rate har rang laae |1|ഹേ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ സമൃദ്ധമായ വിനീതർ സുന്ദരരാണ്. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਰਾਮਕਲੀ ਰਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਤਾ ਬਨਿਆ ਸੀਗਾਰੁ ॥
raamakalee raam man vasiaa taa baniaa seegaar |രാംകളിയിൽ ഞാൻ ഭഗവാനെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു; അങ്ങനെ ഞാൻ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਸਿਆ ਤਾ ਸਉਪਿਆ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥
gur kai sabad kamal bigasiaa taa saupiaa bhagat bhanddaar |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ എൻ്റെ ഹൃദയ താമര വിരിഞ്ഞു; ഭഗവാൻ എന്നെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയുടെ നിധി നൽകി അനുഗ്രഹിച്ചു.
ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਤਾ ਜਾਗਿਆ ਚੂਕਾ ਅਗਿਆਨ ਅੰਧਾਰੁ ॥
bharam geaa taa jaagiaa chookaa agiaan andhaar |എൻ്റെ സംശയം മാറി, ഞാൻ ഉണർന്നു; അജ്ഞതയുടെ ഇരുട്ട് നീങ്ങി.
ਤਿਸ ਨੋ ਰੂਪੁ ਅਤਿ ਅਗਲਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
tis no roop at agalaa jis har naal piaar |തൻ്റെ നാഥനുമായി പ്രണയത്തിലായവൾ അതിമനോഹരമാണ്.
ਸਦਾ ਰਵੈ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਸੋਭਾਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
sadaa ravai pir aapanaa sobhaavantee naar |അത്തരമൊരു സുന്ദരിയായ, സന്തുഷ്ടയായ ആത്മ വധു തൻ്റെ ഭർത്താവിനെ എന്നേക്കും ആസ്വദിക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖਿ ਸੀਗਾਰੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਸਭੁ ਹਾਰਿ ॥
manamukh seegaar na jaananee jaasan janam sabh haar |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാർക്ക് സ്വയം അലങ്കരിക്കാൻ അറിയില്ല; ജീവിതം മുഴുവൻ പാഴാക്കി അവർ പോകുന്നു.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਸੀਗਾਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਤ ਜੰਮਹਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
bin har bhagatee seegaar kareh nit jameh hoe khuaar |ഭഗവാനെ ആരാധിക്കാതെ സ്വയം അലങ്കരിക്കുന്നവർ, കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കായി നിരന്തരം പുനർജന്മം ചെയ്യുന്നു.
ਸੈਸਾਰੈ ਵਿਚਿ ਸੋਭ ਨ ਪਾਇਨੀ ਅਗੈ ਜਿ ਕਰੇ ਸੁ ਜਾਣੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥
saisaarai vich sobh na paaeinee agai ji kare su jaanai karataar |അവർക്ക് ഈ ലോകത്ത് ബഹുമാനം ലഭിക്കുന്നില്ല; പരലോകത്ത് അവർക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കുമെന്ന് സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവിന് മാത്രമേ അറിയൂ.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੁਹੁ ਵਿਚਿ ਹੈ ਸੰਸਾਰੁ ॥
naanak sachaa ek hai duhu vich hai sansaar |ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് ഏകനാണ്; ദ്വൈതത ലോകത്ത് മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
ਚੰਗੈ ਮੰਦੈ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਸੋ ਕਰਨਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾਰੁ ॥੨॥
changai mandai aap laaeian so karan ji aap karaae karataar |2|അവൻ തന്നെ അവരോട് നല്ലതും ചീത്തയും കൽപ്പിക്കുന്നു; സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് അവരെ ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് മാത്രമാണ് അവർ ചെയ്യുന്നത്. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saant na aavee doojee naahee jaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ശാന്തി ലഭിക്കുകയില്ല. അത് മറ്റൊരിടത്തും കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല.
ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamaa paaeaa na jaae |എത്ര കൊതിച്ചാലും നല്ല കർമ്മം എന്ന കർമ്മമില്ലാതെ അത് കണ്ടെത്താനാവില്ല.
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |അത്യാഗ്രഹവും അഴിമതിയും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നവർ ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਤਿਨ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
tin jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |ജനന-മരണ ചക്രം അവസാനിച്ചിട്ടില്ല, അഹംഭാവം നിറഞ്ഞ അവർ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੋ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinee satigur siau chit laaeaa so khaalee koee naeh |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവർ നിവൃത്തിയില്ലാതെ തുടരുകയില്ല.
ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവരെ വിളിക്കുന്നില്ല, അവർ വേദന അനുഭവിക്കുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੩॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |3|ഓ നാനാക്ക്, ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൽ ലയിച്ച് ഗുർമുഖ് രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਹੋਰਿ ਧੰਧੈ ਸਭਿ ਧਾਵਹਿ ॥
aap alipat sadaa rahai hor dhandhai sabh dhaaveh |അവൻ തന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി ബന്ധമില്ലാതെ തുടരുന്നു; മറ്റുള്ളവരെല്ലാം ലൗകിക കാര്യങ്ങളുടെ പിന്നാലെ ഓടുന്നു.
ਆਪਿ ਨਿਹਚਲੁ ਅਚਲੁ ਹੈ ਹੋਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਵਹਿ ॥
aap nihachal achal hai hor aaveh jaaveh |അവൻ തന്നെ ശാശ്വതനാണ്, മാറ്റമില്ലാത്തവനും ചലിക്കാത്തവനുമാണ്; മറ്റുള്ളവർ പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹਿ ॥
sadaa sadaa har dhiaaeeai guramukh sukh paaveh |ഭഗവാനെ എന്നേക്കും ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് ഗുരുമുഖൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਈਐ ਸਚਿ ਸਿਫਤਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥
nij ghar vaasaa paaeeai sach sifat samaaveh |യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതിയിൽ ലയിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ സ്വന്തം ഉള്ളിൻ്റെ ഭവനത്തിൽ വസിക്കുന്നു.
ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੮॥
sachaa gahir ganbheer hai gur sabad bujhaaee |8|യഥാർത്ഥ കർത്താവ് അഗാധവും അഗ്രാഹ്യവുമാണ്; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അവനെ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
sachaa naam dhiaae too sabho varatai sach |യഥാർത്ഥ നാമം ധ്യാനിക്കുക; യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ സർവ്വവ്യാപിയാണ്.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਜੋ ਬੁਝੈ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ਸਚੁ ॥
naanak hukamai jo bujhai so fal paae sach |ഹേ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുക്കം സാക്ഷാത്കരിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് സത്യത്തിൻ്റെ ഫലം ലഭിക്കുന്നു.
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝੈ ਸਚੁ ॥
kathanee badanee karataa firai hukam na boojhai sach |കേവലം വാക്കുകൾ ഉച്ചരിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨੇ ਸੋ ਭਗਤੁ ਹੋਇ ਵਿਣੁ ਮੰਨੇ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੧॥
naanak har kaa bhaanaa mane so bhagat hoe vin mane kach nikach |1|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടം സ്വീകരിക്കുന്നവൻ അവൻ്റെ ഭക്തനാണ്. അത് അംഗീകരിക്കാതെ, അവൻ വ്യാജത്തിൽ ഏറ്റവും കള്ളനാണ്. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣਨੀ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh bol na jaananee onaa andar kaam krodh ahankaar |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർക്ക് അവർ എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന് അറിയില്ല. അവർ ലൈംഗികാഭിലാഷം, കോപം, അഹംഭാവം എന്നിവയാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਓਇ ਥਾਉ ਕੁਥਾਉ ਨ ਜਾਣਨੀ ਉਨ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
oe thaau kuthaau na jaananee un antar lobh vikaar |ശരിയായ സ്ഥലങ്ങളും തെറ്റായ സ്ഥലങ്ങളും അവർ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല; അവർ അത്യാഗ്രഹവും അഴിമതിയും കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਓਇ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਆਇ ਬਹਿ ਗਲਾ ਕਰਹਿ ਓਨਾ ਮਾਰੇ ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੁ ॥
oe aapanai suaae aae beh galaa kareh onaa maare jam jandaar |അവർ വന്ന്, ഇരുന്നു സംസാരിക്കുന്നത് സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ്. മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവരെ വീഴ്ത്തുന്നു.
ਅਗੈ ਦਰਗਹ ਲੇਖੈ ਮੰਗਿਐ ਮਾਰਿ ਖੁਆਰੁ ਕੀਚਹਿ ਕੂੜਿਆਰ ॥
agai daragah lekhai mangiaai maar khuaar keecheh koorriaar |ഇനിമുതൽ, അവർ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ കണക്കു ചോദിക്കുന്നു; കള്ളന്മാരെ അടിച്ചു താഴ്ത്തുന്നു.
ਏਹ ਕੂੜੈ ਕੀ ਮਲੁ ਕਿਉ ਉਤਰੈ ਕੋਈ ਕਢਹੁ ਇਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
eh koorrai kee mal kiau utarai koee kadtahu ihu veechaar |അസത്യത്തിൻ്റെ ഈ മാലിന്യം എങ്ങനെ കഴുകി കളയാനാകും? ആർക്കെങ്കിലും ഇതിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാനും വഴി കണ്ടെത്താനും കഴിയുമോ?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾ ਨਾਮੁ ਦਿੜਾਏ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟਣਹਾਰੁ ॥
satigur milai taa naam dirraae sabh kilavikh kattanahaar |ഒരാൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ, അവൻ ഉള്ളിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം സ്ഥാപിക്കുന്നു; അവൻ്റെ എല്ലാ പാപങ്ങളും നശിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਨਾਮੋ ਆਰਾਧੇ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਕਰਹੁ ਸਭਿ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
naam jape naamo aaraadhe tis jan kau karahu sabh namasakaar |നാമം ജപിക്കുകയും നാമത്തെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ വിനീതനെ എല്ലാവരും വിനയത്തോടെ വണങ്ങട്ടെ.