ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 652
ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
pir kee saar na jaanee doojai bhaae piaar |തൻ്റെ ഭർത്താവായ ഭഗവാൻ്റെ വില അവൾക്കറിയില്ല; അവൾ ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ സ്നേഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਸਾ ਕੁਸੁਧ ਸਾ ਕੁਲਖਣੀ ਨਾਨਕ ਨਾਰੀ ਵਿਚਿ ਕੁਨਾਰਿ ॥੨॥
saa kusudh saa kulakhanee naanak naaree vich kunaar |2|നാനാക്ക്, അവൾ അശുദ്ധയും മോശം പെരുമാറ്റവുമുള്ളവളാണ്; സ്ത്രീകളിൽ, അവൾ ഏറ്റവും ദുഷ്ടയായ സ്ത്രീയാണ്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਲੀ ਬੈਣੀ ॥
har har apanee deaa kar har bolee bainee |കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ ബാനിയുടെ വചനം ഞാൻ ഉച്ചരിക്കുന്നതിന് എന്നോട് ദയ കാണിക്കണമേ.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਹਰਿ ਉਚਰਾ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਲੈਣੀ ॥
har naam dhiaaee har ucharaa har laahaa lainee |ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിച്ച് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിച്ച് ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ ലാഭം എനിക്ക് ലഭിക്കട്ടെ.
ਜੋ ਜਪਦੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਤਿਨ ਹਉ ਕੁਰਬੈਣੀ ॥
jo japade har har dinas raat tin hau kurabainee |ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ, രാവും പകലും ജപിക്കുന്നവർക്ക് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്.
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਜਨ ਦੇਖਾ ਨੈਣੀ ॥
jinaa satigur meraa piaaraa araadhiaa tin jan dekhaa nainee |എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരെ ഞാൻ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണട്ടെ.
ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਅਪਣੇ ਗੁਰੂ ਕਉ ਜਿਨਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਸੈਣੀ ॥੨੪॥
hau vaariaa apane guroo kau jin meraa har sajan meliaa sainee |24|എൻ്റെ നാഥൻ, എൻ്റെ സുഹൃത്ത്, എൻ്റെ ഏറ്റവും നല്ല സുഹൃത്ത്, എന്നെ ഏകീകരിച്ച എൻ്റെ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്. ||24||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੋ ਮਿਤੁ ॥
har daasan siau preet hai har daasan ko mit |കർത്താവ് തൻ്റെ അടിമകളെ സ്നേഹിക്കുന്നു; കർത്താവ് തൻ്റെ അടിമകളുടെ സുഹൃത്താണ്.
ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਜਿਉ ਜੰਤੀ ਕੈ ਵਸਿ ਜੰਤੁ ॥
har daasan kai vas hai jiau jantee kai vas jant |സംഗീതജ്ഞൻ്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള സംഗീതോപകരണം പോലെ ഭഗവാൻ തൻ്റെ അടിമകളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലാണ്.
ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਹਰਿ ਧਿਆਇਦੇ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥
har ke daas har dhiaaeide kar preetam siau nehu |കർത്താവിൻ്റെ അടിമകൾ കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കുന്നു; അവർ തങ്ങളുടെ പ്രിയനെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਭ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਸੈ ਮੇਹੁ ॥
kirapaa kar kai sunahu prabh sabh jag meh varasai mehu |ദൈവമേ, ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കൂ - അങ്ങയുടെ കൃപ ലോകമെമ്പാടും വർഷിക്കട്ടെ.
ਜੋ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਹੈ ਸਾ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
jo har daasan kee usatat hai saa har kee vaddiaaee |കർത്താവിൻ്റെ അടിമകളുടെ സ്തുതി കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമാണ്.
ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵਦੀ ਜਨ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥
har aapanee vaddiaaee bhaavadee jan kaa jaikaar karaaee |കർത്താവ് തൻ്റെ മഹത്വത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അതിനാൽ അവൻ്റെ എളിയ ദാസൻ ആഘോഷിക്കപ്പെടുകയും വാഴ്ത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸੋ ਹਰਿ ਜਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਨੁ ਇਕ ਸਮਾਨਿ ॥
so har jan naam dhiaaeidaa har har jan ik samaan |ഭഗവാൻ്റെ എളിയ ദാസൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു; കർത്താവും കർത്താവിൻ്റെ എളിയ ദാസനും ഒന്നുതന്നെ.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਹੁ ਭਗਵਾਨ ॥੧॥
jan naanak har kaa daas hai har paij rakhahu bhagavaan |1|സേവകൻ നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ അടിമയാണ്; കർത്താവേ, ദൈവമേ, അവിടുത്തെ ബഹുമാനം കാത്തുകൊള്ളണമേ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਈ ਤਿਨਿ ਸਾਚੈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
naanak preet laaee tin saachai tis bin rahan na jaaee |നാനാക്ക് യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു; അവനില്ലാതെ അവന് അതിജീവിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੨॥
satigur milai ta pooraa paaeeai har ras rasan rasaaee |2|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ഒരാൾ പരിപൂർണ്ണനായ ഭഗവാനെ കണ്ടെത്തുകയും നാവ് ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സത്ത ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਪਰਭਾਤਿ ਤੂਹੈ ਹੀ ਗਾਵਣਾ ॥
rain dinas parabhaat toohai hee gaavanaa |രാവും പകലും, പ്രഭാതവും രാത്രിയും, കർത്താവേ, ഞാൻ നിനക്കു പാടുന്നു.
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਰਬਤ ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਧਿਆਵਣਾ ॥
jeea jant sarabat naau teraa dhiaavanaa |എല്ലാ ജീവികളും സൃഷ്ടികളും നിൻ്റെ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ॥
too daataa daataar teraa ditaa khaavanaa |നിങ്ങളാണ് ദാതാവ്, വലിയ ദാതാവ്; നീ തരുന്നതെന്തും ഞങ്ങൾ തിന്നുന്നു.
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪਾਪ ਗਵਾਵਣਾ ॥
bhagat janaa kai sang paap gavaavanaa |ഭക്തരുടെ സഭയിൽ പാപങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਵਣਾ ॥੨੫॥
jan naanak sad balihaarai bal bal jaavanaa |25|സേവകൻ നാനാക്ക് എന്നേക്കും ഒരു ത്യാഗമാണ്, ത്യാഗമാണ്, കർത്താവേ. ||25||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਭਈ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ॥
antar agiaan bhee mat madhim satigur kee parateet naahee |അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആത്മീയ അജ്ഞതയുണ്ട്, അവൻ്റെ ബുദ്ധി മന്ദവും മങ്ങിയതുമാണ്; അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ വിശ്വാസം അർപ്പിക്കുന്നില്ല.
ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਭੁ ਕਪਟੋ ਕਰਿ ਜਾਣੈ ਕਪਟੇ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹੀ ॥
andar kapatt sabh kapatto kar jaanai kapatte khapeh khapaahee |അവനിൽ വഞ്ചനയുണ്ട്, അതിനാൽ അവൻ മറ്റുള്ളവരിൽ വഞ്ചന കാണുന്നു; അവൻ്റെ വഞ്ചനകളിലൂടെ അവൻ പൂർണ്ണമായും നശിച്ചു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਫਿਰਾਹੀ ॥
satigur kaa bhaanaa chit na aavai aapanai suaae firaahee |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛ അവൻ്റെ ബോധത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ അവൻ സ്വന്തം താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കായി അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧॥
kirapaa kare je aapanee taa naanak sabad samaahee |1|അവൻ അവൻ്റെ കൃപ നൽകുകയാണെങ്കിൽ, നാനാക്ക് ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ ലയിച്ചുചേരുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਨੂਆ ਥਿਰੁ ਨਾਹਿ ॥
manamukh maaeaa mohi viaape doojai bhaae manooaa thir naeh |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ മായയോടുള്ള വൈകാരിക ബന്ധത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; ദ്വന്ദതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ അവരുടെ മനസ്സ് അസ്ഥിരമാണ്.
ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹਿ ॥
anadin jalat raheh din raatee haumai khapeh khapaeh |രാവും പകലും ജ്വലിക്കുന്നു; രാവും പകലും, അവരുടെ അഹംഭാവത്താൽ അവർ പൂർണ്ണമായും നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਮਹਾ ਗੁਬਾਰਾ ਤਿਨ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਕੋਈ ਜਾਹਿ ॥
antar lobh mahaa gubaaraa tin kai nikatt na koee jaeh |അവരുടെ ഉള്ളിൽ, അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ ഇരുട്ടാണ്, ആരും അവരെ സമീപിക്കുന്നില്ല.
ਓਇ ਆਪਿ ਦੁਖੀ ਸੁਖੁ ਕਬਹੂ ਨ ਪਾਵਹਿ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ॥
oe aap dukhee sukh kabahoo na paaveh janam mareh mar jaeh |അവർ തന്നെ ദുഃഖിതരാണ്, അവർ ഒരിക്കലും സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നില്ല; അവർ ജനിക്കുന്നു, മരിക്കാൻ മാത്രം, വീണ്ടും മരിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਜਿ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਚਿਤੁ ਲਾਹਿ ॥੨॥
naanak bakhas le prabh saachaa ji gur charanee chit laeh |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവരോട് യഥാർത്ഥ കർത്താവ് ക്ഷമിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸੰਤ ਭਗਤ ਪਰਵਾਣੁ ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਭਾਇਆ ॥
sant bhagat paravaan jo prabh bhaaeaa |ആ വിശുദ്ധൻ, ആ ഭക്തൻ, ദൈവത്താൽ സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്ന, സ്വീകാര്യനാണ്.
ਸੇਈ ਬਿਚਖਣ ਜੰਤ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥
seee bichakhan jant jinee har dhiaaeaa |ആ ജീവികൾ ജ്ഞാനികളാണ്, അവർ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭੋਜਨੁ ਖਾਇਆ ॥
amrit naam nidhaan bhojan khaaeaa |അവർ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു, അംബ്രോസിയൽ നാമത്തിൻ്റെ നിധി, ഭഗവാൻ്റെ നാമം.
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਧੂਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਾਇਆ ॥
sant janaa kee dhoor masatak laaeaa |അവർ വിശുദ്ധരുടെ കാലിലെ പൊടി നെറ്റിയിൽ പുരട്ടുന്നു.