ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 305

ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ਘਾਲਨਿ ਕੂੜਿਆਰ ਨ ਲਭਨੀ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ਭਾਲੇ ॥

sachiaar sikh beh satigur paas ghaalan koorriaar na labhanee kitai thaae bhaale |

സത്യസന്ധരായ സിഖുകാർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അരികിൽ ഇരുന്നു അവനെ സേവിക്കുന്നു. കള്ളന്മാർ അന്വേഷിക്കുന്നു, എന്നാൽ വിശ്രമസ്ഥലം കണ്ടെത്തുന്നില്ല.

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਆਖਿਆ ਸੁਖਾਵੈ ਨਾਹੀ ਤਿਨਾ ਮੁਹ ਭਲੇਰੇ ਫਿਰਹਿ ਦਯਿ ਗਾਲੇ ॥

jinaa satigur kaa aakhiaa sukhaavai naahee tinaa muh bhalere fireh day gaale |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകളിൽ സംതൃപ്തരാകാത്തവർ - അവരുടെ മുഖം ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവർ ദൈവത്താൽ കുറ്റംവിധിക്കപ്പെട്ട് അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.

ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ਸੇ ਕਿਚਰਕੁ ਵੇਰਾਈਅਨਿ ਮਨਮੁਖ ਬੇਤਾਲੇ ॥

jin andar preet nahee har keree se kicharak veraaeean manamukh betaale |

ഹൃദയത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹം ഇല്ലാത്തവർ - ആ പൈശാചിക, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാരെ എത്രനാൾ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ കഴിയും?

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਥਾਇ ਰਖੈ ਓਹੁ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਣੀ ਵਥੁ ਨਾਲੇ ॥

satigur no milai su aapanaa man thaae rakhai ohu aap varatai aapanee vath naale |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ഒരാൾ തൻ്റെ മനസ്സിനെ അതിൻ്റെ സ്ഥാനത്ത് നിർത്തുന്നു; അവൻ തൻ്റെ സ്വത്തുക്കൾ മാത്രം ചെലവഴിക്കുന്നു.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਇਕਨਾ ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਇਕਿ ਆਪੇ ਵਖਿ ਕਢੈ ਠਗਵਾਲੇ ॥੧॥

jan naanak ikanaa gur mel sukh devai ik aape vakh kadtai tthagavaale |1|

സേവകനായ നാനാക്ക്, ചിലർ ഗുരുവിനോട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; ചിലർക്ക്, കർത്താവ് സമാധാനം നൽകുന്നു, മറ്റുള്ളവർ - വഞ്ചനാപരമായ വഞ്ചനകൾ - ഒറ്റപ്പെടലിൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਕਾਜ ਦਯਿ ਆਦੇ ਰਾਸਿ ॥

jinaa andar naam nidhaan har tin ke kaaj day aade raas |

കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ നിധി ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ ഉള്ളവർ - അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ കർത്താവ് പരിഹരിക്കുന്നു.

ਤਿਨ ਚੂਕੀ ਮੁਹਤਾਜੀ ਲੋਕਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਗੁ ਕਰਿ ਬੈਠਾ ਪਾਸਿ ॥

tin chookee muhataajee lokan kee har prabh ang kar baitthaa paas |

അവർ മേലാൽ മറ്റ് ആളുകൾക്ക് വിധേയരല്ല; ദൈവമായ കർത്താവ് അവരുടെ അരികിൽ ഇരിക്കുന്നു.

ਜਾਂ ਕਰਤਾ ਵਲਿ ਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਵਲਿ ਸਭਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਕਰਹਿ ਸਾਬਾਸਿ ॥

jaan karataa val taa sabh ko val sabh darasan dekh kareh saabaas |

സ്രഷ്ടാവ് അവരുടെ പക്ഷത്തായിരിക്കുമ്പോൾ, എല്ലാവരും അവരുടെ പക്ഷത്താണ്. അവരുടെ കാഴ്ച കണ്ട് എല്ലാവരും അവരെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു.

ਸਾਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਸਭੁ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭਿ ਜਨ ਕਉ ਆਇ ਕਰਹਿ ਰਹਰਾਸਿ ॥

saahu paatisaahu sabh har kaa keea sabh jan kau aae kareh raharaas |

രാജാക്കന്മാരും ചക്രവർത്തിമാരും എല്ലാം കർത്താവിനാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടവരാണ്; എല്ലാവരും വന്ന് കർത്താവിൻ്റെ എളിയ ദാസനെ വണങ്ങുന്നു.

ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਵਡਾ ਸੇਵਿ ਅਤੁਲੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

gur poore kee vaddee vaddiaaee har vaddaa sev atul sukh paaeaa |

തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വം മഹത്തരമാണ്. മഹാനായ ഭഗവാനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ എനിക്ക് അളവറ്റ സമാധാനം ലഭിച്ചു.

ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦਾਨੁ ਦੀਆ ਹਰਿ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਤ ਬਖਸੇ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥

gur poorai daan deea har nihachal nit bakhase charrai savaaeaa |

ഭഗവാൻ ഈ ശാശ്വതമായ വരം തികഞ്ഞ ഗുരുവിന് നൽകി; അവൻ്റെ അനുഗ്രഹങ്ങൾ നാൾക്കുനാൾ വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ਕੋਈ ਨਿੰਦਕੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਿ ਨ ਸਕੈ ਸੋ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਪਚਾਇਆ ॥

koee nindak vaddiaaee dekh na sakai so karatai aap pachaaeaa |

അവൻ്റെ മഹത്വം സഹിക്കാനാവാത്ത ദൂഷണക്കാരനെ സൃഷ്ടാവ് തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നു.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਣ ਬੋਲੈ ਕਰਤੇ ਕੇ ਭਗਤਾ ਨੋ ਸਦਾ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥੨॥

jan naanak gun bolai karate ke bhagataa no sadaa rakhadaa aaeaa |2|

സേവകൻ നാനാക്ക് തൻ്റെ ഭക്തരെ എന്നേക്കും സംരക്ഷിക്കുന്ന സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਵਡ ਦਾਤਾ ਦਾਣਾ ॥

too saahib agam deaal hai vadd daataa daanaa |

കർത്താവേ, ഗുരുവേ, നീ അപ്രാപ്യനും കരുണാമയനുമാണ്; നീ മഹത്തായ ദാതാവാണ്, എല്ലാം അറിയുന്നവനാണ്.

ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਮੈ ਹੋਰੁ ਕੋ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਤੂਹੈਂ ਸੁਘੜੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਣਾ ॥

tudh jevadd mai hor ko dis na aavee toohain sugharr merai man bhaanaa |

നിന്നെപ്പോലെ മഹാനായ മറ്റൊരാളെ എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയില്ല; ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ കർത്താവേ, അങ്ങ് എൻ്റെ മനസ്സിന് പ്രസാദകരമാണ്.

ਮੋਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਦਿਸਿ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਚਲਣਹਾਰਾ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥

mohu kuttanb dis aavadaa sabh chalanahaaraa aavan jaanaa |

നിങ്ങളുടെ കുടുംബവുമായുള്ള വൈകാരിക അടുപ്പവും നിങ്ങൾ കാണുന്നതെല്ലാം താൽക്കാലികവുമാണ്, വരുന്നതും പോകുന്നതും.

ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਹੋਰਤੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਾ ਤਿਨ ਮਾਣਾ ॥

jo bin sache horat chit laaeide se koorriaar koorraa tin maanaa |

യഥാർത്ഥ നാഥനല്ലാതെ മറ്റൊന്നിലും തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നവർ വ്യാജമാണ്, അസത്യം അവരുടെ അഹങ്കാരമാണ്.

ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਪਚਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਅਜਾਣਾ ॥੧੦॥

naanak sach dhiaae too bin sache pach pach mue ajaanaa |10|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുക; യഥാർത്ഥ കർത്താവ് ഇല്ലെങ്കിൽ, അജ്ഞാനികൾ ചീഞ്ഞഴുകിപ്പോകും, മരണത്തിലേക്ക് ചീഞ്ഞഴുകിപ്പോകും. ||10||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਅਗੋ ਦੇ ਸਤ ਭਾਉ ਨ ਦਿਚੈ ਪਿਛੋ ਦੇ ਆਖਿਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥

ago de sat bhaau na dichai pichho de aakhiaa kam na aavai |

ആദ്യം ഗുരുവിനോട് ബഹുമാനം കാണിച്ചില്ല; പിന്നീട് അദ്ദേഹം ഒഴികഴിവുകൾ പറഞ്ഞു, പക്ഷേ പ്രയോജനമില്ല.

ਅਧ ਵਿਚਿ ਫਿਰੈ ਮਨਮੁਖੁ ਵੇਚਾਰਾ ਗਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥

adh vich firai manamukh vechaaraa galee kiau sukh paavai |

നികൃഷ്ടരും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ളവരുമായ മൻമുഖങ്ങൾ ചുറ്റിനടന്ന് നടുവഴിയിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു; വെറും വാക്കുകളാൽ അവർക്ക് എങ്ങനെ സമാധാനം കണ്ടെത്താനാകും?