ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 302
ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਸਭਸ ਦਾ ਤੂ ਸਭ ਛਡਾਹੀ ॥੪॥
sabh jeea tere too sabhas daa too sabh chhaddaahee |4|എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും നിങ്ങളുടേതാണ്; നിങ്ങൾ എല്ലാവരുടേതുമാണ്. നിങ്ങൾ എല്ലാം എത്തിക്കൂ. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸੁਣਿ ਸਾਜਨ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਦੇਸਰਾ ਅਖੀ ਤਾਰ ਲਗੰਨਿ ॥
sun saajan prem sandesaraa akhee taar lagan |എൻ്റെ സുഹൃത്തേ, എൻ്റെ സ്നേഹസന്ദേശം ശ്രദ്ധിക്കുക; എൻ്റെ കണ്ണു നിങ്കൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵੰਨਿ ॥੧॥
gur tutthai sajan meliaa jan naanak sukh savan |1|ഗുരു സന്തുഷ്ടനായി - അവൻ ദാസനായ നാനക്കിനെ തൻ്റെ സുഹൃത്തിനെ ഒന്നിപ്പിച്ചു, ഇപ്പോൾ അവൻ സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆ ਸਦਾ ਹੋਇ ॥
satigur daataa deaal hai jis no deaa sadaa hoe |കാരുണ്യവാനായ ദാതാവാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു; അവൻ എപ്പോഴും കരുണയുള്ളവനാണ്.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਅੰਦਰਹੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਸਭੁ ਦੇਖੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥
satigur andarahu niravair hai sabh dekhai braham ik soe |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഉള്ളിൽ വെറുപ്പില്ല; അവൻ എല്ലായിടത്തും ഏകദൈവത്തെ കാണുന്നു.
ਨਿਰਵੈਰਾ ਨਾਲਿ ਜਿ ਵੈਰੁ ਚਲਾਇਦੇ ਤਿਨ ਵਿਚਹੁ ਤਿਸਟਿਆ ਨ ਕੋਇ ॥
niravairaa naal ji vair chalaaeide tin vichahu tisattiaa na koe |വിദ്വേഷമില്ലാത്തവനെതിരെ വിദ്വേഷം ചൊരിയുന്നവൻ ഒരിക്കലും ഉള്ളിൽ തൃപ്തനാകുകയില്ല.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਭਨਾ ਦਾ ਭਲਾ ਮਨਾਇਦਾ ਤਿਸ ਦਾ ਬੁਰਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥
satigur sabhanaa daa bhalaa manaaeidaa tis daa buraa kiau hoe |യഥാർത്ഥ ഗുരു എല്ലാവർക്കും നന്മ നേരുന്നു; അവന് എങ്ങനെ മോശമായ എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കും?
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛਦਾ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥
satigur no jehaa ko ichhadaa tehaa fal paae koe |ഒരാൾക്ക് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനോട് തോന്നുന്നതുപോലെ, അയാൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന പ്രതിഫലങ്ങളും.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak karataa sabh kichh jaanadaa jidoo kichh gujhaa na hoe |2|ഓ നാനാക്ക്, സൃഷ്ടാവിന് എല്ലാം അറിയാം; അവനിൽ നിന്ന് ഒന്നും മറച്ചുവെക്കാനാവില്ല. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਸ ਨੋ ਸਾਹਿਬੁ ਵਡਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਵਡ ਜਾਣੀ ॥
jis no saahib vaddaa kare soee vadd jaanee |തൻ്റെ നാഥനും യജമാനനാൽ ശ്രേഷ്ഠനാക്കപ്പെട്ടവൻ - അവനെ മഹാനാണെന്ന് അറിയുക!
ਜਿਸੁ ਸਾਹਿਬ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਬਖਸਿ ਲਏ ਸੋ ਸਾਹਿਬ ਮਨਿ ਭਾਣੀ ॥
jis saahib bhaavai tis bakhas le so saahib man bhaanee |തൻ്റെ പ്രസാദത്താൽ, കർത്താവും യജമാനനും തൻ്റെ മനസ്സിന് ഇഷ്ടമുള്ളവരോട് ക്ഷമിക്കുന്നു.
ਜੇ ਕੋ ਓਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਸੋ ਮੂੜ ਅਜਾਣੀ ॥
je ko os dee rees kare so moorr ajaanee |അവനോട് മത്സരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവൻ ബുദ്ധിയില്ലാത്ത വിഡ്ഢിയാണ്.
ਜਿਸ ਨੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਸੁ ਗੁਣ ਰਵੈ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
jis no satigur mele su gun ravai gun aakh vakhaanee |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ ഭഗവാനോട് ഐക്യപ്പെട്ടവൻ, അവൻ്റെ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുകയും അവൻ്റെ മഹത്വങ്ങൾ പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਸਚੁ ਹੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਣੀ ॥੫॥
naanak sachaa sach hai bujh sach samaanee |5|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് സത്യമാണ്; അവനെ മനസ്സിലാക്കുന്നവൻ സത്യത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਹਰਿ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
har sat niranjan amar hai nirbhau niravair nirankaar |കർത്താവ് സത്യവും കളങ്കമില്ലാത്തവനും ശാശ്വതനുമാണ്; അവന് ഭയമോ വെറുപ്പോ രൂപമോ ഇല്ല.
ਜਿਨ ਜਪਿਆ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਤਿਨ ਲਥਾ ਹਉਮੈ ਭਾਰੁ ॥
jin japiaa ik man ik chit tin lathaa haumai bhaar |അവനെ ജപിക്കുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ, ഏകമനസ്സോടെ അവൻ്റെ ബോധം അവനിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവർ, അവരുടെ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ ഭാരം ഒഴിവാക്കുന്നു.
ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਸੰਤ ਜਨਾ ਜੈਕਾਰੁ ॥
jin guramukh har aaraadhiaa tin sant janaa jaikaar |ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ ഗുരുമുഖന്മാർ - ആ സന്യാസിമാർക്ക് നമസ്കാരം!
ਕੋਈ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਤਿਸ ਨੋ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
koee nindaa kare poore satiguroo kee tis no fitt fitt kahai sabh sansaar |സമ്പൂർണനായ ഗുരുവിനെ ആരെങ്കിലും അപകീർത്തിപ്പെടുത്തിയാൽ അവനെ ലോകം മുഴുവൻ ആക്ഷേപിക്കുകയും നിന്ദിക്കുകയും ചെയ്യും.
ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਆਪੇ ਰਖਣਹਾਰੁ ॥
satigur vich aap varatadaa har aape rakhanahaar |ഭഗവാൻ തന്നെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനുള്ളിൽ വസിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെയാണ് അവൻ്റെ സംരക്ഷകൻ.
ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਗੁਣ ਗਾਵਦਾ ਤਿਸ ਨੋ ਸਦਾ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰੁ ॥
dhan dhan guroo gun gaavadaa tis no sadaa sadaa namasakaar |ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വങ്ങൾ പാടുന്ന ഗുരു അനുഗ്രഹീതൻ. അവനെ, ഞാൻ എന്നെന്നേക്കും അഗാധമായ ആദരവോടെ വണങ്ങുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ਜਿਨ ਜਪਿਆ ਸਿਰਜਣਹਾਰੁ ॥੧॥
jan naanak tin kau vaariaa jin japiaa sirajanahaar |1|സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാനെ ധ്യാനിച്ചവർക്കുള്ള ത്യാഗമാണ് സേവകൻ നാനാക്ക്. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪੇ ਆਕਾਸੁ ॥
aape dharatee saajeean aape aakaas |അവൻ തന്നെ ഭൂമിയെ ഉണ്ടാക്കി; അവൻ തന്നെ ആകാശത്തെ ഉണ്ടാക്കി.
ਵਿਚਿ ਆਪੇ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇਇ ਗਿਰਾਸੁ ॥
vich aape jant upaaeian mukh aape dee giraas |അവൻ തന്നെ അവിടെയുള്ള ജീവികളെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവൻ തന്നെ അവരുടെ വായിൽ ഭക്ഷണം നൽകുന്നു.
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
sabh aape aap varatadaa aape hee gunataas |അവൻ തന്നെ സർവ്വവ്യാപിയാണ്; അവൻ തന്നെയാണ് മികവിൻ്റെ നിധി.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਤਾਸੁ ॥੨॥
jan naanak naam dhiaae too sabh kilavikh katte taas |2|ഓ ദാസനായ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുക; നിങ്ങളുടെ എല്ലാ പാപങ്ങളും അവൻ നീക്കിക്കളയും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ॥
too sachaa saahib sach hai sach sache bhaavai |യഥാർത്ഥ കർത്താവും ഗുരുവുമായ നീ സത്യമാണ്; സത്യം സത്യവാന് പ്രസാദകരമാണ്.
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਸਲਾਹਦੇ ਤਿਨ ਜਮ ਕੰਕਰੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
jo tudh sach salaahade tin jam kankar nerr na aavai |സത്യനാഥാ, അങ്ങയെ സ്തുതിക്കുന്നവരെ മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ സമീപിക്കുന്നില്ല.
ਤਿਨ ਕੇ ਮੁਖ ਦਰਿ ਉਜਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਚਾ ਭਾਵੈ ॥
tin ke mukh dar ujale jin har hiradai sachaa bhaavai |അവരുടെ മുഖം കർത്താവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ പ്രസന്നമാണ്; കർത്താവ് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നു.
ਕੂੜਿਆਰ ਪਿਛਾਹਾ ਸਟੀਅਨਿ ਕੂੜੁ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
koorriaar pichhaahaa satteean koorr hiradai kapatt mahaa dukh paavai |കള്ളം വിട്ടുപോയിരിക്കുന്നു; അവരുടെ ഹൃദയത്തിലെ വ്യാജവും വഞ്ചനയും നിമിത്തം അവർ കഠിനമായ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕੂੜਿਆਰੀਆ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ਜਾਵੈ ॥੬॥
muh kaale koorriaareea koorriaar koorro hoe jaavai |6|കള്ളന്മാരുടെ മുഖം കറുപ്പാണ്; കള്ളം വെറും വ്യാജമായി തന്നെ തുടരുന്നു. ||6||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਹੈ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
satigur dharatee dharam hai tis vich jehaa ko beeje tehaa fal paae |യഥാർത്ഥ ഗുരു ധർമ്മ മണ്ഡലമാണ്; അവിടെ വിത്ത് നടുന്നതുപോലെ ഫലം ലഭിക്കും.
ਗੁਰਸਿਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਤਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥
gurasikhee amrit beejiaa tin amrit fal har paae |ഗുർസിഖുകൾ അമൃത് നട്ടുപിടിപ്പിക്കുകയും ഭഗവാനെ തങ്ങളുടെ അംബ്രോസിയൽ ഫലമായി നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਓਨਾ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਓਇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸਚੀ ਪੈਨਾਏ ॥
onaa halat palat mukh ujale oe har daragah sachee painaae |അവരുടെ മുഖങ്ങൾ ഇഹത്തിലും പരത്തിലും തിളങ്ങുന്നു; കർത്താവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ അവർ ബഹുമാനത്തോടെ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു.
ਇਕਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਖੋਟੁ ਨਿਤ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵਹਿ ਓਹੁ ਜੇਹਾ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਖਾਏ ॥
eikanaa andar khott nit khott kamaaveh ohu jehaa beeje tehaa fal khaae |ചിലരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ക്രൂരതയുണ്ട് - അവർ നിരന്തരം ക്രൂരതയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു; അവർ നടുന്നതുപോലെ, അവർ തിന്നുന്ന പഴങ്ങളും.