ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1014

ਲਾਗੀ ਭੂਖ ਮਾਇਆ ਮਗੁ ਜੋਹੈ ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਮੋਹਿ ਖਰੇ ॥੩॥

laagee bhookh maaeaa mag johai mukat padaarath mohi khare |3|

വിശപ്പാൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന, അത് മായയുടെ സമ്പത്തിൻ്റെ പാത കാണുന്നു; ഈ വൈകാരിക അടുപ്പം വിമോചനത്തിൻ്റെ നിധി എടുത്തുകളയുന്നു. ||3||

ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ਇਤ ਉਤ ਢੂਢਤ ਥਾਕਿ ਪਰੇ ॥

karan palaav kare nahee paavai it ut dtoodtat thaak pare |

കരഞ്ഞും വിലപിച്ചും അവൻ അവരെ കൈക്കൊള്ളുന്നില്ല; അവൻ അവിടെയും ഇവിടെയും തിരഞ്ഞു തളർന്നു പോകുന്നു.

ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ਵਿਆਪੇ ਕੂੜ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ॥੪॥

kaam krodh ahankaar viaape koorr kuttanb siau preet kare |4|

ലൈംഗികാഭിലാഷം, കോപം, അഹംഭാവം എന്നിവയിൽ മുഴുകിയ അയാൾ തൻ്റെ വ്യാജ ബന്ധുക്കളുമായി പ്രണയത്തിലാകുന്നു. ||4||

ਖਾਵੈ ਭੋਗੈ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਦੇਖੈ ਪਹਿਰਿ ਦਿਖਾਵੈ ਕਾਲ ਘਰੇ ॥

khaavai bhogai sun sun dekhai pahir dikhaavai kaal ghare |

ഈ മരണവീട്ടിൽ അവൻ തിന്നുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, കേൾക്കുന്നു, കാണുന്നു, വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നു.

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦ ਨ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਨ ਕਾਲੁ ਟਰੇ ॥੫॥

bin gurasabad na aap pachhaanai bin har naam na kaal ttare |5|

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം കൂടാതെ, അവൻ സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. കർത്താവിൻ്റെ നാമം കൂടാതെ, മരണം ഒഴിവാക്കാനാവില്ല. ||5||

ਜੇਤਾ ਮੋਹੁ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਭੂਲੇ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤੇ ਛੀਨਿ ਖਰੇ ॥

jetaa mohu haumai kar bhoole meree meree karate chheen khare |

ആസക്തിയും അഹംഭാവവും അവനെ വഞ്ചിക്കുകയും ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, "എൻ്റേത്, എൻ്റേത്" എന്ന് അവൻ കൂടുതൽ നിലവിളിക്കുകയും കൂടുതൽ നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਤਨੁ ਧਨੁ ਬਿਨਸੈ ਸਹਸੈ ਸਹਸਾ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵੈ ਮੁਖਿ ਧੂਰਿ ਪਰੇ ॥੬॥

tan dhan binasai sahasai sahasaa fir pachhutaavai mukh dhoor pare |6|

അവൻ്റെ ശരീരവും സമ്പത്തും കടന്നുപോകുന്നു, അവൻ സന്ദിഗ്ദ്ധതയാൽ കീറിമുറിക്കുന്നു; അവസാനം, അവൻ്റെ മുഖത്ത് പൊടി വീഴുമ്പോൾ അവൻ ഖേദിക്കുകയും പശ്ചാത്തപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||6||

ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਜੋਬਨੁ ਤਨੁ ਖਿਸਿਆ ਕਫੁ ਕੰਠੁ ਬਿਰੂਧੋ ਨੈਨਹੁ ਨੀਰੁ ਢਰੇ ॥

biradh bheaa joban tan khisiaa kaf kantth biroodho nainahu neer dtare |

അവൻ വാർദ്ധക്യം പ്രാപിക്കുന്നു, അവൻ്റെ ശരീരവും യൗവനവും ക്ഷയിച്ചുപോകുന്നു, അവൻ്റെ തൊണ്ടയിൽ കഫം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളം ഒഴുകുന്നു.

ਚਰਣ ਰਹੇ ਕਰ ਕੰਪਣ ਲਾਗੇ ਸਾਕਤ ਰਾਮੁ ਨ ਰਿਦੈ ਹਰੇ ॥੭॥

charan rahe kar kanpan laage saakat raam na ridai hare |7|

അവൻ്റെ കാലുകൾ തളർന്നു, അവൻ്റെ കൈകൾ വിറച്ചു വിറക്കുന്നു; അവിശ്വാസി കർത്താവിനെ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നില്ല. ||7||

ਸੁਰਤਿ ਗਈ ਕਾਲੀ ਹੂ ਧਉਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵੈ ਰਖਿਓ ਘਰੇ ॥

surat gee kaalee hoo dhaule kisai na bhaavai rakhio ghare |

അവൻ്റെ ബുദ്ധി അവനെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്നു, അവൻ്റെ കറുത്ത മുടി വെളുത്തതായി മാറുന്നു, ആരും അവനെ അവരുടെ വീട്ടിൽ സൂക്ഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.

ਬਿਸਰਤ ਨਾਮ ਐਸੇ ਦੋਖ ਲਾਗਹਿ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਰੇ ਨਰਕਿ ਖਰੇ ॥੮॥

bisarat naam aaise dokh laageh jam maar samaare narak khare |8|

നാമത്തെ മറന്ന്, ഇവയാണ് അവനിൽ പറ്റിനിൽക്കുന്ന കളങ്കങ്ങൾ; മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവനെ അടിച്ച് നരകത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചു. ||8||

ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਕੋ ਲੇਖੁ ਨ ਮਿਟਈ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਕਾ ਕਉ ਦੋਸੁ ਧਰੇ ॥

poorab janam ko lekh na mittee janam marai kaa kau dos dhare |

ഒരാളുടെ മുൻകാല പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ റെക്കോർഡ് മായ്‌ക്കാനാവില്ല; ഒരാളുടെ ജനനത്തിനും മരണത്തിനും മറ്റാരാണ് ഉത്തരവാദി?

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਾਦਿ ਜੀਵਣੁ ਹੋਰੁ ਮਰਣਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਨਮੁ ਜਰੇ ॥੯॥

bin gur baad jeevan hor maranaa bin gurasabadai janam jare |9|

ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ ജീവിതവും മരണവും അർത്ഥശൂന്യമാണ്; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം ഇല്ലെങ്കിൽ, ജീവിതം കത്തിത്തീരുന്നു. ||9||

ਖੁਸੀ ਖੁਆਰ ਭਏ ਰਸ ਭੋਗਣ ਫੋਕਟ ਕਰਮ ਵਿਕਾਰ ਕਰੇ ॥

khusee khuaar bhe ras bhogan fokatt karam vikaar kare |

സന്തോഷത്തിൽ ആസ്വദിക്കുന്ന സുഖങ്ങൾ നാശം വരുത്തുന്നു; അഴിമതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നത് ഉപയോഗശൂന്യമായ ഭോഗമാണ്.

ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਲੋਭਿ ਮੂਲੁ ਖੋਇਓ ਸਿਰਿ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕਾ ਡੰਡੁ ਪਰੇ ॥੧੦॥

naam bisaar lobh mool khoeio sir dharam raae kaa ddandd pare |10|

നാമത്തെ മറന്ന്, അത്യാഗ്രഹത്താൽ പിടിക്കപ്പെട്ട അവൻ സ്വന്തം ഉറവിടത്തെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുന്നു; ധർമ്മത്തിൻ്റെ നീതിമാനായ ന്യായാധിപൻ്റെ ദണ്ഡ് അവൻ്റെ തലയിൽ അടിക്കും. ||10||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥

guramukh raam naam gun gaaveh jaa kau har prabh nadar kare |

ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു; കർത്താവായ ദൈവം തൻ്റെ കൃപയാൽ അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.

ਤੇ ਨਿਰਮਲ ਪੁਰਖ ਅਪਰੰਪਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਜਗ ਮਹਿ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ਹਰੇ ॥੧੧॥

te niramal purakh aparanpar poore te jag meh gur govind hare |11|

ആ ജീവികൾ ശുദ്ധവും പൂർണമായ പരിധിയില്ലാത്തതും അനന്തവുമാണ്; ഈ ലോകത്ത്, അവർ പ്രപഞ്ചനാഥനായ ഗുരുവിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമാണ്. ||11||

ਹਰਿ ਸਿਮਰਹੁ ਗੁਰ ਬਚਨ ਸਮਾਰਹੁ ਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਜਨ ਭਾਉ ਕਰੇ ॥

har simarahu gur bachan samaarahu sangat har jan bhaau kare |

കർത്താവിനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ധ്യാനിക്കുക; ഗുരുവിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുക, ഭഗവാൻ്റെ എളിയ ദാസന്മാരുമായി സഹവസിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ਹਰਿ ਜਨ ਗੁਰੁ ਪਰਧਾਨੁ ਦੁਆਰੈ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਜਨ ਕੀ ਰੇਣੁ ਹਰੇ ॥੧੨॥੮॥

har jan gur paradhaan duaarai naanak tin jan kee ren hare |12|8|

ഭഗവാൻ്റെ വിനീതരായ ദാസന്മാർ ഗുരുവിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമാണ്; അവർ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ പരമോന്നതരും ബഹുമാന്യരുമാണ്. നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ എളിയ ദാസന്മാരുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടി തേടുന്നു. ||12||8||

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਮਾਰੂ ਕਾਫੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੨ ॥

maaroo kaafee mahalaa 1 ghar 2 |

മാറൂ, കഫീ, ഫസ്റ്റ് മെഹൽ, രണ്ടാം വീട്:

ਆਵਉ ਵੰਞਉ ਡੁੰਮਣੀ ਕਿਤੀ ਮਿਤ੍ਰ ਕਰੇਉ ॥

aavau vanyau ddunmanee kitee mitr kareo |

ഇരട്ട ചിന്താഗതിക്കാരനായ ഒരാൾ വരുന്നു, പോകുന്നു, കൂടാതെ നിരവധി സുഹൃത്തുക്കളുമുണ്ട്.

ਸਾ ਧਨ ਢੋਈ ਨ ਲਹੈ ਵਾਢੀ ਕਿਉ ਧੀਰੇਉ ॥੧॥

saa dhan dtoee na lahai vaadtee kiau dheereo |1|

പ്രാണ-മണവാട്ടി തൻ്റെ കർത്താവിൽ നിന്ന് വേർപിരിഞ്ഞു, അവൾക്ക് വിശ്രമസ്ഥലമില്ല; അവളെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കും? ||1||

ਮੈਡਾ ਮਨੁ ਰਤਾ ਆਪਨੜੇ ਪਿਰ ਨਾਲਿ ॥

maiddaa man rataa aapanarre pir naal |

എൻ്റെ മനസ്സ് എൻ്റെ ഭർത്താവായ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ഇണങ്ങിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു.

ਹਉ ਘੋਲਿ ਘੁਮਾਈ ਖੰਨੀਐ ਕੀਤੀ ਹਿਕ ਭੋਰੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

hau ghol ghumaaee khaneeai keetee hik bhoree nadar nihaal |1| rahaau |

ഞാൻ അർപ്പിതനാണ്, സമർപ്പിതനാണ്, കർത്താവിന് ഒരു യാഗമാണ്; ഒരു നിമിഷത്തേക്കെങ്കിലും, തൻ്റെ കൃപയുടെ കണ്ണുകൊണ്ട് അവൻ എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചെങ്കിൽ! ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||