ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 550
ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
anadin sahasaa kade na chookai bin sabadai dukh paae |രാവും പകലും അവൻ്റെ സംശയങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നില്ല; ശബാദിൻ്റെ വചനം കൂടാതെ, അവൻ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਸਬਲਾ ਨਿਤ ਧੰਧਾ ਕਰਤ ਵਿਹਾਏ ॥
kaam krodh lobh antar sabalaa nit dhandhaa karat vihaae |ലൈംഗികാഭിലാഷവും കോപവും അത്യാഗ്രഹവും അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ ശക്തമാണ്; അവൻ ലൗകിക കാര്യങ്ങളിൽ നിരന്തരം കുടുങ്ങി ജീവിതം നയിക്കുന്നു.
ਚਰਣ ਕਰ ਦੇਖਤ ਸੁਣਿ ਥਕੇ ਦਿਹ ਮੁਕੇ ਨੇੜੈ ਆਏ ॥
charan kar dekhat sun thake dih muke nerrai aae |അവൻ്റെ കാലുകളും കൈകളും കണ്ണുകളും ചെവികളും തളർന്നിരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ നാളുകൾ എണ്ണപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു;
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਨ ਲਗੋ ਮੀਠਾ ਜਿਤੁ ਨਾਮਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਏ ॥
sachaa naam na lago meetthaa jit naam nav nidh paae |യഥാർത്ഥ നാമം അദ്ദേഹത്തിന് മധുരമായി തോന്നുന്നില്ല - ഒമ്പത് നിധികൾ ലഭിച്ച പേര്.
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਮਰੈ ਫੁਨਿ ਜੀਵੈ ਤਾਂ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਏ ॥
jeevat marai marai fun jeevai taan mokhantar paae |എന്നാൽ അവൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിച്ചുപോയാൽ, അങ്ങനെ മരിക്കുന്നതിലൂടെ അവൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു; അങ്ങനെ അവൻ മുക്തി നേടുന്നു.
ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਨ ਪਾਇਓ ਪਰਾਣੀ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਆ ਪਾਏ ॥
dhur karam na paaeio paraanee vin karamaa kiaa paae |പക്ഷേ, മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള അത്തരം കർമ്മങ്ങളാൽ അവൻ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടില്ലെങ്കിൽ, ഈ കർമ്മം കൂടാതെ, അവന് എന്ത് ലഭിക്കും?
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਮੂੜੇ ਗਤਿ ਮਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਏ ॥
gur kaa sabad samaal too moorre gat mat sabade paae |വിഡ്ഢി, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ധ്യാനിക്കുക; ശബാദിലൂടെ നിങ്ങൾക്ക് രക്ഷയും ജ്ഞാനവും ലഭിക്കും.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਦ ਹੀ ਪਾਏ ਜਾਂ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥੨॥
naanak satigur tad hee paae jaan vichahu aap gavaae |2|ഓ നാനാക്ക്, ഉള്ളിൽ നിന്ന് ആത്മാഭിമാനം ഇല്ലാതാക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ അവൻ മാത്രമാണ് കണ്ടെത്തുന്നത്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਸ ਦੈ ਚਿਤਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸ ਨੋ ਕਿਉ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਸੈ ਗਲੈ ਦਾ ਲੋੜੀਐ ॥
jis dai chit vasiaa meraa suaamee tis no kiau andesaa kisai galai daa lorreeai |എൻ്റെ ഗുരുനാഥനെക്കൊണ്ട് ബോധം നിറയുന്ന ഒരാൾ - എന്തിനെക്കുറിച്ചും അയാൾ ആകുലപ്പെടണം?
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭਨਾ ਗਲਾ ਕਾ ਤਿਸ ਨੋ ਧਿਆਇਦਿਆ ਕਿਵ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਮੁਹੁ ਮੋੜੀਐ ॥
har sukhadaataa sabhanaa galaa kaa tis no dhiaaeidiaa kiv nimakh gharree muhu morreeai |കർത്താവ് സമാധാനം നൽകുന്നവനാണ്, എല്ലാറ്റിൻ്റെയും കർത്താവാണ്; എന്തുകൊണ്ടാണ് നാം അവൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ നിന്ന് ഒരു നിമിഷത്തേക്കോ ഒരു നിമിഷത്തേക്കോ നമ്മുടെ മുഖം തിരിക്കുന്നത്?
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਤਿਸ ਨੋ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਹੋਏ ਨਿਤ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਮੁਹੁ ਜੋੜੀਐ ॥
jin har dhiaaeaa tis no sarab kaliaan hoe nit sant janaa kee sangat jaae baheeai muhu jorreeai |ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നവന് എല്ലാ സുഖങ്ങളും സുഖങ്ങളും ലഭിക്കുന്നു; വിശുദ്ധരുടെ സൊസൈറ്റിയിൽ ഇരിക്കാൻ നമുക്ക് ഓരോ ദിവസവും പോകാം.
ਸਭਿ ਦੁਖ ਭੁਖ ਰੋਗ ਗਏ ਹਰਿ ਸੇਵਕ ਕੇ ਸਭਿ ਜਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜੀਐ ॥
sabh dukh bhukh rog ge har sevak ke sabh jan ke bandhan torreeai |കർത്താവിൻ്റെ ദാസൻ്റെ എല്ലാ വേദനയും വിശപ്പും രോഗവും ഇല്ലാതാകുന്നു; എളിയവരുടെ ബന്ധനങ്ങൾ അറ്റുപോയിരിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੋਆ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਜਗਤੁ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਲੋੜੀਐ ॥੪॥
har kirapaa te hoaa har bhagat har bhagat janaa kai muhi dditthai jagat tariaa sabh lorreeai |4|ഭഗവാൻ്റെ കൃപയാൽ ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തനാകുന്നു; ഭഗവാൻ്റെ വിനീതനായ ഭക്തൻ്റെ മുഖം ദർശിക്കുമ്പോൾ, ലോകം മുഴുവൻ രക്ഷിക്കപ്പെടുകയും കടത്തിവിടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਸੁਆਉ ਨ ਪਾਇਆ ॥
saa rasanaa jal jaau jin har kaa suaau na paaeaa |ഭഗവാൻ്റെ നാമം രുചിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആ നാവ് പൊള്ളട്ടെ.
ਨਾਨਕ ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਸਾਇ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥੧॥
naanak rasanaa sabad rasaae jin har har man vasaaeaa |1|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ എന്ന പേരിൽ മനസ്സ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നവൻ്റെ നാവ് ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം ആസ്വദിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
saa rasanaa jal jaau jin har kaa naau visaariaa |ഭഗവാൻ്റെ നാമം മറന്ന ആ നാവ് ചുട്ടെരിക്കട്ടെ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਪੈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨॥
naanak guramukh rasanaa har japai har kai naae piaariaa |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖൻ്റെ നാവ് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുകയും ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
har aape tthaakur sevak bhagat har aape kare karaae |ഭഗവാൻ തന്നെ യജമാനനും ദാസനും ഭക്തനുമാണ്; ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് കാരണങ്ങളുടെ കാരണം.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਲਾਏ ॥
har aape vekhai vigasai aape jit bhaavai tith laae |കർത്താവ് തന്നെ കാണുന്നു, അവൻ തന്നെ സന്തോഷിക്കുന്നു. അവൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പോലെ അവൻ നമ്മോട് കൽപ്പിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ਆਪੇ ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਉਝੜਿ ਪਾਏ ॥
har ikanaa maarag paae aape har ikanaa ujharr paae |കർത്താവ് ചിലരെ പാതയിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നു, കർത്താവ് മറ്റുള്ളവരെ മരുഭൂമിയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥
har sachaa saahib sach tapaavas kar vekhai chalat sabaae |കർത്താവാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു; അവൻ്റെ നീതി സത്യമാണ്. അവൻ തൻ്റെ എല്ലാ നാടകങ്ങളും ക്രമീകരിക്കുകയും കാണുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਕਹੈ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੫॥
guraparasaad kahai jan naanak har sache ke gun gaae |5|ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, ദാസനായ നാനാക്ക് യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ സംസാരിക്കുകയും പാടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਦਰਵੇਸੀ ਕੋ ਜਾਣਸੀ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਦਰਵੇਸੁ ॥
daravesee ko jaanasee viralaa ko daraves |ത്യാഗം മനസ്സിലാക്കുന്ന സന്ന്യാസി ത്യജിച്ച ഡെർവിഷ് എത്ര വിരളമാണ്.
ਜੇ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੰਢੈ ਮੰਗਦਾ ਧਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧਿਗੁ ਵੇਸੁ ॥
je ghar ghar handtai mangadaa dhig jeevan dhig ves |വീടുതോറും ഭിക്ഷ യാചിച്ചുകൊണ്ട് അലഞ്ഞുനടക്കുന്നവൻ്റെ ജീവിതം ശപിക്കപ്പെട്ടതാണ്, വസ്ത്രവും ശപിക്കപ്പെട്ടതാണ്.
ਜੇ ਆਸਾ ਅੰਦੇਸਾ ਤਜਿ ਰਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਿਖਿਆ ਨਾਉ ॥
je aasaa andesaa taj rahai guramukh bhikhiaa naau |പക്ഷേ, അവൻ പ്രത്യാശയും ഉത്കണ്ഠയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ഗുരുമുഖ് തൻ്റെ ദാനധർമ്മമായി പേര് സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്താൽ,
ਤਿਸ ਕੇ ਚਰਨ ਪਖਾਲੀਅਹਿ ਨਾਨਕ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥
tis ke charan pakhaaleeeh naanak hau balihaarai jaau |1|പിന്നെ നാനാക്ക് അവൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകി, അവനു ബലിയായി. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਤਰਵਰੁ ਏਕੁ ਫਲੁ ਦੁਇ ਪੰਖੇਰੂ ਆਹਿ ॥
naanak taravar ek fal due pankheroo aaeh |ഹേ നാനാക്ക്, വൃക്ഷത്തിന് ഒരു ഫലമുണ്ട്, പക്ഷേ രണ്ട് പക്ഷികൾ അതിൽ വസിക്കുന്നു.
ਆਵਤ ਜਾਤ ਨ ਦੀਸਹੀ ਨਾ ਪਰ ਪੰਖੀ ਤਾਹਿ ॥
aavat jaat na deesahee naa par pankhee taeh |അവർ വരുന്നതോ പോകുന്നതോ കാണുന്നില്ല; ഈ പക്ഷികൾക്ക് ചിറകില്ല.
ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਰਸ ਭੋਗਿਆ ਸਬਦਿ ਰਹੈ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥
bahu rangee ras bhogiaa sabad rahai nirabaan |ഒരാൾ വളരെയധികം സുഖങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നു, മറ്റൊരാൾ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ നിർവാണത്തിൽ തുടരുന്നു.
ਹਰਿ ਰਸਿ ਫਲਿ ਰਾਤੇ ਨਾਨਕਾ ਕਰਮਿ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
har ras fal raate naanakaa karam sachaa neesaan |2|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ ഫലത്തിൻ്റെ സൂക്ഷ്മമായ സത്തയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ആത്മാവ് ദൈവകൃപയുടെ യഥാർത്ഥ ചിഹ്നം വഹിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਹਕੁ ਆਪਿ ਜੰਮਾਇ ਪੀਸਾਵੈ ॥
aape dharatee aape hai raahak aap jamaae peesaavai |അവൻ തന്നെ വയലും അവൻ തന്നെ കർഷകനും. അവൻ തന്നെ ധാന്യം വളർത്തുകയും പൊടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਆਪਿ ਪਕਾਵੈ ਆਪਿ ਭਾਂਡੇ ਦੇਇ ਪਰੋਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਖਾਵੈ ॥
aap pakaavai aap bhaandde dee parosai aape hee beh khaavai |അവൻ തന്നെ പാചകം ചെയ്യുന്നു, അവൻ തന്നെ ഭക്ഷണം വിഭവങ്ങളിൽ ഇടുന്നു, അവൻ തന്നെ കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുന്നു.