ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 309
ਓਇ ਅਗੈ ਕੁਸਟੀ ਗੁਰ ਕੇ ਫਿਟਕੇ ਜਿ ਓਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਕੁਸਟੁ ਉਠਾਹੀ ॥
oe agai kusattee gur ke fittake ji os milai tis kusatt utthaahee |അവർ ഇതിനകം കുഷ്ഠരോഗികളെപ്പോലെ ആയിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു; ഗുരു ശപിക്കപ്പെട്ടവനും അവരെ കണ്ടുമുട്ടുന്നവനും കുഷ്ഠരോഗബാധിതനാകുന്നു.
ਹਰਿ ਤਿਨ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਨਾ ਕਰਹੁ ਜੋ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਚਿਤੁ ਲਾਹੀ ॥
har tin kaa darasan naa karahu jo doojai bhaae chit laahee |കർത്താവേ, ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്തിൽ തങ്ങളുടെ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവരെ ഞാൻ കാണാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.
ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕਿਹੁ ਚਾਰਾ ਨਾਹੀ ॥
dhur karatai aap likh paaeaa tis naal kihu chaaraa naahee |സ്രഷ്ടാവ് ആദ്യം മുതലേ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചത് - അതിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയില്ല.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿ ਤੂ ਤਿਸੁ ਅਪੜਿ ਕੋ ਨ ਸਕਾਹੀ ॥
jan naanak naam araadh too tis aparr ko na sakaahee |ഓ ദാസനായ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുക; ആർക്കും അതിന് തുല്യമാകില്ല.
ਨਾਵੈ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੈ ਨਿਤ ਸਵਾਈ ਚੜੈ ਚੜਾਹੀ ॥੨॥
naavai kee vaddiaaee vaddee hai nit savaaee charrai charraahee |2|അവൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ മഹത്വം വലുതാണ്; അത് അനുദിനം വർദ്ധിക്കുന്നു. ||2||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿ ਹੋਂਦੈ ਗੁਰੂ ਬਹਿ ਟਿਕਿਆ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੀ ਹੋਈ ॥
ji hondai guroo beh ttikiaa tis jan kee vaddiaaee vaddee hoee |തൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൽ ഗുരു സ്വയം അഭിഷേകം ചെയ്ത ആ വിനീതൻ്റെ മഹത്വം വലുതാണ്.
ਤਿਸੁ ਕਉ ਜਗਤੁ ਨਿਵਿਆ ਸਭੁ ਪੈਰੀ ਪਇਆ ਜਸੁ ਵਰਤਿਆ ਲੋਈ ॥
tis kau jagat niviaa sabh pairee peaa jas varatiaa loee |ലോകം മുഴുവൻ വന്ന് അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു അവനെ വണങ്ങുന്നു. അവൻ്റെ സ്തുതികൾ ലോകമെമ്പാടും പരന്നു.
ਤਿਸ ਕਉ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਹਿ ਜਿਸ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿਆ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਸੋ ਪੂਰਾ ਹੋਈ ॥
tis kau khandd brahamandd namasakaar kareh jis kai masatak hath dhariaa gur poorai so pooraa hoee |ഗാലക്സികളും സൗരയൂഥങ്ങളും അവനെ വണങ്ങുന്നു; തികഞ്ഞ ഗുരു അവൻ്റെ തലയിൽ കൈ വെച്ചിരിക്കുന്നു, അവൻ തികഞ്ഞവനായി.
ਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਅਪੜਿ ਕੋ ਨ ਸਕੋਈ ॥
gur kee vaddiaaee nit charrai savaaee aparr ko na sakoee |ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം അനുദിനം വർധിക്കുന്നു; ആർക്കും അതിന് തുല്യമാകില്ല.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਬਹਿ ਟਿਕਿਆ ਆਪੇ ਪੈਜ ਰਖੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੩॥
jan naanak har karatai aap beh ttikiaa aape paij rakhai prabh soee |3|ഓ ദാസനായ നാനാക്ക്, സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് അവനെ സ്ഥാപിച്ചു; ദൈവം അവൻ്റെ ബഹുമാനം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਅਪਾਰੁ ਹੈ ਅੰਦਰਿ ਹਟਨਾਲੇ ॥
kaaeaa kott apaar hai andar hattanaale |മനുഷ്യശരീരം ഒരു വലിയ കോട്ടയാണ്, അതിനുള്ളിൽ കടകളും തെരുവുകളും ഉണ്ട്.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਉਦਾ ਜੋ ਕਰੇ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਸਮਾਲੇ ॥
guramukh saudaa jo kare har vasat samaale |കച്ചവടത്തിനെത്തുന്ന ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിലുള്ള ചരക്ക് ശേഖരിക്കുന്നു.
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਵਣਜੀਐ ਹੀਰੇ ਪਰਵਾਲੇ ॥
naam nidhaan har vanajeeai heere paravaale |അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ നിധി, ആഭരണങ്ങൾ, വജ്രങ്ങൾ എന്നിവ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നു.
ਵਿਣੁ ਕਾਇਆ ਜਿ ਹੋਰ ਥੈ ਧਨੁ ਖੋਜਦੇ ਸੇ ਮੂੜ ਬੇਤਾਲੇ ॥
vin kaaeaa ji hor thai dhan khojade se moorr betaale |ശരീരത്തിന് പുറത്ത്, മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിൽ ഈ നിധി അന്വേഷിക്കുന്നവർ വിഡ്ഢികളായ ഭൂതങ്ങളാണ്.
ਸੇ ਉਝੜਿ ਭਰਮਿ ਭਵਾਈਅਹਿ ਜਿਉ ਝਾੜ ਮਿਰਗੁ ਭਾਲੇ ॥੧੫॥
se ujharr bharam bhavaaeeeh jiau jhaarr mirag bhaale |15|കുറ്റിക്കാട്ടിൽ കസ്തൂരി തിരയുന്ന മാനുകളെപ്പോലെ അവർ സംശയത്തിൻ്റെ മരുഭൂമിയിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੁ ਅਉਖਾ ਜਗ ਮਹਿ ਹੋਇਆ ॥
jo nindaa kare satigur poore kee su aaukhaa jag meh hoeaa |തികഞ്ഞ ഗുരുവിനെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരാൾക്ക് ഈ ലോകത്തിൽ പ്രയാസമുണ്ടാകും.
ਨਰਕ ਘੋਰੁ ਦੁਖ ਖੂਹੁ ਹੈ ਓਥੈ ਪਕੜਿ ਓਹੁ ਢੋਇਆ ॥
narak ghor dukh khoohu hai othai pakarr ohu dtoeaa |അവനെ പിടികൂടി ഏറ്റവും ഭയാനകമായ നരകത്തിലേക്ക്, വേദനയുടെയും കഷ്ടപ്പാടുകളുടെയും കിണറ്റിലേക്ക് എറിയുന്നു.
ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਕੋ ਨ ਸੁਣੇ ਓਹੁ ਅਉਖਾ ਹੋਇ ਹੋਇ ਰੋਇਆ ॥
kook pukaar ko na sune ohu aaukhaa hoe hoe roeaa |അവൻ്റെ നിലവിളിയും നിലവിളിയും ആരും കേൾക്കുന്നില്ല; അവൻ വേദനയിലും കഷ്ടതയിലും നിലവിളിക്കുന്നു.
ਓਨਿ ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਖੋਇਆ ॥
on halat palat sabh gavaaeaa laahaa mool sabh khoeaa |അവന് ഇഹലോകവും പരലോകവും പൂർണ്ണമായി നഷ്ടപ്പെടുന്നു; അവൻ്റെ നിക്ഷേപവും ലാഭവും എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു.
ਓਹੁ ਤੇਲੀ ਸੰਦਾ ਬਲਦੁ ਕਰਿ ਨਿਤ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਪ੍ਰਭਿ ਜੋਇਆ ॥
ohu telee sandaa balad kar nit bhalake utth prabh joeaa |അവൻ എണ്ണയമ്പലത്തിലെ കാളയെപ്പോലെയാണ്; ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും അവൻ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ ദൈവം അവൻ്റെമേൽ നുകം വെക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਵੇਖੈ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਦੂ ਕਿਛੁ ਗੁਝਾ ਨ ਹੋਇਆ ॥
har vekhai sunai nit sabh kichh tidoo kichh gujhaa na hoeaa |കർത്താവ് എപ്പോഴും എല്ലാം കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവനിൽ നിന്ന് ഒന്നും മറച്ചുവെക്കാനാവില്ല.
ਜੈਸਾ ਬੀਜੇ ਸੋ ਲੁਣੈ ਜੇਹਾ ਪੁਰਬਿ ਕਿਨੈ ਬੋਇਆ ॥
jaisaa beeje so lunai jehaa purab kinai boeaa |നിങ്ങൾ നടുന്നതുപോലെ, നിങ്ങൾ മുമ്പ് നട്ടതുപോലെ കൊയ്യും.
ਜਿਸੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਚਰਣ ਧੋਇਆ ॥
jis kripaa kare prabh aapanee tis satigur ke charan dhoeaa |ദൈവകൃപയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നു.
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪਿਛੈ ਤਰਿ ਗਇਆ ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਕਾਠ ਸੰਗੋਇਆ ॥
gur satigur pichhai tar geaa jiau lohaa kaatth sangoeaa |തടി കടക്കുന്ന ഇരുമ്പ് പോലെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവാണ് അവനെ കടത്തിവിടുന്നത്.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਖੁ ਹੋਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam dhiaae too jap har har naam sukh hoeaa |1|ഓ ദാസനായ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുക; ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിച്ചാൽ, ഹർ, ഹർ, സമാധാനം ലഭിക്കും. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਵਡਭਾਗੀਆ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
vaddabhaageea sohaaganee jinaa guramukh miliaa har raae |ഗുർമുഖ് എന്ന നിലയിൽ തൻ്റെ രാജാവായ കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ആത്മ വധു വളരെ ഭാഗ്യവതിയാണ്.
ਅੰਤਰ ਜੋਤਿ ਪ੍ਰਗਾਸੀਆ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
antar jot pragaaseea naanak naam samaae |2|അവളുടെ ഉള്ളം അവൻ്റെ ദിവ്യപ്രകാശത്താൽ പ്രകാശിതമാണ്; ഓ നാനാക്ക്, അവൾ അവൻ്റെ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਸਭੁ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਸਚੇ ਕੀ ਵਿਚਿ ਜੋਤਿ ॥
eihu sareer sabh dharam hai jis andar sache kee vich jot |ഈ ശരീരം ധർമ്മത്തിൻ്റെ ഭവനമാണ്; സത്യനാഥൻ്റെ ദിവ്യപ്രകാശം അതിനകത്താണ്.
ਗੁਹਜ ਰਤਨ ਵਿਚਿ ਲੁਕਿ ਰਹੇ ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕੁ ਕਢੈ ਖੋਤਿ ॥
guhaj ratan vich luk rahe koee guramukh sevak kadtai khot |അതിനുള്ളിൽ നിഗൂഢതയുടെ ആഭരണങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അവരെ കുഴിച്ചെടുക്കുന്ന നിസ്വാർത്ഥ സേവകനായ ആ ഗുരുമുഖൻ എത്ര വിരളമാണ്.
ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਤਾਂ ਇਕੁ ਰਵਿਆ ਇਕੋ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ॥
sabh aatam raam pachhaaniaa taan ik raviaa iko ot pot |സർവ്വവ്യാപിയായ ആത്മാവിനെ ആരെങ്കിലും തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ, അവൻ ഏകനായ ഭഗവാൻ കടന്നുപോകുന്നതായി കാണുന്നു.
ਇਕੁ ਦੇਖਿਆ ਇਕੁ ਮੰਨਿਆ ਇਕੋ ਸੁਣਿਆ ਸ੍ਰਵਣ ਸਰੋਤਿ ॥
eik dekhiaa ik maniaa iko suniaa sravan sarot |അവൻ ഏകനെ കാണുന്നു, അവൻ ഏകനിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു, അവൻ്റെ കാതുകളാൽ അവൻ ഏകനെ മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.