ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1065

ਹਰਿ ਚੇਤਹਿ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

har cheteh tin balihaarai jaau |

ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുന്നവർക്ക് ഞാൻ ബലിയാണ്.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਤਿਨ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥

gur kai sabad tin mel milaau |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഞാൻ ഭഗവാനുമായി ഐക്യപ്പെടുന്നു.

ਤਿਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਲਾਈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਬਹਿ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੨॥

tin kee dhoor laaee mukh masatak satasangat beh gun gaaeidaa |2|

ഞാൻ അവരുടെ കാലിലെ പൊടി എൻ്റെ മുഖത്തും നെറ്റിയിലും തൊടുന്നു; വിശുദ്ധരുടെ സമാജത്തിൽ ഇരുന്ന് ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു. ||2||

ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਾ ॥

har ke gun gaavaa je har prabh bhaavaa |

ഞാൻ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു, ഞാൻ കർത്താവായ ദൈവത്തിന് പ്രസാദകരമാണ്.

ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਾ ॥

antar har naam sabad suhaavaa |

കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ ഉള്ളതിനാൽ, ഞാൻ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਗੁਰਬਾਣੀ ਚਹੁ ਕੁੰਡੀ ਸੁਣੀਐ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਦਾ ॥੩॥

gurabaanee chahu kunddee suneeai saachai naam samaaeidaa |3|

ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനം ലോകത്തിൻ്റെ നാല് കോണുകളിൽ മുഴങ്ങുന്നു; അതിലൂടെ നമ്മൾ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. ||3||

ਸੋ ਜਨੁ ਸਾਚਾ ਜਿ ਅੰਤਰੁ ਭਾਲੇ ॥

so jan saachaa ji antar bhaale |

ഉള്ളിൽ അന്വേഷിക്കുന്ന ആ വിനീതൻ,

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥

gur kai sabad har nadar nihaale |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഭഗവാനെ കണ്ണുകൊണ്ട് കാണുന്നു.

ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਪਾਏ ਗੁਰਸਬਦੀ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੪॥

giaan anjan paae gurasabadee nadaree nadar milaaeidaa |4|

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അദ്ദേഹം തൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ തൈലം പുരട്ടുന്നു; കരുണാമയനായ കർത്താവ്, അവൻ്റെ കൃപയാൽ, തന്നോട് തന്നെ ഐക്യപ്പെടുത്തുന്നു. ||4||

ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਪਾਇਆ ॥

vaddai bhaag ihu sareer paaeaa |

മഹാഭാഗ്യത്താൽ എനിക്ക് ഈ ശരീരം ലഭിച്ചു;

ਮਾਣਸ ਜਨਮਿ ਸਬਦਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥

maanas janam sabad chit laaeaa |

ഈ മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ, ഞാൻ എൻ്റെ ബോധത്തെ ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਭੁ ਅੰਧ ਅੰਧੇਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸਹਿ ਬੁਝਾਇਦਾ ॥੫॥

bin sabadai sabh andh andheraa guramukh kiseh bujhaaeidaa |5|

ശബാദ് ഇല്ലെങ്കിൽ, എല്ലാം തികഞ്ഞ അന്ധകാരത്തിൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖന് മാത്രമേ മനസ്സിലാകൂ. ||5||

ਇਕਿ ਕਿਤੁ ਆਏ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥

eik kit aae janam gavaae |

ചിലർ അവരുടെ ജീവിതം പാഴാക്കുന്നു - എന്തിനാണ് അവർ ലോകത്തിലേക്ക് വന്നത്?

ਮਨਮੁਖ ਲਾਗੇ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥

manamukh laage doojai bhaae |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖങ്ങൾ ദ്വൈതതയെ സ്നേഹിക്കുന്നു.

ਏਹ ਵੇਲਾ ਫਿਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਪਗਿ ਖਿਸਿਐ ਪਛੁਤਾਇਦਾ ॥੬॥

eh velaa fir haath na aavai pag khisiaai pachhutaaeidaa |6|

ഈ അവസരം ഇനി അവരുടെ കൈകളിൽ എത്തില്ല; അവരുടെ കാൽ വഴുതുന്നു, അവർ പശ്ചാത്തപിക്കുകയും അനുതപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||6||

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਸਰੀਰਾ ॥

gur kai sabad pavitru sareeraa |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ശരീരം വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നു.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰਾ ॥

tis vich vasai sach gunee gaheeraa |

ധർമ്മത്തിൻ്റെ സമുദ്രമായ സാക്ഷാൽ ഭഗവാൻ അതിനുള്ളിൽ വസിക്കുന്നു.

ਸਚੋ ਸਚੁ ਵੇਖੈ ਸਭ ਥਾਈ ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਦਾ ॥੭॥

sacho sach vekhai sabh thaaee sach sun man vasaaeidaa |7|

എല്ലായിടത്തും സത്യത്തിൻ്റെ സത്യത്തെ കാണുന്ന, സത്യം കേൾക്കുന്ന, മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്ന ഒരാൾ. ||7||

ਹਉਮੈ ਗਣਤ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥

haumai ganat gur sabad nivaare |

അഹംഭാവവും മാനസിക കണക്കുകൂട്ടലുകളും ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ നിന്ന് മോചനം നേടുന്നു.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਿਰਦੈ ਰਖਹੁ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥

har jeeo hiradai rakhahu ur dhaare |

പ്രിയ ഭഗവാനെ അടുത്ത് നിർത്തുക, നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ അവനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੇ ਮਿਲਿ ਸਾਚੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੮॥

gur kai sabad sadaa saalaahe mil saache sukh paaeidaa |8|

ഭഗവാനെ എന്നും സ്തുതിക്കുന്ന ഒരാൾ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ, യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും, സമാധാനം കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ||8||

ਸੋ ਚੇਤੇ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਚੇਤਾਏ ॥

so chete jis aap chetaae |

സ്മരിക്കാൻ കർത്താവ് പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന കർത്താവിനെ അവൻ മാത്രം ഓർക്കുന്നു.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥

gur kai sabad vasai man aae |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അവൻ മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.

ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਬੂਝੈ ਆਪੈ ਆਪੁ ਸਮਾਇਦਾ ॥੯॥

aape vekhai aape boojhai aapai aap samaaeidaa |9|

അവൻ തന്നെ കാണുന്നു, അവൻ തന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നു; അവൻ എല്ലാറ്റിനെയും തന്നിൽ ലയിപ്പിക്കുന്നു. ||9||

ਜਿਨਿ ਮਨ ਵਿਚਿ ਵਥੁ ਪਾਈ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ॥

jin man vich vath paaee soee jaanai |

ആ വസ്തുവിനെ തൻ്റെ മനസ്സിൽ സ്ഥാപിച്ചത് ആരാണെന്ന് അവനു മാത്രമേ അറിയൂ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥

gur kai sabade aap pachhaanai |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അവൻ സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਦਾ ॥੧੦॥

aap pachhaanai soee jan niramal baanee sabad sunaaeidaa |10|

സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്ന ആ വിനീതൻ കളങ്കമില്ലാത്തവനാണ്. അവൻ ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയും ശബാദിൻ്റെ വചനവും പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. ||10||

ਏਹ ਕਾਇਆ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਸਰੀਰੁ ॥

eh kaaeaa pavit hai sareer |

ഈ ശരീരം വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുകയും ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു;

ਗੁਰਸਬਦੀ ਚੇਤੈ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥

gurasabadee chetai gunee gaheer |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ, അത് പുണ്യത്തിൻ്റെ സമുദ്രമായ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നു.

ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਇਦਾ ॥੧੧॥

anadin gun gaavai rang raataa gun keh gunee samaaeidaa |11|

രാവും പകലും ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ ജപിക്കുകയും അവൻ്റെ സ്നേഹത്തോട് ഇണങ്ങിനിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ, മഹത്വമുള്ള ഭഗവാനിൽ മുഴുകി അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സദ്ഗുണങ്ങൾ ജപിക്കുന്നു. ||11||