ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1114

ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਹੋਇ ਵਿਗਾਸੁ ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਸਚੁ ਨਿਤ ਚਵਾ ਰਾਮ ॥

merai antar hoe vigaas priau priau sach nit chavaa raam |

എൻ്റെ ഉള്ളം പൂക്കുന്നു; ഞാൻ തുടർച്ചയായി ഉച്ചരിക്കുന്നു, "പ്രി-ഓ! പ്രി-ഓ! പ്രിയേ! പ്രിയേ!"

ਪ੍ਰਿਉ ਚਵਾ ਪਿਆਰੇ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਆਵਏ ॥

priau chavaa piaare sabad nisataare bin dekhe tripat na aave |

ഞാൻ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു, ശബാദിലൂടെ ഞാൻ രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. എനിക്ക് അവനെ കാണാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ, എനിക്ക് തൃപ്തിയില്ല.

ਸਬਦਿ ਸੀਗਾਰੁ ਹੋਵੈ ਨਿਤ ਕਾਮਣਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਏ ॥

sabad seegaar hovai nit kaaman har har naam dhiaave |

ശബ്ദത്തിൽ എപ്പോഴും അലംകൃതയായ ആ ആത്മ വധു, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ എന്ന് ധ്യാനിക്കുന്നു.

ਦਇਆ ਦਾਨੁ ਮੰਗਤ ਜਨ ਦੀਜੈ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਦੇਹੁ ਮਿਲਾਏ ॥

deaa daan mangat jan deejai mai preetam dehu milaae |

ഈ ഭിക്ഷക്കാരനെ, അങ്ങയുടെ എളിയ ദാസനെ, കരുണയുടെ സമ്മാനം നൽകി അനുഗ്രഹിക്കണമേ; എൻ്റെ പ്രിയതമയുമായി എന്നെ ഒന്നിപ്പിക്കേണമേ.

ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਰੁ ਗੋਪਾਲੁ ਧਿਆਈ ਹਮ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਘੁਮਾਏ ॥੨॥

anadin gur gopaal dhiaaee ham satigur vittahu ghumaae |2|

രാവും പകലും ഞാൻ ലോകനാഥനായ ഗുരുവിനെ ധ്യാനിക്കുന്നു; യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്. ||2||

ਹਮ ਪਾਥਰ ਗੁਰੁ ਨਾਵ ਬਿਖੁ ਭਵਜਲੁ ਤਾਰੀਐ ਰਾਮ ॥

ham paathar gur naav bikh bhavajal taareeai raam |

ഗുരുവിൻ്റെ തോണിയിൽ ഞാനൊരു കല്ലാണ്. വിഷത്തിൻ്റെ ഭയാനകമായ സമുദ്രത്തിലൂടെ എന്നെ കൊണ്ടുപോകൂ.

ਗੁਰ ਦੇਵਹੁ ਸਬਦੁ ਸੁਭਾਇ ਮੈ ਮੂੜ ਨਿਸਤਾਰੀਐ ਰਾਮ ॥

gur devahu sabad subhaae mai moorr nisataareeai raam |

ഗുരുവേ, ശബാദിൻ്റെ വചനം കൊണ്ട് എന്നെ സ്നേഹപൂർവ്വം അനുഗ്രഹിക്കണമേ. ഞാൻ ഒരു വിഡ്ഢിയാണ് - ദയവായി എന്നെ രക്ഷിക്കൂ!

ਹਮ ਮੂੜ ਮੁਗਧ ਕਿਛੁ ਮਿਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ਤੂ ਅਗੰਮੁ ਵਡ ਜਾਣਿਆ ॥

ham moorr mugadh kichh mit nahee paaee too agam vadd jaaniaa |

ഞാൻ ഒരു വിഡ്ഢിയും വിഡ്ഢിയുമാണ്; നിൻ്റെ വ്യാപ്തിയെക്കുറിച്ച് എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല. നിങ്ങൾ അപ്രാപ്യനും മഹത്തായവനുമായി അറിയപ്പെടുന്നു.

ਤੂ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਮੇਲਹਿ ਹਮ ਨਿਰਗੁਣੀ ਨਿਮਾਣਿਆ ॥

too aap deaal deaa kar meleh ham niragunee nimaaniaa |

നീ തന്നെ കരുണയുള്ളവനാകുന്നു; ദയവായി, കരുണയോടെ എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കേണമേ. ഞാൻ അയോഗ്യനും അപമാനിതനുമാണ് - ദയവായി, എന്നെ നിങ്ങളുമായി ഒന്നിപ്പിക്കുക!

ਅਨੇਕ ਜਨਮ ਪਾਪ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਹੁਣਿ ਤਉ ਸਰਣਾਗਤਿ ਆਏ ॥

anek janam paap kar bharame hun tau saranaagat aae |

എണ്ണമറ്റ ജീവിതകാലങ്ങളിൽ, ഞാൻ പാപത്തിൽ അലഞ്ഞു; ഇപ്പോൾ ഞാൻ നിൻ്റെ സങ്കേതം തേടി വന്നിരിക്കുന്നു.

ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਮ ਲਾਗਹ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਏ ॥੩॥

deaa karahu rakh levahu har jeeo ham laagah satigur paae |3|

പ്രിയ കർത്താവേ, എന്നോട് കരുണ കാണിക്കൂ, എന്നെ രക്ഷിക്കൂ; യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ ഞാൻ മുറുകെ പിടിച്ചു. ||3||

ਗੁਰ ਪਾਰਸ ਹਮ ਲੋਹ ਮਿਲਿ ਕੰਚਨੁ ਹੋਇਆ ਰਾਮ ॥

gur paaras ham loh mil kanchan hoeaa raam |

ഗുരു തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലാണ്; അവൻ്റെ സ്പർശനത്താൽ ഇരുമ്പ് സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു.

ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ਕਾਇਆ ਗੜੁ ਸੋਹਿਆ ਰਾਮ ॥

jotee jot milaae kaaeaa garr sohiaa raam |

എൻ്റെ വെളിച്ചം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിക്കുന്നു, എൻ്റെ ശരീര-കോട്ട വളരെ മനോഹരമാണ്.

ਕਾਇਆ ਗੜੁ ਸੋਹਿਆ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੋਹਿਆ ਕਿਉ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

kaaeaa garr sohiaa merai prabh mohiaa kiau saas giraas visaareeai |

എൻ്റെ ശരീര-കോട്ട വളരെ മനോഹരമാണ്; ഞാൻ എൻ്റെ ദൈവത്തിൽ ആകൃഷ്ടനാണ്. ഒരു ശ്വാസത്തിനോ ഒരു കഷണം ഭക്ഷണത്തിനോ പോലും ഞാൻ അവനെ എങ്ങനെ മറക്കും?

ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਪਕੜਿਆ ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਉ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੀਐ ॥

adrisatt agochar pakarriaa gurasabadee hau satigur kai balihaareeai |

അദൃശ്യവും അഗ്രാഹ്യവുമായ ഭഗവാനെ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഞാൻ പിടിച്ചെടുത്തു. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്.

ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਸੀਸੁ ਭੇਟ ਦੇਉ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ॥

satigur aagai sees bhett deo je satigur saache bhaavai |

സത്യഗുരുവിനെ ശരിക്കും പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മുമ്പിൽ ഞാൻ എൻ്റെ തല സമർപ്പിക്കുന്നു.

ਆਪੇ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਦਾਤੇ ਨਾਨਕ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪॥੧॥

aape deaa karahu prabh daate naanak ank samaavai |4|1|

ദൈവമേ, മഹത്തായ ദാതാവേ, എന്നോടു കരുണ കാണിക്കേണമേ, നാനാക്ക് നിൻ്റെ സത്തയിൽ ലയിക്കട്ടെ. ||4||1||

ਤੁਖਾਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥

tukhaaree mahalaa 4 |

തുഖാരി, നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਅਪਰੰਪਰ ਅਪਰਪਰਾ ॥

har har agam agaadh aparanpar aparaparaa |

ഭഗവാൻ, ഹർ, ഹർ, അപ്രാപ്യമാണ്, അഗ്രാഹ്യമാണ്, അനന്തമാണ്, ദൂരെയുള്ളവനാണ്.

ਜੋ ਤੁਮ ਧਿਆਵਹਿ ਜਗਦੀਸ ਤੇ ਜਨ ਭਉ ਬਿਖਮੁ ਤਰਾ ॥

jo tum dhiaaveh jagadees te jan bhau bikham taraa |

പ്രപഞ്ചനാഥാ, അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കുന്നവർ - ആ എളിയ ജീവികൾ ഭയാനകവും വഞ്ചകവുമായ ലോകസമുദ്രം കടക്കുന്നു.

ਬਿਖਮ ਭਉ ਤਿਨ ਤਰਿਆ ਸੁਹੇਲਾ ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

bikham bhau tin tariaa suhelaa jin har har naam dhiaaeaa |

ഹർ, ഹർ എന്ന ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നവർ ഭയാനകവും വഞ്ചനാത്മകവുമായ ലോകസമുദ്രത്തെ എളുപ്പത്തിൽ മറികടക്കുന്നു.

ਗੁਰ ਵਾਕਿ ਸਤਿਗੁਰ ਜੋ ਭਾਇ ਚਲੇ ਤਿਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥

gur vaak satigur jo bhaae chale tin har har aap milaaeaa |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവായ ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തോട് സ്‌നേഹപൂർവ്വം നടക്കുന്നവരെ - ഭഗവാൻ, ഹർ, ഹർ, അവരെ തന്നിൽത്തന്നെ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു.

ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਧਰਣੀਧਰਾ ॥

jotee jot mil jot samaanee har kripaa kar dharaneedharaa |

മർത്യൻ്റെ പ്രകാശം ദൈവത്തിൻ്റെ പ്രകാശത്തെ കണ്ടുമുട്ടുകയും ഭൂമിയുടെ താങ്ങായ കർത്താവ് അവൻ്റെ കൃപ നൽകുമ്പോൾ ആ ദിവ്യപ്രകാശവുമായി ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਅਪਰੰਪਰ ਅਪਰਪਰਾ ॥੧॥

har har agam agaadh aparanpar aparaparaa |1|

ഭഗവാൻ, ഹർ, ഹർ, അപ്രാപ്യമാണ്, അഗ്രാഹ്യമാണ്, അനന്തമാണ്, ദൂരെയുള്ളവനാണ്. ||1||

ਤੁਮ ਸੁਆਮੀ ਅਗਮ ਅਥਾਹ ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਿ ਰਹਿਆ ॥

tum suaamee agam athaah too ghatt ghatt poor rahiaa |

എൻ്റെ നാഥാ, ഗുരുവേ, അങ്ങ് അപ്രാപ്യവും അഗ്രാഹ്യവുമാണ്. നിങ്ങൾ പൂർണ്ണമായി വ്യാപിക്കുകയും ഓരോ ഹൃദയത്തിലും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਤੂ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ਅਗੰਮੁ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਬਚਨਿ ਲਹਿਆ ॥

too alakh abheo agam gur satigur bachan lahiaa |

നിങ്ങൾ അദൃശ്യനും അജ്ഞാതനും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തവനുമാണ്; യഥാർത്ഥ ഗുരുവായ ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെയാണ് നിങ്ങളെ കണ്ടെത്തുന്നത്.

ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਤੇ ਜਨ ਪੁਰਖ ਪੂਰੇ ਜਿਨ ਗੁਰ ਸੰਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਗੁਣ ਰਵੇ ॥

dhan dhan te jan purakh poore jin gur santasangat mil gun rave |

സന്യാസിമാരുടെ സമൂഹമായ ഗുരുവിൻ്റെ സംഗത്തിൽ ചേരുകയും അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ജപിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന എളിമയുള്ളവരും ശക്തരും തികഞ്ഞവരും ഭാഗ്യവാന്മാർ, ഭാഗ്യവാന്മാർ.

ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਬੀਚਾਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਹਰਿ ਨਿਤ ਚਵੇ ॥

bibek budh beechaar guramukh gur sabad khin khin har nit chave |

വ്യക്തവും കൃത്യവുമായ ധാരണയോടെ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തെക്കുറിച്ച് ഗുരുമുഖന്മാർ ധ്യാനിക്കുന്നു; ഓരോ നിമിഷവും അവർ കർത്താവിനെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം സംസാരിക്കുന്നു.