ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 853

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਹਰਿ ਧਨੁ ਮਿਲੈ ਤਿਥਹੁ ਕਰਮਹੀਣ ਲੈ ਨ ਸਕਹਿ ਹੋਰ ਥੈ ਦੇਸ ਦਿਸੰਤਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਨਾਹਿ ॥੮॥

guramukh sevak bhaae har dhan milai tithahu karamaheen lai na sakeh hor thai des disantar har dhan naeh |8|

സ്‌നേഹനിർഭരമായ സേവനത്തിലൂടെ, നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത് ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ലഭിക്കുന്നു, പക്ഷേ നിർഭാഗ്യവാന്മാർക്ക് അത് സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഈ സമ്പത്ത് മറ്റൊരിടത്തും ഈ രാജ്യത്തോ മറ്റെവിടെയെങ്കിലുമോ കാണാനില്ല. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੰਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

guramukh sansaa mool na hovee chintaa vichahu jaae |

ഗുർമുഖിന് സംശയമോ സംശയമോ ഇല്ല; ആകുലതകൾ അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നു പോകുന്നു.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥

jo kichh hoe su sahaje hoe kahanaa kichhoo na jaae |

അവൻ ചെയ്യുന്നതെന്തും, അവൻ കൃപയോടെയും സമചിത്തതയോടെയും ചെയ്യുന്നു. അവനെക്കുറിച്ച് മറ്റൊന്നും പറയാനാവില്ല.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕਾ ਆਖਿਆ ਆਪਿ ਸੁਣੇ ਜਿ ਲਇਅਨੁ ਪੰਨੈ ਪਾਇ ॥੧॥

naanak tin kaa aakhiaa aap sune ji leian panai paae |1|

ഓ നാനാക്ക്, താൻ ആരെ സ്വന്തമാക്കുന്നുവോ അവരുടെ സംസാരം ഭഗവാൻ തന്നെ കേൾക്കുന്നു. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਕਾਲੁ ਮਾਰਿ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਣੀ ਅੰਤਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾਉ ॥

kaal maar manasaa maneh samaanee antar niramal naau |

അവൻ മരണത്തെ കീഴടക്കുന്നു, അവൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെ കീഴടക്കുന്നു; കുറ്റമറ്റ നാമം അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ਕਦੇ ਨ ਸੋਵੈ ਸਹਜੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਿਆਉ ॥

anadin jaagai kade na sovai sahaje amrit piaau |

രാവും പകലും അവൻ ഉണർന്ന് ബോധവാനാണ്; അവൻ ഒരിക്കലും ഉറങ്ങുന്നില്ല, അവൻ അവബോധപൂർവ്വം അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിക്കുന്നു.

ਮੀਠਾ ਬੋਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥

meetthaa bole amrit baanee anadin har gun gaau |

അവൻ്റെ സംസാരം മധുരമാണ്, അവൻ്റെ വാക്കുകൾ അമൃതാണ്; രാവും പകലും അവൻ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു.

ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਸਦਾ ਸੋਹਦੇ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖੁ ਪਾਉ ॥੨॥

nij ghar vaasaa sadaa sohade naanak tin miliaa sukh paau |2|

അവൻ സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ വസിക്കുന്നു, എന്നേക്കും സുന്ദരനായി കാണപ്പെടുന്നു; അവനെ കണ്ടുമുട്ടിയ നാനാക്ക് സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਤਨ ਜਵੇਹਰੀ ਸੋ ਗੁਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਹਰਿ ਪਾਸਹੁ ਦੇਵਾਇਆ ॥

har dhan ratan javeharee so gur har dhan har paasahu devaaeaa |

കർത്താവിൻ്റെ സമ്പത്ത് ഒരു രത്നമാണ്, ഒരു രത്നമാണ്; ഭഗവാൻ്റെ ആ സമ്പത്ത് ഭഗവാൻ നൽകുവാൻ ഗുരു കാരണമായി.

ਜੇ ਕਿਸੈ ਕਿਹੁ ਦਿਸਿ ਆਵੈ ਤਾ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਮੰਗਿ ਲਏ ਅਕੈ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਦੇਵਾਏ ਏਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜੋਰਿ ਕੀਤੈ ਕਿਸੈ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ਵੰਡਾਇਆ ॥

je kisai kihu dis aavai taa koee kihu mang le akai koee kihu devaae ehu har dhan jor keetai kisai naal na jaae vanddaaeaa |

ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും കണ്ടാൽ, അവൻ അത് ചോദിക്കും; അല്ലെങ്കിൽ, ആരെങ്കിലും അത് അവനു നൽകാൻ കാരണമായേക്കാം. എന്നാൽ ഭഗവാൻ്റെ ഈ സമ്പത്തിൻ്റെ ഒരു പങ്ക് ബലം പ്രയോഗിച്ച് ആർക്കും കൈക്കലാക്കാനാവില്ല.

ਜਿਸ ਨੋ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਲਿ ਹਰਿ ਸਰਧਾ ਲਾਏ ਤਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕੀ ਵੰਡ ਹਥਿ ਆਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਤੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥

jis no satigur naal har saradhaa laae tis har dhan kee vandd hath aavai jis no karatai dhur likh paaeaa |

തൻ്റെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധിയനുസരിച്ച്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലുള്ള വിശ്വാസവും ഭക്തിയും കൊണ്ട് സ്രഷ്ടാവ് അനുഗ്രഹിച്ച ഭഗവാൻ്റെ സമ്പത്തിൻ്റെ ഒരു പങ്ക് അയാൾക്ക് മാത്രമേ ലഭിക്കൂ.

ਇਸੁ ਹਰਿ ਧਨ ਕਾ ਕੋਈ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕਾ ਖਤੁ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੈ ਸੀਵ ਬੰਨੈ ਰੋਲੁ ਨਾਹੀ ਜੇ ਕੋ ਹਰਿ ਧਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕਰੇ ਤਿਸ ਕਾ ਮੁਹੁ ਹਰਿ ਚਹੁ ਕੁੰਡਾ ਵਿਚਿ ਕਾਲਾ ਕਰਾਇਆ ॥

eis har dhan kaa koee sareek naahee kisai kaa khat naahee kisai kai seev banai rol naahee je ko har dhan kee bakheelee kare tis kaa muhu har chahu kunddaa vich kaalaa karaaeaa |

കർത്താവിൻ്റെ ഈ സമ്പത്തിൽ ആരും ഓഹരിയുടമകളല്ല, ആർക്കും അതിൽ ഒന്നുമില്ല. അതിന് തർക്കിക്കാൻ അതിരുകളോ അതിരുകളോ ഇല്ല. ഭഗവാൻ്റെ ഐശ്വര്യത്തെക്കുറിച്ച് ആരെങ്കിലും മോശമായി പറഞ്ഞാൽ അവൻ്റെ മുഖം നാല് ദിക്കിലും കറുത്തിരിക്കും.

ਹਰਿ ਕੇ ਦਿਤੇ ਨਾਲਿ ਕਿਸੈ ਜੋਰੁ ਬਖੀਲੀ ਨ ਚਲਈ ਦਿਹੁ ਦਿਹੁ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥੯॥

har ke dite naal kisai jor bakheelee na chalee dihu dihu nit nit charrai savaaeaa |9|

കർത്താവിൻ്റെ ദാനങ്ങൾക്കെതിരെ ആരുടെയും ശക്തിയോ അപവാദമോ ജയിക്കുകയില്ല; അനുദിനം അവ തുടർച്ചയായി വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ||9||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਜਗਤੁ ਜਲੰਦਾ ਰਖਿ ਲੈ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥

jagat jalandaa rakh lai aapanee kirapaa dhaar |

ലോകം കത്തിയെരിയുകയാണ് - നിൻ്റെ കാരുണ്യത്താൽ അതിനെ ചൊരിയുക, അതിനെ രക്ഷിക്കൂ!

ਜਿਤੁ ਦੁਆਰੈ ਉਬਰੈ ਤਿਤੈ ਲੈਹੁ ਉਬਾਰਿ ॥

jit duaarai ubarai titai laihu ubaar |

ഏത് രീതിയിലായാലും അത് സംരക്ഷിക്കുക, ഡെലിവർ ചെയ്യുക.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੁਖੁ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

satigur sukh vekhaaliaa sachaa sabad beechaar |

ശബ്ദത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനം ധ്യാനിച്ച് യഥാർത്ഥ ഗുരു സമാധാനത്തിലേക്കുള്ള വഴി കാണിച്ചു.

ਨਾਨਕ ਅਵਰੁ ਨ ਸੁਝਈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥

naanak avar na sujhee har bin bakhasanahaar |1|

ക്ഷമിക്കുന്ന കർത്താവിനെ അല്ലാതെ നാനാക്കിന് മറ്റാരെയും അറിയില്ല. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

haumai maaeaa mohanee doojai lagai jaae |

അഹംഭാവത്തിലൂടെ, മായയോടുള്ള അഭിനിവേശം അവരെ ദ്വന്ദതയിൽ കുടുക്കി.

ਨਾ ਇਹ ਮਾਰੀ ਨ ਮਰੈ ਨਾ ਇਹ ਹਟਿ ਵਿਕਾਇ ॥

naa ih maaree na marai naa ih hatt vikaae |

അതിനെ കൊല്ലാൻ കഴിയില്ല, മരിക്കുന്നില്ല, കടയിൽ വിൽക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਇਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

gur kai sabad parajaaleeai taa ih vichahu jaae |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ, അത് കത്തിച്ചുകളയുന്നു, തുടർന്ന് അത് ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നു.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

tan man hovai ujalaa naam vasai man aae |

ശരീരവും മനസ്സും ശുദ്ധമാകും, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.

ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੨॥

naanak maaeaa kaa maaran sabad hai guramukh paaeaa jaae |2|

ഓ നാനാക്ക്, ശബ്ദം മായയുടെ കൊലയാളിയാണ്; ഗുരുമുഖന് അത് ലഭിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਿਤੀ ਧੁਰਹੁ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥

satigur kee vaddiaaee satigur ditee dhurahu hukam bujh neesaan |

സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം യഥാർത്ഥ ഗുരു സമ്മാനിച്ചു; പ്രഥമ കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെ അടയാളമായ ചിഹ്നമായി അദ്ദേഹം ഇത് മനസ്സിലാക്കി.

ਪੁਤੀ ਭਾਤੀਈ ਜਾਵਾਈ ਸਕੀ ਅਗਹੁ ਪਿਛਹੁ ਟੋਲਿ ਡਿਠਾ ਲਾਹਿਓਨੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

putee bhaateeee jaavaaee sakee agahu pichhahu ttol dditthaa laahion sabhanaa kaa abhimaan |

അവൻ തൻ്റെ പുത്രന്മാരെയും മരുമക്കളെയും മരുമക്കളെയും ബന്ധുക്കളെയും പരീക്ഷിച്ചു, അവരുടെ എല്ലാവരുടെയും അഹങ്കാരം കീഴടക്കി.

ਜਿਥੈ ਕੋ ਵੇਖੈ ਤਿਥੈ ਮੇਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਰਿ ਬਖਸਿਓਸੁ ਸਭੁ ਜਹਾਨੁ ॥

jithai ko vekhai tithai meraa satiguroo har bakhasios sabh jahaan |

ആരെങ്കിലും എവിടെ നോക്കിയാലും എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു അവിടെയുണ്ട്; കർത്താവ് അവനെ ലോകം മുഴുവൻ അനുഗ്രഹിച്ചു.

ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲਿ ਮੰਨੇ ਸੁ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸਿਝੈ ਜਿ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਫਿਰੈ ਭਰਿਸਟ ਥਾਨੁ ॥

ji satigur no mil mane su halat palat sijhai ji vemukh hovai su firai bharisatt thaan |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ ഇവിടെയും പരലോകത്തും അലങ്കരിക്കപ്പെടുന്നു. ഗുരുവിനോട് പുറംതിരിഞ്ഞ് ബൈമുഖ് ആകുന്നവൻ ശപിക്കപ്പെട്ടതും ദുഷിച്ചതുമായ സ്ഥലങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുനടക്കും.