ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 850
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦਹਿ ਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
braham bindeh te braahamanaa je chaleh satigur bhaae |അവൻ മാത്രമേ ദൈവത്തെ അറിയൂ, അവൻ മാത്രം ഒരു ബ്രാഹ്മണനാണ്, അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയ്ക്ക് അനുസൃതമായി നടക്കുന്നു.
ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਗਵਾਇ ॥
jin kai hiradai har vasai haumai rog gavaae |ഹൃദയം ഭഗവാനാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നുവോ അവൻ അഹംഭാവത്തിൽനിന്നും രോഗങ്ങളിൽനിന്നും മുക്തനാകുന്നു.
ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹਹਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
gun raveh gun sangraheh jotee jot milaae |അവൻ ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു, പുണ്യം ശേഖരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ പ്രകാശം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਵਿਰਲੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦਹਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
eis jug meh virale braahaman braham bindeh chit laae |ഈ യുഗത്തിൽ ദൈവത്തെ സ്നേഹപൂർവ്വം അവനിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ച് അവനെ അറിയുന്ന ബ്രാഹ്മണർ എത്ര വിരളമാണ്.
ਨਾਨਕ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਚਾ ਸੇ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
naanak jina kau nadar kare har sachaa se naam rahe liv laae |1|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടിയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവർ, യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങിനിൽക്കുക. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਕੀਤੀਆ ਸਬਦਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥
satigur kee sev na keeteea sabad na lago bhaau |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാത്തവനും ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തെ സ്നേഹിക്കാത്തവനും
ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਕਮਾਵਣਾ ਅਤਿ ਦੀਰਘੁ ਬਹੁ ਸੁਆਉ ॥
haumai rog kamaavanaa at deeragh bahu suaau |അഹംഭാവം എന്ന വളരെ വേദനാജനകമായ രോഗം സമ്പാദിക്കുന്നു; അവൻ വളരെ സ്വാർത്ഥനാണ്.
ਮਨਹਠਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ॥
manahatth karam kamaavane fir fir jonee paae |ശാഠ്യബുദ്ധിയോടെ പ്രവർത്തിച്ചുകൊണ്ട്, അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും പുനർജന്മം ചെയ്യുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
guramukh janam safal hai jis no aape le milaae |ഗുരുമുഖൻ്റെ ജനനം ഫലദായകവും ഐശ്വര്യപ്രദവുമാണ്. കർത്താവ് അവനെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਨਾਮ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak nadaree nadar kare taa naam dhan palai paae |2|ഓ നാനാക്ക്, കരുണാമയനായ ഭഗവാൻ തൻ്റെ കരുണ നൽകുമ്പോൾ, ഒരാൾക്ക് ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത് ലഭിക്കും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਭ ਵਡਿਆਈਆ ਹਰਿ ਨਾਮ ਵਿਚਿ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਈਐ ॥
sabh vaddiaaeea har naam vich har guramukh dhiaaeeai |മഹത്വമുള്ള എല്ലാ മഹത്വവും കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിലാണ്; ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുക.
ਜਿ ਵਸਤੁ ਮੰਗੀਐ ਸਾਈ ਪਾਈਐ ਜੇ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ॥
ji vasat mangeeai saaee paaeeai je naam chit laaeeai |ഒരുവൻ തൻ്റെ ബോധം ഭഗവാനിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചാൽ അവൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നതെല്ലാം ലഭിക്കും.
ਗੁਹਜ ਗਲ ਜੀਅ ਕੀ ਕੀਚੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਾਸਿ ਤਾ ਸਰਬ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥
guhaj gal jeea kee keechai satiguroo paas taa sarab sukh paaeeai |അവൻ തൻ്റെ ആത്മാവിൻ്റെ രഹസ്യങ്ങൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനോട് പറഞ്ഞാൽ, അവൻ പരമമായ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸੁ ਦੇਇ ਸਭ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਈਐ ॥
gur pooraa har upades dee sabh bhukh leh jaaeeai |തികഞ്ഞ ഗുരു ഭഗവാൻ്റെ ഉപദേശം നൽകുമ്പോൾ, എല്ലാ വിശപ്പും നീങ്ങുന്നു.
ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥੩॥
jis poorab hovai likhiaa so har gun gaaeeai |3|അത്തരം മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധിയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ട ഒരാൾ, ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു. ||3||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਖਾਲੀ ਕੋ ਨਹੀ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
satigur te khaalee ko nahee merai prabh mel milaae |സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൽ നിന്ന് ആരും വെറുംകൈയോടെ പോകുന്നില്ല; അവൻ എന്നെ എൻ്റെ ദൈവവുമായുള്ള ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੇਹਾ ਕੋ ਇਛੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
satigur kaa darasan safal hai jehaa ko ichhe tehaa fal paae |സത്യഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീത ദർശനം ഫലദായകമാണ്; അതിലൂടെ ഒരാൾക്ക് അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഫലവത്തായ പ്രതിഫലം ലഭിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਸਭ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਵਾਏ ॥
gur kaa sabad amrit hai sabh trisanaa bhukh gavaae |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വാക്ക് അംബ്രോസിയൽ അമൃതാണ്. അത് എല്ലാ വിശപ്പും ദാഹവും അകറ്റുന്നു.
ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀ ਸੰਤੋਖੁ ਹੋਆ ਸਚੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਏ ॥
har ras pee santokh hoaa sach vasiaa man aae |ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സത്തയിൽ പാനം ചെയ്യുന്നത് സംതൃപ്തി നൽകുന്നു; യഥാർത്ഥ കർത്താവ് മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.
ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਅਮਰਾ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਵਜਾਏ ॥
sach dhiaae amaraa pad paaeaa anahad sabad vajaae |യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ ധ്യാനിച്ചാൽ അനശ്വരതയുടെ പദവി ലഭിക്കുന്നു; ശബാദിൻ്റെ അപ്രസക്തമായ വാക്ക് സ്പന്ദിക്കുകയും മുഴങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸਚੋ ਦਹ ਦਿਸਿ ਪਸਰਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
sacho dah dis pasariaa gur kai sahaj subhaae |സാക്ഷാൽ ഭഗവാൻ പത്തു ദിക്കുകളിലും വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്നു; ഗുരുവിലൂടെ ഇത് അവബോധപൂർവ്വം അറിയപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਹੈ ਸੇ ਜਨ ਛਪਹਿ ਨ ਕਿਸੈ ਦੇ ਛਪਾਏ ॥੧॥
naanak jin andar sach hai se jan chhapeh na kisai de chhapaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ സത്യമുള്ള എളിയ മനുഷ്യർ, മറ്റുള്ളവർ മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും ഒരിക്കലും മറഞ്ഞിരിക്കില്ല. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
gur sevaa te har paaeeai jaa kau nadar karee |ഗുരുവിനെ സേവിക്കുമ്പോൾ, ഒരുവൻ ഭഗവാനെ കണ്ടെത്തുന്നു, ഭഗവാൻ അവൻ്റെ കൃപയാൽ അവനെ അനുഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ.
ਮਾਨਸ ਤੇ ਦੇਵਤੇ ਭਏ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਜਿਸੁ ਦੇਇ ॥
maanas te devate bhe sachee bhagat jis dee |യഥാർത്ഥ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയാൽ കർത്താവ് അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ മനുഷ്യർ മാലാഖമാരാകുന്നു.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਚੇਇ ॥
haumai maar milaaeian gur kai sabad suchee |അഹംഭാവത്തെ കീഴടക്കി, അവർ കർത്താവുമായി ലയിക്കുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അവർ ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਨਾਮੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਇ ॥੨॥
naanak sahaje mil rahe naam vaddiaaee dee |2|ഓ നാനാക്ക്, അവർ കർത്താവിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു; നാമത്തിൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വത്താൽ അവർ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਨਾਵੈ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਵਧਾਈ ॥
gur satigur vich naavai kee vaddee vaddiaaee har karatai aap vadhaaee |ഗുരുവിൻ്റെ ഉള്ളിൽ, യഥാർത്ഥ ഗുരു, നാമത്തിൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വമാണ്. സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാൻ തന്നെ അതിനെ വലുതാക്കിയിരിക്കുന്നു.
ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਸਭਿ ਵੇਖਿ ਵੇਖਿ ਜੀਵਨਿੑ ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹਿਰਦੈ ਭਾਈ ॥
sevak sikh sabh vekh vekh jeevani onaa andar hiradai bhaaee |അവൻ്റെ എല്ലാ ദാസന്മാരും സിഖുകാരും അതിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ജീവിക്കുന്നു. അത് അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു.
ਨਿੰਦਕ ਦੁਸਟ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨਿ ਓਨੑਾ ਪਰਾਇਆ ਭਲਾ ਨ ਸੁਖਾਈ ॥
nindak dusatt vaddiaaee vekh na sakan onaa paraaeaa bhalaa na sukhaaee |പരദൂഷണക്കാർക്കും ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാർക്കും ഈ മഹത്തായ മഹത്വം കാണാൻ കഴിയില്ല; അവർ മറ്റുള്ളവരുടെ നന്മയെ വിലമതിക്കുന്നില്ല.
ਕਿਆ ਹੋਵੈ ਕਿਸ ਹੀ ਕੀ ਝਖ ਮਾਰੀ ਜਾ ਸਚੇ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ॥
kiaa hovai kis hee kee jhakh maaree jaa sache siau ban aaee |ആർത്തുവിളിച്ചാലും എന്ത് നേടാനാകും? ഗുരു യഥാർത്ഥ ഭഗവാനുമായി പ്രണയത്തിലാണ്.
ਜਿ ਗਲ ਕਰਤੇ ਭਾਵੈ ਸਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਸਭ ਝਖਿ ਝਖਿ ਮਰੈ ਲੋਕਾਈ ॥੪॥
ji gal karate bhaavai saa nit nit charrai savaaee sabh jhakh jhakh marai lokaaee |4|സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവിന് പ്രസാദകരമായത് അനുദിനം വർദ്ധിക്കുന്നു, അതേസമയം എല്ലാ ആളുകളും ഉപയോഗശൂന്യമായി സംസാരിച്ചു. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਧ੍ਰਿਗੁ ਏਹ ਆਸਾ ਦੂਜੇ ਭਾਵ ਕੀ ਜੋ ਮੋਹਿ ਮਾਇਆ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥
dhrig eh aasaa dooje bhaav kee jo mohi maaeaa chit laae |ദ്വൈതപ്രണയത്തിലെ പ്രതീക്ഷകൾ ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ ബോധത്തെ സ്നേഹത്തോടും മായയോടുള്ള അടുപ്പത്തോടും ബന്ധിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਲੑਰਿ ਤਿਆਗਿਆ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
har sukh palar tiaagiaa naam visaar dukh paae |വൈക്കോലിന് പകരമായി ഭഗവാൻ്റെ സമാധാനം ഉപേക്ഷിക്കുകയും നാമം മറക്കുകയും ചെയ്യുന്നവൻ വേദനയാൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നു.