ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 787
ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥
soohai ves pir kinai na paaeio manamukh dajh muee gaavaar |അവളുടെ ചുവന്ന വസ്ത്രം ധരിച്ച്, ആരും അവളുടെ ഭർത്താവിനെ കണ്ടെത്തിയില്ല; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ചുട്ടുകൊല്ലപ്പെടുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
satigur miliaai soohaa ves geaa haumai vichahu maar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ അവൾ തൻ്റെ ചുവന്ന വസ്ത്രം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ഉള്ളിൽ നിന്ന് അഹംഭാവത്തെ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
man tan rataa laal hoaa rasanaa ratee gun saar |അവളുടെ മനസ്സും ശരീരവും അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ കടും ചുവപ്പ് നിറത്തിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവളുടെ നാവ് അവൻ്റെ സ്തുതികളും ശ്രേഷ്ഠതകളും പാടുന്നു.
ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
sadaa sohaagan sabad man bhai bhaae kare seegaar |അവൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവൻ്റെ പ്രാണ-മണവാട്ടിയായി മാറുന്നു, അവളുടെ മനസ്സിൽ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം; അവൾ ദൈവഭയവും ദൈവസ്നേഹവും അവളുടെ അലങ്കാരങ്ങളും അലങ്കാരങ്ങളുമാക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak karamee mahal paaeaa pir raakhiaa ur dhaar |1|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ കാരുണ്യത്താൽ, അവൾ കർത്താവിൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മന്ദിരം നേടുകയും അവനെ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
mundhe soohaa paraharahu laal karahu seegaar |ഓ മണവാട്ടി, നിങ്ങളുടെ ചുവന്ന വസ്ത്രം ഉപേക്ഷിച്ച് അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ സിന്ദൂരം കൊണ്ട് സ്വയം അലങ്കരിക്കുക.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
aavan jaanaa veesarai gurasabadee veechaar |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ വരവും പോക്കും മറക്കും.
ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥
mundh suhaavee sohanee jis ghar sahaj bhataar |പ്രാണ-മണവാട്ടി അലങ്കരിച്ചതും മനോഹരവുമാണ്; അവളുടെ ഭർത്താവായ സ്വർഗ്ഗീയ കർത്താവ് അവളുടെ വീട്ടിൽ വസിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak saa dhan raaveeai raave raavanahaar |2|ഓ നാനാക്ക്, മണവാട്ടി അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവൻ, റാവിഷർ, അവളെ വശീകരിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥
mohu koorr kuttanb hai manamukh mugadh rataa |വിഡ്ഢി, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖ് കുടുംബത്തോടുള്ള തെറ്റായ ആസക്തിയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥
haumai meraa kar mue kichh saath na litaa |അഹംഭാവവും ആത്മാഭിമാനവും പരിശീലിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ മരിക്കുകയും അവനോടൊപ്പം ഒന്നും എടുക്കാതെ പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥
sir upar jamakaal na sujhee doojai bharamitaa |മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ തൻ്റെ തലയ്ക്ക് മുകളിൽ കറങ്ങുന്നത് അയാൾ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല; അവൻ ദ്വൈതത്താൽ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥
fir velaa hath na aavee jamakaal vas kitaa |ഈ അവസരം ഇനി അവൻ്റെ കൈകളിൽ വരില്ല; മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവനെ പിടിക്കും.
ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥
jehaa dhur likh paaeion se karam kamitaa |5|അവൻ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധി അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨਿੑ ॥
sateea ehi na aakheean jo marriaa lag jalani |ഭർത്താക്കന്മാരുടെ ശവശരീരങ്ങൾക്കൊപ്പം സ്വയം ചുട്ടുകൊല്ലുന്ന അവരെ 'സതീ' എന്ന് വിളിക്കരുത്.
ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿੑ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨਿੑ ॥੧॥
naanak sateea jaaneeani ji birahe chott marani |1|ഓ നാനാക്ക്, വേർപിരിയലിൻ്റെ ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് മരിക്കുന്ന അവർ മാത്രമാണ് 'സതീ' എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨਿੑ ॥
bhee so sateea jaaneean seel santokh rahani |എളിമയിലും സംതൃപ്തിയിലും കഴിയുന്ന ഇവരെ 'സതീ' എന്നും വിളിക്കുന്നു.
ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨਿੑ ॥੨॥
sevan saaee aapanaa nit utth samaalani |2|അവർ തങ്ങളുടെ നാഥനെ സേവിക്കുകയും, അവനെ ധ്യാനിക്കാൻ അതിരാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
kantaa naal maheleea setee ag jalaeh |വിധവകൾ അവരുടെ ഭർത്താക്കന്മാരുടെ മൃതദേഹങ്ങൾക്കൊപ്പം തീയിൽ സ്വയം ചുട്ടുകളയുന്നു.
ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
je jaaneh pir aapanaa taa tan dukh sahaeh |അവർക്ക് അവരുടെ ഭർത്താക്കന്മാരെ ശരിക്കും അറിയാമെങ്കിൽ, അവർ കഠിനമായ ശാരീരിക വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
naanak kant na jaananee se kiau ag jalaeh |ഓ നാനാക്ക്, അവർക്ക് അവരുടെ ഭർത്താക്കന്മാരെ യഥാർത്ഥത്തിൽ അറിയില്ലെങ്കിൽ, അവർ എന്തിന് സ്വയം തീയിൽ കത്തിക്കണം?
ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥
bhaavai jeevau kai mrau doorahu hee bhaj jaeh |3|അവരുടെ ഭർത്താക്കൻമാർ ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടോ മരിച്ചാലും ആ ഭാര്യമാർ അവരിൽ നിന്ന് അകന്നു നിൽക്കുന്നു. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥
tudh dukh sukh naal upaaeaa lekh karatai likhiaa |സുഖത്തോടൊപ്പം വേദനയും നീ സൃഷ്ടിച്ചു; ഹേ സ്രഷ്ടാവേ, അങ്ങ് എഴുതിയത് ഇങ്ങനെയാണ്.
ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥
naavai jevadd hor daat naahee tis roop na rikhiaa |നാമത്തോളം മഹത്തായ മറ്റൊരു സമ്മാനമില്ല; അതിന് രൂപമോ അടയാളമോ ഇല്ല.
ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥
naam akhutt nidhaan hai guramukh man vasiaa |ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ഒരു അക്ഷയ നിധിയാണ്; അത് ഗുരുമുഖൻ്റെ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥
kar kirapaa naam devasee fir lekh na likhiaa |അവൻ്റെ കാരുണ്യത്തിൽ, അവൻ നമ്മെ നാമം നൽകി അനുഗ്രഹിക്കുന്നു, തുടർന്ന്, വേദനയുടെയും ആനന്ദത്തിൻ്റെയും എഴുത്ത് എഴുതിയിട്ടില്ല.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥
sevak bhaae se jan mile jin har jap japiaa |6|സ്നേഹത്തോടെ സേവിക്കുന്ന വിനീതരായ ദാസന്മാർ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു, ഭഗവാൻ്റെ ജപം ചൊല്ലുന്നു. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |സലോക്, രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥
jinee chalan jaaniaa se kiau kareh vithaar |അവർ പോകേണ്ടിവരുമെന്ന് അവർക്കറിയാം, പിന്നെ എന്തിനാണ് അവർ ഇത്തരം ആഡംബര പ്രകടനങ്ങൾ നടത്തുന്നത്?
ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥
chalan saar na jaananee kaaj savaaranahaar |1|പോകേണ്ടിവരുമെന്ന് അറിയാത്തവർ അവരുടെ കാര്യങ്ങൾ ക്രമീകരിക്കുന്നത് തുടരുന്നു. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥
raat kaaran dhan sancheeai bhalake chalan hoe |ജീവിതത്തിൻ്റെ രാത്രിയിൽ അവൻ സമ്പത്ത് ശേഖരിക്കുന്നു, പക്ഷേ രാവിലെ അവൻ പോകണം.
ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak naal na chalee fir pachhutaavaa hoe |2|ഓ നാനാക്ക്, അത് അവനോടൊപ്പം പോകില്ല, അതിനാൽ അവൻ ഖേദിക്കുന്നു. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥
badhaa chattee jo bhare naa gun naa upakaar |സമ്മർദത്തിൻ കീഴിൽ പിഴയടയ്ക്കുന്നത് ഗുണമോ നന്മയോ കൊണ്ടുവരില്ല.
ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥
setee khusee savaareeai naanak kaaraj saar |3|അതുമാത്രമാണ് ഹേ നാനാക്ക്, സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം ചെയ്യുന്ന ഒരു നല്ല പ്രവൃത്തി. ||3||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥
manahatth taraf na jipee je bahutaa ghaale |എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ശാഠ്യബുദ്ധി ഭഗവാനെ ഒരുവൻ്റെ പക്ഷത്ത് എത്തിക്കുകയില്ല.
ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥
taraf jinai sat bhaau de jan naanak sabad veechaare |4|ദാസനായ നാനാക്ക്, നിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്നേഹം അവനു നൽകിക്കൊണ്ട്, ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട്, കർത്താവ് നിങ്ങളുടെ പക്ഷത്ത് വിജയിക്കപ്പെടുന്നു. ||4||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
karatai kaaran jin keea so jaanai soee |സൃഷ്ടാവ് ലോകത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു; അവനു മാത്രമേ അത് മനസ്സിലാകൂ.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
aape srisatt upaaeean aape fun goee |അവൻ തന്നെ പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവൻ തന്നെ അതിനെ പിന്നീട് നശിപ്പിക്കും.