ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1107

ਤੁਖਾਰੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੧ ਬਾਰਹ ਮਾਹਾ ॥

tukhaaree chhant mahalaa 1 baarah maahaa |

തുഖാരി ചന്ത്, ആദ്യ മെഹൽ, ബാര മഹാ ~ പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങൾ:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਤੂ ਸੁਣਿ ਕਿਰਤ ਕਰੰਮਾ ਪੁਰਬਿ ਕਮਾਇਆ ॥

too sun kirat karamaa purab kamaaeaa |

ശ്രദ്ധിക്കുക: അവരുടെ മുൻകാല പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ കർമ്മമനുസരിച്ച്,

ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਸੁਖ ਸਹੰਮਾ ਦੇਹਿ ਸੁ ਤੂ ਭਲਾ ॥

sir sir sukh sahamaa dehi su too bhalaa |

ഓരോ വ്യക്തിയും സുഖമോ ദുഃഖമോ അനുഭവിക്കുന്നു; കർത്താവേ, നീ നൽകുന്നതെന്തും നല്ലത്.

ਹਰਿ ਰਚਨਾ ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਗਤਿ ਮੇਰੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਾ ॥

har rachanaa teree kiaa gat meree har bin gharree na jeevaa |

കർത്താവേ, സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചം നിങ്ങളുടേതാണ്; എൻ്റെ അവസ്ഥ എന്താണ്? കർത്താവില്ലാതെ എനിക്ക് ഒരു നിമിഷം പോലും അതിജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਪ੍ਰਿਅ ਬਾਝੁ ਦੁਹੇਲੀ ਕੋਇ ਨ ਬੇਲੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਾਂ ॥

pria baajh duhelee koe na belee guramukh amrit peevaan |

എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനില്ലാതെ ഞാൻ ദയനീയനാണ്; എനിക്ക് ഒരു സുഹൃത്തും ഇല്ല. ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിക്കുന്നു.

ਰਚਨਾ ਰਾਚਿ ਰਹੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਪ੍ਰਭ ਮਨਿ ਕਰਮ ਸੁਕਰਮਾ ॥

rachanaa raach rahe nirankaaree prabh man karam sukaramaa |

രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ അവൻ്റെ സൃഷ്ടിയിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ദൈവത്തെ അനുസരിക്കുക എന്നതാണ് ഏറ്റവും നല്ല നടപടി.

ਨਾਨਕ ਪੰਥੁ ਨਿਹਾਲੇ ਸਾ ਧਨ ਤੂ ਸੁਣਿ ਆਤਮ ਰਾਮਾ ॥੧॥

naanak panth nihaale saa dhan too sun aatam raamaa |1|

ഓ നാനാക്ക്, ആത്മ വധു നിൻ്റെ പാതയിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കുന്നു; പരമാത്മാവേ, ദയവായി ശ്രദ്ധിക്കുക. ||1||

ਬਾਬੀਹਾ ਪ੍ਰਿਉ ਬੋਲੇ ਕੋਕਿਲ ਬਾਣੀਆ ॥

baabeehaa priau bole kokil baaneea |

മഴപ്പക്ഷി "പ്രി-ഓ! പ്രിയേ!" എന്ന് നിലവിളിക്കുന്നു, പാട്ടുപക്ഷി ഭഗവാൻ്റെ ബാനി പാടുന്നു.

ਸਾ ਧਨ ਸਭਿ ਰਸ ਚੋਲੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਣੀਆ ॥

saa dhan sabh ras cholai ank samaaneea |

ആത്മാവ്-വധു എല്ലാ സുഖങ്ങളും ആസ്വദിക്കുന്നു, അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ സത്തയിൽ ലയിക്കുന്നു.

ਹਰਿ ਅੰਕਿ ਸਮਾਣੀ ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣੀ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਰੇ ॥

har ank samaanee jaa prabh bhaanee saa sohaagan naare |

ദൈവത്തിനു പ്രസാദകരമാകുമ്പോൾ അവൾ തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ സത്തയിൽ ലയിക്കുന്നു; അവൾ സന്തോഷവതിയും അനുഗ്രഹീതവുമായ ആത്മ വധുവാണ്.

ਨਵ ਘਰ ਥਾਪਿ ਮਹਲ ਘਰੁ ਊਚਉ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਮੁਰਾਰੇ ॥

nav ghar thaap mahal ghar aoochau nij ghar vaas muraare |

ഒൻപത് വീടുകളും അവയ്‌ക്ക് മുകളിലുള്ള പത്താം കവാടത്തിലെ രാജകീയ മാളികയും സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട്, ഭഗവാൻ ആ ഭവനത്തിൽ സ്വയം ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു.

ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਨਿਸਿ ਬਾਸੁਰ ਰੰਗਿ ਰਾਵੈ ॥

sabh teree too meraa preetam nis baasur rang raavai |

എല്ലാം നിങ്ങളുടേതാണ്, നീ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനാണ്; രാവും പകലും, ഞാൻ നിങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തെ ആഘോഷിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਚਵੈ ਬਬੀਹਾ ਕੋਕਿਲ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥੨॥

naanak priau priau chavai babeehaa kokil sabad suhaavai |2|

ഓ നാനാക്ക്, മഴപ്പക്ഷി നിലവിളിക്കുന്നു, "പ്രി-ഓ! പ്രി-ഓ! പ്രിയേ! പ്രിയേ!" പാട്ട്-പക്ഷിയെ ശബാദിൻ്റെ വചനം കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു. ||2||

ਤੂ ਸੁਣਿ ਹਰਿ ਰਸ ਭਿੰਨੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਆਪਣੇ ॥

too sun har ras bhine preetam aapane |

എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നാഥാ, ദയവായി ശ്രദ്ധിക്കുക - ഞാൻ നിൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਤ ਰਵੰਨੇ ਘੜੀ ਨ ਬੀਸਰੈ ॥

man tan ravat ravane gharree na beesarai |

എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും അങ്ങയിൽ വസിക്കുന്നു; ഒരു നിമിഷം പോലും എനിക്ക് നിന്നെ മറക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਕਿਉ ਘੜੀ ਬਿਸਾਰੀ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਹਉ ਜੀਵਾ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥

kiau gharree bisaaree hau balihaaree hau jeevaa gun gaae |

ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് പോലും ഞാൻ നിന്നെ എങ്ങനെ മറക്കും? ഞാൻ നിനക്കു യാഗം ആകുന്നു; നിങ്ങളുടെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടിക്കൊണ്ട്, ഞാൻ ജീവിക്കുന്നു.

ਨਾ ਕੋਈ ਮੇਰਾ ਹਉ ਕਿਸੁ ਕੇਰਾ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਏ ॥

naa koee meraa hau kis keraa har bin rahan na jaae |

ആരും എൻ്റേതല്ല; ഞാൻ ആരുടെതാണ്? കർത്താവില്ലാതെ എനിക്ക് അതിജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਓਟ ਗਹੀ ਹਰਿ ਚਰਣ ਨਿਵਾਸੇ ਭਏ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸਰੀਰਾ ॥

ott gahee har charan nivaase bhe pavitr sareeraa |

കർത്താവിൻ്റെ പാദങ്ങളുടെ താങ്ങ് ഞാൻ ഗ്രഹിച്ചു; അവിടെ വസിക്കുന്ന എൻ്റെ ശരീരം കുറ്റമറ്റതായിത്തീരുന്നു.

ਨਾਨਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦੀਰਘ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਮਨੁ ਧੀਰਾ ॥੩॥

naanak drisatt deeragh sukh paavai gurasabadee man dheeraa |3|

ഓ നാനാക്ക്, ഞാൻ അഗാധമായ ഉൾക്കാഴ്ച നേടി, സമാധാനം കണ്ടെത്തി; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ എൻ്റെ മനസ്സ് ആശ്വസിച്ചു. ||3||

ਬਰਸੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰ ਬੂੰਦ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥

barasai amrit dhaar boond suhaavanee |

അംബ്രോസിയൽ അമൃത് നമ്മിൽ പെയ്യുന്നു! അതിൻ്റെ തുള്ളികൾ വളരെ മനോഹരമാണ്!

ਸਾਜਨ ਮਿਲੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਣੀ ॥

saajan mile sahaj subhaae har siau preet banee |

ഉറ്റസുഹൃത്തായ ഗുരുവിനെ അവബോധപൂർവ്വം അനായാസമായി കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, മർത്യൻ ഭഗവാനുമായി പ്രണയത്തിലാകുന്നു.

ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਆਵੈ ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵੈ ਧਨ ਊਭੀ ਗੁਣ ਸਾਰੀ ॥

har mandar aavai jaa prabh bhaavai dhan aoobhee gun saaree |

ദൈവഹിതം പ്രസാദിക്കുമ്പോൾ കർത്താവ് ശരീരത്തിൻ്റെ ആലയത്തിലേക്ക് വരുന്നു; ആത്മ വധു എഴുന്നേറ്റു അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു.

ਘਰਿ ਘਰਿ ਕੰਤੁ ਰਵੈ ਸੋਹਾਗਣਿ ਹਉ ਕਿਉ ਕੰਤਿ ਵਿਸਾਰੀ ॥

ghar ghar kant ravai sohaagan hau kiau kant visaaree |

ഓരോ വീട്ടിലും, ഭർത്താവായ ഭഗവാൻ സന്തുഷ്ടരായ ആത്മ വധുക്കളെ ആനന്ദിപ്പിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; പിന്നെ എന്തിനാ അവൻ എന്നെ മറന്നത്?

ਉਨਵਿ ਘਨ ਛਾਏ ਬਰਸੁ ਸੁਭਾਏ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਸੁਖਾਵੈ ॥

aunav ghan chhaae baras subhaae man tan prem sukhaavai |

കനത്ത, താഴ്ന്ന തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന മേഘങ്ങളാൽ ആകാശം മൂടിക്കെട്ടിയിരിക്കുന്നു; മഴ മനോഹരമാണ്, എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ സ്നേഹം എൻ്റെ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ഇമ്പമുള്ളതാണ്.