ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 420
ਹੁਕਮੀ ਪੈਧਾ ਜਾਇ ਦਰਗਹ ਭਾਣੀਐ ॥
hukamee paidhaa jaae daragah bhaaneeai |അത് കമാൻഡർക്ക് ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ, ഒരാൾ ബഹുമാനാർത്ഥം വസ്ത്രം ധരിച്ച് അവൻ്റെ കോടതിയിലേക്ക് പോകുന്നു.
ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸਿਰਿ ਮਾਰ ਬੰਦਿ ਰਬਾਣੀਐ ॥੫॥
hukame hee sir maar band rabaaneeai |5|അവൻ്റെ കൽപ്പനയാൽ, ദൈവത്തിൻ്റെ അടിമകൾ തലയിൽ അടിച്ചു. ||5||
ਲਾਹਾ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ਮਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
laahaa sach niaau man vasaaeeai |സത്യവും നീതിയും മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചാണ് ലാഭം നേടുന്നത്.
ਲਿਖਿਆ ਪਲੈ ਪਾਇ ਗਰਬੁ ਵਞਾਈਐ ॥੬॥
likhiaa palai paae garab vayaaeeai |6|അവരുടെ വിധിയിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് അവർ നേടുകയും അഹങ്കാരത്തെ മറികടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||6||
ਮਨਮੁਖੀਆ ਸਿਰਿ ਮਾਰ ਵਾਦਿ ਖਪਾਈਐ ॥
manamukheea sir maar vaad khapaaeeai |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മൻമുഖങ്ങൾ തലയിൽ അടിച്ചു, സംഘർഷത്താൽ ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਠਗਿ ਮੁਠੀ ਕੂੜਿਆਰ ਬੰਨਿੑ ਚਲਾਈਐ ॥੭॥
tthag mutthee koorriaar bani chalaaeeai |7|വഞ്ചകരെ വ്യാജം കൊള്ളയടിക്കുന്നു; അവരെ ചങ്ങലയിട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്നു. ||7||
ਸਾਹਿਬੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵਹੀ ॥
saahib ridai vasaae na pachhotaavahee |ഗുരുനാഥനെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക, നിങ്ങൾ പശ്ചാത്തപിക്കേണ്ടതില്ല.
ਗੁਨਹਾਂ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ਸਬਦੁ ਕਮਾਵਹੀ ॥੮॥
gunahaan bakhasanahaar sabad kamaavahee |8|ഗുരുവിൻ്റെ വചനങ്ങൾ നാം അനുഷ്ഠിക്കുമ്പോൾ അവൻ നമ്മുടെ പാപങ്ങൾ ക്ഷമിക്കുന്നു. ||8||
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਸਚੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲੀਐ ॥
naanak mangai sach guramukh ghaaleeai |ഗുർമുഖിന് ലഭിച്ച യഥാർത്ഥ നാമത്തിനായി നാനാക്ക് യാചിക്കുന്നു.
ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ॥੯॥੧੬॥
mai tujh bin avar na koe nadar nihaaleeai |9|16|നീയില്ലാതെ എനിക്ക് മറ്റാരുമില്ല; അങ്ങയുടെ കൃപയാൽ എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ. ||9||16||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
aasaa mahalaa 1 |ആസാ, ആദ്യ മെഹൽ:
ਕਿਆ ਜੰਗਲੁ ਢੂਢੀ ਜਾਇ ਮੈ ਘਰਿ ਬਨੁ ਹਰੀਆਵਲਾ ॥
kiaa jangal dtoodtee jaae mai ghar ban hareeaavalaa |എൻ്റെ വീട്ടിലെ കാടുകൾ പച്ചപിടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ എന്തിന് കാടുകളിൽ തിരഞ്ഞു പോകണം?
ਸਚਿ ਟਿਕੈ ਘਰਿ ਆਇ ਸਬਦਿ ਉਤਾਵਲਾ ॥੧॥
sach ttikai ghar aae sabad utaavalaa |1|ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനം പെട്ടെന്ന് എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ വന്ന് കുടികൊള്ളുന്നു. ||1||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਇ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੀਐ ॥
jah dekhaa tah soe avar na jaaneeai |ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവൻ ഉണ്ട്; എനിക്ക് മറ്റൊന്നും അറിയില്ല.
ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ਮਹਲੁ ਪਛਾਣੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kee kaar kamaae mahal pachhaaneeai |1| rahaau |ഗുരുവിനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ, ഒരുവൻ ഭഗവാൻ്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയെ തിരിച്ചറിയുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਆਪਿ ਮਿਲਾਵੈ ਸਚੁ ਤਾ ਮਨਿ ਭਾਵਈ ॥
aap milaavai sach taa man bhaavee |യഥാർത്ഥ കർത്താവ് നമ്മെ അവനുമായി ലയിപ്പിക്കുന്നു, അത് അവൻ്റെ മനസ്സിന് ഇമ്പമുള്ളതായിരിക്കും.
ਚਲੈ ਸਦਾ ਰਜਾਇ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵਈ ॥੨॥
chalai sadaa rajaae ank samaavee |2|അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിന് അനുസൃതമായി നടക്കുന്ന ഒരാൾ അവൻ്റെ സത്തയിൽ ലയിക്കുന്നു. ||2||
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਈ ॥
sachaa saahib man vasai vasiaa man soee |യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ മനസ്സിൽ വസിക്കുമ്പോൾ ആ മനസ്സ് വിരാജിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈਆ ਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਹੋਈ ॥੩॥
aape de vaddiaaeea de tott na hoee |3|അവൻ തന്നെ മഹത്വം നൽകുന്നു; അവൻ്റെ സമ്മാനങ്ങൾ ഒരിക്കലും തീർന്നിട്ടില്ല. ||3||
ਅਬੇ ਤਬੇ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਕਿਉ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ॥
abe tabe kee chaakaree kiau daragah paavai |ഇവനെയും ആ വ്യക്തിയെയും സേവിക്കുമ്പോൾ ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ കർത്താവിൻ്റെ കോടതി ലഭിക്കും?
ਪਥਰ ਕੀ ਬੇੜੀ ਜੇ ਚੜੈ ਭਰ ਨਾਲਿ ਬੁਡਾਵੈ ॥੪॥
pathar kee berree je charrai bhar naal buddaavai |4|ആരെങ്കിലും ഒരു കല്ല് വള്ളത്തിൽ കയറിയാൽ, അവൻ അതിൻ്റെ ചരക്കിൽ മുങ്ങിമരിക്കും. ||4||
ਆਪਨੜਾ ਮਨੁ ਵੇਚੀਐ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਨਾਲੇ ॥
aapanarraa man vecheeai sir deejai naale |അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് അർപ്പിക്കുക, അത് കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ തല സമർപ്പിക്കുക.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਤੁ ਪਛਾਣੀਐ ਅਪਨਾ ਘਰੁ ਭਾਲੇ ॥੫॥
guramukh vasat pachhaaneeai apanaa ghar bhaale |5|ഗുരുമുഖൻ യഥാർത്ഥ സാരാംശം തിരിച്ചറിയുകയും സ്വന്തം വീട് കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||
ਜੰਮਣ ਮਰਣਾ ਆਖੀਐ ਤਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕੀਆ ॥
jaman maranaa aakheeai tin karatai keea |ജനനവും മരണവും ആളുകൾ ചർച്ച ചെയ്യുന്നു; സ്രഷ്ടാവ് ഇത് സൃഷ്ടിച്ചു.
ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਮਰਿ ਰਹੇ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਥੀਆ ॥੬॥
aap gavaaeaa mar rahe fir maran na theea |6|സ്വന്തം സ്വത്വം കീഴടക്കി മരിച്ചവർ ഇനി ഒരിക്കലും മരിക്കേണ്ടി വരില്ല. ||6||
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰ ਕੀ ਫੁਰਮਾਈ ॥
saaee kaar kamaavanee dhur kee furamaaee |ആദിമനാഥൻ നിങ്ങൾക്കായി കൽപിച്ച പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുക.
ਜੇ ਮਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦੇ ਮਿਲੈ ਕਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ॥੭॥
je man satigur de milai kin keemat paaee |7|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ ഒരാൾ തൻ്റെ മനസ്സ് സമർപ്പിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അതിൻ്റെ മൂല്യം ആർക്കാണ് കണക്കാക്കാൻ കഴിയുക? ||7||
ਰਤਨਾ ਪਾਰਖੁ ਸੋ ਧਣੀ ਤਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ॥
ratanaa paarakh so dhanee tin keemat paaee |ആ ഭഗവാൻ ഗുരുവാണ് മനസ്സിൻ്റെ രത്നത്തിൻ്റെ അസൈയർ; അവൻ അതിൻ്റെ മൂല്യം സ്ഥാപിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥੮॥੧੭॥
naanak saahib man vasai sachee vaddiaaee |8|17|ഓ നാനാക്ക്, ആരുടെ മനസ്സിൽ ഗുരുനാഥൻ കുടികൊള്ളുന്നുവോ ആ വ്യക്തിയുടെ മഹത്വം സത്യമാണ്. ||8||17||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
aasaa mahalaa 1 |ആസാ, ആദ്യ മെഹൽ:
ਜਿਨੑੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
jinaee naam visaariaa doojai bharam bhulaaee |ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം മറന്നവർ സംശയത്താലും ദ്വൈതത്താലും വഞ്ചിതരാകുന്നു.
ਮੂਲੁ ਛੋਡਿ ਡਾਲੀ ਲਗੇ ਕਿਆ ਪਾਵਹਿ ਛਾਈ ॥੧॥
mool chhodd ddaalee lage kiaa paaveh chhaaee |1|വേരുകൾ ഉപേക്ഷിച്ച് ശാഖകളിൽ പറ്റിപ്പിടിക്കുന്നവർക്ക് ഭസ്മം മാത്രമേ ലഭിക്കൂ. ||1||
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਉ ਛੂਟੀਐ ਜੇ ਜਾਣੈ ਕੋਈ ॥
bin naavai kiau chhootteeai je jaanai koee |പേരില്ലാതെ ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ വിമോചനം ലഭിക്കും? ഇത് ആർക്കറിയാം?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤ ਛੂਟੀਐ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guramukh hoe ta chhootteeai manamukh pat khoee |1| rahaau |ഗുരുമുഖനായി മാറുന്ന ഒരാൾ വിമോചനം നേടുന്നു; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർക്ക് അവരുടെ മാനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਜਿਨੑੀ ਏਕੋ ਸੇਵਿਆ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਭਾਈ ॥
jinaee eko seviaa pooree mat bhaaee |വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, ഏകനായ കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നവർ അവരുടെ ധാരണയിൽ പൂർണരാകുന്നു.
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਨਿਰੰਜਨਾ ਜਨ ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥
aad jugaad niranjanaa jan har saranaaee |2|കർത്താവിൻ്റെ വിനീതനായ ദാസൻ അവനിൽ, നിഷ്കളങ്കനായ, ആരംഭം മുതൽ, യുഗങ്ങളിലുടനീളം സങ്കേതം കണ്ടെത്തുന്നു. ||2||
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਏਕੁ ਹੈ ਅਵਰੁ ਨਹੀ ਭਾਈ ॥
saahib meraa ek hai avar nahee bhaaee |എൻ്റെ നാഥനും യജമാനനും ഏകനാണ്; വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, മറ്റൊന്നില്ല.
ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਪਰਥਾਈ ॥੩॥
kirapaa te sukh paaeaa saache parathaaee |3|സാക്ഷാൽ ഭഗവാൻ്റെ കൃപയാൽ സ്വർഗ്ഗശാന്തി ലഭിക്കുന്നു. ||3||
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਕੇਤੀ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ॥
gur bin kinai na paaeio ketee kahai kahaae |ഗുരുവില്ലാതെ, ആരും അവനെ നേടിയിട്ടില്ല, പലരും അങ്ങനെ ചെയ്തതായി അവകാശപ്പെടാം.
ਆਪਿ ਦਿਖਾਵੈ ਵਾਟੜੀਂ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥੪॥
aap dikhaavai vaattarreen sachee bhagat drirraae |4|അവൻ തന്നെ വഴി വെളിപ്പെടുത്തുകയും ഉള്ളിൽ യഥാർത്ഥ ഭക്തി സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||4||
ਮਨਮੁਖੁ ਜੇ ਸਮਝਾਈਐ ਭੀ ਉਝੜਿ ਜਾਏ ॥
manamukh je samajhaaeeai bhee ujharr jaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖനെ ഉപദേശിച്ചാലും അവൻ മരുഭൂമിയിലേക്ക് പോകും.
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਨ ਛੂਟਸੀ ਮਰਿ ਨਰਕ ਸਮਾਏ ॥੫॥
bin har naam na chhoottasee mar narak samaae |5|കർത്താവിൻ്റെ നാമം കൂടാതെ, അവൻ വിമോചനം പ്രാപിക്കുകയില്ല; അവൻ മരിക്കുകയും നരകത്തിൽ മുങ്ങുകയും ചെയ്യും. ||5||
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਭਰਮਾਈਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵੈ ॥
janam marai bharamaaeeai har naam na levai |അവൻ ജനനമരണങ്ങളിലൂടെ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു, ഒരിക്കലും ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്നില്ല.
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਨਾ ਪਵੈ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵੈ ॥੬॥
taa kee keemat naa pavai bin gur kee sevai |6|ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ അവൻ ഒരിക്കലും സ്വന്തം മൂല്യം തിരിച്ചറിയുന്നില്ല. ||6||