ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 592
ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ॥
sabh ghatt bhogavai alipat rahai alakh na lakhanaa jaaee |അവൻ എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയം ആസ്വദിക്കുന്നു, എന്നിട്ടും അവൻ വേർപിരിയുന്നു; അവൻ അദൃശ്യനാണ്; അവനെ വിവരിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਬਦੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥
poorai gur vekhaaliaa sabade sojhee paaee |തികഞ്ഞ ഗുരു അവനെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു, അവൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ നാം അവനെ മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ਪੁਰਖੈ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਪੁਰਖ ਹੋਵਹਿ ਜਿਨੀ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥
purakhai seveh se purakh hoveh jinee haumai sabad jalaaee |തങ്ങളുടെ ഭർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നവർ അവനെപ്പോലെയായിത്തീരുന്നു; അവരുടെ അഹങ്കാരം അവൻ്റെ ശബ്ദത്താൽ ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਤਿਸ ਕਾ ਸਰੀਕੁ ਕੋ ਨਹੀ ਨਾ ਕੋ ਕੰਟਕੁ ਵੈਰਾਈ ॥
tis kaa sareek ko nahee naa ko kanttak vairaaee |അവന് എതിരാളിയില്ല, ആക്രമണകാരിയില്ല, ശത്രുവില്ല.
ਨਿਹਚਲ ਰਾਜੁ ਹੈ ਸਦਾ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਈ ॥
nihachal raaj hai sadaa tis keraa naa aavai naa jaaee |അവൻ്റെ ഭരണം മാറ്റമില്ലാത്തതും ശാശ്വതവുമാണ്; അവൻ വരുകയോ പോകുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
anadin sevak sevaa kare har sache ke gun gaaee |രാവും പകലും, അവൻ്റെ ദാസൻ അവനെ സേവിക്കുന്നു, യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕੁ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
naanak vekh vigasiaa har sache kee vaddiaaee |2|യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വം കണ്ട് നാനാക്ക് പൂക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਸਦ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਤਿਨ ਕੰਉ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥
jin kai har naam vasiaa sad hiradai har naamo tin knau rakhanahaaraa |കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ എന്നേക്കും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നവരുടെ ഹൃദയം, അവരുടെ സംരക്ഷകനായി കർത്താവിൻ്റെ നാമം ഉണ്ടായിരിക്കും.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਮਾਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮਾਰਾ ॥
har naam pitaa har naamo maataa har naam sakhaaee mitru hamaaraa |കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ പിതാവാണ്, കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ അമ്മയാണ്; കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ സഹായിയും സുഹൃത്തുമാണ്.
ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਗਲਾ ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਮਸਲਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੀ ਕਰਦਾ ਨਿਤ ਸਾਰਾ ॥
har naavai naal galaa har naavai naal masalat har naam hamaaree karadaa nit saaraa |എൻ്റെ സംഭാഷണം കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോടും എൻ്റെ ഉപദേശം കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോടും കൂടിയാണ്; കർത്താവിൻ്റെ നാമം എപ്പോഴും എന്നെ പരിപാലിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੀ ਸੰਗਤਿ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕੁਲੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਵਾਰਾ ॥
har naam hamaaree sangat at piaaree har naam kul har naam paravaaraa |കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സമൂഹമാണ്, കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ വംശപരമ്പരയാണ്, കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ കുടുംബമാണ്.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੰਉ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਹਰਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸਦਾ ਕਰੇ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੫॥
jan naanak knau har naam har gur deea har halat palat sadaa kare nisataaraa |15|ഗുരു, അവതാരമായ ഭഗവാൻ, ദാസനായ നാനാക്കിന് ഭഗവാൻ്റെ നാമം നൽകി; ഈ ലോകത്തും പരലോകത്തും കർത്താവ് എന്നെ രക്ഷിക്കുന്നു. ||15||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਜਿਨ ਕੰਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਸੇ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਸਦਾ ਕਮਾਹਿ ॥
jin knau satigur bhettiaa se har keerat sadaa kamaeh |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നവർ ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്ന കീർത്തനം ആലപിക്കും.
ਅਚਿੰਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਿਨ ਕੈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥
achint har naam tin kai man vasiaa sachai sabad samaeh |കർത്താവിൻ്റെ നാമം സ്വാഭാവികമായും അവരുടെ മനസ്സിൽ നിറയുന്നു, അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ വചനമായ ശബാദിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਮੋਖ ਪਦਵੀ ਆਪੇ ਪਾਹਿ ॥
kul udhaareh aapanaa mokh padavee aape paeh |അവർ തങ്ങളുടെ തലമുറകളെ വീണ്ടെടുക്കുന്നു, അവർ സ്വയം വിമോചനത്തിൻ്റെ അവസ്ഥ നേടുന്നു.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਤਿਨ ਕੰਉ ਸੰਤੁਸਟੁ ਭਇਆ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਜਨ ਪਾਹਿ ॥
paarabraham tin knau santusatt bheaa jo gur charanee jan paeh |ഗുരുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴുന്നവരിൽ പരമേശ്വരൻ പ്രസാദിക്കുന്നു.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਹਿ ॥੧॥
jan naanak har kaa daas hai kar kirapaa har laaj rakhaeh |1|സേവകൻ നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ അടിമയാണ്; അവൻ്റെ കൃപയാൽ, കർത്താവ് അവൻ്റെ ബഹുമാനം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਹੰਉਮੈ ਅੰਦਰਿ ਖੜਕੁ ਹੈ ਖੜਕੇ ਖੜਕਿ ਵਿਹਾਇ ॥
hnaumai andar kharrak hai kharrake kharrak vihaae |അഹംഭാവത്തിൽ, ഒരുവൻ ഭയത്താൽ ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നു; അവൻ ഭയത്താൽ പൂർണ്ണമായും അസ്വസ്ഥനായി തൻ്റെ ജീവിതം കടന്നുപോകുന്നു.
ਹੰਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਹੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
hnaumai vaddaa rog hai mar jamai aavai jaae |അഹംഭാവം അത്ര ഭീകരമായ ഒരു രോഗമാണ്; അവൻ മരിക്കുന്നു, പുനർജന്മത്തിനായി - അവൻ വരുകയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
jin kau poorab likhiaa tinaa satagur miliaa prabh aae |അങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള വിധിയുള്ളവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവായ ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਉਬਰੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੨॥
naanak guraparasaadee ubare haumai sabad jalaae |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവർ വീണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടു; ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ അവരുടെ അഹംഭാവം കത്തിച്ചുകളയുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਗਤੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥
har naam hamaaraa prabh abigat agochar abinaasee purakh bidhaataa |ഭഗവാൻ്റെ നാമം എൻ്റെ അനശ്വരവും അവ്യക്തവും നശ്വരവുമായ സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവാണ്, വിധിയുടെ ശില്പിയാണ്.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮ ਸ੍ਰੇਵਹ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮ ਪੂਜਹ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥
har naam ham srevah har naam ham poojah har naame hee man raataa |ഞാൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെ സേവിക്കുന്നു, കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തെ ഞാൻ ആരാധിക്കുന്നു, എൻ്റെ ആത്മാവ് കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਜੇਵਡੁ ਕੋਈ ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਅੰਤਿ ਛਡਾਤਾ ॥
har naamai jevadd koee avar na soojhai har naamo ant chhaddaataa |കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോളം മഹത്തായ മറ്റൊരാളെ എനിക്കറിയില്ല; കർത്താവിൻ്റെ നാമം അവസാനം എന്നെ വിടുവിക്കും.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਗੁਰਿ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ॥
har naam deea gur praupakaaree dhan dhan guroo kaa pitaa maataa |ഉദാരമതിയായ ഗുരു എനിക്ക് ഭഗവാൻ്റെ നാമം നൽകി; ഗുരുവിൻ്റെ അമ്മയും അച്ഛനും ഭാഗ്യവാന്മാർ.
ਹੰਉ ਸਤਿਗੁਰ ਅਪੁਣੇ ਕੰਉ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰੀ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੈ ਜਾਤਾ ॥੧੬॥
hnau satigur apune knau sadaa namasakaaree jit miliaai har naam mai jaataa |16|എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ഞാൻ എളിമയോടെ വണങ്ങുന്നു; അവനെ കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ കർത്താവിൻ്റെ നാമം അറിഞ്ഞു. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
guramukh sev na keeneea har naam na lago piaar |ഗുരുവിനെ ഗുരുമുഖനായി സേവിക്കാത്തവൻ, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കാത്തവൻ,
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
sabadai saad na aaeio mar janamai vaaro vaar |ശബാദിൻ്റെ രുചി ആസ്വദിക്കാത്തവൻ മരിക്കുകയും വീണ്ടും വീണ്ടും ജനിക്കുകയും ചെയ്യും.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿਤੁ ਆਇਆ ਸੈਸਾਰਿ ॥
manamukh andh na chetee kit aaeaa saisaar |അന്ധൻ, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ഭഗവാനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നില്ല; അവൻ എന്തിന് ലോകത്തിൽ വന്നു?
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲੰਘੇ ਪਾਰਿ ॥੧॥
naanak jin kau nadar kare se guramukh langhe paar |1|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി പതിപ്പിച്ച ആ ഗുരുമുഖൻ, ലോകസമുദ്രത്തിന് മുകളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਇਕੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਗਤਾ ਹੋਰੁ ਜਗੁ ਸੂਤਾ ਮੋਹਿ ਪਿਆਸਿ ॥
eiko satigur jaagataa hor jag sootaa mohi piaas |ഗുരു മാത്രം ഉണർന്നിരിക്കുന്നു; ലോകം മുഴുവനും വൈകാരിക ബന്ധത്തിലും ആഗ്രഹത്തിലും ഉറങ്ങുകയാണ്.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਜਾਗੰਨਿ ਸੇ ਜੋ ਰਤੇ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਗੁਣਤਾਸਿ ॥
satigur sevan jaagan se jo rate sach naam gunataas |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുകയും ഉണർന്നിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ, പുണ്യത്തിൻ്റെ നിധിയായ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.