ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 317

ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥

jo maare tin paarabraham se kisai na sande |

പരമദൈവത്താൽ പ്രഹരിക്കപ്പെട്ടവർ ആരുടെയും സ്വന്തമല്ല.

ਵੈਰੁ ਕਰਨਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮਿ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥

vair karan niravair naal dharam niaae pachande |

വിദ്വേഷമില്ലാത്തവനെ വെറുക്കുന്നവർ നീതിനിഷ്‌ഠമായ നീതിയാൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥

jo jo sant saraapiaa se fireh bhavande |

വിശുദ്ധരാൽ ശപിക്കപ്പെട്ടവർ വഴിതെറ്റി അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.

ਪੇਡੁ ਮੁੰਢਾਹੂ ਕਟਿਆ ਤਿਸੁ ਡਾਲ ਸੁਕੰਦੇ ॥੩੧॥

pedd mundtaahoo kattiaa tis ddaal sukande |31|

വൃക്ഷം അതിൻ്റെ വേരുകൾ മുറിച്ചുമാറ്റുമ്പോൾ, ശാഖകൾ വാടിപ്പോകുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||31||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥

salok mahalaa 5 |

സലോക്, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:

ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥

gur naanak har naam drirraaeaa bhanan gharran samarath |

ഗുരുനാനാക്ക് എന്നിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം നട്ടുപിടിപ്പിച്ചു; അവൻ സർവ്വശക്തനാണ്, സൃഷ്ടിക്കാനും നശിപ്പിക്കാനും.

ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਸਮਾਲਹਿ ਮਿਤ੍ਰ ਤੂ ਦੁਖੁ ਸਬਾਇਆ ਲਥੁ ॥੧॥

prabh sadaa samaaleh mitr too dukh sabaaeaa lath |1|

എൻ്റെ സുഹൃത്തേ, ദൈവത്തെ എന്നേക്കും ഓർക്കുക, നിങ്ങളുടെ കഷ്ടപ്പാടുകളെല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമാകും. ||1||

ਮਃ ੫ ॥

mahalaa 5 |

അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:

ਖੁਧਿਆਵੰਤੁ ਨ ਜਾਣਈ ਲਾਜ ਕੁਲਾਜ ਕੁਬੋਲੁ ॥

khudhiaavant na jaanee laaj kulaaj kubol |

വിശക്കുന്നവൻ ബഹുമാനമോ അപമാനമോ പരുഷമായ വാക്കുകളോ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.

ਨਾਨਕੁ ਮਾਂਗੈ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸੰਜੋਗੁ ॥੨॥

naanak maangai naam har kar kirapaa sanjog |2|

നാനാക്ക് ഭഗവാൻ്റെ നാമം യാചിക്കുന്നു; അങ്ങയുടെ കൃപ നൽകി എന്നെ അങ്ങുമായി ഒന്നിപ്പിക്കേണമേ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਜੇਵੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦਾ ਤੇਵੇਹੇ ਫਲਤੇ ॥

jevehe karam kamaavadaa tevehe falate |

ഒരുവൻ ചെയ്യുന്ന കർമ്മങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് അവനു ലഭിക്കുന്ന ഫലങ്ങളും.

ਚਬੇ ਤਤਾ ਲੋਹ ਸਾਰੁ ਵਿਚਿ ਸੰਘੈ ਪਲਤੇ ॥

chabe tataa loh saar vich sanghai palate |

ചുട്ടുപഴുത്ത ഇരുമ്പ് ആരെങ്കിലും ചവച്ചാൽ തൊണ്ട പൊള്ളും.

ਘਤਿ ਗਲਾਵਾਂ ਚਾਲਿਆ ਤਿਨਿ ਦੂਤਿ ਅਮਲ ਤੇ ॥

ghat galaavaan chaaliaa tin doot amal te |

അവൻ ചെയ്ത ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾ നിമിത്തം ഹാൾട്ടർ അവൻ്റെ കഴുത്തിൽ ഇട്ടു അവനെ കൊണ്ടുപോകുന്നു.

ਕਾਈ ਆਸ ਨ ਪੁੰਨੀਆ ਨਿਤ ਪਰ ਮਲੁ ਹਿਰਤੇ ॥

kaaee aas na puneea nit par mal hirate |

അവൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളൊന്നും നിറവേറ്റപ്പെടുന്നില്ല; അവൻ മറ്റുള്ളവരുടെ മാലിന്യം നിരന്തരം മോഷ്ടിക്കുന്നു.

ਕੀਆ ਨ ਜਾਣੈ ਅਕਿਰਤਘਣ ਵਿਚਿ ਜੋਨੀ ਫਿਰਤੇ ॥

keea na jaanai akirataghan vich jonee firate |

നന്ദികെട്ട നികൃഷ്ടൻ തനിക്ക് ലഭിച്ചതിനെ വിലമതിക്കുന്നില്ല; അവൻ പുനർജന്മത്തിൽ വഴിതെറ്റി അലയുന്നു.

ਸਭੇ ਧਿਰਾਂ ਨਿਖੁਟੀਅਸੁ ਹਿਰਿ ਲਈਅਸੁ ਧਰ ਤੇ ॥

sabhe dhiraan nikhutteeas hir leeas dhar te |

കർത്താവിൻ്റെ പിന്തുണ അവനിൽ നിന്ന് എടുത്തുകളയുമ്പോൾ അവന് എല്ലാ പിന്തുണയും നഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ਵਿਝਣ ਕਲਹ ਨ ਦੇਵਦਾ ਤਾਂ ਲਇਆ ਕਰਤੇ ॥

vijhan kalah na devadaa taan leaa karate |

കലഹത്തിൻ്റെ തീക്കനലുകൾ അണയാൻ അവൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല, അതിനാൽ സ്രഷ്ടാവ് അവനെ നശിപ്പിക്കുന്നു.

ਜੋ ਜੋ ਕਰਤੇ ਅਹੰਮੇਉ ਝੜਿ ਧਰਤੀ ਪੜਤੇ ॥੩੨॥

jo jo karate ahameo jharr dharatee parrate |32|

അഹംഭാവത്തിൽ മുഴുകുന്നവർ തകർന്നു നിലത്തുവീഴുന്നു. ||32||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਹੋਇ ॥

guramukh giaan bibek budh hoe |

ഗുരുമുഖൻ ആത്മീയ ജ്ഞാനവും വിവേചന ബുദ്ധിയും കൊണ്ട് അനുഗ്രഹീതനാണ്.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਹਿਰਦੈ ਹਾਰੁ ਪਰੋਇ ॥

har gun gaavai hiradai haar paroe |

അവൻ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ പാടുന്നു, ഈ മാല അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ നെയ്തു.

ਪਵਿਤੁ ਪਾਵਨੁ ਪਰਮ ਬੀਚਾਰੀ ॥

pavit paavan param beechaaree |

അവൻ ശുദ്ധരിൽ ഏറ്റവും പരിശുദ്ധനാകുന്നു, പരമമായ ധാരണയുള്ളവനായി.

ਜਿ ਓਸੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥

ji os milai tis paar utaaree |

അവൻ ആരെ കണ്ടുമുട്ടിയാലും, അവൻ രക്ഷിക്കുകയും കടത്തിവിടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਾਸਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

antar har naam baasanaa samaanee |

കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ സുഗന്ധം അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ വ്യാപിക്കുന്നു.

ਹਰਿ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਮਹਾ ਉਤਮ ਬਾਣੀ ॥

har dar sobhaa mahaa utam baanee |

അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു, അവൻ്റെ സംസാരം ഏറ്റവും ഉദാത്തമാണ്.

ਜਿ ਪੁਰਖੁ ਸੁਣੈ ਸੁ ਹੋਇ ਨਿਹਾਲੁ ॥

ji purakh sunai su hoe nihaal |

അവനെ കേൾക്കുന്നവർ സന്തോഷിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਮਾਲੁ ॥੧॥

naanak satigur miliaai paaeaa naam dhan maal |1|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്തും സ്വത്തും ലഭിക്കും. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਜੀਅ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਪੈ ਕਿ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥

satigur ke jeea kee saar na jaapai ki poorai satigur bhaavai |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഉദാത്തമായ അവസ്ഥ അറിയില്ല; യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല.

ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਅੰਦਰਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਵਰਤੈ ਜੋ ਸਿਖਾਂ ਨੋ ਲੋਚੈ ਸੋ ਗੁਰ ਖੁਸੀ ਆਵੈ ॥

gurasikhaan andar satiguroo varatai jo sikhaan no lochai so gur khusee aavai |

അവൻ്റെ ഗുരുസിഖുകളുടെ ഹൃദയത്തിൽ, യഥാർത്ഥ ഗുരു വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. തൻ്റെ സിഖുകാരെ കാംക്ഷിക്കുന്നവരിൽ ഗുരു സന്തുഷ്ടനാണ്.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖੈ ਸੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵਨਿ ਸੁ ਜਪੁ ਕਮਾਵਹਿ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਕੀ ਘਾਲ ਸਚਾ ਥਾਇ ਪਾਵੈ ॥

satigur aakhai su kaar kamaavan su jap kamaaveh gurasikhaan kee ghaal sachaa thaae paavai |

യഥാർത്ഥ ഗുരു അവരെ നയിക്കുന്നതുപോലെ, അവർ അവരുടെ ജോലി ചെയ്യുകയും പ്രാർത്ഥനകൾ ആലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. യഥാർത്ഥ കർത്താവ് തൻ്റെ ഗുർസിഖുകളുടെ സേവനം സ്വീകരിക്കുന്നു.

ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਹੁਕਮੈ ਜਿ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਪਾਸਹੁ ਕੰਮੁ ਕਰਾਇਆ ਲੋੜੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖੁ ਫਿਰਿ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥

vin satigur ke hukamai ji gurasikhaan paasahu kam karaaeaa lorre tis gurasikh fir nerr na aavai |

എന്നാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ കൽപ്പന കൂടാതെ, ഗുരുസിഖുകാർ തങ്ങൾക്കുവേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ - ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ വീണ്ടും അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വരില്ല.

ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਕੋ ਜੀਉ ਲਾਇ ਘਾਲੈ ਤਿਸੁ ਅਗੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥

gur satigur agai ko jeeo laae ghaalai tis agai gurasikh kaar kamaavai |

ഗുരുവിനുവേണ്ടി കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ, യഥാർത്ഥ ഗുരു - ഗുരുസിഖുകൾ അവനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ਜਿ ਠਗੀ ਆਵੈ ਠਗੀ ਉਠਿ ਜਾਇ ਤਿਸੁ ਨੇੜੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਮੂਲਿ ਨ ਆਵੈ ॥

ji tthagee aavai tthagee utth jaae tis nerrai gurasikh mool na aavai |

കബളിപ്പിക്കാൻ വരുന്നവൻ, എഴുന്നേറ്റു വഞ്ചിക്കാൻ പുറപ്പെടുന്നവൻ - ഗുർസിഖുകൾ ഒരിക്കലും അവൻ്റെ അടുത്ത് വരില്ല.

ਬ੍ਰਹਮੁ ਬੀਚਾਰੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥ ਜਿ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੇ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ਕੰਮੁ ਕਰਾਏ ਸੋ ਜੰਤੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥੨॥

braham beechaar naanak aakh sunaavai | ji vin satigur ke man mane kam karaae so jant mahaa dukh paavai |2|

നാനാക്ക് ദൈവത്തിൻ്റെ ഈ ജ്ഞാനം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മനസ്സിന് ഇഷ്‌ടമില്ലാത്ത ഒരാൾക്ക് അവൻ്റെ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യാം, പക്ഷേ ആ ജീവി ഭയങ്കര വേദനയിൽ മാത്രമേ കഷ്ടപ്പെടൂ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਤੁਹਿ ਜੇਵਡੁ ਤੂੰ ਵਡ ਵਡੇ ॥

toon sachaa saahib at vaddaa tuhi jevadd toon vadd vadde |

കർത്താവേ, ഗുരുനാഥാ, അങ്ങ് വളരെ വലിയവനാണ്. നീ എത്ര വലിയവനാണോ, അത്രയും വലിയവനാണ് നീ.

ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਮੇਲਹਿ ਸੋ ਤੁਧੁ ਮਿਲੈ ਤੂੰ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਲੇਖਾ ਛਡੇ ॥

jis toon meleh so tudh milai toon aape bakhas laihi lekhaa chhadde |

അവൻ മാത്രം നിങ്ങളോട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ നിങ്ങളോട് ഐക്യപ്പെടുന്നു. നീ തന്നെ ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കുകയും ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുക, ഞങ്ങളുടെ കണക്കുകൾ കീറിക്കളയുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਜਿਸ ਨੋ ਤੂੰ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਮਨੁ ਗਡ ਗਡੇ ॥

jis no toon aap milaaeidaa so satigur seve man gadd gadde |

നീ നിന്നോട് ഐക്യപ്പെടുന്നവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ സേവിക്കുന്നു.

ਤੂੰ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਤੂ ਸਭੁ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਚੰਮੁ ਤੇਰਾ ਹਡੇ ॥

toon sachaa saahib sach too sabh jeeo pindd cham teraa hadde |

നീയാണ് സത്യവാൻ, യഥാർത്ഥ കർത്താവും യജമാനനും; എൻ്റെ ആത്മാവും ശരീരവും മാംസവും അസ്ഥിയും എല്ലാം നിനക്കുള്ളതാണ്.

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂੰ ਸਚਿਆ ਨਾਨਕ ਮਨਿ ਆਸ ਤੇਰੀ ਵਡ ਵਡੇ ॥੩੩॥੧॥ ਸੁਧੁ ॥

jiau bhaavai tiau rakh toon sachiaa naanak man aas teree vadd vadde |33|1| sudh |

നിനക്കു പ്രസാദമുണ്ടെങ്കിൽ എന്നെ രക്ഷിക്കേണമേ, കർത്താവേ. നാനാക്ക് തൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ പ്രതീക്ഷകൾ നിന്നിൽ മാത്രം അർപ്പിക്കുന്നു, ഹേ, മഹാന്മാരിൽ ഏറ്റവും വലിയവനേ! ||33||1|| സുധ്||