ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 947
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ਰਾਮਕਲੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥ ਜੋਧੈ ਵੀਰੈ ਪੂਰਬਾਣੀ ਕੀ ਧੁਨੀ ॥
raamakalee kee vaar mahalaa 3 | jodhai veerai poorabaanee kee dhunee |രാംകളിയുടെ വാർ, മൂന്നാം മെഹൽ, 'ജോധയുടെയും വീര പൂർബാനിയുടെയും' ഈണത്തിൽ പാടാൻ:
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਹਜੈ ਦਾ ਖੇਤੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਏ ਭਾਉ ॥
satigur sahajai daa khet hai jis no laae bhaau |അവബോധജന്യമായ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ മേഖലയാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു. അവനെ സ്നേഹിക്കാൻ പ്രചോദിതനായ ഒരാൾ,
ਨਾਉ ਬੀਜੇ ਨਾਉ ਉਗਵੈ ਨਾਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
naau beeje naau ugavai naame rahai samaae |പേരിൻ്റെ വിത്ത് അവിടെ നടുന്നു. നാമം മുളപൊട്ടുന്നു, അവൻ നാമത്തിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുന്നു.
ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਬੀਜੁ ਹੈ ਸਹਸਾ ਗਇਆ ਵਿਲਾਇ ॥
haumai eho beej hai sahasaa geaa vilaae |എന്നാൽ ഈ അഹംഭാവം സന്ദേഹവാദത്തിൻ്റെ വിത്താണ്; അതു വേരോടെ പിഴുതെറിഞ്ഞു.
ਨਾ ਕਿਛੁ ਬੀਜੇ ਨ ਉਗਵੈ ਜੋ ਬਖਸੇ ਸੋ ਖਾਇ ॥
naa kichh beeje na ugavai jo bakhase so khaae |അത് അവിടെ നട്ടിട്ടില്ല, അത് മുളക്കുന്നില്ല; ദൈവം നമുക്ക് നൽകുന്നതെന്തും ഞങ്ങൾ ഭക്ഷിക്കുന്നു.
ਅੰਭੈ ਸੇਤੀ ਅੰਭੁ ਰਲਿਆ ਬਹੁੜਿ ਨ ਨਿਕਸਿਆ ਜਾਇ ॥
anbhai setee anbh raliaa bahurr na nikasiaa jaae |വെള്ളം വെള്ളത്തിൽ കലരുമ്പോൾ, അത് വീണ്ടും വേർതിരിക്കാനാവില്ല.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਲਤੁ ਹੈ ਵੇਖਹੁ ਲੋਕਾ ਆਇ ॥
naanak guramukh chalat hai vekhahu lokaa aae |ഓ നാനാക്ക്, ഗുർമുഖ് അത്ഭുതകരമാണ്; ജനങ്ങളേ, വന്നു നോക്കൂ!
ਲੋਕੁ ਕਿ ਵੇਖੈ ਬਪੁੜਾ ਜਿਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਨਾਹਿ ॥
lok ki vekhai bapurraa jis no sojhee naeh |എന്നാൽ പാവപ്പെട്ടവർക്ക് എന്താണ് കാണാൻ കഴിയുക? അവർക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
ਜਿਸੁ ਵੇਖਾਲੇ ਸੋ ਵੇਖੈ ਜਿਸੁ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੧॥
jis vekhaale so vekhai jis vasiaa man maeh |1|അവൻ മാത്രം കാണുന്നു, കർത്താവ് ആരെ കാണിച്ചു; കർത്താവ് അവൻ്റെ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖੁ ਦੁਖ ਕਾ ਖੇਤੁ ਹੈ ਦੁਖੁ ਬੀਜੇ ਦੁਖੁ ਖਾਇ ॥
manamukh dukh kaa khet hai dukh beeje dukh khaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖം ദുഃഖത്തിൻ്റെയും കഷ്ടപ്പാടുകളുടെയും മണ്ഡലമാണ്. അവൻ ദുഃഖം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു, ദുഃഖം ഭക്ഷിക്കുന്നു.
ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਜੰਮੈ ਦੁਖਿ ਮਰੈ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥
dukh vich jamai dukh marai haumai karat vihaae |ദുഃഖത്തിൽ അവൻ ജനിക്കുന്നു, ദുഃഖത്തിൽ അവൻ മരിക്കുന്നു. അഹംഭാവത്തിൽ അഭിനയിച്ച് അവൻ്റെ ജീവിതം കടന്നുപോകുന്നു.
ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
aavan jaan na sujhee andhaa andh kamaae |പുനർജന്മത്തിൻ്റെ വരവും പോക്കും അവന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല; അന്ധൻ അന്ധതയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣਈ ਦਿਤੇ ਕਉ ਲਪਟਾਇ ॥
jo devai tisai na jaanee dite kau lapattaae |കൊടുക്കുന്നവനെ അയാൾക്കറിയില്ല, എന്നാൽ കൊടുക്കുന്നതിനോട് അവൻ ചേർന്നിരിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak poorab likhiaa kamaavanaa avar na karanaa jaae |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധി അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. അയാൾക്ക് മറ്റൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਸੋਇ ॥
satigur miliaai sadaa sukh jis no aape mele soe |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ നിത്യശാന്തി ലഭിക്കും. അവനെ കണ്ടുമുട്ടാൻ അവൻ തന്നെ നമ്മെ നയിക്കുന്നു.
ਸੁਖੈ ਏਹੁ ਬਿਬੇਕੁ ਹੈ ਅੰਤਰੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
sukhai ehu bibek hai antar niramal hoe |സമാധാനത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം ഇതാണ്, ഒരാൾ തന്നിൽത്തന്നെ കളങ്കരഹിതനാകുന്നു.
ਅਗਿਆਨ ਕਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਟੀਐ ਗਿਆਨੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
agiaan kaa bhram katteeai giaan paraapat hoe |അജ്ഞാനം എന്ന സംശയം ഇല്ലാതാകുന്നു, ആത്മീയ ജ്ഞാനം ലഭിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਇ ॥੩॥
naanak eko nadaree aaeaa jah dekhaa tah soe |3|ഏകനായ കർത്താവിനെ മാത്രം നോക്കാൻ നാനാക്ക് വരുന്നു; അവൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ അവൻ ഉണ്ട്. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਚੈ ਤਖਤੁ ਰਚਾਇਆ ਬੈਸਣ ਕਉ ਜਾਂਈ ॥
sachai takhat rachaaeaa baisan kau jaanee |യഥാർത്ഥ കർത്താവ് അവൻ്റെ സിംഹാസനം സൃഷ്ടിച്ചു, അതിൽ അവൻ ഇരിക്കുന്നു.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਈ ॥
sabh kichh aape aap hai gur sabad sunaaee |അവൻ തന്നെയാണ് എല്ലാം; ഇതാണ് ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ പറയുന്നത്.
ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਕਰਿ ਮਹਲ ਸਰਾਈ ॥
aape kudarat saajeean kar mahal saraaee |തൻ്റെ സർവ്വശക്തമായ സൃഷ്ടിപരമായ ശക്തിയാൽ, അവൻ മാളികകളും ഹോട്ടലുകളും സൃഷ്ടിക്കുകയും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.
ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਚਾਨਣੇ ਪੂਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥
chand sooraj due chaanane pooree banat banaaee |അവൻ സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും രണ്ടു വിളക്കുകൾ ഉണ്ടാക്കി; അവൻ തികഞ്ഞ രൂപം രൂപപ്പെടുത്തി.
ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਸੁਣੇ ਆਪਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈ ॥੧॥
aape vekhai sune aap gur sabad dhiaaee |1|അവൻ തന്നെ കാണുന്നു, അവൻ തന്നെ കേൾക്കുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ ധ്യാനിക്കുക. ||1||
ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਤੂ ਸਚੀ ਨਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
vaahu vaahu sache paatisaah too sachee naaee |1| rahaau |വഹോ! വഹോ! സത്യരാജാവേ, നമസ്കാരം! നിങ്ങളുടെ പേര് സത്യമാണ്. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਸਲੋਕੁ ॥
salok |സലോക്:
ਕਬੀਰ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਕੈ ਘਾਲਿਆ ਆਪੁ ਪੀਸਾਇ ਪੀਸਾਇ ॥
kabeer mahidee kar kai ghaaliaa aap peesaae peesaae |കബീർ, ഞാൻ മൈലാഞ്ചി പേസ്റ്റ് ഉണ്ടാക്കി.
ਤੈ ਸਹ ਬਾਤ ਨ ਪੁਛੀਆ ਕਬਹੂ ਨ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥੧॥
tai sah baat na puchheea kabahoo na laaee paae |1|എൻ്റെ ഭർത്താവേ, നീ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല; നീ എന്നെ ഒരിക്കലും നിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ പ്രയോഗിച്ചിട്ടില്ല. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਮਹਿਦੀ ਕਰਿ ਕੈ ਰਖਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
naanak mahidee kar kai rakhiaa so sahu nadar karee |ഓ നാനാക്ക്, എൻ്റെ ഭർത്താവ് കർത്താവ് എന്നെ മൈലാഞ്ചി പേസ്റ്റ് പോലെ സൂക്ഷിക്കുന്നു; അവിടുത്തെ കൃപയുടെ നോട്ടത്താൽ അവൻ എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਪੀਸੈ ਆਪੇ ਘਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਲਾਇ ਲਏਇ ॥
aape peesai aape ghasai aape hee laae lee |അവൻ തന്നെ എന്നെ പൊടിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ എന്നെ തടവുന്നു; അവൻ തന്നെ എന്നെ അവൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ പ്രയോഗിക്കുന്നു.
ਇਹੁ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੨॥
eihu piram piaalaa khasam kaa jai bhaavai tai dee |2|ഇത് എൻ്റെ കർത്താവും ഗുരുവുമായ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രമാണ്; അവൻ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് പോലെ നൽകുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਵੇਕੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਸਭ ਹੁਕਮਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹੀ ॥
vekee srisatt upaaeean sabh hukam aavai jaae samaahee |നിങ്ങൾ ലോകത്തെ അതിൻ്റെ വൈവിധ്യത്താൽ സൃഷ്ടിച്ചു; നിങ്ങളുടെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം വഴി, അത് വരുന്നു, പോകുന്നു, വീണ്ടും നിന്നിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਦਾ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
aape vekh vigasadaa doojaa ko naahee |നീ തന്നെ കാണുകയും പൂക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; മറ്റാരുമില്ല.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਹੀ ॥
jiau bhaavai tiau rakh too gur sabad bujhaahee |അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം പോലെ നീ എന്നെ സൂക്ഷിക്കുന്നു. ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഞാൻ നിന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ਸਭਨਾ ਤੇਰਾ ਜੋਰੁ ਹੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਹੀ ॥
sabhanaa teraa jor hai jiau bhaavai tivai chalaahee |നിങ്ങളാണ് എല്ലാവരുടെയും ശക്തി. അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം പോലെ അങ്ങ് ഞങ്ങളെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നു.
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡ ਮੈ ਨਾਹਿ ਕੋ ਕਿਸੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈ ॥੨॥
tudh jevadd mai naeh ko kis aakh sunaaee |2|നിന്നെപ്പോലെ മഹാനായ മറ്റൊരാൾ ഇല്ല; ആരോടാണ് സംസാരിക്കേണ്ടത്? ||2||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਫਾਵੀ ਹੋਈ ਭਾਲਿ ॥
bharam bhulaaee sabh jag firee faavee hoee bhaal |സംശയത്താൽ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട ഞാൻ ലോകം മുഴുവൻ അലഞ്ഞു. അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ നിരാശനായി.