ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 304
ਜੋ ਗੁਰੁ ਗੋਪੇ ਆਪਣਾ ਸੁ ਭਲਾ ਨਾਹੀ ਪੰਚਹੁ ਓਨਿ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jo gur gope aapanaa su bhalaa naahee panchahu on laahaa mool sabh gavaaeaa |തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരേ, സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടവരേ, തൻ്റെ ഗുരുവിനെ പരസ്യമായി സ്ഥിരീകരിക്കാത്തവൻ നല്ലവനല്ല; അവൻ്റെ എല്ലാ ലാഭവും മൂലധനവും നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਪਹਿਲਾ ਆਗਮੁ ਨਿਗਮੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਉਪਰਿ ਆਇਆ ॥
pahilaa aagam nigam naanak aakh sunaae poore gur kaa bachan upar aaeaa |ഓ നാനാക്ക്, ആളുകൾ ശാസ്ത്രങ്ങളും വേദങ്ങളും ജപിക്കുകയും ചൊല്ലുകയും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ എല്ലാറ്റിലും ശ്രേഷ്ഠമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਸਿਖਾ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਮਨਮੁਖਾ ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਇਆ ॥੨॥
gurasikhaa vaddiaaee bhaavai gur poore kee manamukhaa oh velaa hath na aaeaa |2|തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വം ഗുരുസിഖിന് പ്രസാദകരമാണ്; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർക്ക് ഈ അവസരം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸੋ ਲਏ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਟਿਕੇ ॥
sach sachaa sabh doo vaddaa hai so le jis satigur ttike |യഥാർത്ഥ കർത്താവ് യഥാർത്ഥത്തിൽ എല്ലാവരിലും വലിയവനാണ്; ഗുരുവിനാൽ അഭിഷേകം ചെയ്യപ്പെട്ട അവനെ അവൻ മാത്രം പ്രാപിക്കുന്നു.
ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦਾ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਇਕੇ ॥
so satigur ji sach dhiaaeidaa sach sachaa satigur ike |അവനാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു, യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നവൻ. യഥാർത്ഥ ഭഗവാനും യഥാർത്ഥ ഗുരുവും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒന്നാണ്.
ਸੋਈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਪੰਜੇ ਦੂਤ ਕੀਤੇ ਵਸਿ ਛਿਕੇ ॥
soee satigur purakh hai jin panje doot keete vas chhike |അവൻ തൻ്റെ അഞ്ച് വികാരങ്ങളെ പൂർണ്ണമായും കീഴടക്കിയ യഥാർത്ഥ ഗുരു, പ്രാഥമിക ജീവിയാണ്.
ਜਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਤਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ॥
ji bin satigur seve aap ganaaeide tin andar koorr fitt fitt muh fike |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാത്തവനും സ്വയം സ്തുതിക്കുന്നവനും ഉള്ളിൽ അസത്യം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവൻ്റെ വികൃതമായ മുഖം ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਓਇ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵਨੀ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਚੁਕੇ ॥੮॥
oe bole kisai na bhaavanee muh kaale satigur te chuke |8|അവൻ്റെ വാക്കുകൾ ആർക്കും ഇഷ്ടമല്ല; അവൻ്റെ മുഖം കറുത്തിരിക്കുന്നു, അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടിരിക്കുന്നു. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥
har prabh kaa sabh khet hai har aap kirasaanee laaeaa |എല്ലാവരും ദൈവമായ കർത്താവിൻ്റെ വയലാണ്; ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് ഈ വയലിൽ കൃഷി ചെയ്യുന്നത്.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਜਮਾਈਅਨੁ ਮਨਮੁਖੀ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇਆ ॥
guramukh bakhas jamaaeean manamukhee mool gavaaeaa |ഗുർമുഖ് ക്ഷമയുടെ വിള വളർത്തുന്നു, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മൻമുഖിന് വേരുകൾ പോലും നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਸਭੁ ਕੋ ਬੀਜੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਨੋ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਸੋ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਆ ॥
sabh ko beeje aapane bhale no har bhaavai so khet jamaaeaa |അവരെല്ലാം സ്വന്തം നന്മയ്ക്കായി നടുന്നു, എന്നാൽ കർത്താവ് താൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന വയലിൽ മാത്രം വളർത്തുന്നു.
ਗੁਰਸਿਖੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥
gurasikhee har amrit beejiaa har amrit naam fal amrit paaeaa |ഗുർസിഖ് ഭഗവാൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൻ്റെ വിത്ത് നട്ടുപിടിപ്പിക്കുകയും ഭഗവാൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ നാമം തൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ ഫലമായി നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜਮੁ ਚੂਹਾ ਕਿਰਸ ਨਿਤ ਕੁਰਕਦਾ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਮਾਰਿ ਕਢਾਇਆ ॥
jam choohaa kiras nit kurakadaa har karatai maar kadtaaeaa |മരണത്തിൻ്റെ എലി തുടർച്ചയായി വിളയെ കടിച്ചുകീറുന്നു, പക്ഷേ സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് അതിനെ അടിച്ച് ഓടിച്ചുകളഞ്ഞു.
ਕਿਰਸਾਣੀ ਜੰਮੀ ਭਾਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਹਲ ਬਖਸ ਜਮਾਇਆ ॥
kirasaanee jamee bhaau kar har bohal bakhas jamaaeaa |കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ കൃഷി വിജയകരമായിരുന്നു, ദൈവത്തിൻ്റെ കൃപയാൽ വിളവെടുത്തു.
ਤਿਨ ਕਾ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਸਭੁ ਲਾਹਿਓਨੁ ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥
tin kaa kaarraa andesaa sabh laahion jinee satigur purakh dhiaaeaa |ആദിമപുരുഷനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ധ്യാനിച്ചവരുടെ എല്ലാ ജ്വലനവും ഉത്കണ്ഠയും അവൻ നീക്കി.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam araadhiaa aap tariaa sabh jagat taraaeaa |1|ഓ ദാസൻ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവൻ, നീന്തിക്കടന്ന് ലോകത്തെ മുഴുവൻ രക്ഷിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਾਰਾ ਦਿਨੁ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਹੋਰੇ ਗਲਾ ॥
saaraa din laalach attiaa manamukh hore galaa |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ദിവസം മുഴുവൻ അത്യാഗ്രഹത്തിൽ വ്യാപൃതനാണ്, അവൻ മറ്റൊരുവിധത്തിൽ അവകാശപ്പെട്ടാലും.
ਰਾਤੀ ਊਘੈ ਦਬਿਆ ਨਵੇ ਸੋਤ ਸਭਿ ਢਿਲਾ ॥
raatee aooghai dabiaa nave sot sabh dtilaa |രാത്രിയിൽ, അവൻ ക്ഷീണത്താൽ മറികടക്കുന്നു, അവൻ്റെ ഒമ്പത് ദ്വാരങ്ങളും ദുർബലമാകുന്നു.
ਮਨਮੁਖਾ ਦੈ ਸਿਰਿ ਜੋਰਾ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਭਲਾ ॥
manamukhaa dai sir joraa amar hai nit deveh bhalaa |മന്മുഖൻ്റെ തലയ്ക്കുമീതെ സ്ത്രീയുടെ ആജ്ഞ; അവളോട്, അവൻ എപ്പോഴും നന്മയുടെ വാഗ്ദാനങ്ങൾ പാലിക്കുന്നു.
ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪੁਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥
joraa daa aakhiaa purakh kamaavade se apavit amedh khalaa |സ്ത്രീകളുടെ ആജ്ഞകൾ അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന പുരുഷന്മാർ അശുദ്ധരും വൃത്തികെട്ടവരും വിഡ്ഢികളുമാണ്.
ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੇ ਕੁਸੁਧ ਨਰ ਸੇ ਜੋਰਾ ਪੁਛਿ ਚਲਾ ॥
kaam viaape kusudh nar se joraa puchh chalaa |ആ അശുദ്ധരായ പുരുഷന്മാർ ലൈംഗികാഭിലാഷത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവർ തങ്ങളുടെ സ്ത്രീകളെ ഉപദേശിക്കുകയും അതനുസരിച്ച് നടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਆਖਿਐ ਜੋ ਚਲੈ ਸੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਭਲ ਭਲਾ ॥
satigur kai aakhiaai jo chalai so sat purakh bhal bhalaa |യഥാർത്ഥ ഗുരു പറയുന്നതുപോലെ നടക്കുന്നവനാണ് യഥാർത്ഥ മനുഷ്യൻ, ഏറ്റവും മികച്ചവനാണ്.
ਜੋਰਾ ਪੁਰਖ ਸਭਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਖੇਲ ਸਭਿ ਖਿਲਾ ॥
joraa purakh sabh aap upaaeian har khel sabh khilaa |അവൻ തന്നെ എല്ലാ സ്ത്രീകളെയും പുരുഷന്മാരെയും സൃഷ്ടിച്ചു; ഭഗവാൻ തന്നെ ഓരോ കളിയും കളിക്കുന്നു.
ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ਨਾਨਕ ਭਲ ਭਲਾ ॥੨॥
sabh teree banat banaavanee naanak bhal bhalaa |2|നിങ്ങൾ മുഴുവൻ സൃഷ്ടികളെയും സൃഷ്ടിച്ചു; ഓ നാനാക്ക്, ഇത് ഏറ്റവും മികച്ചതാണ്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਹੈ ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੁਲੀਐ ॥
too veparavaahu athaahu hai atul kiau tuleeai |നിങ്ങൾ അശ്രദ്ധയും അവ്യക്തവും അളവറ്റതുമാണ്; നിങ്ങളെ എങ്ങനെ അളക്കാൻ കഴിയും?
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੀਐ ॥
se vaddabhaagee ji tudh dhiaaeide jin satigur mileeai |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയവരും അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കുന്നവരും ഭാഗ്യവാന്മാർ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਣੀਐ ॥
satigur kee baanee sat saroop hai gurabaanee baneeai |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനം സത്യത്തിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമാണ്; ഗുർബാനിയിലൂടെ ഒരാൾ പൂർണനാകുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਰੀਸੈ ਹੋਰਿ ਕਚੁ ਪਿਚੁ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਝੜਿ ਪੜੀਐ ॥
satigur kee reesai hor kach pich bolade se koorriaar koorre jharr parreeai |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ അസൂയയോടെ അനുകരിച്ചുകൊണ്ട്, മറ്റുചിലർ നല്ലതും ചീത്തയും പറഞ്ഞേക്കാം, എന്നാൽ അസത്യം അവരുടെ അസത്യത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਨੋ ਝਖਿ ਮਰਦੇ ਕੜੀਐ ॥੯॥
onaa andar hor mukh hor hai bikh maaeaa no jhakh marade karreeai |9|അവരുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു കാര്യം, അവരുടെ വായിൽ മറ്റൊന്ന്; അവർ മായയുടെ വിഷം നുകരുന്നു, എന്നിട്ട് അവർ വേദനയോടെ പാഴാക്കുന്നു. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥
satigur kee sevaa niramalee niramal jan hoe su sevaa ghaale |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനുള്ള സേവനം നിഷ്കളങ്കവും ശുദ്ധവുമാണ്; ശുദ്ധിയുള്ള വിനീതർ ഈ സേവനം ചെയ്യുന്നു.
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਝੂਠੁ ਓਇ ਆਪੇ ਸਚੈ ਵਖਿ ਕਢੇ ਜਜਮਾਲੇ ॥
jin andar kapatt vikaar jhootth oe aape sachai vakh kadte jajamaale |ഉള്ളിൽ വഞ്ചനയും അഴിമതിയും അസത്യവും ഉള്ളവരെ - യഥാർത്ഥ കർത്താവ് തന്നെ അവരെ കുഷ്ഠരോഗികളെപ്പോലെ പുറത്താക്കുന്നു.