ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 789
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਉਪਿ ਸਰੀਰੁ ॥
har saalaahee sadaa sadaa tan man saup sareer |എന്നെന്നേക്കും കർത്താവിനെ സ്തുതിപ്പിൻ; നിങ്ങളുടെ ശരീരവും മനസ്സും അവനു സമർപ്പിക്കുക.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ॥
gurasabadee sach paaeaa sachaa gahir ganbheer |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഞാൻ സത്യവും അഗാധവും അഗ്രാഹ്യവുമായ ഭഗവാനെ കണ്ടെത്തി.
ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਿਰਦੈ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਹਰਿ ਹੀਰਾ ਹੀਰੁ ॥
man tan hiradai rav rahiaa har heeraa heer |ആഭരണങ്ങളുടെ രത്നമായ ഭഗവാൻ എൻ്റെ മനസ്സിലും ശരീരത്തിലും ഹൃദയത്തിലും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു.
ਜਨਮ ਮਰਣ ਕਾ ਦੁਖੁ ਗਇਆ ਫਿਰਿ ਪਵੈ ਨ ਫੀਰੁ ॥
janam maran kaa dukh geaa fir pavai na feer |ജനനമരണത്തിൻ്റെ വേദനകൾ ഇല്ലാതായി, ഇനിയൊരിക്കലും ഞാൻ പുനർജന്മത്തിൻ്റെ ചക്രത്തിലേക്ക് അയക്കപ്പെടുകയില്ല.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥੧੦॥
naanak naam salaeh too har gunee gaheer |10|ഓ നാനാക്ക്, നാമം, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, മഹത്വത്തിൻ്റെ സമുദ്രം. ||10||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਲਿ ਜਿਨਿ ਜਲਿਐ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
naanak ihu tan jaal jin jaliaai naam visaariaa |ഓ നാനാക്ക്, ഈ ശരീരം ദഹിപ്പിക്കുക; ഈ കരിഞ്ഞ ശരീരം ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ മറന്നിരിക്കുന്നു.
ਪਉਦੀ ਜਾਇ ਪਰਾਲਿ ਪਿਛੈ ਹਥੁ ਨ ਅੰਬੜੈ ਤਿਤੁ ਨਿਵੰਧੈ ਤਾਲਿ ॥੧॥
paudee jaae paraal pichhai hath na anbarrai tith nivandhai taal |1|അഴുക്ക് കുന്നുകൂടുകയാണ്, ഇനിയുള്ള ലോകത്ത്, ഈ കുളത്തിലേക്ക് വൃത്തിയാക്കാൻ നിങ്ങളുടെ കൈയ്ക്ക് ഇറങ്ങാൻ കഴിയില്ല. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਮਨ ਕੇ ਕੰਮ ਫਿਟਿਆ ਗਣਤ ਨ ਆਵਹੀ ॥
naanak man ke kam fittiaa ganat na aavahee |ഓ നാനാക്ക്, മനസ്സിൻ്റെ എണ്ണമറ്റ പ്രവൃത്തികളാണ് തിന്മ.
ਕਿਤੀ ਲਹਾ ਸਹੰਮ ਜਾ ਬਖਸੇ ਤਾ ਧਕਾ ਨਹੀ ॥੨॥
kitee lahaa saham jaa bakhase taa dhakaa nahee |2|അവർ ഭയങ്കരവും വേദനാജനകവുമായ പ്രതികാരങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്നു, പക്ഷേ കർത്താവ് എന്നോട് ക്ഷമിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ഞാൻ ഈ ശിക്ഷയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਚਾ ਅਮਰੁ ਚਲਾਇਓਨੁ ਕਰਿ ਸਚੁ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥
sachaa amar chalaaeion kar sach furamaan |അവൻ അയക്കുന്ന കൽപ്പന സത്യമാണ്, അവൻ പുറപ്പെടുവിക്കുന്ന കൽപ്പനകൾ സത്യമാണ്.
ਸਦਾ ਨਿਹਚਲੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
sadaa nihachal rav rahiaa so purakh sujaan |എന്നും ചലിക്കാത്തതും മാറ്റമില്ലാത്തതും എല്ലായിടത്തും വ്യാപിക്കുന്നതും വ്യാപിക്കുന്നതും എല്ലാം അറിയുന്ന ആദിമ ഭഗവാനാണ്.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸੇਵੀਐ ਸਚੁ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥
guraparasaadee seveeai sach sabad neesaan |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, ശബ്ദത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ ചിഹ്നത്തിലൂടെ അവനെ സേവിക്കുക.
ਪੂਰਾ ਥਾਟੁ ਬਣਾਇਆ ਰੰਗੁ ਗੁਰਮਤਿ ਮਾਣੁ ॥
pooraa thaatt banaaeaa rang guramat maan |അവൻ ഉണ്ടാക്കുന്നത് തികഞ്ഞതാണ്; ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, അവൻ്റെ സ്നേഹം ആസ്വദിക്കുക.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਜਾਣੁ ॥੧੧॥
agam agochar alakh hai guramukh har jaan |11|അവൻ അപ്രാപ്യനും അഗ്രഗണ്യനും അദൃശ്യനുമാണ്; ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ, ഭഗവാനെ അറിയുക. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਬਦਰਾ ਮਾਲ ਕਾ ਭੀਤਰਿ ਧਰਿਆ ਆਣਿ ॥
naanak badaraa maal kaa bheetar dhariaa aan |ഓ നാനാക്ക്, നാണയങ്ങളുടെ സഞ്ചികൾ കൊണ്ടുവന്നു
ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਰਖੀਅਨਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਦੀਬਾਣਿ ॥੧॥
khotte khare parakheean saahib kai deebaan |1|നമ്മുടെ കർത്താവിൻ്റെയും യജമാനൻ്റെയും കോടതിയിൽ സ്ഥാപിക്കുകയും അവിടെ യഥാർത്ഥവും വ്യാജവും വേർതിരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਾਵਣ ਚਲੇ ਤੀਰਥੀ ਮਨਿ ਖੋਟੈ ਤਨਿ ਚੋਰ ॥
naavan chale teerathee man khottai tan chor |അവർ തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിൽ പോയി കുളിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവരുടെ മനസ്സ് ഇപ്പോഴും മോശമാണ്, അവരുടെ ശരീരം കള്ളന്മാരാണ്.
ਇਕੁ ਭਾਉ ਲਥੀ ਨਾਤਿਆ ਦੁਇ ਭਾ ਚੜੀਅਸੁ ਹੋਰ ॥
eik bhaau lathee naatiaa due bhaa charreeas hor |ഈ കുളികളാൽ അവയുടെ ചില മാലിന്യങ്ങൾ കഴുകി കളയുന്നു, പക്ഷേ അവ ഇരട്ടിയായി മാത്രമേ ശേഖരിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ.
ਬਾਹਰਿ ਧੋਤੀ ਤੂਮੜੀ ਅੰਦਰਿ ਵਿਸੁ ਨਿਕੋਰ ॥
baahar dhotee toomarree andar vis nikor |കവുങ്ങിനെപ്പോലെ, അവ പുറത്ത് കഴുകിയേക്കാം, പക്ഷേ ഉള്ളിൽ ഇപ്പോഴും വിഷം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਸਾਧ ਭਲੇ ਅਣਨਾਤਿਆ ਚੋਰ ਸਿ ਚੋਰਾ ਚੋਰ ॥੨॥
saadh bhale ananaatiaa chor si choraa chor |2|എത്ര കുളിച്ചാലും ഒരു കള്ളൻ കള്ളൻ തന്നെയായിരിക്കുമ്പോൾ, അത്തരം കുളിക്കാതെ പോലും വിശുദ്ധൻ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവനാണ്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇਦਾ ਜਗੁ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
aape hukam chalaaeidaa jag dhandhai laaeaa |അവൻ തന്നെ തൻ്റെ കൽപ്പനകൾ പുറപ്പെടുവിക്കുകയും ലോകജനതയെ അവരുടെ ചുമതലകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਇਕਿ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
eik aape hee aap laaeian gur te sukh paaeaa |അവൻ തന്നെ ചിലരെ തന്നിലേക്ക് ചേർക്കുന്നു, ഗുരുവിലൂടെ അവർ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.
ਦਹ ਦਿਸ ਇਹੁ ਮਨੁ ਧਾਵਦਾ ਗੁਰਿ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇਆ ॥
dah dis ihu man dhaavadaa gur tthaak rahaaeaa |മനസ്സ് പത്ത് ദിശകളിലേക്ക് ഓടുന്നു; ഗുരു അത് നിശ്ചലമാക്കി.
ਨਾਵੈ ਨੋ ਸਭ ਲੋਚਦੀ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਇਆ ॥
naavai no sabh lochadee guramatee paaeaa |നാമത്തിനായി എല്ലാവരും കൊതിക്കുന്നു, പക്ഷേ അത് ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ മാത്രമേ കണ്ടെത്തൂ.
ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੀਐ ਜੋ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥
dhur likhiaa mett na sakeeai jo har likh paaeaa |12|തുടക്കത്തിൽ തന്നെ കർത്താവ് എഴുതിയ നിങ്ങളുടെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധി മായ്ക്കാനാവില്ല. ||12||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਦੁਇ ਦੀਵੇ ਚਉਦਹ ਹਟਨਾਲੇ ॥
due deeve chaudah hattanaale |രണ്ട് വിളക്കുകൾ പതിന്നാലു ചന്തകളിൽ പ്രകാശിക്കുന്നു.
ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਤੇਤੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥
jete jeea tete vanajaare |ജീവജാലങ്ങൾ ഉള്ളതുപോലെ വ്യാപാരികളും ഉണ്ട്.
ਖੁਲੑੇ ਹਟ ਹੋਆ ਵਾਪਾਰੁ ॥
khulae hatt hoaa vaapaar |കടകൾ തുറന്നു, കച്ചവടം നടക്കുന്നു;
ਜੋ ਪਹੁਚੈ ਸੋ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥
jo pahuchai so chalanahaar |ആരു വന്നാലും പോകും.
ਧਰਮੁ ਦਲਾਲੁ ਪਾਏ ਨੀਸਾਣੁ ॥
dharam dalaal paae neesaan |ധർമ്മത്തിൻ്റെ നീതിയുള്ള ന്യായാധിപൻ ബ്രോക്കറാണ്, അവൻ അംഗീകാരത്തിൻ്റെ അടയാളം നൽകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਲਾਹਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
naanak naam laahaa paravaan |ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തിൻ്റെ ലാഭം സമ്പാദിക്കുന്നവർ അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਘਰਿ ਆਏ ਵਜੀ ਵਾਧਾਈ ॥
ghar aae vajee vaadhaaee |അവർ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ, അവരെ സന്തോഷത്തോടെ സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു;
ਸਚ ਨਾਮ ਕੀ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
sach naam kee milee vaddiaaee |1|അവർക്ക് യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വം ലഭിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਰਾਤੀ ਹੋਵਨਿ ਕਾਲੀਆ ਸੁਪੇਦਾ ਸੇ ਵੰਨ ॥
raatee hovan kaaleea supedaa se van |രാത്രി ഇരുട്ടുമ്പോൾ പോലും, വെളുത്തത് അതിൻ്റെ വെളുത്ത നിറം നിലനിർത്തുന്നു.
ਦਿਹੁ ਬਗਾ ਤਪੈ ਘਣਾ ਕਾਲਿਆ ਕਾਲੇ ਵੰਨ ॥
dihu bagaa tapai ghanaa kaaliaa kaale van |പകലിൻ്റെ വെളിച്ചം അദ്ഭുതകരമായി തെളിയുമ്പോൾ പോലും, കറുപ്പ് നിറമുള്ളത് അതിൻ്റെ കറുപ്പ് നിറം നിലനിർത്തുന്നു.
ਅੰਧੇ ਅਕਲੀ ਬਾਹਰੇ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਿਆਨੁ ॥
andhe akalee baahare moorakh andh giaan |അന്ധരായ വിഡ്ഢികൾക്ക് ഒട്ടും ജ്ഞാനമില്ല; അവരുടെ വിവേകം അന്ധമാണ്.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਕਬਹਿ ਨ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੨॥
naanak nadaree baahare kabeh na paaveh maan |2|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ കൃപയില്ലാതെ അവർക്ക് ഒരിക്കലും ബഹുമാനം ലഭിക്കില്ല. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਰਚਾਇਆ ਹਰਿ ਸਚੈ ਆਪੇ ॥
kaaeaa kott rachaaeaa har sachai aape |സാക്ഷാൽ ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് ശരീര-കോട്ട സൃഷ്ടിച്ചത്.
ਇਕਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇਅਨੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਵਿਆਪੇ ॥
eik doojai bhaae khuaaeian haumai vich viaape |ചിലർ അഹംഭാവത്തിൽ മുഴുകി ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്താൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਇਹੁ ਮਾਨਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਸਾ ਮਨਮੁਖ ਸੰਤਾਪੇ ॥
eihu maanas janam dulanbh saa manamukh santaape |ഈ മനുഷ്യശരീരം ലഭിക്കാൻ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മനുഷ്യമുഖങ്ങൾ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਥਾਪੇ ॥
jis aap bujhaae so bujhasee jis satigur thaape |അവൻ മാത്രം മനസ്സിലാക്കുന്നു, കർത്താവ് തന്നെ ആരെ മനസ്സിലാക്കുന്നു; അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവനാണ്.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਸਭ ਵਰਤੈ ਆਪੇ ॥੧੩॥
sabh jag khel rachaaeion sabh varatai aape |13|അവൻ തൻ്റെ കളിയ്ക്കായി ലോകത്തെ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിച്ചു; അവൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. ||13||