ਪੰਜਾਬੀ 
English 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 551
ਆਪੇ ਜਲੁ ਆਪੇ ਦੇ ਛਿੰਗਾ ਆਪੇ ਚੁਲੀ ਭਰਾਵੈ ॥
aape jal aape de chhingaa aape chulee bharaavai |അവൻ തന്നെ വെള്ളമാണ്, അവൻ തന്നെ പല്ല് പിക്ക് നൽകുന്നു, അവൻ തന്നെ മൗത്ത് വാഷ് നൽകുന്നു.
ਆਪੇ ਸੰਗਤਿ ਸਦਿ ਬਹਾਲੈ ਆਪੇ ਵਿਦਾ ਕਰਾਵੈ ॥
aape sangat sad bahaalai aape vidaa karaavai |അവൻ തന്നെ വിളിച്ച് സഭയെ ഇരുത്തുന്നു, അവൻ തന്നെ അവരോട് വിടപറയുന്നു.
ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਤਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਵੈ ॥੬॥
jis no kirapaal hovai har aape tis no hukam manaavai |6|കർത്താവ് തന്നെ തൻ്റെ കാരുണ്യത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാളെ - തൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം നടക്കാൻ കർത്താവ് അവനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ||6||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਭਿ ਬੰਧਨਾ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਸਨਬੰਧੁ ॥
karam dharam sabh bandhanaa paap pun sanabandh |ആചാരങ്ങളും മതങ്ങളും എല്ലാം വെറും കെട്ടുപാടുകൾ മാത്രം; ചീത്തയും നന്മയും അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਸੁ ਬੰਧਨਾ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਸੁ ਧੰਧੁ ॥
mamataa mohu su bandhanaa putr kalatr su dhandh |ഈഗോയിലും അറ്റാച്ച്മെൻ്റിലും കുട്ടികൾക്കും ഇണയ്ക്കും വേണ്ടി ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ ബന്ധങ്ങൾ മാത്രമാണ്.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਜੇਵਰੀ ਮਾਇਆ ਕਾ ਸਨਬੰਧੁ ॥
jah dekhaa tah jevaree maaeaa kaa sanabandh |എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ മായയോടുള്ള ബന്ധത്തിൻ്റെ കുരുക്ക് ഞാൻ കാണുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਵਰਤਣਿ ਵਰਤੈ ਅੰਧੁ ॥੧॥
naanak sache naam bin varatan varatai andh |1|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ നാമം കൂടാതെ, ലോകം അന്ധമായ കുരുക്കുകളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਅੰਧੇ ਚਾਨਣੁ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਰਜਾਇ ॥
andhe chaanan taa theeai jaa satigur milai rajaae |അന്ധർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയുമായി ലയിക്കുമ്പോൾ ദിവ്യപ്രകാശം സ്വീകരിക്കുന്നു.
ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਸਚਿ ਵਸੈ ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥
bandhan torrai sach vasai agiaan adheraa jaae |അവർ ബന്ധനങ്ങൾ തകർത്ത് സത്യത്തിൽ വസിക്കുന്നു, അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരം അകറ്റുന്നു.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਦੇਖੈ ਤਿਸੈ ਕਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਨੁ ਸਾਜਿ ॥
sabh kichh dekhai tisai kaa jin keea tan saaj |ശരീരം സൃഷ്ടിക്കുകയും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തവൻ്റേതാണ് എല്ലാം എന്ന് അവർ കാണുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਕਰਤਾਰ ਕੀ ਕਰਤਾ ਰਾਖੈ ਲਾਜ ॥੨॥
naanak saran karataar kee karataa raakhai laaj |2|നാനാക്ക് സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ സങ്കേതം തേടുന്നു - സ്രഷ്ടാവ് അവൻ്റെ ബഹുമാനം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਦਹੁ ਆਪੇ ਥਾਟੁ ਕੀਆ ਬਹਿ ਕਰਤੈ ਤਦਹੁ ਪੁਛਿ ਨ ਸੇਵਕੁ ਬੀਆ ॥
jadahu aape thaatt keea beh karatai tadahu puchh na sevak beea |സ്രഷ്ടാവ്, സ്വയം ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഈ പ്രപഞ്ചം സൃഷ്ടിച്ചപ്പോൾ, അവൻ തൻ്റെ ദാസന്മാരിൽ ആരോടും കൂടിയാലോചിച്ചില്ല;
ਤਦਹੁ ਕਿਆ ਕੋ ਲੇਵੈ ਕਿਆ ਕੋ ਦੇਵੈ ਜਾਂ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
tadahu kiaa ko levai kiaa ko devai jaan avar na doojaa keea |അവൻ തന്നെപ്പോലെ മറ്റാരെയും സൃഷ്ടിച്ചിട്ടില്ലാത്തപ്പോൾ ആർക്കും എന്ത് എടുക്കാം, ആർക്കും എന്ത് നൽകാൻ കഴിയും?
ਫਿਰਿ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ਕਰਤੈ ਦਾਨੁ ਸਭਨਾ ਕਉ ਦੀਆ ॥
fir aape jagat upaaeaa karatai daan sabhanaa kau deea |പിന്നീട്, ലോകത്തെ രൂപപ്പെടുത്തിയ ശേഷം, സ്രഷ്ടാവ് തൻ്റെ അനുഗ്രഹങ്ങളാൽ എല്ലാവരെയും അനുഗ്രഹിച്ചു.
ਆਪੇ ਸੇਵ ਬਣਾਈਅਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥
aape sev banaaeean guramukh aape amrit peea |അവൻ്റെ സേവനത്തിൽ അവൻ തന്നെ നമ്മെ ഉപദേശിക്കുന്നു, ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ നാം അവൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിക്കുന്നു.
ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ਆਕਾਰੁ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਕਰੈ ਸੁ ਥੀਆ ॥੭॥
aap nirankaar aakaar hai aape aape karai su theea |7|അവൻ തന്നെ രൂപരഹിതനാണ്, അവൻ തന്നെ രൂപപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ ചെയ്യുന്നതെന്തും സംഭവിക്കുന്നു. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਹਿ ਸਦ ਸਾਚਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਜਿ ਪਿਆਰਿ ॥
guramukh prabh seveh sad saachaa anadin sahaj piaar |ഗുരുമുഖന്മാർ എന്നേക്കും ദൈവത്തെ സേവിക്കുന്നു; രാവും പകലും അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਗਾਵਹਿ ਗੁਣ ਸਾਚੇ ਅਰਧਿ ਉਰਧਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
sadaa anand gaaveh gun saache aradh uradh ur dhaar |അവർ എന്നേക്കും ആനന്ദത്തിലാണ്, യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു; ഇഹത്തിലും പരത്തിലും അവർ അവനെ ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തു നിർത്തുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਵਸਿਆ ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਲਿਖਿਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
antar preetam vasiaa dhur karam likhiaa karataar |അവരുടെ പ്രിയൻ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു; സ്രഷ്ടാവ് ഈ വിധി മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചു.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak aap milaaeian aape kirapaa dhaar |1|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ അവരെ തന്നിൽ ലയിപ്പിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ അവരുടെ മേൽ തൻ്റെ കാരുണ്യം ചൊരിയുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਕਹਿਐ ਕਥਿਐ ਨ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
kahiaai kathiaai na paaeeai anadin rahai sadaa gun gaae |കേവലം സംസാരിക്കുന്നതിലൂടെയും സംസാരിക്കുന്നതിലൂടെയും അവനെ കണ്ടെത്താനാവില്ല. രാവും പകലും, അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ നിരന്തരം പാടുക.
ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਭਉਕਿ ਮੁਏ ਬਿਲਲਾਇ ॥
vin karamai kinai na paaeio bhauk mue bilalaae |അവൻ്റെ കരുണയില്ലാതെ ആരും അവനെ കണ്ടെത്തുകയില്ല; പലരും കുരച്ചും കരഞ്ഞും മരിച്ചു.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਭਿਜੈ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
gur kai sabad man tan bhijai aap vasai man aae |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ മനസ്സും ശരീരവും പൂരിതമാകുമ്പോൾ ഭഗവാൻ തന്നെ അവൻ്റെ മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai aape le milaae |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ കൃപയാൽ അവനെ കണ്ടെത്തി; അവൻ നമ്മെ അവൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਵੇਦ ਪੁਰਾਣ ਸਭਿ ਸਾਸਤ ਆਪਿ ਕਥੈ ਆਪਿ ਭੀਜੈ ॥
aape ved puraan sabh saasat aap kathai aap bheejai |അവൻ തന്നെയാണ് വേദങ്ങളും പുരാണങ്ങളും എല്ലാ ശാസ്ത്രങ്ങളും; അവൻ തന്നെ അവ ജപിക്കുന്നു, അവൻ സ്വയം പ്രസാദിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਪੂਜੇ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਪਰਪੰਚੁ ਕਰੀਜੈ ॥
aape hee beh pooje karataa aap parapanch kareejai |അവൻ തന്നെ ആരാധിക്കാൻ ഇരിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
ਆਪਿ ਪਰਵਿਰਤਿ ਆਪਿ ਨਿਰਵਿਰਤੀ ਆਪੇ ਅਕਥੁ ਕਥੀਜੈ ॥
aap paravirat aap niraviratee aape akath katheejai |അവൻ തന്നെ ഗൃഹസ്ഥൻ, അവൻ തന്നെ ത്യജിച്ചവൻ; അവൻ തന്നെ പറയാനാവാത്തത് ഉച്ചരിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਪੁੰਨੁ ਸਭੁ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਵਰਤੀਜੈ ॥
aape pun sabh aap karaae aap alipat varateejai |അവൻ തന്നെയാണ് എല്ലാ നന്മയും, അവൻ തന്നെ നമ്മെ പ്രവർത്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ വേർപിരിയുന്നു.
ਆਪੇ ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਦੇਵੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੀਜੈ ॥੮॥
aape sukh dukh devai karataa aape bakhas kareejai |8|അവൻ തന്നെ സുഖവും വേദനയും നൽകുന്നു; സ്രഷ്ടാവ് തന്നെ അവൻ്റെ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകുന്നു. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸੇਖਾ ਅੰਦਰਹੁ ਜੋਰੁ ਛਡਿ ਤੂ ਭਉ ਕਰਿ ਝਲੁ ਗਵਾਇ ॥
sekhaa andarahu jor chhadd too bhau kar jhal gavaae |ശൈഖേ, നിൻ്റെ ക്രൂരമായ സ്വഭാവം ഉപേക്ഷിക്കുക; ദൈവഭയത്തിൽ ജീവിക്കുക, നിങ്ങളുടെ ഭ്രാന്ത് ഉപേക്ഷിക്കുക.
ਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਕੇਤੇ ਨਿਸਤਰੇ ਭੈ ਵਿਚਿ ਨਿਰਭਉ ਪਾਇ ॥
gur kai bhai kete nisatare bhai vich nirbhau paae |ഗുരുഭയത്താൽ അനേകർ രക്ഷപ്പെട്ടു; ഈ ഭയത്തിൽ, നിർഭയനായ കർത്താവിനെ കണ്ടെത്തുക.
ਮਨੁ ਕਠੋਰੁ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਤੂੰ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
man katthor sabad bhed toon saant vasai man aae |ശബാദിൻ്റെ വചനം കൊണ്ട് നിങ്ങളുടെ ശിലാഹൃദയം തുളച്ചുകയറുക; നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ സമാധാനവും സമാധാനവും വസിക്കട്ടെ.
ਸਾਂਤੀ ਵਿਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਾ ਖਸਮੁ ਪਾਏ ਥਾਇ ॥
saantee vich kaar kamaavanee saa khasam paae thaae |ഈ സമാധാനാവസ്ഥയിൽ നല്ല പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്താൽ, അവ ഭഗവാൻ്റെയും ഗുരുവിൻ്റെയും അംഗീകാരം നേടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਪੁਛਹੁ ਗਿਆਨੀ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak kaam krodh kinai na paaeio puchhahu giaanee jaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ലൈംഗികാഭിലാഷത്തിലൂടെയും കോപത്തിലൂടെയും ആരും ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല - പോയി ഏതെങ്കിലും ജ്ഞാനിയോട് ചോദിക്കൂ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ: